Σε μία «καθαρή» δήλωση, ουσιαστικά παραδοχή, γεωστρατηγικής ήττας προχώρησε ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας μιλώντας σε συνέντευξη του για πως εξελίσσεται η γεωπολιτική κατάσταση στα νότια θαλάσσια σύνορα της χώρας, με την Λιβύη μετά το φιάσκο της πρόσφατης απόπειρας επίσκεψης του στην Τρίπολη.
Όπως παραδέχεται «Οι σχέσεις μας με τη Λιβύη θα παραμείνουν ως έχουν από τη δική μας πλευρά.
Και αυτό υπό την έννοια ότι θα προσπαθήσουμε να διατηρήσουμε μια ισχυρή σχέση με την Ανατολική Λιβύη άρα και μετο κοινοβούλιο, άρα στην πραγματικότητα με ένα Σώμα που δίνει δύναμη στη θέση μας ενάντια στην αποδοχή και σύναψη παράνομων κειμένων με τους Τούρκους.
Και από την άλλη με τις μικρές μας δυνατότητες γιατί θυμίζω ότι είναι μικρές οι δυνατότητές μας σε σχέση με τους άλλους αφού θέλουμε χωρίς χρήματα και χωρίς στρατό να έχουμε επιρροή να εμποδίσουμε την επέκταση των συμβατικών κατανοήσεων με την Τουρκία».
Το ερώτημα είναι πως ποιος εγκατέλειψε την Τρίπολη; Ποιος εγκατέλειψε τα στρατεύματα της Βεγγάζης όταν ζητούσαν βοήθεια το χειμώνα του 2020 αμέσως μετά δηλαδή την συμφωνία Άγκυρας-Τρίπολης για την τουρκιλιβυκή ΑΟΖ;
Να θυμίσουμε και την επίσκεψη του Χαλίφα Χάφταρ στην Αθήνα όπου συναντήθηκε και με τον Ν.Δένδια και με τον πρωθυπουργό Κ.Μητσοτάκη για να ζητήσει ουσιαστική βοήθεια, δηλαδή στρατιωτική, κατά των τουρκόφιλων δυνάμεων της Τρίπολης.
Αν’ αυτού πήρε… ευχές.
Εμείς εκτιμούμε ότι δυνάμεις είχαμε και έχουμε «και με το παραπάνω» ειδικά αεροπορικές και αυτά τα όπλα που στείλαμε τώρα στην Ουκρανία θα μπορούσε να τα έχει στείλει η κυβέρνηση Μητσοτάκη ως βοήθεια στις δυνάμεις του Χαλίφα Χάφταρ και αυτή την στιγμή η Ελλάδα θα κυριαρχούσε στην ανατολική Μεσόγειο ελέγχοντας ολόκληρη την Κυρηναϊκή χερσόνησο, όπως την έλεγχε παλαιότερα και το Βυζάντιο αλλά το πρόβλημα είναι η έλλειψη εθνοκεντρικής πολιτικής.
Δεν κάνουμε κινήσεις με βάση εθνικά μας συμφέροντα, αλλά ενεργούμε με βάση εντολές των γνωστών κέντρων…