Παρακολουθώ τον τελευταίο καιρό τις ορδές των όψιμων πατριωτών και φανατικών ορθοδόξων, που διαρρυγνύουν τα ιμάτια τους για να προστατεύσουν δικαιώματα που ποτέ δεν άσκησαν ή δεν κατείχαν, θυμίζοντας εικονικές συγκρούσεις σε αστρικό σύμπαν επίπεδης TV.
Με λίγα λόγια, το σύμπαν που κινούνται, είναι τόσο επίπεδο όσο κι η οθόνη της TV. Η οθόνη της TV με την σειρά της ταλανίζεται από τους ιδεολογικούς κλυδωνισμούς των εκτεθεμένων απόψεων και των υπηρετών τους. Οι υπηρέτες με την σειρά τους, είναι προσκολημένοι σε ιδεολογικά ρεύματα και γεωπολιτικές στρατηγικές.
Είναι ώρα όμως να εξετάσουμε ποιές είναι αυτές οι στρατηγικές και ποιοί οι υπηρέτες τους. Οι υπηρέτες πρέπει να επισημάνουμε, όσο πιο διαπρύσια διακηρύττουν τις αναλύσεις τους, τόσο πιο βαθιά είναι ενταγμένοι στα μισθολόγια των υπηρεσιών και των παραρτημάτων τους.
Ας επανέλθουμε στις γεωπολιτικές. Κατ΄αρχάς υπάρχει μια μεγάλη γεωήπειρος η Ευρασία στην οποία εντάσεται και η Αφρική, μετά υπάρχει η περιφέρεια στην οποία ανήκει η Αμερική (βόρεια και νότια) και η Αυστραλία (;). Η μεγάλη γεωήπειρος πλεονεκτεί, έναντι της περιφέρειας και σύμφωνα με τα δεδομένα θα έπρεπε να ηγεμονεύει, που είναι στρατηγικά βέβαιο οτι θα συμβεί στο μέλλον.. Αντί αυτής, η περιφέρεια μέσω των ΗΠΑ, ηγεμονεύει σήμερα. Πως συμβαίνει αυτό; Μα μέσω της στρατιωτικής υπεροπλίας και του οικονομικού ελέγχου που ασκεί στο σύστημα του αναπτυγμένου Καπιταλισμού. Ο ΟΗΕ, το ΔΝΤ, το ΝΑΤΟ, οι εμπορικές συμφωνίες είναι μέσα άσκησης αυτής της κυριαρχίας.
Θεωρητικά η αντιπαράθεση μετά τον 2ο Παγκόσμιο, ήταν ανάμεσα στην «Δύση» και στο «Ανατολικό μπλόκ» αυτό που αποκαλούσαν «Διπολισμό», ύστερα περάσαμε στην μονοκρατορία της «Δύσης» που υλοποιήθηκε μέσω της «Παγκοσμιοποίησης», λέξη που πολύ απέχει από την ουσία της πολιτικής που νοηματοδοτεί και τελευταία περάσαμε στον «Πολυπολισμό», γιατί πολύ απλά στο έδαφος της «Παγκοσμιοποίησης» αναπτύχθηκαν παράξενα φυτά ή ανθισαν τα παλαιά, μέσω υβριδικών καλλιεργιών πχ Ρωσία, Κινα, Ινδία, ΕΕ …
Το πραγματικό διακύβευμα όμως είναι ένα, η «κυριαρχία»!!! Η προσπάθεια της ελλειματικής υπερδύναμης να συνεχίσει την κυριαρχία επι της πλεονεκτικής γεωηπείρου, περνάει μες απ΄τον διαμελισμό και την καταστολή αυτών που αμφισβητούν ή μπορεί στο μέλλον να αμφισβητήσουν την κυριαρχία της. Αυτή η πολιτική είναι προγραμματισμένη σε βάθος δεκατιών και υλοποιείται με πολιτικά, οικονομικά και στρατιωτικά μέσα. Στις αρχές ξεκινούν με τους πιο αδύναμους, που είτε ενσωματώνουν ή τους διαλύουν μεταφορικώς και ουσιαστικώς. Στη συνέχεια μετατρέπουν κάποιους σε πιόνια, που τους μετακινούν στην σκακιέρα όλο και πιο κοντά στους δυνατότερους. Ο αντίπαλος ασφυκτιά και τελικά παραδίνεται.
Όπως καταλαβαίνετε, μεγάλη σύγκρουση, ένας 3ος παγκόσμιος αποκλείεται, γιατί οι καταστροφές θάναι μεγάλες και το αποτέλεσμα αμφίβολο. Μπορούν όμως να κάνουν πολλούς περιφερειακούς πολέμους. Πρώτο θύμα αυτής της πολιτικής είναι η περιοχή της ευρύτερης Μέσης Ανατολής. Ο λόγος ποιος άλλος, το πετρέλαιο, γιατί η βιομηχανία αλλά και η στρατιωτική μηχανή το χρειάζεται. Ο δεύτερος λόγος είναι, ότι πρέπει να το αποστερήσουν από τους «εν δυνάμει» κυρίαρχους της Ευρασίας και ένας τρίτος, ότι οι πετρελαιοπαραγωγές χώρες μπορεί να ισχυροποιηθούν και να αναπτύξουν ένα ανταγωνιστικό κέντρο στην περιοχή. Ας θυμηθούμε ότι στην περιοχή αναπτύχθηκε η αυτοκρατορία των Αράβων που έφτανε από την Βαγδάτη μέχρι την Ισπανία. Στην ίδια περιοχή εξαπλώθηκε και η Οθωμανική αυτοκρατορία. Οσοι έβλεπαν μια αναβίωση του παρελθόντος που έθιγε τα γεωπολιτικά σχέδια των ΗΠΑ συντρίφτηκαν. Ιράκ, Αφγανισταν, Συρία, Λίβανος, Παλαιστίνη, Λιβύη, Υεμένη, Σομαλία κλπ.
Η προσπάθεια της Τουρκίας να παίξει έναν ευρύτερο γεωπολιτικό ρόλο με όχημα την κοινή θρησκευτική πεποίθηση, αλλά εκμεταλευόμενη και την τη σημαντική γεωπολιτική της θέση, την οδήγησε σε περιπέτειες, την έκβαση των οποίων δεν έχουμε δει ακόμη!!!
Οι Ρωσία και Κίνα με στρατηγικό μεγάλο συνεργάτη στην περιοχή την Ινδία παρακολουθούν και κινούνται σε ανάλογη κατεύθυνση.
Η εξέλιξη των γεγονότων στην Μέση Ανατολή, δεν απέβει τελικά αίσια για τις ΗΠΑ. Το Ιράκ απέβει μεγάλο φιάσκο, διότι πέρα από τις τεράστιες απώλειες σε ανθρώπινες ζωές και τα τεράστια ποσά που δαπανήθηκαν, δημιούργησε ένα πολιτικό χάος που δύσκολα θα συγκροτηθεί σε ευνομούμενο κράτος, ούτε καν προτεκτοράτο. Η ιστορία με την ISIS και το Αραβικό χαλιφάτο έδειξε , ότι όποιος παίζει με την φωτιά ενίοτε καίγεται και ο ίδιος. Η Συρία άντεξε, χάριν στη Ρωσική βοήθεια και στα «καπάκια» που άλλαξαν πολές φορές. Οι ΗΠΑ φαίνεται να υποχωρούν πρόσκαιρα από την περιοχή. Η Ρωσία κρατάει και ενισχύει τις βάσεις της στην περιοχή και ισχυροποιείται η συμμαχία Ρωσίας- Ιραν- Συρίας-Χεζμπολάχ. Οι Κούρδοι μένουν μετέωροι και η Τουρκία ψάχνει νέο ρόλο, πρώτα ενισχύει την εσωτερική της συνοχή με ισχυρό πρόεδρο και ξεκαθάρισμα αυτών που εναντιώνονται στην Νεοθωμανική στρατηγική.
Το κενό που δημιουργείται στο χώρο προσπαθούν να αντισταθμίσουν οι ΗΠΑ μετακινώντας το κέντρο ισχύος δυτικότερα, στην Ελλάδα και τα Βαλκάνια. Η Ελλάδα χρεωκόπησε κάτω από τα συντονισμένα χτυπήματα «οικονομικών δολοφόνων», για να συρθεί και να δεθεί μέσω μνημονίων και άλλων τινών στο Ευρωνατοϊκό άρμα. Οι ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και εντελταμένοι υπάλληλοι λείαναν το έδαφος και οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έστρωσαν την Ευρωνατοϊκή λεωφόρο που ξεκινά από το Αιγαίο και μέσω Μακεδονίας φτάνει στα σύνορα της Ρωσίας. Η Μακεδονία σημαντικός κόμβος στη νέα λεωφόρο, λειτουργεί ενοποιητικά μέσω του μοιράσματος σε 4 χώρες και ταυτόχρονα είναι το ναρκοπέδιο για όσους θέλουν να κινηθούν βόρεια, νότια, ανατολικά ή δυτικά. Η τέλεια παγίδα. Κάποιοι ζητούν την Ευρωνατοϊκή προστασία ως εγγύηση της σταθερότητας τους και άλλοι προσδοκούν την ενίσχυση του ρόλου τους στην περιοχή, με παρόμοια επιχειρήματα. Σε κάθε περίπτωση κερδισμένοι το ΝΑΤΟ και η ΕΕ.
Ποιός είναι όμως ο ρόλος της ΕΕ σε αυτή την υπόθεση; Η ΕΕ βρίσκεται στην Ευρασία και εκεί βρίσκονται τα συμφέροντά της. Ο ανώμαλος 20ος οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις, έδεσαν την Ευρώπη στο άρμα του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ. Παρά το γεγονός ότι ΗΠΑ και ΕΕ έχουν κοινή στάση σε θεμελιώδη οικονομικά- πολιτικά- στρατιωτικά ζητήματα, κάπου στο βάθος υποβόσκει η αντίθεση.
Η αντίθεση θεμελιώνεται στο γεγονός οτι τα συμφέροντα της ΕΕ βρίσκονται σε μια ενιαία και «δυνητικά» κυρίαρχη γεωήπειρο την Ευρασία, ενώ οι ΗΠΑ θέλουν να κρατήσουν τήν παγκόσμια κυριαρχία για πάρτη τους και αυτό σημαίνει μια κατακερματισμένη και εμπόλεμη Ευρασία με συνεχείς εστίες πολέμου, που αποδυναμώνου και υπονομεύουν την επερχόμενη κυριαρχία της.
Ενα ζήτημα επίσης είναι, ποιά θα είναι η κυρίαρχη δύναμη (στην Ευρασία) , γιατί Καπιταλισμός με κοινό ταμείο και ίσα δικαιώματα και ευκαιρίες για όλους δεν γίνεται, εκτός αν περάσουμε σε άλλο σύστημα (τις οίδε)!!!!
Αν συμβούν αυτά μπορούμε να δούμε και τέτοιες εξελίξεις, διαφοροποίηση ΗΠΑ και ΕΕ σε πολύ σημαντικά ζητήματα. ΟΙ δασμοί και ο οικονομικός πόλεμος του Τράμπ είναι αφορμές για εξελίξεις.
Επειδή οι ΗΠΑ το ξέρουν και προετοιμάζονται για ένα τέτοιο ενδεχόμενο, βλέπουμε να ενισχύετε η παρέμβαση του ΝΑΤΟ και η ταύτισή του όλο και περισσότερο με τα συμφέροντα των ΗΠΑ. Αρα και το ΝΑΤΟ μπορεί να γίνει στο μέλλον πιο ανταγωνιστικό.
Η υποτιθέμενη λύση του Μακεδονικού, έχει σκοπό να προετοιμάσει το έδαφος για ένταξη των Σκοπίων και των υπολοίπων μη ενταγμένων χωρών της Βαλκανικής στο ΝΑΤΟ και την δημιουργία μιας υπερ-βάσης που θα απομονώνει ακόμη περισσότερο την Σερβία και την Ρωσία από ενδεχόμενες συνεργασίες, εμπορικού είτε στρατιωτικοπολιτικού χαρακτήρα.Επιχειρεί να βάλει τέλος στον διακαή πόθο της Ρωσίας, για έξοδο στην Μεσόγειο (τουλάχιστον δια της Βαλκανικής οδού)! Μετακινεί τα πρόθυμα Ελληνικά, Αλβανικά, Βουλγαρικά, Σκοπιανά γεωπολιτικά πιόνια στην σκακιέρα, πιο κοντά στο πολυπόθητο ΜΑΤ !!!
«ΜΑΤ» όμως δεν θα υπάρξει, το πολύ-πολύ να θυσιαστούν κάποια πιόνια στην διάρκεια του παιγνιδιού και να βγουν εκτός σκακιέρας, με ότι σημαίνει αυτό… Τέλος, πως προεξοφλούν οι πρόθυμοι ηλίθιοι ότι σε μια τέτοια κίνηση δεν θα υπάρξουν αντίμετρα από την άλλη μεριά των θιγομένων;
Ωραία λοιπόν τα σχέδια, αλλά για να γίνουν αποδεκτά από τους ιθαγενείς, χρειάζεται και το κατάλληλο περιτύλιγμα. Σ’ αυτή την σκακιέρα, έθνη στήνονται και ξεστήνονται, σελίδες της Ιστορίας παραλείπονται, αλλοιώνονται, σχίζονται…
Οταν η πραγματικότητα δεν συμφωνεί με τις επιδιώξεις μας, τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα !!!
Είναι γνωστό ότι στο παρελθόν υπήρξαν πολυεθνικές αυτοκρατορίες ή αντίθετα λαοί που κατοίκησαν σε μια ευρύτερη περιοχή, που σήμερα αντιστοιχεί σε περισσότερα από ένα κράτη. Άσε που τις περισσότερες φορές τα κράτη ιδρύθηκαν σύμφωνα με τις επιθυμίες των μεγάλων δυνάμεων…. Αυτό ισχύει για τα κράτη της Μέσης Ανατολής, της Αφρικής, της Νότιας Αμερικής αλλά οχι μόνο. Ο ίδιος λαός, το ίδιο έθνος σε πολλά κράτη!!!
Στήν Ευρώπη τα κράτη που δημιουργήθηκαν τον 19ο και 20ο αιώνα, αντιστοιχούν σε διακριτές εθνικές οντότητες;;; Τις Αυτοκρατορίες αλλά και τα κράτη διαμόρφωσε το ξίφος του ηγεμόνα και όχι η κοινή καταγωγή, γλώσσα και ιστορία. Η θρησκεία έπαιξε κάποιο ρόλο, αλλά και η θρησκεία έγινε όργανο της πολιτικής και των συμφερόντων.
Οταν το 1492 ενοποιείται το βασίλειο της Καστίλλης με το βασίλειο της Αραγωνίας (με τον γάμο Ισαβέλλας-Φερδινάδου) οι Αραβες εκδιώκονται απο την Ισπανία όπου ζούσαν 700 χρόνια και μαζί μ’ αυτούς και οι Ισπανοί Μουσουλμάνοι αλλά και οι Εβραίοι Σεραφαδίτες. Ο Καθολικισμός ήταν ένα ευνοικό πρόσχημα για την εθνοκάθαρση και τον απόλυτο έλεγχο της εξουσίας.
Το 1912 απελευθερώνεται η Μακεδονία από τον Οθωμανικό ζυγό. Ένα μεγάλο μέρος των Μουσουλμάνων γεύγει από την Μακεδονία, μαζί ενα μέρος των Βουλγαρόφωνων κατοίκων προς την Βουλγαρία. Στην συνέχεια γίνονται συνεχείς μετακινήσεις πληθυσμών από και προς την Μακεδονία είτε ηθελημένα, είτε βιαίως, άλλοι για εθνικούς, άλλοι για θρησκευτικούς, άλλοι για πολιτικούς λόγους.
Ποιοί είναι Μακεδόνες; Αυτοί που έζησαν για αιώνες σ’ αυτή την γη, αυτοί που ήρθαν και την κατοίκησαν μετά από κάποια ανταλλαγή, αυτοί που κάποτε την κατοίκησαν αλλά τα βήματά τους τους οδήγησαν σε άλλους τόπους;
Αν πάρουμε τα τελευταία 6000 χρόνια ιστορίας, οι κάτοικοι της Μακεδονίας άλλαξαν πολλές φορές. Είτε μετακινήθηκαν προς άλλες περιοχές, είτε ήρθαν από άλλες περιοχές, είτε ενσωμάτωσαν αλλήλους. Αυτό το πολυεθνικό μόρφωμα ενοποίησαν οι διάφορες αυτοκρατορίες, του Μεγάλου Αλεξάνδρου, η Ρωμαική, η Βυζαντινή, η Οθωμανική κ.ά. Η κατοίκησή της είναι συνεχής με πολλά κοινά στοιχεία με την ιστορία του Ελληνικού χώρου. Κοινή Ιστορία όμως υπάρχει και με άλλους λαούς που υπάρχουν ή υπήρξαν στην περιοχή.
Ο εθνικός προσδιορισμός εκάστου, έγκειται στην συνείδησή του. Δεν μπορεί κάποιος να ελληνοποιήσει ή να εκβουλγαρίσει ή να εκτουρκίσει κάποιους άλλους, με το ζόρι. Δικαίωμα καθενός είναι ο αυτοπροσδιορισμός και κάθε λαού η αυτοδιάθεση.
Δικαίωμα λοιπόν ο αυτοπροσδιορισμός, δικαίωμα η αυτοδιάθεση, αλλά τα σύνορα που διαμορφώθηκαν μετά από θυσίες και σκληρούς αγώνες, απαραβίαστα !!!
Τα σύνορα στα βαλκάνια παρέμειναν απαραβίαστα; Η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας είναι το αντιπαράδειγμα. ΟΙ Μακεδονομάχοι και πατριδοκάπηλοι του σήμερα τι στάση κράτησαν τότε;
Η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας έθεσε ξανά το Μακεδονικό ζήτημα στο τραπέζι, όχι η επανάσταση του Ιλιντεν ή το σύνταγμα της σημερινής FYROM. Το Ιλιντεν, αφορούσε το 1903 και τους συσχετισμούς στο εσωτερικό της Οθωμανικής Μακεδονίας.
Το κράτος του Μ. Αλεξάνδρου αφορούσε το 320 πχ και τους λαούς που κατοικούσαν τότε στην Μακεδονία. Ούτε το ένα, ούτε το άλλο, αποτελούν βάση οποιαδήποτε σοβαρής προσέγγισης του ζητήματος σήμερα.
Σήμερα, απαιτείται κοινό μέτωπο όλων των λαών των Βαλκανίων για την οικονομική συνεργασία, την καταπολέμηση της φτώχιας, την απάλειψη των εντάσεων και των Ρεβανσιστικών αναφορών.
Ούτε η ένταξη στο ΝΑΤΟ, ούτε στην ΕΕ εξασφαλίζουν τα παραπάνω, αντίθετα περιχαρακώνουν τους λαούς και βάζουν αναχώματα στην συνεργασία.
ΥΓ. Το σημείωμα αυτό το έγραψα πρίν τις εξελίξεις στις Ελληνο-Ρωσικές σχέσεις και τις σχέσεις Τουρκίας-ΗΠΑ. Εν πολλοίς τις προέβλεπαν. Οι Ελληνο-Ρωσικές εξελίξεις αποτελούν ασκήσεις επί χάρτου, γιατί κανείς δεν είναι τόσο ηλίθιος στο ΥΠΕΞ, να τους δώσει πιο δραματικό χαρακτήρα, ούτε ο κ. Κοτζιάς…..
Αντίθετα η περίπτωση της Τουρκίας αποτελεί case-study, για το πως θα εξελιχθεί ο οικονομικός πόλεμος και αν τελικά η κρίση μπορεί να αντιμετωπισθεί με οικονοπολιτικά μέσα ή θα λυθεί με ένα νέο γύρο συρράξεων ή με γεωπολιτικές μετατοπίσεις που θα έχουν την ένταση τεκτονικού σεισμού.
Η Ελλάδα οφείλει να παρακολουθεί με μεγάλη προσοχή τα γεγονότα και να βγάζει τα αναγκαία συμπεράσματα.
*Ο Αλέξανδρος Ψαρράς είναι εκπαιδευτικός και μέλος της ΛΑ.Ε. Πειραιά
Nuntiusweb