Μεσούσης της διακοπής του προχθεσινού Eurogroup (7/4/2020), για να συνεχιστεί σήμερα (9/4/2020) μήπως και καταλήξουν περί της φοράς της σκιάς του όνου, νομίζω, ότι όλη αυτή η φιλολογία περί ευρωομολόγου, ESM κτλ αποδεικνύει ότι ουδείς έχει τη διάθεση να βάλει «τον δάκτυλον επί τον τύπον των ήλων».
Αρνούνται όλοι να κατανοήσουν παρά μόνον το χρήμα ως απότοκο χρέους. Ποιος όμως το κατέχει και που το βρίσκει για να μας το δανείσει, κανείς δεν βάζει το κεφάλι του να το σκεφτεί. Δυστυχώς.
Είναι τόσο βαθιά ριζωμένη αυτή η αντίληψη του χρεοπαραγωγού δάνειου χρήματος στους ιθύνοντες, αλλά και σε μεγάλη μερίδα της κοινωνίας από τη συστηματική προπαγάνδα δεκαετιών, που αντιστοιχεί κυριολεκτικά με λοβοτομή!
Έτσι και με αφορμή την πανδημία:
Είτε με ευρωομόλογα, είτε χωρίς αυτά, οι χώρες θα υπερχρεωθούν, με βάση την επιδίωξη της Γερμανίας, να ολοκληρωθεί η κατίσχυσή της εφ’ όλης της ηπείρου. Η οποία Γερμανία επεφύλαξε, για τον εαυτόν της μόνον, την «άτυπη» (ανομολόγητη) ενεργοποίηση του άρθρου 14.4 του 4ου πρωτοκόλλου της Συνθήκης της Λισαβώνας, σε συνδυασμό με το άρθρο 35.3, για καθαρή, μη δανειακή χρηματοδότηση της οικονομίας της, λόγω έκτακτης ανάγκης (από τη Μπούντεσμπανκ προφανώς), με περίπου 1,2 τρις ευρώ -κι έχει ο… θεός.
Σιγά μη δεχθεί «αμοιβαιοποίηση» του χρέους, που αφορά μόνον στους «πληβείους» και στους υποτακτικούς της. Η ίδια βρήκε… μοντέρνους τρόπους να ασκεί τοκογλυφία. Τα αρνητικά επιτόκια! Κερδίζοντας τόσο ως δανειστής, όσο και ως οφειλέτης! Πραγματικά δεν γνωρίζω εάν υπάρχει προηγούμενο στην παγκόσμια ιστορία του χρέους.
Το θέατρο του παραλόγου
Έτσι ένα ακόμη θέατρο του παραλόγου εξελίσσεται σε βάρος των ευρωπαϊκών λαών. Οι Ολλανδοί με υποβολείς τους Γερμανούς, οι οποίοι επιφυλάσσουν για τον εαυτόν τους το ρόλο της «στοργικής μητέρας» που με δεκανίκι τη Γαλλία θα συμβιβάσει τα πράγματα, παίζουν τον ρόλο του άτεγκτου και του σκληρού. Οι υπόλοιποι το ρόλο του «σωτήρα» της ευρωπαϊκής ιδέας και αλληλεγγύης, μέσω των… κορωνα-ομολόγων και άλλων μαντζουνίων για πάσαν νόσον.
Διαβάζω, βλέπω στην… υπέροχη TV μας, ότι πολλοί ανησυχούν με τις εξελίξεις στο Eurogroup μήπως και η Ε.Ε. διασπαστεί… Δακρύβρεκτα αφηγήματα από τους εγχώριους «μενουμευρωπαίους» τελάληδες εκλιπαρώντας τη Γερμανία να δείξει μετριοπάθεια και να «σώσει» και αυτήν την παρτίδα. Να βγει έτσι η Ευρώπη πιο ισχυρή μέσα και από αυτήν την κρίση. Μας το είπε και ο κύριος Πέτσας άλλωστε… μέσω skype.
Τι ωραίος μύθος και αυτός! Η Ε.Ε. να ισχυροποιείται και να ενώνεται πιο πολύ μέσα από τις κρίσεις της και να θριαμβεύει η «αλληλεγγύη».
Τίποτε δεν έχουν καταλάβει…, «τενεκέδες ξεγάνωτοι» που θα’ λεγε και ο αείμνηστος Βαγγέλης Γιαννόπουλος.
Όμως δεν είναι έτσι! Γνωρίζουν ότι το τέλος πλησιάζει, αργά, αλλά σταθερά! Αλλά δεν μπορούν να κάνουν διαφορετικά. Είναι εγκλωβισμένοι στην ιδεοληψία και τα συμφέροντα που είναι ταγμένοι να υπηρετούν.
Όχι, δεν θα έλθει το τέλος στο Eurogroup της 9ης Απριλίου 2020! Θα βρουν τη μεσοβέζικη συμβιβαστική λύση, για να θριαμβολογήσουν όλοι μαζί για άλλη μια φορά. Κι αν δεν το μπορέσουν αυτοί, θα αναλάβουν οι συσκέψεις κορυφής, να δώσουν παράταση ζωής. Μιας ζωής που θα την κάνουν χειρότερη για όλους.
Λογαριάζουν όμως χωρίς τον ξενοδόχο. Διότι δεν μπορείς να κρύβεις τα προβλήματα κάτω από το χαλί για πάντα. Η σήψη προχωρεί και θα καλύψει ολόκληρο το σώμα. Και τότε ο «σώζων εαυτόν σωθήτω».
Κάν’ το όπως η Γερμανία
Αντί λοιπόν οι χώρες του νότου να κάνουν το ίδιο με τη γερμανίδα «αφεντικίνα» τους, ενεργοποιώντας τις δυνατότητες που δίνει η ίδια η ΣΛΕΕ στις κεντρικές τους τράπεζες, στην ανάγκη γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων τους το διοικητικό συμβούλιο της ΕΚΤ στη περίπτωση που αντιδρούσε, και να «κόψουν» χρήμα, εκλιπαρούν και ζητιανεύουν δανεικά, έστω και «αμοιβαιοποιημένα».
Τι θα μπορούσε άραγε να κάνει η ΕΚΤ; Τι θα μπορούσε να κάνει, αυτό το εξάμβλωμα διακυβέρνησης, η Κομισιόν; Να μην αναγνωρίσει το νέο χρήμα; Πως θα μπορούσε να το καταφέρει; Το μόνο εργαλείο που έχει είναι να αποταθεί στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Στις καλένδες δηλαδή. Και όλοι θα απεδέχοντο σιωπηρά τη νέα κατάσταση, κάνοντας την ανάγκη φιλότιμο. Για να μη συμβεί αυτό που όλοι τρέμουν. Τη διάλυση!
Κάν’ το όπως η Γερμανία λοιπόν!
Η οποία ακολουθεί για τον εαυτόν της, με διαφορετικά εργαλεία, τον ίδιο δρόμο με τις ΗΠΑ, την Ιαπωνία κτλ για την «καθαρή» μη δανειακή χρηματοδότηση της οικονομίας της, για να συνεχίσει να αρμέγει τους… εταίρους της.
Γιατί το τέλος πλησιάζει
Φυσικά το να περιμένει κανείς από τον κάθε Στουρνάρα, Μητσοτάκη, Τσίπρα, Κόντε, Σάντσεθ κτλ να σκεφτούν πέραν της ζητιανιάς και το πως θα κερδοσκοπήσουν οι ίδιοι και η παρέα τους από το νέο χρέος των κρατών στο κεφάλι των ανθρώπων, αποτελεί σενάριο επιστημονικής φαντασίας!
Κι όταν δεν θα μπορούν να σε πείσουν ότι «αυτά δεν γίνονται», θα σου απαντήσουν εν χορώ: «Μα να έχουμε πληθωρισμό;». Η απάντηση κι εδώ είναι εξαιρετικά απλή: Με πληθωρισμό (που με τέτοια καταβαράθρωση της ζήτησης δεν θα έχουμε, όσα τρις κι εάν πέσουν στην οικονομία) ζεις και βασιλεύεις κι ας βράσουν στο ζουμί τους οι ραντιέρηδες, αντίθετα με φτώχεια κι ανεργία πεθαίνεις! Τόσο απλά!!
Κι επειδή είναι τόσο απλά, γι’ αυτό και ο κοροναϊός ίσως είναι η αφορμή, θέτοντας όλες τις προϋποθέσεις της μεγάλης επερχόμενης πτώσης του τείχους. Του τείχους που ύψωσαν οι από πάνω για να αποκλείσουν ολοσχερώς τους από κάτω.
Για να μαθαίνουν όλοι, ότι η ιστορία όχι μόνον δεν τελειώνει, αλλά ενίοτε εκδικείται κιόλας.
