Το νέο-μνημονιακό σκοτάδι και η ανάγκη ενός νέου τοπίου στο επίπεδο της αντιπληροφόρησης.
11 Ιουνίου 2013. Ο αρμόδιος Υπουργός, Σίμος Κεδίκογλου, ανακοίνωνε πως, τα μεσάνυχτα της ιδίας μέρας, η ΕΡΤ θα έκλεινε και οι 2.656 εργαζόμενοι της θα απολύονταν.
Λίγο πριν τα ξημερώματα της 12ης Ιουνίου, το σήμα διακόπηκε. Ξεκίνησε έτσι ένας πολύμηνος αγώνας, μέχρι τα ξημερώματα της Πέμπτης 7 Νοεμβρίου, όταν τα ΜΑΤ εισέβαλαν στο Ραδιομέγαρο της Αγίας Παρασκευής και το εκκένωσαν.
Στους 5 αυτούς μήνες ο αγώνας για την ΕΡΤ κατάφερε να συσπειρώσει, γύρω από το δημοκρατικό αίτημα της επαναλειτουργίας, όχι μόνο ευρύτερα λαϊκά στρώματα αλλά και το σύνολο των δυνάμεων της αριστεράς.
Να αποτελέσει σύμβολο του αντι-μνημονιακού αγώνα. Να δημιουργήσει πρωτότυπες κινηματικές καταστάσεις. Να θέσει σε νέες βάσεις το ζήτημα της αντιπληροφόρησης αλλά και του πολιτισμού. Να εκθέσει τη νεοφιλελεύθερη αφήγηση, που συνόδευε τη επιλογή αυτή («υπερβολικός» αριθμός εργαζομένων-λειτουργία με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια).
4 χρόνια μετά…
Η επαναλειτουργία της ΕΡΤ ήταν αποτέλεσμα του πρωτοφανούς κινήματος που είχε αναπτυχθεί. Όμως το σκοτάδι που έπεσε το ξημέρωμα της 12ηςΙουνίου, παραμένει. Και μάλλον βαθαίνει.
Οι αναφορές του ΣΥΡΙΖΑ περί θέσπισης «κανόνων στο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο» και η «πάταξη της διαπλοκής» έγιναν τρύπιες σημαίες. Η ψήφιση 2 μνημονίων απαιτούσε και απαιτεί ένα αντίστοιχο επικοινωνιακό περιβάλλον.
Ο αρχικός σχεδιασμός ήθελε το κανάλι του Χ. Καλογρίτσα «τηλεοπτικό στήριγμα» της κυβέρνησης και μια αναδιάταξη των επιχειρηματιών. Ο Ψυχάρης εκτός παιχνιδιού, ο Μπόμπολας και ο όμιλος Αnt1 να χαμηλώσουν τους αντιπολιτευτικούς τόνους και οι νέοι παίκτες να αλλάξουν τη σύνθεση του τοπίου.
Η πρώτη απόπειρα απέτυχε καθώς η παλιά «διαπλοκή» φαίνεται να είχε ισχυρά ερείσματα και εντός του κυβερνητικού σχήματος. Μένει να φανεί ποιές αλλαγές θα φέρει η νέα «αναδιανομή», με άξονα τον ΔΟΛ. Οι προσπάθειες αναδιάταξης όμως δεν έχουν καμία σχέση με τα λαϊκά συμφέροντα.
Η ευρωατλαντική , μνημονιακή , νεοφιλελεύθερη αφήγηση είναι πιο ισχυρή στα ΜΜΕ παρά ποτέ. Σε βαθμό ολοκληρωτισμού. Η μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ συνοδεύτηκε και από «μετάλλαξη» δημοσιογράφων και μέσων.
Το τοπίο στο χώρο της ενημέρωσης σήμερα είναι πολύ πιο «μαύρο» από ότι ήταν πριν 4 χρόνια. Αλλά και συνολικότερα. Βαθαίνει το «μαύρο» στα εργασιακά, στην υγεία, την εκπαίδευση, τη δικαιοσύνη, τη καθημερινότητα, το ίδιο το μέλλον της χώρας.
Και απέναντι σε αυτό, ο αγώνας για την ΕΡΤ δείχνει ότι δεν υπάρχει «μαύρο» που δεν είναι αναστρέψιμο.
«Ο ελεύθερος Τύπος μπορεί να είναι είτε καλός είτε κακός, αλλά χωρίς ελευθερία είναι απολύτως βέβαιο ότι δεν μπορεί να είναι οτιδήποτε άλλο από κακός», είχε πει ο Αλμπέρ Καμύ.
Το αίτημα για μια ελεύθερη, εναλλακτική –απέναντι στη καθεστωτική, ολοκληρωτικού τύπου- ενημέρωση, θα πρέπει να απασχολήσει σοβαρά εκείνες τις δυνάμεις που αναζητούν σήμερα, με αγωνία, επικοινωνιακές χαραμάδες αντιπληροφόρησης.
Αίτημα που θα πρέπει να ειδωθεί μέσα από τις παρακαταθήκες(συμμετοχή, πολυφωνία, πρωτοτυπία) που άφησε ο 5μηνος αγώνας, καθώς αποτελεί επιλογή κινηματικής επιβίωσης να βρεθεί μια βάση επικοινωνίας και διάδρασης των δεκάδων διάσπαρτων- αλλά και κατακερματισμένων-δικτύων ενημέρωσης.
Ευτυχώς που ξανάνοιξε το μαγαζι κι έτσι οι “δημοσιογράφοι” του χλευάζουν,ειρωνεύονται και απειλούν το λαό,όταν δεν γλείφουν τους αφέντες της αποικίας και τα τσιράκια τους. Καλά που έρχεται ο κ. Κούλης ,που βέβαια θα ξανακλείσει ΟΡΙΣΤΙΚΑ το μαγαζί,αφου καμμιά ανάγκη (ακροαματικοτητα 2 0/0) δεν θα το έχει .Κι όταν γινει αυτό, ΚΑΝΕΙΣ δε θα ενδιαφερθεί για την τύχη των γλειφτών.
Ποτέ μην υποτιμάτε την ανάγκη ενός κυβερνητικού (ή wannabe κυβερνητικού, έστω) κόμματος να έχει ένα κρατικό δημοσιογραφικό φερέφωνο στην υπηρεσία του. Και ο Κυρ. Μητσοτάκης, εάν κι εφόσον πάρει την κυβέρνηση, ασφαλώς και δεν θα επαναλάβει την «πατάτα» του Α. Σαμαρά, η οποία του στοίχισε, εν πολλοίς, την κυβέρνηση και την εξουσία. Το μόνο που θα γίνει, κατά την προσφιλή τακτική των ελληνικών κυβερνήσεων, είναι η αντικατάσταση των «παιδιών των άλλων» με τα «δικά μας παιδιά»…