Υπέγραψε τελικά ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ το διάταγμα για τον αποχαρακτηρισμό των απορρήτων εγγράφων για τις δολοφονίες του Τζον Φ. Κένεντι, του Ρόμπερτ Φ. Κένεντι και του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ.
Μόνο που το διάταγμα ΔΕΝ διατάσσει τον άμεσο αποχαρακτηρισμό των εγγράφων.
Αντί γι αυτό, διατάσσει συνεργάτες του προέδρου να του παραδώσουν σχέδιο μέσα σε δεκαπέντε μέρες για τον πλήρη αποχαρακτηρισμό των εγγράφων που αφορούν τη δολοφονία του Τζ. Φ. Κένεντι και μέσα σε 45 ημέρες για τις άλλες δύο δολοφονίες. Βάζει δηλαδή ένα πρόσθετο, περιττό και πλεονάζον βήμα, το οποίο με τη σειρά του μπορεί να παρεμβάλει και άλλα ακόμη (ανάλογα τι θα περιλαμβάνουν τα σχέδια που θα του εγχειρίσουν οι αξιωματούχοι του:
(a) Within 15 days of the date of this order, the Director of National Intelligence and the Attorney General shall, in coordination with the Assistant to the President for National Security Affairs and the Counsel to the President, present a plan to the President for the full and complete release of records relating to the assassination of President John F. Kennedy.
(b) Within 45 days of the date of this order, the Director of National Intelligence and the Attorney General shall, in coordination with the Assistant to the President for National Security Affairs and the Counsel to the President, review records related to the assassinations of Senator Robert F. Kennedy and the Reverend Dr. Martin Luther King, Jr., and present a plan to the President for the full and complete release of these records.
[(α) Εντός 15 ημερών από την ημερομηνία της παρούσας διαταγής, ο Διευθυντής των Εθνικών Πληροφοριών και ο Γενικός Εισαγγελέας, σε συντονισμό με τον Βοηθό του Προέδρου για θέματα Εθνικής Ασφάλειας και τον Σύμβουλο του Προέδρου, υποβάλλουν σχέδιο στον Πρόεδρο για την πλήρη απελευθέρωση των αρχείων που σχετίζονται με τη δολοφονία του προέδρου John F. Kennedy.
(β) Εντός 45 ημερών από την ημερομηνία της παρούσας διαταγής, ο Διευθυντής των Εθνικών Πληροφοριών και ο Γενικός Εισαγγελέας, σε συντονισμό με τον Βοηθό του Προέδρου για Υποθέσεις Εθνικής Ασφάλειας και τον Σύμβουλο του Προέδρου, εξετάζουν τα αρχεία που σχετίζονται με τις δολοφονίες Ο γερουσιαστής Robert F. Kennedy και ο αιδεσιμότατος Dr. Martin Luther King, Jr., και παρουσιάζουν ένα σχέδιο στον Πρόεδρο για την πλήρη απελευθέρωση αυτών των αρχείων]
Με άλλα λόγια, το μόνο που κάνει το τελευταίο διάταγμα είναι να υπόσχεται αποχαρακτηρισμό των εγγράφων, ενώ στην πραγματικότητα του βάζει εμπόδια.
Το 1992, επί προεδρίας Τζώρτζ Μπους πατρός, ο οποίος είχε παλιότερα διατελέσει διευθυντής της CIA, ψηφίστηκε νόμος που επέβαλλε τον αποχαρακτηρισμό όλων των απορρήτων εγγράφων από το φάκελλο της δολοφονίας του Τζον Φ. Κένεντι μέσα στα επόμενα 15 χρόνια, και συγκεκριμένα μέχρι την 26η Οκτωβρίου 2017. “Δια παν ενδεχόμενον”, ο νόμος είχε και παραθυράκι που επιτρέπει στον πρόεδρο να εμποδίσει τον αποχαρακτηρισμό πιστοποιώντας ότι
(i) η συνεχής αναβολή καθίσταται αναγκαία λόγω μιας αναγνωρίσιμης βλάβης στη στρατιωτική άμυνα, τις επιχειρήσεις πληροφοριών, την επιβολή του νόμου ή τη διεξαγωγή εξωτερικών σχέσεων· και (ii) η αναγνωρίσιμη βλάβη είναι τέτοιας σοβαρότητας που υπερτερεί του δημοσίου συμφέροντος για αποκάλυψη.
Όταν έληξε η προθεσμία, ο Τραμπ που ήταν και τότε πρόεδρος, ετοιμαζόταν να προχωρήσει στον αποχαρακτηρισμό, που άλλωστε αποτελούσε προεκλογική του δέσμευση. Είχε γραφτεί τότε ότι ήταν ο Μάϊκ Πομπέο (που επίσης είχε διατελέσει διευθυντής της CIA) που κατάφερε να τον μεταπείσει. Έκανε λοιπόν ο Τραμπ χρήση της παραπάνω διάταξης για να αποφύγει τη δημοσιοποίηση ενός μέρους των εγγράφων που παρέμεναν απόρρητα, ενώ αποχαρακτήρισε ένα άλλο μέρος. Το ίδιο έκανε και το 2018, ενώ έδωσε διαταγή στις αρμόδιες υπηρεσίες να επανεξετάσουν τα λογοκριμένα τμήματα των εγγράφων.
Με τη σειρά του, ο διάδοχός του Τζο Μπάιντεν πιστοποίησε την ανάγκη να παραμείνουν απόρρητα κάποια από τα έγγραφα.
Τα Μέσα Μαζικής Μπουρδολογίας προσπαθούν να υποβαθμίσουν το θέμα πληροφορώντας μας ότι το 99% των εγγράφων έχει ήδη αποχαρακτηριστεί – λες και το θέμα είναι ποσοτικό: Έχουν αποχαρακτηρίσει όλα τα ανούσια έγγραφα, παρακρατώντας “μόνον” αυτά που αποδεικνύουν ποιοι σχεδίασαν και εκτέλεσαν τη δολοφονία!
Μετά τη νίκη του στις εκλογές, ο Τραμπ ισχυρίστηκε και πάλι ότι θα αποχαρακτηρίσει και τα τελευταία εναπομείναντα έγγραφα. Αυτά που, όπως είχε ο ίδιος πιστοποιήσει πριν από 7 χρόνια, αν δημοσιεύονταν τότε θα προκαλούσαν τεράστια ζημιά. Και σήμερα, αντί να τα δημοσιοποιήσει, δηλώνει ότι θα σχεδιάσει την δημοσιοποίησή τους. Αυτό το παιχνίδι θεωρητικά θα μπορούσε να τραβήξει επ’ άπειρον, με μία προσεγγίζοντας ασυμπτωτικά τη δημοσιοποίηση, χωρίς όμως ποτέ να τη φτάνει.
Το ερώτημα βέβαια είναι τι είναι αυτό που αν μαθευτεί θα προκαλέσει τέτοια ζημιά – και τι θα έχει αλλάξει σε 15 μέρες ή σε δύο χρόνια, ή σε όσο αποφασιστεί στο τελικό σχέδιο αποχαρακτηρισμού.
Την απάντηση, βέβαια, την ξέρουν μόνον οι λίγοι και εκλεκτοί που έχουν πρόσβαση στα εν λόγω απόρρητα έγγραφα. Οι υπόλοιποι μπορούμε να κάνουμε μόνον εκτιμήσεις.
Το βέβαιο είναι ότι τα έγγραφα αυτά εκθέτουν το βαθύ κράτος των ΗΠΑ. Η επίσημη εκδοχή για τη δολοφονία είναι ότι υπήρχε μόνον ένας σκοπευτής – ο Λι Χάρβει Όσβαλντ, ο οποίος έριξε μία σφαίρα η οποία έκανε πιρουέτες και, αφού πέρασε από το λαιμό του Κένεντι, μπήκε στην πλάτη του κυβερνήτη του Τέξας που καθόταν δίπλα του, μετά του θρυμμάτισε τον καρπό και τέλος καρφώθηκε στο πόδι του. Τελικά η “μαγική σφαίρα” όπως είναι γνωστή, βρέθηκε στο φορείο του κυβερνήτη, όπου έπεσε από μόνη της, αλλά βρέθηκε και από έναν πράκτορα του Secret Service στο κάθισμα του Κένεντι, ο οποίος την πήρε και την άφησε στο φορείο του προέδρου από το οποίο προφανώς τηλεμεταφέρθηκε στο φορείο του κυβερνήτη. Στρατιωτικός ήταν ο άνθρωπος, δεν ήταν γιατρός. Ίσως υπέθεσε ότι πρόκειται για κάποιο εξάρτημα του προέδρου το οποίο μπορεί να χρειαζόντουσαν οι χειρουργοί που θα τον επισκεύαζαν.
Για κάποιο λόγο, 65% των ενηλίκων Αμερικανών δυσπιστούν προς την επίσημη ερμηνεία (που σημαίνει ότι υπάρχουν και 35% που “πιστεύουν την επιστήμη” – σημειώνουμε ότι όλοι αυτοί ψηφίζουν!)
Το ότι υπήρξε συγκάλυψη και το ότι οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ ήταν αναμεμιγμένες στη δολοφονία αποτελεί κοινό τόπο. Δεν είναι λογικό να είναι αυτός ο λόγος της πρόσθετης καθυστέρησης – άλλωστε έχουν περάσει 62 χρόνια από τη δολοφονία και είναι σχεδόν βέβαιο ότι όσοι συμμετείχαν στη συνωμοσία έχουν αποδημήσει σε τόπον χλοερόν (ή λιγότερο χλοερόν, το πιθανότερο).
Το πιθανότερο είναι ότι αυτή τη στιγμή γίνονται πολύ σκληρά παζάρια με κάποια άλλη πλευρά και ο Τραμπ χρησιμοποιεί τα ντοκουμέντα της δολοφονίας σαν διαπραγματευτικό χαρτί. Κάποιους απειλεί με τη δημοσιοποίηση, επιδιώκοντας να αποσπάσει ανταλλάγματα. Άλλη εκδοχή είναι ότι θέλει, πριν προχωρήσει στη δημοσιοποίηση, να έχει αποσπάσει από τη γερουσία την υπερψήφιση των προτεινόμενων υπουργών του. Πιθανόν να θεωρεί ότι αν έχουν αναλάβει τα καθήκοντά τους θα βρίσκεται σε ισχυρότερη θέση για να προχωρήσει στη δημοσιοποίηση.
Η μία πιθανότητα είναι ότι αυτοί τους οποίους απειλεί/διαπραγματεύεται είναι κύκλοι των μυστικών υπηρεσιών.
Υπάρχει και μια άλλη πιθανότητα: Όπως λέει ο Αλφόνσος Πάγκας σε σημερινό του άρθρο στην Ίσκρα,
Συνεργάτης του Τραμπ στην πρώτη θητεία του, έχει δηλώσει ότι τον είχε ρωτήσει γιατί δεν αποχαρακτηρίζει τα έγγραφα για τη δολοφονία του προέδρου Κένεντι (όπως είχε από τότε υποσχεθεί). Ο Τραμπ, σύμφωνα με τη δήλωσή του συνεργάτη του, απάντησε:
“Τα έχω διαβάσει και είναι τόσο φριχτά που αν σου πω τι λένε δε θα με πιστέψεις”.
Τι άραγε είναι αυτό το τόσο φριχτό; Το ότι τον τότε πρόεδρο τον δολοφόνησαν οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ είναι κοινός τόπος. Και οποιοσδήποτε αξιωματούχος της εποχής, μετά από 60 χρόνια έχει πεθάνει.
Μία από τις απόψεις που κυκλοφορούν, είναι ότι στη δολοφονία είχε συμμετάσχει ενεργά και η Μοσάντ. Όταν αποχαρακτηρίστηκε κατάθεση που έδωσε το 1975 στο κογκρέσο ο διευθυντής αντικατασκοπίας της CIA, Τζέημς Άνγκλετον, τμήματα της κατάθεσης που αναφερόντουσαν στη Μοσάντ λογοκρίθηκαν ως σχετιζόμενα με τη δολοφονία του Τζ. Φ. Κένεντι, με βάση το νόμο του 1992 για τον αποχαρακτηρισμό των σχετιζομένων με τη δολοφονία εγγράφων!
Αν όντως υπήρξε τέτοια εμπλοκή, τυχόν δημοσιοποίησή της – με τα πλήρη αποδεικτικά στοιχεία – θα σκάσει σαν ατομική βόμβα στο πολιτικό τοπίο των ΗΠΑ.
Αν η Μοσάντ είχε εμπλακεί στη δολοφονία του Κένεντι – πράγμα διόλου απίθανο, αφού συνηθιζόταν να κάνει χρέη “υπεργολάβου” της CIA ενώ λέγεται ότι ο Κένεντι ήταν και αντίθετος στην απόκτηση πυρηνικών από το Ισραήλ – είναι προφανές το ποιος είναι ο αποδέκτης των εκβιασμών και των παζαριών. Ένα τέτοιο ενδεχόμενο βέβαια αφήνει πολλές πιθανότητες ανοιχτές για το πού το πάει ο Τραμπ. Είναι πρόωρο όμως να αναλωθούμε σε παραπέρα υποθέσεις και σεναριολογίες πριν μάθουμε περισσότερα.
