Φαίνεται να έχουν δίκιο ο Philip Giraldi (https://www.unz.com/pgiraldi/israel-wins-the-us-election/) και ο Mike Whitney ( https://www.globalresearch.ca/trump-picks-neocon-warhawks-devoted-israel/5872821). Το Ισραήλ κέρδισε τις εκλογές στις ΗΠΑ, όχι η MAGA [σ.τ.μ. MAGA=Το σύνθημα του Τραμπ, Make America Great Again – Κάντε ξανά την Αμερική σπουδαία].
Ο σημερινός ηγέτης της πλειοψηφίας των Δημοκρατικών της Γερουσίας, ο σημερινός Ρεπουμπλικανός Πρόεδρος της Βουλής, ο σημερινός νεοεκλεγείς Ρεπουμπλικανός Πρόεδρος, όλοι συμφωνούν ότι είναι πιο σημαντικό να προστατεύσουμε το Ισραήλ από την κριτική παρά να προστατεύσουμε την Πρώτη Τροπολογία [σ.τ.μ. Η πρώτη τροπολογία του συντάγματος των ΗΠΑ προστατεύει την ελευθερία του λόγου].
Ο ηγέτης της πλειοψηφίας της Γερουσίας Τσακ Σούμερ ελπίζει να επισυνάψει τον «Νόμο για την Ευαισθητοποίηση στον Αντισημιτισμό» στον Νόμο περί Εξουσιοδότησης Εθνικής Άμυνας [σ.τ.μ. Νόμος που ψηφίζεται κάθε χρόνο για να εγκριθούν οι στρατιωτικές δαπάνες]. Αποφεύγοντας μια αυτόνομη ψηφοφορία κατά της Πρώτης Τροποποίησης, ο ελιγμός του Σούμερ επιτρέπει στους γερουσιαστές να [ισχυρίζονται ότι] ψηφίζουν υπέρ της εθνικής άμυνας και όχι υπέρ της λογοκρισίας. Ο Σούμερ αυτοχαρακτηρίζεται όχι ως θεματοφύλακας του Συντάγματος των ΗΠΑ, αλλά ως Φύλακας του Ισραήλ (δείτε βίντεο: https://www.infowars.com/posts/schumer-moves-to-silence-criticism-of-israel-as-hate-speech-with-antisemitism-awareness-act). Για τον Σούμερ, η θωράκιση του Ισραήλ από τις συνέπειες των πράξεών του είναι πιο σημαντική από την τήρηση του Συντάγματος των Ηνωμένων Πολιτειών.
Ο Πρόεδρος της Βουλής Τζόνσον πέρασε τον νόμο για την ευαισθητοποίηση στον Αντισημιτισμό πριν από μήνες από τη βουλή σε αυτόνομη βάση. Προφανώς, οι Ρεπουμπλικάνοι της Βουλής συμφωνούν με τους Δημοκρατικούς ότι η προστασία του Ισραήλ από τη λογοδοσία είναι πιο σημαντική από την Πρώτη Τροποποίηση και την αλήθεια.
Την περασμένη Παρασκευή, ο εκλεγμένος πρόεδρος Τραμπ είπε ότι τα αμερικανικά πανεπιστήμια πρέπει «να τερματίσουν την αντισημιτική προπαγάνδα» ή «να χάσουν τη διαπίστευσή τους και την χρηματοδότηση με χρήματα των φορολογούμενων» (https://thepostmillennial.com/trump-puts-us-colleges-on-notice-to-end-antisemitic-propaganda-or-lose-their-accreditation-and-federal-taxpayer-support ). Για τον Τραμπ, οι διαμαρτυρίες κατά της σφαγής των Παλαιστινίων είναι «αντισημιτική προπαγάνδα».
Το Σύνταγμα και η Πρώτη Τροποποίηση έχουν αντέξει στο διάβα του χρόνου σε πολλές επιθέσεις, αλλά δεν έχουν πλέον επαρκή στήριξη από αυτούς που έχουν ορκιστεί να τα τηρήσουν ώστε να μπορούν να αντέξουν την επίθεση του Ισραηλινού Λόμπι.
Η νομοθεσία δεν προσδιορίζει τι αποτελεί αντισημιτισμό. Φαίνεται ότι είναι οτιδήποτε δεν αρέσει στο ισραηλινό λόμπι. Η κριτική για τη μεταχείριση των Παλαιστινίων από το Ισραήλ, για παράδειγμα, φαίνεται να χαρακτηρίζεται ως δαιμονοποίηση των Εβραίων ως δολοφόνων. Η τεκμηριωμένη κριτική του αφηγήματος του Ολοκαυτώματος φαίνεται να είναι ένοχη για στερεότυπα που παρουσιάζουν τους Εβραίους ως ψεύτες ή να θέτει σε κίνδυνο τους Εβραίους αρνούμενη ότι έγινε απόπειρα γενοκτονίας εναντίον τους.
Δεν είναι σαφές ποιες είναι οι κυρώσεις. Οι διαμαρτυρίες σε μια πανεπιστημιούπολη κατά του Ισραήλ φαίνεται να προκαλούν την ακύρωση της ομοσπονδιακής βοήθειας προς το πανεπιστήμιο επειδή δεν εμπόδισε με κάποιο τρόπο τους φοιτητές να διαδηλώσουν.
Με μία έννοια, ο νόμος αποτελεί επίθεση ενάντια στον Χριστιανισμό. Ο εορτασμός του Πάσχα θα μπορούσε να θεωρηθεί αντισημιτισμός καθώς ο Χριστός αναστήθηκε από θάνατο από σταύρωση που ζήτησαν οι Εβραίοι. Αυτό θα μπορούσε να θεωρηθεί απειλητικό για τους Εβραίους επειδή τάχα υποστηρίζει μια στερεότυπη εικόνα και τους δαιμονοποιεί ως εχθρούς του Χριστιανισμού.
Το ερώτημα είναι γιατί χρειάζεται ένας νόμος που αποτελεί άμεση επίθεση στο Σύνταγμα των ΗΠΑ, δηλαδή άμεση επίθεση στις Ηνωμένες Πολιτείες, με τόσο ευρύ φάσμα πιθανών δυσμενών συνεπειών;
Δεν χρειάζεται.
Οι εθνότητες των λευκών εθνικών και ο πολιτισμός των λευκών εθνικών δέχονται επιθέσεις κάθε μέρα στις τάξεις των πανεπιστημίων των ΗΠΑ και κανείς δεν ζητά προστασία του εθνικού δυτικού πολιτισμού ενάντια στην ελευθερία του λόγου. Το Ιράν και οι μουσουλμάνοι δέχονται φραστική επίθεση. Ο Πούτιν δέχεται επίθεση. Η Κίνα δέχεται επίθεση. Οι πλούσιοι δέχονται επίθεση. Πώς γίνεται οι Εβραίοι να είναι πολύ ιδιαίτεροι για να επιτρέπεται η κριτική εναντίον τους;
Ο λόγος που η λογοκρισία πρόκειται να γίνει νόμος είναι επειδή ο Τραμπ, ο Σούμερ, ο Τόμπσον και τα μέλη της Βουλής και της Γερουσίας θέλουν και χρειάζονται εβραϊκές συνεισφορές στις εκστρατείες τους. Αυτό είναι πολύ πιο σημαντικό για αυτούς από την ελευθερία του λόγου, χωρίς την οποία δεν μπορεί να υπάρξει αλήθεια.
Μια χώρα στην οποία η ελευθερία του λόγου είναι ανεπίτρεπτη ή ελεγχόμενη δεν μπορεί να γίνει σπουδαία, ούτε καν από τον Τραμπ.
Σκεφτείτε το: Πώς είναι δυνατόν ο Τραμπ να ασκεί οποιαδήποτε πίεση στο Ισραήλ για μετριοπάθεια προς όφελος της ειρήνης όταν η πίεση στο Ισραήλ συνεπάγεται κριτική; Οποιαδήποτε πίεση των ΗΠΑ στο Ισραήλ θα ήταν αντισημιτική και θα δικαιολογούσε μια νέα σειρά κατηγοριών εναντίον του Τραμπ.
Σκεφτείτε το: Καθώς ο Νόμος για την Ευαισθητοποίηση στον Αντισημιτισμό είναι καταφανώς αντισυνταγματικός, γιατί οι Ρεπουμπλικάνοι και οι Δημοκρατικοί είναι ενωμένοι στην ψήφιση ενός αντισυνταγματικού νόμου; Το να αποδεχθεί το Ανώτατο Δικαστήριο τη συνταγματικότητα αυτής της νομοθεσίας θα σήμαινε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν κατακρημνιστεί εκτός Συντάγματος και σίγουρα δεν μπορούν να γίνουν ξανά σπουδαίες.
Ο νόμος για την ευαισθητοποίηση στον αντισημιτισμό είναι επίσης μια άμεση επίθεση στην 14η Τροποποίηση. Η 14η τροποποίηση απαιτεί ισότητα έναντι του νόμου. Ψηφίστηκε για να εμποδίσει τους λευκούς Αμερικανούς να έχουν προνόμια που δεν είχαν οι μαύροι Αμερικανοί. Λοιπόν, γιατί οι Εβραίοι να έχουν προνόμια που δεν έχουν οι εθνικοί, είτε λευκοί είτε μαύροι; Τα νομικά προνόμια είναι χαρακτηριστικά των συστημάτων που βασίζονται σε κάστες. Ο νόμος για την ευαισθητοποίηση στον αντισημιτισμό δημιουργεί νομικά προνόμια βάσει εθνοτικής καταγωγής για τους Εβραίους. Δεν μπορούν να επικριθούν, αλλά οι εθνικοί μπορούν. Όλες οι εθνότητες και οι θρησκείες εκτός από τους Εβραίους μπορούν να κληθούν να λογοδοτήσουν σε κριτική, αλλά όχι οι Εβραίοι. Θα επεκταθεί τελικά αυτή η ασυλία σε εξαίρεση από παραπομπές για κακουργηματικές πράξεις;
πηγή: www.paulcraigroberts.com
Η άδεια αναδημοσίευσης των άρθρων του Dr. Roberts δεν σημαίνει ότι ο Dr. Roberts υποστηρίζει τους ιστότοπους ή τους οργανισμούς μέσων που αναδημοσιεύουν τις στήλες του ή ότι εγκρίνει το περιεχόμενο των ιστότοπων, των μέσων ενημέρωσης ή των βιβλίων που αναδημοσιεύουν τις στήλες του.
Σημείωση Ίσκρα:
Δημοσιεύουμε το άρθρο του πάντα ενδιαφέροντος Δρ. Ρόμπερτς, χωρίς αυτό να δηλώνει πλήρη συμφωνία με όσα γράφει. Συγκεκριμένα, διαφωνούμε με την εκτίμηση του Δρ. Ρόμπερτς ότι η αιτία για τη φιλοσιωνιστική στάση του κατεστημένου των ΗΠΑ είναι οι συνεισφορές του ισραηλινού λόμπι στις προεκλογικές καμπάνιες των πολιτικών. Aν ήταν έτσι, οι συνεισφορές θα μπορούσαν να αντισταθμιστούν από συνεισφορές άλλων λόμπι, πολύ πλουσιότερων χωρών όπως είναι σήμερα η Κίνα.
Πρέπει επίσης να ληφθεί υπ’ όψη ότι ένα μη αμελητέο τμήμα της κοινωνίας στις ΗΠΑ (ή ίσως ακριβέστερα δύο διακριτά τμήματα) διακατέχεται από έντονα αντισιωνιστικά αισθήματα. Είτε αυτό οφείλεται στο ότι συμπάσχει με τη δυστυχία των Παλαιστινίων και αηδιάζει με τη γενοκτονική πολιτική του σιωνιστικού κράτους και των ΗΠΑ, είτε στο ότι ξεκινάει από το έδαφος του αντισημιτισμού, είτε και στα δύο μαζί. Με μία – έστω – πιο ισορροπημένη στάση, οι πολιτικοί των ΗΠΑ θα μπορούσαν να αντλήσουν από αυτή τη δεξαμενή ψήφων. Αυτό σίγουρα αφορά πολιτικούς όπως ο Ρόμπερτ Κένεντι, η Τάλσι Γκάμπαρντ ή ο Μπέρνι Σάντερς, αλλά σε κάποιο βαθμό και τον ίδιο τον Τραμπ. Το ότι δεν το πράττουν δείχνει ότι ο φιλοσιωνισμός τους δεν εκπορεύεται από το κριτήριο του εκλογικού κέρδους, αλλά από την ευρύτερη γεωπολιτική κοσμοθεώρησή τους.
Για να καταλάβουμε την φιλοσιωνιστική στάση του πολιτικού συστήματος των ΗΠΑ θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι το σιωνιστικό κράτος δημιουργήθηκε από τις ΗΠΑ για να παίξει το ρόλο του χωροφύλακα στην περιοχή. Η ύπαρξη μίας “ξένης δημογραφικής οντότητας στην καρδιά του Αραβικού κόσμου” (για να χρησιμοποιήσουμε τη διατύπωση ενός από τους πρώτους εμπνευστές του σιωνιστικού σχεδίου, του Λόρδου Πάλμερστον, κοντά 60 χρόνια πριν κάποιοι Εβραίοι μυριστούν “τι παίζει” και επιβιβαστούν στο αποικιακό σχέδιο) σχεδιάστηκε για να εξασφαλίσει ότι οι Άραβες δε θα μπορούσαν ποτέ να ενωθούν και να διαφεντέψουν τον τόπο τους.
Για να στραφεί κάποιος ενάντια στο κράτος-χωροφύλακα, θα πρέπει να συμβαίνει ένα από τα δύο: είτε να μην καταλαβαίνει την ουσία του ζητήματος, είτε να είναι αντίθετος στην επικυριαρχία των ΗΠΑ στον υπόλοιπο πλανήτη. Αυτή η οπτική είναι η μόνη που ερμηνεύει την ακραία φιλοσιωνιστική – έως υποστηρίξεως της γενοκτονίας – στάση του πολιτικού προσωπικού των ΗΠΑ. Είναι επίσης η μόνη που μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν εργαλείο για να βγάλουμε παραπέρα συμπεράσματα για τον κάθε ένα χωριστά από τους φιλοσιωνιστές πολιτικούς των ΗΠΑ.