Διαβάσαμε –και είδαμε– πολλά τους τελευταίους τρεις μήνες «προεκλογικής κονταρομαχίας και υβρεολόγιου» στον ΣΥΡΙΖΑ. Μάθαμε πως η Έφη Αχτσιόγλου –«Μαρία Αντουανέτα των Γιαννιτσών»– μαζί με τον Ευκλείδη αποτελούν την τσιμεντένια και ηρωικώς φυλασσόμενη πτέρυγα του «Αριστερού, ριζοσπαστικού» ΣΥΡΙΖΑ ενώ ο Κασσελάκης είτε είναι είτε μέλλει να αποδειχτεί «άνθρωπος των Αμερικανών και μάλιστα του Βαθέως κράτους». Ας τα πάρουμε με την σειρά.
Στην χώρα όχι της «Φαιδράς πορτοκαλέας» άλλα της «Φαιδρής φαιδρότητας και του ασύλληπτου γελοίου» πρέπει να αρχίζεις από το παρελθόν «ακτινογραφώντας» την πρόσφατη σχετικά Νεοελληνική Πολιτική Ιστορία. Και ας αρχίσουμε από τους «υπερ-αριστερούς» που διαμαρτύρονται για την «αρπαγή» της ελληνικής αριστεράς από τον Κασσελάκη. Γι αυτό ας γυρίσουμε στο 1974, για να μην πάμε πολύ παλιότερα.
Ήταν οι πρώτες εκλογές (Νοέμβρης 1974) μετά την πτώση της Χούντας και η ήδη διασπασμένη Τριτοδιεθνιστική Αριστερά των ΚΚΕ, ΚΚΕεσ και της ΕΔΑ, υπό την σκέπη της «Ενωμένης Αριστεράς» συμμετείχαν στις εκλογές του 1974. Στα Γραφεία της Ενωμένης Αριστεράς Θεσσαλονίκης, οι περισσότεροι αν όχι όλοι, θεωρούσαν τον πρωτοεμφανιζόμενο σαν Σοσιαλιστή, Πρόεδρο Κόμματος Ανδρέα Παπανδρέου σαν «Άνθρωπο των Αμερικανών» και πολύ πιθανόν και «άνθρωπο της CIA» που ήρθε από την Αμερική» για να εμποδίσει την «Ελληνική Αριστερά» να πάρει την εξουσία! Ακούγαμε και πολύ χειροτέρα για την γυναίκα του που ήταν Αμερικανή, όταν έγινε Πρωθυπουργός αλλά και για την πολιτική του παρόλο που η μόνη πρώτη Αριστερή Κυβέρνηση ήταν αυτή του ΠΑΣΟΚ και η περίοδος 1981–89,
η πλέον ριζοσπαστική, σχεδόν επαναστατική της Νεώτερης Πολιτικής και Κοινωνικής Ιστορίας.
Ποια ήταν η στάση της πέραν του ΠΑΣΟΚ Αριστεράς; Συμμετείχε, με κριτική διάθεση στο έργο του ΠΑΣΟΚ ή μήπως όχι; Μήπως θυμόμαστε την αποχή σημαντικής μερίδας Αριστερών ψηφοφόρων ούτως ώστε οι Μεγάλοι Δήμοι – Αθήνα, Πειραιάς, Θεσσαλονίκη– να πέσουν στα χέρια της Νεοφιλελεύθερης Μητσοτακικής Δεξιάς; Στην Θεσσαλονίκη ο Κούβελας και η Νέα Δημοκρατία κέρδισαν τον Δήμο –Οκτώβρης 1986– με αποχή κρίσιμου ποσοστού των αριστερών ψηφοφόρων του Στέλιου Νέστορα
με αποτέλεσμα η ΝΔ να κυριαρχήσει 24 ολόκληρα χρόνια έως το 2010. Ο Στέλιος Νέστορας την κρίσιμη παραμονή της Δεύτερης Κυριακής δεν έκανε ξεκάθαρη δήλωση υποστήριξης του Θεοχάρη Μαναβή. Τα αποτελέσματα γνωστά. Δεν τελειώσαμε, έχουμε πολλά άλλα να σας θυμήσουμε…
Τι έκανε η Αριστερά του ΚΚΕ και της ΕΑΡ (πρώην ΚΚΕ εσωτερικού) έως τις εκλογές του 1989; Πολέμησε την ανερχόμενη και εξαιρετικά επιθετική Νεοφιλελεύθερη Δεξιά του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη (Πατέρα του σημερινού Πρωθυπουργού); Κατέβηκε «στα χαρακώματα» πολεμώντας τον Νεοφιλελευθερισμό που ήρθε στην Ελλάδα ως «ταύρος εν υαλοπωλείω»; Πολύ έξυπνα και απίστευτα «διπλωματικά» προς την πλευρά της πανηλίθιας Αριστεράς του νεοϊδρυθέντος «ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ της Αριστεράς και της Προόδου», ο Μητσοτάκης (πατέρας) τότε πλησίασε την Αριστερά του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ διακηρύσσοντας το «φιλικό του προφίλ» με τους κομμουνιστές. «Ήμουν ο μόνος αστός πολιτικός με πολύ καλές σχέσεις με τους αριστερούς» (ΒΗΜΑ – Οκτώβριος 1986) τόνιζε πανέξυπνα προς όλες τις κατευθύνσεις. Για την ιδεολογία του δεν κρύφτηκε ο άνθρωπος! Στις εκλογές του 1977 συμμετείχε στις εκλογές με κόμμα που τιτλοφορούνταν «Κόμμα Νεοφιλελευθέρων», όσο για την «Δυτικοδουλεία και Αμερικανοδουλεία» του δήλωσε χαρακτηριστικά «Η Ελλάδα δεν ανήκει στη Δύση, είναι Δύση» (ΒΗΜΑ – Οκτώβριος 1986). Όμως ο τότε ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ τι έκανε τότε; Πολέμησε τον τεράστιο κίνδυνο του Νεοφιλελευθερισμού/Φιλελευθερισμού που εισήγαγε ο Μητσοτάκης μετά την Θάτσερ (1979) και Ρήγκαν (1980); Αντιστάθηκε; Για απολαύστε την συνέχεια, έχει ενδιαφέρον…
Εκμεταλλευόμενος ευφυέστατα ο Μητσοτάκης το σκάνδαλο ενός ανθρώπου που όντως «ήλθε και κατέφυγε» στην Αμερική (Γ. Κοσκωτάς), έκανε μια δελεαστική πρόταση στην «ξελιγωμένη για εξουσία» Αριστερά του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ. Να διαλύσουν το ΠΑΣΟΚ συνεργαζόμενοι –Νέα Δημοκρατία και ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ– εκμεταλλευόμενη το σκάνδαλο («υπαρκτό και ανύπαρκτο») και να πάρουν από την «πίτα του ΠΑΣΟΚ», ένα μεγάλο κομμάτι η Δεξιά και ένα εξίσου μεγάλο κομμάτι ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ. Ο Μητσοτάκης ήξερε πως με το πολιτικό κλίμα που δημιουργήθηκε και την «όσμωση των εκλογικών σωμάτων» ΝΔ και ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ –εδώ φαίνονται και οι ευθύνες των απλών ψηφοφόρων– θα μακροημερεύσει διαλύοντας το ΠΑΣΟΚ. Όντως, από τα τέλη του 1988 έως τις εκλογές της 18/6/1989 επικρατούσε κλίμα υστερίας και ανθρωποφαγίας εναντίον του ΠΑΣΟΚ. Ακόμη και στην Αθήνα, η αγορά φιλο–ΠΑΣΟΚ εφημερίδας –«Επικαιρότητα», «Δημοκρατικός Λόγος», «ΝΙΚΗ»– προξενούσε καχύποπτες ματιές. Το γνωστό παλικάρι της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ –Υπουργός Άμυνας επί Τσίπρα, Παναγιώτης Καμμένος– κυκλοφόρησε βιβλίο το 1992 που κατηγορούσε τον Ανδρέα Παπανδρέου σαν αρχηγό της 17 Νοέμβρη, κατηγορία που «υποβοηθήθηκε» λόγω του κλίματος της εποχής με την δολοφονία του Μπακογιάννη (26/9/1989) τρία χρόνια νωρίτερα.
Ήδη το πρώτο εξάμηνο του 1989 θα μείνει στην Ιστορία του Τύπου σαν το χυδαιότερο και φρικωδέστερο εξάμηνο. Από το «ΑΝΤΙ» και την «ΑΥΓΗ» της λεγόμενης «Ανανεωτικής Αριστεράς» έως τον «Ελεύθερο Τύπο» κυκλοφορούσαν με τρομοκρατικά και χυδαιότατα οκτάστηλα. «Ο απατεώνας και το τσόκαρο» (Για τον Ανδρέα και την Δήμητρα), τίτλος του «Ελευθέρου Τύπου», «Η Δήμητρα και τα κορίτσια παρακολουθούν την συγκέντρωση του Ανδρέα στην Καβάλα», έγραφε η «σοβαρή» «Ελευθεροτυπία», αλλά και ανάλογες δηλώσεις ανθρώπων κοντά στην «Αριστερά» τότε, όπως «Πρέπει να φύγουν οι ενδιάμεσοι Γύφτοι και να συνεννοηθούν μεταξύ τους η Αριστερά με την Δεξιά» (Δηλώσεις του Διονύση Σαββόπουλου, ανεκδιήγητος και φρικτά «φιλομητσοτακικός» από τότε…)
Και ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ; Διαμαρτυρήθηκαν οι ευαίσθητες ψυχούλες του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ για τα υβρεολόγια και ειδικότερα εναντίον μιας γυναίκας (Δήμητρα Λιάνη); Μήπως αντιμετώπισαν ανθρώπινα τουλάχιστον την συγκλονιστική απολογία του «Γιού του Αγωγιάτη» (Δημήτρης Τσοβόλας) στο Ελληνικό Κοινοβούλιο; Ή μήπως κοιτούσαν με ειρωνικό βλέμμα, χαμόγελα και χάχανα (Στέλιος Νέστωρ, Μίμης Ανδρουλάκης) την ψυχική τραγωδία του αγνότατου Δημήτρη Τσοβόλα; Δεν ξεχνιούνται φυσικά και οι παραπομπές του Ανδρέα Παπανδρέου από το Ειδικό Δικαστήριο με Προεδρία του Προέδρου του Αρείου Πάγου, του Βασίλη Κόκκινου. Ας γυρίσουμε πίσω.
Μετά τις εκλογές της 18/6/1989, ο Ανδρέας Παπανδρέου –με 39,15 % που πήρε το ΠΑΣΟΚ– έκανε πρόταση Κυβερνητικής Συνεργασίας στον ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ, καθιερώνοντας μάλιστα την απλή αναλογική. Τι απάντηση πήρε; Πρόταση «Συνεργασίας Προοδευτικών Δυνάμεων»; Ηρεμήστε, έχουμε εξελίξεις…
Παρόλο που πήρε 13,12% ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ, το 1/3 δηλαδή του ποσοστού του ΠΑΣΟΚ, θεώρησε πως «Κρατούσε τον Πάπα από τα μανουάλια» και πιστεύοντας πως θα διαλυθεί το ΠΑΣΟΚ αφού δικαστεί, απέρριψε την πρόταση. Τόσους μήνες μέχρι τις εκλογές αλλά και λίγο μετά, φωνάζοντας διαρκώς στον Μητσοτάκη «Θέλω Γάμο! Θέλω Γάμο!», τι να κάνει τότε ο πανέξυπνος Μητσοτάκης που φλέρταρε σε βαθμό «Σεξουαλικής Παρενόχλησης» τον ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ, απάντησε θετικά «Εντάξει, θα παντρευτούμε με παππά και κουμπάρο»! Και έτσι, το «Ους ο Θεός συνέζευξε, άνθρωπος μη χωριζέτω» κατέληξε στην Κυβέρνηση ΤΖΑΝΝΕΤΑΚΗ, το μεγαλύτερο πολιτικό, κοινωνικό και ιδεολογικό κατάντημα μιας γελοίας «Αριστεράς» (Του ΚΚΕ συμπεριλαμβανομένου που σήμερα «κάνει την πάπια» ή λέει απίστευτα ψέματα γι’ αυτή την περίοδο). 174 ψήφους υπέρ πήρε η Κυβέρνηση Τζαννετάκη στις 9/7/1989, εκ των οποίων οι 27 ήταν του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ, συμπεριλαμβανομένων και των δύο κομμάτων του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ που ήταν η ΕΑΡ και το ΚΚΕ.
Ο μόνος που καταψήφισε και αποχώρησε ήταν ένα αληθινό παλικάρι, ένας λεβέντης αληθινός κομμουνιστής, ο Κώστας Κάππος παλαιός βουλευτής του ΚΚΕ. Ακολούθησαν κι άλλα.
Κάποια χρόνια μετά, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ –περιόδου 2007 έως 2009– Κοροβέσης κατήγγειλε για χρηματισμό τον Συνασπισμό για την υπόθεση Siemens. Έτσι,
«Τον Αύγουστο του 2009 σε συνέντευξή του στο Κανάλι 1 του Πειραιά, ο Βουλευτής του Συνασπισμού της Α΄ εκλογικής περιφέρειας της Αθήνας (2007–2009), Περικλής Κοροβέσης αποκάλυπτε πως: «επί της κυβερνήσεως Τζαννετάκη πήρε χρήματα και η αριστερά και δεν αντέδρασε»! Τίτλος τής, όχι τυχαίας εφημερίδος την εποχή εκείνη, «Ελευθεροτυπίας» (18/8/2009)! Η οποία συνέχιζε στο ρεπορτάζ της: Ο Βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ αναφερόμενος στην υπόθεση Siemens τόνισε πως το σκάνδαλο αναφερόταν και στην Κυβέρνηση Τζαννετάκη και στην Κυβέρνηση Ζολώτα.» Ο Koροβέσης δεν έμεινε στον ΣΥΡΙΖΑ πέραν του 2009 και οι καταγγελίες του έμειναν αναπάντητες.
Όμως τα κατορθώματα του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ –το ΚΚΕ μετέχει κανονικότατα ακόμη έως την άνοιξη του 1991– συνεχίζονται με την Ιδιωτική Τηλεόραση και την οποία υποτίθεται «πολέμησε» η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Ας δούμε πως ξεκίνησαν «τα έργα και οι ημέρες» του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ –ΕΑΡ και ΚΚΕ– και μετέπειτα ΣΥΡΙΖΑ σχετικά με τον φάκελο «Ιδιωτική Τηλεόραση».
Η αριστερά και ο τότε ενιαίος Συνασπισμός υποστήριξε τη δημιουργία της ιδιωτικής τηλεόρασης και δη το ρόλο των εκδοτών. Θετικός ήταν ο Χαρίλαος Φλωράκης και φυσικά και ο Κύρκος. «Και η αριστερά εκδότης είναι», είχε πει χαρακτηριστικά ο εισηγητής του κόμματος Μίμης Ανδρουλάκης, ο οποίος να θυμίσουμε στους νεότερους ότι ναι, τότε ήταν στο Συνασπισμό της Αριστεράς.
Η στάση αυτή οφειλόταν σε «αντιπασοκική λογική», καθώς οι δυνάμεις της αριστεράς είχαν πρωτοστατήσει και στην ελεύθερη ραδιοφωνία, με αριστερούς δημάρχους στην πρωτοπορία, ενώ μην ξεχνάμε επίσης ότι την εποχή εκείνη το σκάνδαλο Κοσκωτά κυριαρχούσε τεχνητά και συνάσπιζε δυνάμεις από τον ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ μέχρι τη δεξιά εναντίον του Ανδρέα Παπανδρέου.
Το κρατικό μονοπώλιο όμως εξακολούθησε να ισχύει ως το 1989. Επί κυβερνήσεως Τζαννή Τζαννετάκη, στην οποία συμμετείχε και ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, που έπαιξε καθοριστικό ρόλο, το άρθρο τέσσερα του νόμου 1866/89 έδωσε τη δυνατότητα δημιουργίας μη κρατικής τηλεόρασης σε όσους είχαν εμπειρία και παράδοση στα ΜΜΕ. Σε ποιους δηλαδή;
Δηλαδή στους εκδότες: «Μεταξύ των κριτηρίων για τη χορήγηση και ανανέωση της άδειας συνεκτιμώνται η πληρότητα και η ποιότητα του προγράμματος και η εμπειρία και παράδοση των μετόχων της εταιρείας στα μέσα μαζικής ενημέρωσης ως επίσης και η ιδιότητα του οργανισμού τοπικής αυτοδιοίκησης». Δόθηκε επίσης προσωρινή άδεια λειτουργίας σε δύο ιδιωτικά κανάλια, στο Mega και στη Νέα Τηλεόραση.
Το ΠΑΣΟΚ αντέδρασε, γιατί κατηγορούσε τη ΝΔ πως ουσιαστικά δημιουργεί ένα εξαρτημένο φιλικό προς εκείνη σύστημα. Από το ΠΑΣΟΚ εξέφραζαν ανησυχίες για υπερβολική συγκέντρωση δύναμης στα χέρια των καναλαρχών–εκδοτών και είχε κατατεθεί μάλιστα η πρόταση να δοθεί δυνατότητα ίδρυσης τηλεοπτικών σταθμών και σε συνδικαλιστικά όργανα όπως η ΓΣΕΕ και συνεταιριστικούς φορείς, που θα ήταν βέβαια φίλα προσκείμενοι στο Προοδευτικό και αριστερό κοινό. Πρόταση τελείως διαφορετική από αυτήν των ΝΔ–ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ.
Την ιστορική απόφαση για το Mega υπέγραψαν στις 28 Αυγούστου 1989 οι υπουργοί της κυβέρνησης Τζαννετάκη, Αθανάσιος Κανελλόπουλος, Αντώνης Σαμαράς, Νίκος Κωνσταντόπουλος και Νίκος Γκελεστάθης. Η προσωρινή άδεια δόθηκε χωρίς ουσιαστικά να υπάρχει σχετικός νόμος, με βάση ευρωπαϊκή σύμβαση για τα ανθρώπινα δικαιώματα και ένα νόμο του 1972, δηλαδή επί Χούντας, για λειτουργία πειραματικών σταθμών με σκοπό την πρόοδο της επιστήμης!
Πρώτος παρουσιαστής Δελτίου του MEGA ήταν η Λιάνα Κανέλλη, λαλίστατη σήμερα βουλευτίνα του ΚΚΕ.
Έως σήμερα, καμιά κριτική και αυτοκριτική εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ που συμμετείχε τότε στον ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ και κυρίως ως ΕΑΡ δεν είδαμε πουθενά. Αλλά ούτε και από το ΚΚΕ είδαμε «κάτι» ανάλογο εκτός από την τακτική του «Κινέζου» που συνηθίζεται στην χώρα μας.
Μετά την παράθεση των συγκλονιστικών γεγονότων εκείνης της περιόδου, θα πρέπει να βγάλουμε τα συμπεράσματά μας. Ειδικότερα για την πρώτη δεκαπενταετία 1974–1989 μετά την πτώση της χούντας.
Αυτά τα δεκαπέντε χρόνια είχαμε την παντοδύναμη κυριαρχία του Δημόσιου Μοντέλου των ΔΕΚΟ δηλαδή των μεγάλων επιχειρήσεων Κοινής Ωφέλειας. Παράλληλα ως «σοσιαλμανή» κατηγορούσαν τον Υπουργό Παπαληγούρα της Κυβέρνησης Κωνσταντίνου Καραμανλή ήδη από το 1975–76. Μετά την Κρατικοποίηση της Ολυμπιακής, Εμπορικής και άλλων επιχειρήσεων, είχε ήδη κατοχυρωθεί στην πρακτική των Κυβερνήσεων και ειδικότερα του ΠΑΣΟΚ ο Δημόσιος Τομέας της Οικονομίας. Από την 1/9/1984 δηλαδή την εκλογή του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη στην Ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας, η αντίληψη της Κυβερνητικής Πολιτικής «φιλελευθεροποιείται» στην Ηγεσία της ΝΔ σύμφωνα με τα πρότυπα Θάτσερ-Ρήγκαν. Κυριαρχεί πλέον ο άκρατος «Αμερικανισμός», σκαπανέας του οποίου ήταν ο Πατέρας Μητσοτάκης με ανάλογη ενσωμάτωση στελεχών από τους Νεοφιλελευθέρους του Κέντρου. Το περιοδικό «ΕΠΟΠΤΕΙΑ» προωθεί την Αμερικανική Πολιτική και τον άκρατο αντι-σοβιετισμό σε επίπεδο ιδεολογίας, οι πρώτες διαδηλώσεις του 1983–84 από τους εκπροσώπους του Επιχειρηματικού Νεοφιλελευθερισμού μέσω του Συμβουλίου Ιδιωτικής Πολιτικής, οι Κένταυροι και οι Ρέηντζερ ως «παρακρατικές ομάδες κρούσης» πλέον μαζικοποιούνται στα φοιτητικά αμφιθέατρα και οι Νεοφιλελεύθεροι του Μητσοτάκη καταφέρνουν να μαζικοποιηθούν φτάνοντας έως της παρυφές της «Αριστεράς» την οποία έξυπνα «κορτάρουν» και προσεταιρίζονται. Καταλήγουμε στον «Γάμο και την νομιμοποίηση του Παράνομου Έρωτα» με την Κυβέρνηση Τζαννετάκη, την καθιέρωση της Ιδιωτικής Τηλεόρασης από μια άθλια Νεοφιλελεύθερη Δεξιά και μια αθλιότερη (δήθεν) «Αριστερά». Παράλληλα με τις «καραμπινάτες» καταγγελίες του Περικλή Κοροβέση και οι οποίες έμειναν αναπάντητες (Περιμένατε κάτι καλύτερο;).
Από αυτή την περίοδο και ειδικότερα την Κυβέρνηση Τζαννετάκη ξεκινά η Κυβερνητική νομιμοποίηση, ιδεολογική Ηγεμονία και η Κομματική Κυριαρχία του Νεοφιλελευθερισμού/Φιλελευθερισμού. Ο πατέρας Μητσοτάκης γίνεται Πρωθυπουργός μέσω της Κυβέρνησης Τζαννετάκη, υποβοηθούμενος με αίσχιστο τρόπο από την υπονομευτική προπαγάνδα του ΣΥΡΙΖΑ εναντίον του ΠΑΣΟΚ. Ο ιός του Νεοφιλελευθερισμού «μολύνει» και το ΠΑΣΟΚ, κυρίως μετά τον θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου και την νέα περίοδο Σημίτη, με τις συνέπειες από τα βορβορώδη πολιτικά απόνερα να μας ταλαιπωρούν έως σήμερα. Όσοι λοιπόν, μιλούν για «Νεοφιλελεύθερο ΣΥΡΙΖΑ» σήμερα χωρίς να αναφέρονται στην Ιστορία που προηγήθηκε από το 1989 κυρίως, είτε είναι αφελείς και ανιστόρητοι είτε «εγκεφαλικά ακατανόμαστοι». Όσοι κατηγορούν μόνο τον νεοεκλεγέντα πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ ως υπεύθυνο «Νεοφιλελευθεροποίησης του ΣΥΡΙΖΑ» ας διαβάσουν Ιστορία, ας μάθουν τι προηγήθηκε και πως αλώθηκε η «Αριστερά», ήδη από την δεκαετία του 1980. Όταν η συντριπτική πλειοψηφία της Ηγεσίας του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ «αλληθώριζε» προς τα πολύ έντονα «ερωτικά φλερτ» του Πατέρα Μητσοτάκη –ΕΑΡ και ΚΚΕ συνάμα– αλλά και της Ηγεσίας του ΚΚΕ που είχε «διπλό αλληθωρισμό» και προς Μητσοτάκη αλλά και προς Γκορμπατσόφ («Η περεστρόικα κάνει πιο συμπαθή τον σοσιαλισμό στις μάζες», δηλώσεις της Αλέκας Παπαρήγα στην συνάντησή της με τον Γκορμπατσόφ, πέντε (!) μόλις μήνες πριν καταρρεύσει η Σοβιετική Ένωση. Για τέτοια προβλεψιμότητα μιλάμε…).
Το αστείο της ιστορίας είναι οι αντιδράσεις των δημοσιολόγων και «θεωρητικών» της Αριστεράς του ΣΥΡΙΖΑ. Καταρχάς, δεν θα κρίνουμε τον Κασσελάκη από την χώρα προέλευσής του ή από την εμφάνισή του ή και από λεγόμενά του. Θα τον κρίνουμε από τα πεπραγμένα του και μέχρι τότε θα είμαστε επιφυλακτικοί και υπομονετικοί. Αν δεν πανηγυρίζουμε –κάθε άλλο– για πολλά στοιχεία της προσωπικότητάς του, για την επιχειρηματικότητά του κλπ. αναμένουμε «υπαρκτά στοιχεία» των πεπραγμένων του και όχι «αποχρώσες ενδείξεις». (Αν θυμόμαστε καλά με «Αποχρώσες ενδείξεις» κατηγορήθηκε στο Ειδικό Δικαστήριο ο Ανδρέας Παπανδρέου και αθωώθηκε). Ας αρχίσουμε με κάποια «δήθεν αριστερής ταυτότητας» στοιχεία–κατηγορητήρια.
«Ήρθε από την Αμερική». Αναφερθήκαμε και σε προηγούμενο άρθρο μας πως από την Αμερική ήρθε ο Ανδρέας Παπανδρέου και στην οκταετία 1981–89 «χόρτασαν ψωμάκι» μέχρι και οι γάτες στου Ψυρρή, με αυξήσεις μισθών και συντάξεων από 50% έως 90% τον πρώτο χρόνο. Μετά 30 περίπου χρόνια κάποιος Υπουργός της Νέας Δημοκρατίας, συγνώμη του ΣΥΡΙΖΑ, ονόματι Κατρούγκαλος θεσπίζει την «Προσωπική Διαφορά» και πετσοκόβει Συντάξεις. Κάποιος Δεξιός –δεν μπορεί, μόνο Δεξιός θα πρέπει να το έκανε– ονόματι Τσακαλώτος κόβει το ΕΚΑΣ των πολυεκατομμυριούχων συνταξιούχων και τους εξαθλιώνει ακόμη περισσότερο. Ταυτόχρονα ο ίδιος, καθιερώνει τους Ηλεκτρονικούς Πλειστηριασμούς χάριν της Ψηφιοποίησης του Κράτους –κοιμάσαι ιδιοκτήτης και ξυπνάς χωρίς σπίτι, τόσο απλά…– και δηλώνει μάλιστα πως οι «Πλειστηριασμοί είναι κοινωνικά ωφέλιμοι». Ένας διαφωνών Υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ που αποχώρησε το 2015, ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, αγωνίζεται ενάντια στους Πλειστηριασμούς, συλλαμβάνεται και φορτώνεται σε βάρος του τον μισό Ποινικό κώδικα, σχεδόν ολόκληρη την Ποινική Δικονομία και προσπαθούμε να μάθουμε ποιους άλλους Κώδικες φορτώθηκε.
Εκτός από τον «κομμουνιστή» –κατά δήλωσή του– Γιώργο Κατρούγκαλο, μέντορα, γκουρού και διαλεκτικό φιλόσοφο του Εργατικού Δικαίου και ο οποίος προώθησε με φρενήρη ρυθμό
την Έφη Αχτσιόγλου, ξεπερνώντας σε ταχύτητα –προώθησης– ακόμη και τον Speedy Gonzales, έχουμε και άλλον εκπρόσωπο της «Αριστερής, Ριζοσπαστικής, Μη-Συστημικής αλλά συστηματικά Αντι-συστημικής Πτέρυγας» του ΣΥΡΙΖΑ, τον προαναφερθέντα Ευκλείδη Τσακαλώτο, Πανεπιστημιακό Βρετανικού Επίπεδου και Οξφορδιανής προφοράς, οπαδό του Μαρξ τον οποίο προβάλλει διαρκώς χωρίς όμως να ρωτήσει τον Μαρξ αν θέλει να προβάλλεται από τον Ευκλείδη (Λόγοι ευγένειας το απαιτούν, να ρωτάμε πρώτα!).
Θα προσθέσουμε σαν επίλεκτο μέλος της «Αριστερής Ομάδας» του Champion League τον Νίκο Φίλη, γνωστό υπερ-πατριώτη της Πατριωτικής και Ορθόδοξης Αριστεράς του οποίου κάθε δήλωση εναντίον του Πατριωτισμού αυξάνει τα ποσοστά της Άκρας Δεξιάς σε διψήφια βάση.
Τέλος, η Έφη Αχτσιόγλου που ψήφισε τους παρακάτω νόμους για όσους έχουν ασθενή μνήμη.
Διαβάστε λίγο παρακάτω:
«Οι νόμοι 4512/2018 και 4564/2018 ονομάστηκαν »Νόμοι Αχτσιόγλου–Βρούτση» καθώς αποτυπώνουν τη θεσμική σύμπλευση των μνημονιακών συγκυβερνήσεων ΣΥΡΙΖΑ–ΑΝΕΛ και ΝΔ–ΠΑΣΟΚ στο αντεργατικό οπλοστάσιο. Με το νόμο 4512 η υπουργός Εργασίας Έφη Αχτσιόγλου κατάφερε να ξεπεράσει τον αλήστου μνήμης υπουργό Εργασίας Κωνσταντίνο Λάσκαρη της πρώτης μεταπολιτευτικής κυβέρνησης της ΝΔ στο χτύπημα του απεργιακού δικαιώματος. Ενώ με το νόμο 4564 έθεσε σε εφαρμογή τις «Διατάξεις για τον κατώτατο μισθό», του ν.4172/2013 του Γιάννη Βρούτση, υπουργού Εργασίας της συγκυβέρνησης ΝΔ–ΠΑΣΟΚ, με τον οποίο καταργούνται οι συλλογικές διαπραγματεύσεις!» (Από άρθρο του Γιώργου Μούσγα στην ιστοσελίδα Ατέχνως).
Επιστρέφοντας στην κατηγορία του «Αμερικανόφιλου» μην ξεχνάμε πως εκτός από τον πρώτο Σοσιαλιστή Πρωθυπουργό, Ανδρέα Παπανδρέου, που ήρθε από την Αμερική και τουλάχιστον στην οκταετία 1981–89 επετέλεσε ένα τεράστιο έργο προς χάριν του ελληνικού λαού, ήταν και ο Γεράσιμος Αρσένης ο οποίος ήλθε από την Αμερική και συγκεκριμένα από τον ΟΗΕ, επιτελώντας σαν «Τσάρος της Οικονομίας» ένα τεράστιο έργο με τον ΟΑΕ (Οργανισμό Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων) και σώζοντας θέσεις εργασίας χρεωκοπημένων επιχειρήσεων, επιδοτώντας τες.
Το σεκταριστικής προέλευσης επιχείρημα πως οι εξ Αμερικής προερχόμενοι είναι εκ προοιμίου «ύποπτοι» χωλαίνει και δεν έχει καμιά βάση. Πολλοί Υπουργοί, βουλευτές και στελέχη Κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ ή ΣΥΡΙΖΑ «ήρθαν» από Αμερική ή εργάστηκαν σ’ αυτή. Ο αριστερός Σοσιαλιστής Στέφανος Τζουμάκας, αφού χρημάτισε επί σειρά ετών Υπουργός Κυβερνήσεων Ανδρέα Παπανδρέου και Κώστα Σημίτη, εργάστηκε από το 2000 για ένα χρονικό διάστημα στην Αμερική σαν δικηγόρος όπως και η Ζωή Κωνσταντοπούλου που είναι μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου Νέας Υόρκης.
Αλλά και για Μέσα Ενημέρωσης ακούσαμε πως υποστήριζαν τον Κασσελάκη. Λυπούμαστε αλλά έχουμε άλλη άποψη. Ακούσαμε επίσης πως τον υποστήριξαν σχεδόν όλα (!) τα δεξιά Μέσα Ενημέρωσης. Επίσης διαφωνούμε, συνέβη το εντελώς αντίθετο. Όλα τα Δεξιά Μέσα που αποτελούν την συντριπτική πλειοψηφία είχαν απέναντι τους τον Κασσελάκη και βαρούσαν «αλύπητα»! Την Αχτσιόγλου, καθημερινά την υμνολογούσαν.
Από τον Άρη Πορτοσάλτε στον ΣΚΑΙ έως τον Γιώργο Αυτιά, από τον ΣΚΑΙ έως τον ALPHA ή το STAR και το MEGA, όλα, μα όλα σας λέμε, τα Τηλεοπτικά Κανάλια έψελναν εν χορώ το υμνολόγιο υπέρ της Αχτσιόγλου, των υποτιθέμενων προσόντων της, εστιασμένα κυρίως στα ακριβά ρούχα που ψωνίζει έως την καλλίγραμμη σιλουέτα της. Μιλάμε για πολύ «αριστερά» κριτήρια…
Δεν χρειάζεται να συζητήσουμε για τις εφημερίδες από το ΜΑΚΕΛΕΙΟ του Στέφανου Χίου έως το Πρώτο Θέμα, ΤΑ ΝΕΑ και ΤΟ ΒΗΜΑ, τα γυναικεία περιοδικά του Νεοφιλελευθέρου Φεμινισμού, ανάλογα sites γυναικείου και ακραιφνώς φεμινιστικού περιεχόμενου έως τον ίδιο τον Μητσοτάκη (!) ο οποίος στη Βουλή απεκάλεσε την Αχτσιόγλου πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ χωρίς να έχουν γίνει εκλογές!
Για τους δημοσιογράφους δεν μιλάμε, σχεδόν έχουν σχηματίσει «Λόμπυ Αχτσιόγλου», άνδρες και γυναίκες. Οι άνδρες γιατί φαίνεται έχουν γοητευτεί από την εμφάνισή της οι δε γυναίκες γιατί θεωρούν «γυναικεία» και «φεμινιστική» κατάκτηση την αρχηγία ενός πολιτικού κόμματος, πιστεύοντας στην «γυναικεία» εκπροσώπηση της πολιτικής. Εμείς έχουμε άλλη άποψη, ενθυμούμενοι την Μάργκαρετ Θάτσερ, την Μαντλίν Ολμπράιτ, την Κοντολίζα Ράις, την Χίλαρυ Κλίντον, την Τανσού Τσιλλέρ, την Σάνα Μαρίν, την Τερέζα Μέη, την Ντόρα Μπακογιάννη, την Γερμανίδα Αναλένα Μπέρμποκ και πολλές άλλες «συμπαθέστατες» υπάρξεις που ξεκίνησαν σαν «ειρηνόφιλες γατούλες που θα έφερναν την αλλαγή» και κατέληξαν κλασσικές λυσσασμένες και φιλοπόλεμες ύαινες του χειρίστου είδους… Ας προσθέσουμε στους οπαδούς της Αχτσιόγλου και την Αφροδίτη Λατινοπούλου, εκ Θεσσαλονίκης ορμώμενη…
Το να μιλάνε σαν «αριστεροί», άνθρωποι όπως η Αχτσιόγλου, ο Τσακαλώτος ή ο Φίλης που έχουν δεχτεί την κατάργηση του Δημοψηφίσματος της 5ης Ιουλίου 2015 και ψήφισαν το 3ο Μνημόνιο στις 14/8/2015, ψήφισαν αντεργατικούς νόμους όπως η Αχτσιόγλου, κατάργησαν το ΕΚΑΣ για τους δυστυχείς χαμηλοσυνταξιούχους, καθιέρωσαν τους Ηλεκτρονικούς Πλειστηριασμούς και «ρήμαξαν» τα εισοδήματα Μικρομεσαίων μαζεύοντας 37 δις όπως ο Τσακαλώτος είτε λειτουργούν εθνομηδενιστικά και «παθαίνουν εγκεφαλικό» ακόμη και στο άκουσμα της λέξης «Πατρίδα» όπως ο Φίλης, το να παριστάνουν λοιπόν οι προαναφερθέντες κύριοι τους «Αριστερούς» με τέτοιο βεβαρημένο παρελθόν καταντάει ανέκδοτο. Χειρότερο ανέκδοτο όμως είναι να τους υπερασπίζονται άνθρωποι αξιόλογοι κατά τα άλλα, θεωρώντας την εκλογή Κασσελάκη «απαγωγή, κλοπή ή βιασμό της Αριστεράς». Ας μάθουν λοιπόν πως η Πρώτη απαγωγή της «Αριστεράς» έγινε με την Κυβέρνηση Τζαννετάκη.
Τότε νομιμοποιήθηκε στην συνείδηση πλατειών στρωμάτων ο Νεοφιλελευθερισμός του Μητσοτάκη με την σημαδιακή και θεμελιακή υποστήριξη του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ ΤΟ 1989, σήμερα ΣΥΡΙΖΑ. Από τότε «ξεκινά το κακό» κύριοι! Από τότε ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ και μετέπειτα ΣΥΡΙΖΑ καλόμαθε υπακούοντας στην ένδοξη και σοφή αρχή «Μάθε Τέχνη κι άστηνε κι άμα πεινάσεις πιάστηνε»! Από την εποχή της Κυβέρνησης Τζαννετάκη όταν η λιγούρικη «Αριστερά» του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ έβγαλε όλα τα απωθημένα της εναντίον του ΠΑΣΟΚ έως την περίοδο 2012–15, προβάλλοντας ένα ιδεολόγημα Μικροαστικού Κινηματισμού χωρίς καμιά επεξεργασία με αποτέλεσμα σε έξι μήνες –από 25/1/2015 έως 13/7/2015– να «καθίσει στα αβγά του» σαν φρόνιμο παιδί. Ας είναι καλά οι ΠΑΣΟΚοι ψηφοφόροι που τους έβγαλαν Κυβέρνηση με 36,3% το 2015 όταν το επίσημο ΠΑΣΟΚ είχε πάρει 4,64%. Όπερ σημαίνει πως το 80-90% των ΠΑΣΟΚων ψηφοφόρων του 2009 ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ το 2015. Οι αχάριστοι και αχαρακτήριστοι «Αριστεροί» του ΣΥΡΙΖΑ –Τζανακόπουλος– χαρακτήρισε «σιχάματα» τους ΠΑΣΟΚους. Ακόμη τους θεωρείτε «Αριστερούς» αυτούς τους καριερίστες, αριβίστες και πολιτικά ανήθικους που αυτοαποκαλούνται «αριστεροί»;
Και μια και το θυμηθήκαμε, ο Βαρουφάκης δεν ήρθε από την Αυστραλία; Τότε όμως, περίοδος 2012–2015, αποτελούσε τον «Αριστερό Κευνσιανό» και Ίνδαλμα του ΣΥΡΙΖΑ που δήλωνε πως το «70% των μέτρων της Τρόικα είναι σωστά»( 20/2/2015, μόλις τρεις εβδομάδες μετά την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην Κυβέρνηση!). Αυτός ο κύριος λοιπόν που ήρθε από Αυστραλία όπως και ο Τσακαλώτος που ήρθε από Μ. Βρεττανια και οι οποίοι υποστήριξαν και νομοθέτησαν την σκληρή Πολιτική του 3ο Μνημονίου δεν μπορούν εύκολα να υποδυθούν τον ρόλο του «Αριστερού Κήρυκα»! Ειδικότερα ο Τσακαλώτος που ρήμαξε την «Μικρομεσαία ραχοκοκαλιά» της Ελληνικής Κοινωνίας.
Και μια και μιλάνε διάφοροι «αριστεροί», υποστηρικτές των πιο Δεξιών του ΣΥΡΙΖΑ, για «Αμερικανοφιλία» Κασσελάκη λόγω χώρας προέλευσης, το να μιλά ο ΣΥΡΙΖΑ, «δεξιάς» ή «αριστερής» πτέρυγας για αντι-αμερικανισμό είναι ανέκδοτο. Η Κυβέρνηση που άρχισε πρώτη τη διαπραγμάτευση για τις Αμερικανικές Βάσεις, η Κυβέρνηση που εξεδίωξε πρώτη Ρώσους Διπλωμάτες –υπερηφανεύτηκε γι αυτό χωρίς ντροπή η Όλγα Γεραβασίλη σε τηλεοπτική εκπομπή– η Κυβέρνηση που έκανε το χατίρι των Αμερικανών και Γερμανών για τα Δυτικά Βαλκάνια υπογράφοντας την Συμφωνία των Πρεσπών, η Κυβέρνηση που είχε τις καλύτερες σχέσεις με τους Αμερικανούς έως σήμερα κατά δήλωση του πρώην Αμερικανού πρεσβευτή Τζίφρα Πάιατ, αυτή λοιπόν η Κυβέρνηση –εννοούμε του ΣΥΡΙΖΑ– δεν μπορεί σήμερα να μιλά για «Αμερικανοφιλία» του Κασσελάκη. Ο ίδιος ο Τσίπρας εκστασιάστηκε όταν πήγε στην Αμερική και συνάντησε τον Τραμπ και σε τελευταία ανάλυση ο Κασσελάκης δεν υπέγραψε 3ο Μνημόνιο ούτε 400 εφαρμοστικούς Νόμους που υπέγραψαν οι Μνημονιακές Κυβερνήσεις με τελευταία αυτή του ΣΥΡΙΖΑ. Από αυτή την άποψη ο Κασσελάκης είναι «ανυπόγραφος και άφθαρτος». Τι θα κάνει, που θα καταλήξει ή καταντήσει, κανείς δεν ξέρει, τουλάχιστον από τώρα. Το να κάνουμε κριτική χωρίς «τα πεπραγμένα του», είναι το πιο εύκολο δεν παύει όμως να είναι άδικο.
Όσο για το επιχείρημα «Δεν μας έχει πει τις θέσεις του» και μάλιστα για έναν άνθρωπο που ανακοίνωσε την υποψηφιότητα του πριν 28 ημέρες, είναι το λιγότερο υπερβολικό. Τα λίγα που ακούσαμε για το Δικαστικό Σώμα, τον διαχωρισμό Εκκλησίας και Κράτους αλλά και οι προτάσεις Φορολογικής Μεταρρύθμισης που διαβάσαμε στα sms που έστειλε στην Αχτσιόγλου δεν μπορούμε να πούμε πως μας δυσαρέστησαν ιδιαίτερα (Και τα οποία sms η Αχτσιόγλου τα έκρυψε, ούτε καν τα αποκάλυψε. Όπως έκρυψε και τα «Αντιμνημονιακά κείμενα» μόλις έγινε «ρουκετοειδώς» Υπουργός το 2016 κατά πως γράφει η Χριστίνα Ταχιάου στο Protagon. Σοβαρεύτηκε και τα «κακά κείμενα» έπρεπε να κρυφτούν…).
Μια κουβέντα για τους ψηφοφόρους ΣΥΡΙΖΑΙΟΥΣ. Είναι τόσο απογοητευμένοι και συντετριμμένοι μετά από δυο συνεχώς «κατραπακιές» στις εκλογές που «γαντζώνονται» από όποιον ακούνε και βλέπουν μια χαραμάδα ελπίδας. Κακό είναι; Για σταθείτε, αυτό δεν έγινε το 2015, όταν ένα 36,3% –πάνω από 2 εκατομμύρια ψηφοφόροι– «γαντζώθηκαν» από τον Τσίπρα γιατί οργιστήκαν, αγανάκτησαν και «γαντζώθηκαν» από πάνω του; Τι πίστεψαν δηλαδή, το γελοίο «Πρόγραμμα Θεσσαλονίκης» του 2014 ή μήπως εντρύφησαν στα «Διαλεχτά Έργα» του Γκράμσι και τα «Άπαντα» των Μαρξ-Ένγκελς; Και σε τελευταία ανάλυση, όσοι μιλάτε για επίπεδο, τα «τελευταία» 49 χρόνια, ποιο ήταν το τόσο τρομερό «επίπεδο» της Αριστεράς; Έχει καμιά σχέση η σημερινή εν πολλοίς αστοιχείωτη, αγράμματη και απαίδευτη «Αριστερά» με την Αριστερά των δεκαετιών 1950–1980;
Είδαν ελπίδα οι άνθρωποι –τουλάχιστον έτσι νομίζουν– και την αρπάζουν όπως ο ναυαγός που κολυμπά στην μέση του πελάγους και «αρπάζει» αστραπιαία το σωσίβιο! Τα αποτελέσματα των εκλογών θέλουν ανάλυση και κάποια αποτελέσματα που έχουμε από Φιλόθεη και Ψυχικό έβγαζαν πρώτη την Αχτσιόγλου. Σημαδιακό εάν επιβεβαιωθεί πανελλαδικά, δείχνει πως οι «χορτάτοι» των Βορείων Προαστίων δεν έχουν «ανάγκη γρήγορων λύσεων» (Βλ. Pronews, 23/9, 24/9). Προτιμούν τις ευειδείς εκπροσώπους του γυναικείου φύλου που έχουν τα χαρακτηριστικά επίδειξης μόδας…
Τέλος, να μην απογοητευόμαστε με τον Κασσελάκη λες και έγινε «Αντεπανάσταση στον ΣΥΡΙΖΑ» γιατί το πράγμα καταντά γελοίο. Όσοι το λένε, ξεχνούν πως ο Κασσελάκης «δεν τον πήγε δεξιά» τον ΣΥΡΙΖΑ, τον βρήκε δεξιό. Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ έχει «Ποινικό Μητρώο» με το Δημοψήφισμα που «αναποδογύρισε καταργώντας το ΟΧΙ» αλλά και το 3ο Μνημόνιο που υπέγραψε με τις περικοπές συντάξεων και ΕΚΑΣ, μισθών και Ηλεκτρονικών Πλειστηριασμών, πώληση Κοινωφελών Οργανισμών –πώληση ΟΣΕ για 45 εκατομμύρια– αλλά και για την υποτέλεια στους Αμερικανούς ακόμη και όταν οι Ναζί του Τάγματος Αζόφ μιλούσαν στην Ελληνική Βουλή και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αποχώρησε αλλά κάθισε και τους άκουγε σαν ήσυχη κλωσούλα.
Όσοι λοιπόν πιστεύουν πως οι «δεξιοί» του ΣΥΡΙΖΑ ψήφισαν Κασσελάκη και οι «αριστεροί» ψήφισαν Αχτσιόγλου, μάλλον βλέπουν «ανάποδα» τα πράγματα ή έχουν αχρωματοψία. Αχτσιόγλου, Τσακαλώτος, Κατρούγκαλος και Φίλης υπήρξαν οι δεξιότεροι όλων στον Κυβερνητικό ΣΥΡΙΖΑ τηρώντας το ρηθέν υπό του Ανιέλλι της Φίατ και Πρόεδρου των Ιταλών Βιομηχάνων «Εάν θέλετε να εφαρμόσετε σκληρά μέτρα βάλτε μια «Αριστερή» και ΟΧΙ μια Δεξιά Κυβέρνηση». Μια «Αριστερή» καλύτερη της Δεξιάς για τα μεγάλα συμφέροντα. Τέτοια ήταν η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, με τους προαναφερθέντες σαν τα πρώτα «αστέρια».
