Όταν η εμπάθεια περισσεύει, μόνο παραμορφώσεις μπορεί να προκύψουν. Γιατί μόνο ως εμπαθής συκοφαντία, κακέκτυπο άλλων νοσηρών περιόδων του αριστερού κινήματος, μπορεί να χαρακτηριστεί δημοσίευμα της pandiera.gr, με την υπογραφή “Εικόνομιστ” (στην ουσία δημοσίευμα του ΝΑΡ), με το οποίο καταγγέλλεται ο Παν. Λαφαζάνης περίπου ως “ακροδεξιός εθνικιστής”, γιατί, κατά την παρέλαση στην Καλαμάτα, στην επέτειο της απελευθέρωσης της πόλης και μέρα έναρξης της Επανάστασης του ’21, κάθεται στην εξέδρα δίπλα στον Δ. Κουκούτση, πρώην βουλευτή της Χρυσής Αυγής.
Κάνουν ότι δεν γνωρίζουν οι εμπαθέστατοι εμπνευστές του δημοσιεύματος ότι οι θέσεις με τις καρέκλες στην εξέδρα είναι καθορισμένες και ότι δεν μπορείς να ζητήσεις εύκολα από κανένα να μετατοπιστεί όπου εσύ προτιμάς! Πέραν αυτού, όμως, το γελοίο βρίσκεται αλλού. Θα έπαυε ο Λαφαζάνης να είναι “ακροδεξιός εθνικιστής” αν ο Κουκούτσης καθόταν δυο-τρεις θέσεις παραπέρα και δεν ήταν δίπλα του; Θα έβρισκαν τότε αφορμή για να γράψουν κάποιοι στην Pandiera αυτό το άθλιο σχόλιο μακάβριας, για να μην χρησιμοποιήσουμε βαρύτερη έκφραση, λογικής που παραπέμπει στο “ράβδος εν γωνία, άρα βρέχει”; Αλλά αν σε μια εξέδρα εθνικής επετείου θα έπρεπε να μην βρίσκεται αριστερός, όταν στην ίδια εξέδρα, ενδεχομένως, βρίσκεται κάποιος πρώην χρυσαυγίτης, γιατί να παρακάθονται αριστεροί βουλευτές με νυν, μάλιστα, χρυσαυγίτες βουλευτές σε διπλανά ή παραδιπλανά έδρανα της Βουλής;
Γιατί, όμως, οι εμπαθέστατοι αυτοί σχολιογράφοι, που ανακάλυψαν την φωτογραφία Λαφαζάνη, δεν είδαν, δεν άκουσαν και δεν έγραψαν τίποτα, όπως συνήθως έκαναν και πάλι τα περισσότερα συστημικά Μέσα, για τις δηλώσεις Λαφαζάνη στην Καλαμάτα, όπου κατάγγελλε κυβέρνηση, μνημόνια, Ε.Ε., αυταρχισμό, αστυνομοκρατία και φασισμό και μεταξύ άλλων τόνιζε ότι: “Οι Κολοκοτρωναίοι, οι Καραϊσκάκηδες, οι Παπαφλέσσηδες αλλά και οι Βελουχιώτηδες της Εθνικής Αντίστασης είναι εκείνοι που πρέπει να μας δείχνουν το δρόμο και όχι οι σύγχρονοι “Νενέκοι“, οι “προσκυνημένοι” της κυβέρνησης και του μνημονιακού κατεστημένου και οι εγχώριοι υπάλληλοι της ολιγαρχίας και των νεοαποικιοκρατών”;
Γιατί να γράψουν, όμως, κάτι γι’ αυτά; Κολοκοτρώνηδες και Καραϊσκάκηδες μάλλον ανήκουν στο παρελθόν, ενώ μπορεί και ο Άρης να ήταν και λίγο «εθνικιστής», παρά πατριώτης, λέξη που κι αυτή για κάποιους είναι περίπου απαγορευμένη, αν όχι αντιδραστική.
Ενός κακού, όμως, μύρια έπονται. Αφού βρήκανε παπά, κατά την ίδια μακάβρια λογική της συκοφαντίας που εφαρμόζουν στον Λαφαζάνη, πάνε να θάψουν καμιά δεκαριά.
Αφού ξέχασαν να καταγγείλουν τις προσαγωγές στην Ασφάλεια δημοκρατών αγωνιστών από το Σύνταγμα κατά τη διάρκεια της μαθητικής παρέλασης γιατί μοίραζαν προκηρύξεις και στα Τρίκαλα γιατί σήκωσαν πανό στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου, θυμήθηκαν να τους κατακεραυνώσουν περίπου ως “εθνικιστές” για το περιεχόμενο όσων έγραφαν, μην μπορώντας ούτε το μείζον από το έλασσον να ξεχωρίσουν και στην προκείμενη περίπτωση το μείζον είναι ο αυταρχισμός και η αστυνομοκρατία.
Ενόχλησε τον σχολιογράφο του ΝΑΡ το πανό των μελών του ΑΚΕΠ στα Τρίκαλα επειδή χαρακτήριζε ως “προδοσία” την Συμφωνία των Πρεσπών. Μπορεί σε κάποιους να αρέσει ή να μην αρέσει η έκφραση. Δικαίωμά τους. Αλλά τόσο πολύ ενοχλητικό είναι να χαρακτηρίζει κανείς προδοσία, π.χ., την απόλυτη παράδοση της χώρας και των Βαλκανίων στα νύχια του ευρωατλαντισμού, των ΗΠΑ και του Νατοϊκού ιμπεριαλισμού;
Ας μην αυταπατώμεθα.
Ασφαλώς, υπάρχουν διαφορές και ουσιώδεις με το ΝΑΡ, για το οποίο ή για ορισμένους σε αυτό, η ΠΓΔΜ κάλλιστα μπορούσε, αν δεν θα έπρεπε κιόλας, να ονομασθεί σκέτη “Μακεδονία” , κάτι που κατά τη γνώμη τους επιβάλλει η “διεθνιστική” λογική του “αυτοπροσδιορισμού”.
Αυτού του είδους, όμως, ο «διεθνισμός» αλά ΣΥΡΙΖΑ, λειτουργεί αρνητικότατα για την Αριστερά και αφήνει ορθάνοιχτες τις πόρτες στον φασισμό και το ναζισμό να «σπεκουλάρουν» σε βάρος της και να εμφανίζονται τάχα ως «πατριωτικές» δυνάμεις, ενώ στην πράξη αποτελούν τα σιδερένια ξεπουλημένα δεκανίκια του ιμπεριαλισμού και της αποικιακής εξάρτησης της πατρίδας μας.
Αυτές οι διαφορές, όμως, μέσα στη μαχόμενη Αριστερά, δεν απαγορεύουν ούτε μπορεί να θεωρούνται ανυπέρβλητο εμπόδιο για την κοινή δράση και την συνεργασία ανάμεσα σε όλες τις αριστερές αντιμνημονιακές δυνάμεις.
Πολύ περισσότερο, αυτές οι διαφορές δεν μπορεί να χρησιμοποιούνται, όπως κατά κόρον πράττουν οι πλέον μισαλλόδοξοι του ΝΑΡ, για έναν ενδοαριστερό εμφύλιο, με εύκολες κατηγορίες και συκοφαντίες, ο οποίος ζημιώνει όλους και από τον οποίο κερδίζει μόνο το συστημικό μπλοκ.
Φαίνεται, όμως, ότι στην Αριστερά πολλές αποχρώσεις της έχουν ανακαλύψει τον μεγάλο εχθρό στο πρόσωπο της ΛΑ.Ε, ειδικότερα στο πρόσωπο του Αριστερού Ρεύματος της ΛΑ.Ε και προσωπικά στον Παν. Λαφαζάνη.
Αυτό που ενδιαφέρει όλους αυτούς είναι να ψάχνουν αφορμές για να εξαπολύουν «εύπεπτες» κακοήθειες σε βάρος ιδιαίτερα του Παν. Λαφαζάνη. Κακοήθειες που έχουν ως κύριο στόχο να πλήξουν, ματαίως φυσικά, όσους επιδιώκουν να διαμορφώσουν όρους για “εδώ και τώρα” ανατροπή και να προβάλλουν μια πλατιά ενωτική δημοκρατική αντιμνημονιακή πρόταση και ένα ριζοσπαστικό αλλά ρεαλιστικό και λαϊκό εναλλακτικό μεταβατικό πρόγραμμα για την προοδευτική διέξοδο και μια νέα σοσιαλιστική ανορθωτική πορεία της χώρας.
Ν.Ζ
