Έχουν περάσει 4 και πάνω χρόνια από τις κρίσιμες, τις κρισιμότερες, τουλάχιστον, σε όλη την μεταπολίτευση, μέρες του πρώτου 10ημερου του Ιουλίου του 2015. Και όμως το φάντασμα του Grexit και της ανάπτυξης στρατηγικών σχέσεων συνεργασίας της Ελλάδας με την Ρωσία πλανιέται ακόμα πάνω από την χώρα μας.
Η Ελλάδα, τότε, έχασε την μεγάλη ευκαιρία να μετατρέψει τις 10 πρώτες μέρες του Ιούλη στις δέκα ελληνικές, τότε, μέρες που θα συγκλόνιζαν την χώρα, την περιοχή μας, την Ευρώπη και πιθανότατα τον κόσμο.
Και έχασε αυτήν την ευκαιρία η Ελλάδα διότι με τις τότε τολμηρές αλλά ρεαλιστικές και εφαρμόσιμες προτάσεις μου για την έξοδο της χώρας από την ευρωζώνη και την υλοποίηση της συμφωνίας που είχα υπογράψει για την κατασκευή ενός μεγάλου αγωγού ρώσικου φυσικού αερίου, που θα σήμαινε αναβάθμιση των ελληνορωσικών σχέσεων, σε μιά περίοδο μάλιστα Ρωσοτουρκικής έντασης, η Ελλάδα θα άνοιγε νέους προοδευτικούς ανατρεπτικούς ορίζοντες, ώστε σήμερα να βρίσκεται σε μεγάλη ανοδική τροχιά και σε θέσεις θωράκισης της ασφάλειας της.
Τότε, βεβαίως, μιά εθελόδουλη πολιτική και μιντιακή τάξη πραγμάτων ειρωνευόταν τις προτάσεις μου. Προσκολλημένη αυτή η πολιτική και μιντιακή τάξη σε ένα κενό ευρωπαϊσμό, στην αιώνια παντοδυναμία των ΗΠΑ και σε μιά νεοψυχροπολεμική αντιρωσική πολιτική, δεν μπορούσε να διανοηθεί ποτέ ότι επέρχεται Brexit, ότι οι σχέσεις ΗΠΑ και Ε.Ε σχεδόν θα διαρραγούν, ότι οι ΗΠΑ θα φεύγουν με προδοτικό στίγμα από την Μ. Ανατολή και ότι η Ρωσία θα έκανε ηγεμονική επανεμφάνιση στην περιοχή.
Δυστυχώς αυτά συμβαίνουν σε μιά χώρα σαν την Ελλάδα, όπου υπάρχει μιά κατεστημένη τάξη, η οποία διακατέχεται από μυωπία, έλλειψη ορίζοντα και υποτέλεια στα Δυτικά κέντρα, που παρακμάζουν διαιρεμένα και τα οποία χάνουν συνεχώς έδαφος, ανίκανα, μερικές φορές, να προασπίσουν ακόμα και τα πιο στενά ιμπεριαλιστικά τους συμφέροντα.
Και φυσικά είμαστε στην αρχή νέων θυελλωδών εξελίξεων που θα διαμορφώσουν καινούριους πολιτικούς, γεωγραφικούς και οικονομικούς χάρτες στην περιοχή μας και στον κόσμο.
Και όμως η πολιτική και η μιντιακή κατεστημένη τάξη σε αυτήν την χώρα, κατά παράδοξο τρόπο, αντί να ευγνωμονεί πρωτευόντως τον Τσίπρα και δευτερευόντως την κλίκα του και τον άοκνο στην υπηρεσία του συστήματος Γ. Βαρουφάκη, για το “ανέλπιστο” σωσίβιο που μόνο ο Τσίπρας μπορούσε να προσφέρει στο σύστημα με το “φτύσιμο” στο μεγάλο ΟΧΙ του δημοψηφίσματος, με το τρίτο μνημόνιο, με την εγκατάλειψη του αγωγού με ρώσικο αέριο και την καταβύθιση στα τάρταρα των ελληνορωσικών σχέσεων, περίπου τον εμφανίζει ότι βυσσοδομούσε για να πράξει τα αντίθετα. Για άλλη μιά φορά επιβεβαιώνεται ότι την κωλοτούμπα όλοι όσοι τους βόλεψε την αγάπησαν αλλά αυτόν που την έκανε ουδείς εξ’ αυτών. Αντίθετα, τον σιχαίνονται!
Το φάντασμα του Grexit και μιάς νέας σχέσης της Ελλάδας με την Ρωσία έρχονται ξανά στο προσκήνιο και θα έρχονται συνεχώς και για ένα πρόσθετο λόγο.
Οι “τύψεις” από την οιονεί κατάλυση της λαϊκής κυριαρχίας στις αρχές Ιουλίου, πάντα θα κυνηγάνε όσους προσκύνησαν και θα επιδιώκουν να τις ξορκίζουν, ξαναγράφοντας την ιστορία και επιχειρώντας να διακωμωδήσουν εκείνους που πραγματικά οραματίζοντο μιά Ελλάδα χωρίς εξάρτηση, χωρίς λαφυραγωγούς και πολίτες πελάτες. Πολύ περισσότερο όταν τόσο το Grexit με προοδευτικό πρόσημο όσο και η ανάγκη πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής έρχονται ξανά στην ημερήσια διάταξη ως επείγουσες θετικές προτάσεις επιβίωσης της Ελλάδας και του ελληνικού λαού μπροστά σε νέες εθνικές και οικονομικές περιπέτειες.
Η Ευρώπη που κάποιοι κάποτε οραματίζοντο δεν υπάρχει πια. Είναι διαιρεμένη και υπό απόσυρση, ενώ η άλλοτε κραταιά υπερδύναμη, χωρίς “στρατηγική” και χωρίς “συμμάχους”, μοιάζει με πληγωμένο θηρίο που δαγκώνει τώρα τον εαυτό του.
Η Ελλάδα πρέπει να δει μπροστά!
*Πηγή: tanea.gr
Nuntiusweb