Νίκη της Clinton σε καμμένη πολιτική γη

Του Λεωνίδα Βατικιώτη
 
Πολιτικό πτώμα θεωρείται πλέον από τον αμερικανικό Τύπο ο δισεκατομμυριούχος Ντόναλντ Τραμπ αφού το επιτελείο της Χίλαρι Κλίντον λίγες εβδομάδες πριν τις εκλογές έστρεψε εναντίον του το φονικό όπλο των κατηγοριών για σεξουαλική παρενόχληση. Έτσι, οι ευθύνες της Χίλαρι Κλίντον για την εγκληματική πολιτική των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή και πολύ συγκεκριμένα για την επέμβαση στη Λιβύη και τη δολοφονία του Καντάφι τον Οκτώβριο του 2011 που επισημοποίησε τη διάλυση της Λιβύης τέθηκαν αυτομάτως σε δεύτερη μοίρα, αν δεν παραγράφηκαν κιόλας, υπό το βάρος μιας «πολιτικώς ορθής» ιεράρχησης η οποία δεν θεωρεί καν παραπτώματα τις επεμβάσεις σε τρίτες χώρες και την περίφημη αλλαγή καθεστώτος, που εγκαινίασε ο Μπους ο νεώτερος για να συνεχίσει ο Ομπάμα.
Ωστόσο ρόλο στην (δημοσκοπική) ήττα του Τραμπ δε διαδραμάτισε μόνο το μπαράζ αποκαλύψεων γυναικών που δέχθηκαν σεξουαλική παρενόχληση από τον υποψήφιο των Ρεπουμπλικανών αλλά και τα εξ οικείων βέλη. Ο Νόναλντ Τραμπ κέρδισε το χρίσμα του Ρεπουμπλικανικού κόμματος ερχόμενος σε σύγκρουση τόσο με την κομματική ιεραρχία όσο και με τον κορμό της ιδεολογικής συναίνεσηςτου κόμματός του. Το ξεδίπλωμα ωστόσο των απόψεών του στο πλαίσιο των προεκλογικών του συγκεντρώσεων και με τον αέρα της αλαζονείας του νικητή, που κέρδιζε τη μία πολιτεία μετά την άλλη ενάντια σε κάθε πρόβλεψη, υποσχόταν μια θητεία πιο …συναρπαστική και …απρόβλεπτη ακόμη κι από εκείνη του προκατόχου του Ομπάμα. Τότε ενεργοποιήθηκαν οι «αυτόματοι πολιτικοί σταθεροποιητές», με 40 πλέον ρεπουμπλικανούς γερουσιαστές και βουλευτές να έχουν αποσύρειτη στήριξή τους από τον Τραμπ και 30 εξ αυτών να τον καλούν δημόσια να εγκαταλείψει την προεκλογική του εκστρατεία.
Το σύντομο πέρασμά του ωστόσο από την πολιτική ζωή θα αφήσει ρωγμές που δε θα κλείσουν τόσο γρήγορα, δεδομένου ότι ξεσκέπασε την τρωτότητα και τα σαθρά θεμέλια του αμερικανικού πολιτικού συστήματος, που ποτέ δε φημιζόταν και για τις βαθιές του σχέσεις με την αμερικανική κοινωνία. Ο Τραμπ όμως το …τερμάτισε. Οι τελευταίες του δε δηλώσεις που αφήνουν ανοιχτό να μην αποδεχθεί το αποτέλεσμα των εκλογών της 8ης Νοεμβρίου αποτέλεσαν τη σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι καθώς στον απόηχό τους το 48% των ψηφοφόρων του αμφισβήτησαν κι αυτοί με τη σειρά τους το αποτέλεσμα, γενικεύοντας και αναβαθμίζοντας σε νέα επίπεδα την κρίση νομιμοποίησης της αμερικανικής πολιτικής.
Αυτό επομένως που αφήνει η εξόχως ενδιαφέρουσα προεκλογική εκστρατεία στις ΗΠΑ δεν είναι μόνο το ρήγμα που προκάλεσε στο Δημοκρατικό Κόμμα ο ριζοσπάστης υποψήφιος Μπέρνι Σάντερς πριν τον χαντακώσει η ηγεσία των Δημοκρατικών για χάρη της Χίλαρι. Ούτε το συμμετρικό ρήγμα που προκάλεσε στους Ρεπουμπλικάνους ο Τραμπ. Είναι επίσης και η εμβάθυνση της κρίσης νομιμοποίησης, η (γνώριμή μας) οσμή σήψης που αναδύει η αστική πολιτική, όσο στρέφεται προς τα δεξιά.