Ενώ η προϋπάρχουσα και εξελισσόμενη οικονομική κρίση στη χώρα συναρθρώνεται με το δεύτερο κύμα της πανδημικής κρίσης του COVID-19, η χώρα οδεύει ολοταχώς προς ένα εφιαλτικό χειμώνα, ο οποίος, τηρουμένων των αναλογιών, θα προσομοιάζει μόνο με τον τρισκατάρατο κατοχικό χειμώνα του ‘41.
Η κυβέρνηση πανικόβλητη και αδίστακτη σχεδιάζει άρον άρον να αυστηροποιήσει μέχρι πλήρους αποκλεισμού το lockdown σε όλη τη χώρα και προς εξεύρεση πόρων για την στοιχειώδη διαχείριση της κατάστασης, μπροστά στην υπερχρέωση ρεκόρ της χώρας και τα τεράστια δημοσιονομικά ελλείμματα και τα υπέρογκα ελλείμματα στο ισοζύγιο πληρωμών, έχουν πέσει στο τραπέζι και συζητούνται νέα μέτρα περιορισμού και λιτότητας.
Δεν είναι λίγοι ούτε αμελητέοι αυτοί που εισηγούνται μέτρα μείωσης των μισθών στο δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα καθώς και μέτρα μείωσης των συντάξεων και αν χρειαστεί και κουρέματος των καταθέσεων.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο, επίσης, ότι με την πρόταση Τσίπρα για υπουργό Υγείας κοινής αποδοχής άνοιξε η συζήτηση, όπως ήταν επόμενο, για συγκυβέρνηση ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ-ΚΙΝΑΛ κλπ, κάτι για το οποίο και όχι βεβαίως από σύμπτωση, έδωσε συνέχεια ο πρωθυπουργός κ. Μητσοτάκης με την ομιλία του στη Βουλή για τα μέτρα κατά του κορονοϊού.
Ο Κυρ. Μητσοτάκης μπορεί, όπως ήταν επόμενο, να απέρριψε τη σχετική πρόταση Τσίπρα αλλά για όσους παρατήρησαν τα λεγόμενα του, η απόρριψη δεν ήταν όσο θα έπρεπε κατηγορηματική, μιας και συνέδεε την άρνηση του με το γεγονός ότι ο Αλέξης Τσίπρας ζητούσε από τη μια υπουργό κοινής αποδοχής, ενώ από την άλλη χαρακτήριζε τους συναπαρτίζοντες την κυβέρνηση ως πολιτικούς απατεώνες.
Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες η ιδέα μιας συγκυβέρνησης στην Αθήνα, με ραχοκοκαλιά τη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ, προέρχεται από τη Γερμανική Καγκελαρία και συγκεκριμένα από την Α.Μέρκελ. Η τελευταία προβλέπει οικονομικές θύελλες στην Ελλάδα και σκληρά οικονομικά μέτρα στην Ελλάδα και θεωρεί αναγκαίες τις ευρύτερες πολιτικές συμπράξεις και πολιτικές συναινέσεις για τη διατήρηση της πολιτικής σταθερότητας και την αποτροπή κοινωνικών εκρήξεων. Σε μια τέτοια περίπτωση ευρύτερων κυβερνητικών πολιτικών συμπράξεων η Γερμανία, σύμφωνα πάντα με τις ίδιες πληροφορίες, θα ήταν πρόθυμη να βοηθήσει όσο είναι δυνατόν την Αθήνα, εφόσον και η τελευταία επιδείξει παράλληλα «κατευναστικό» πνεύμα (!) απέναντι στην Τουρκία για την αποφυγή εντάσεων(!), τουλάχιστον μέχρι την αποκατάσταση της πολιτικής ισορροπίας στις ΗΠΑ και την νόμιμη ανάδειξη νέου Προέδρου.
Είναι προφανές ότι ο νέος εφιάλτης στη χώρα συνδέεται από τους ξένους κηδεμόνες της με ένα νέο οικονομικό, κοινωνικό και εθνικό Βατερλό της Ελλάδας.
Κ.Μ