Η αποχώρηση της Γαλλίας από τη ΝΑΤΟϊκή ναυτική επιχείρηση Sea Guardian, η οποία λαμβάνει χώρα στη Μεσόγειο, αποχώρηση για λόγους διαμαρτυρίας απέναντι στην προκλητική στάση της Τουρκίας και του Πολεμικού Ναυτικού της απέναντι στη Γαλλία, προκαλεί εύλογη απορία.
Γιατί η Γαλλία επέλεξε τη δική της αποχώρηση από τη ΝΑΤΟϊκή επιχείρηση και δεν ζήτησε τη διάλυση της τελευταίας ή τουλάχιστον δεν απαίτησε την αποχώρηση της Τουρκίας;
Διότι η γαλλική αποχώρηση δείχνει περισσότερο αδυναμία, την οποία συνήθως επιδεικνύει διαμαρτυρόμενος ο αδύναμος και όχι ο ισχυρός και αυτός που έχει αυτοπεποίθηση.
Γι’ αυτό άλλωστε η Τουρκία δια του Μεβλούτ Τσαβούσογλου έφτασε σε τέτοιο σημείο θρασύτητας, ώστε να απαιτεί από τη Γαλλία να ζητήσει συγγνώμη από την Άγκυρα για τις κατηγορίες που της εξαπέλυσε.
Αν, όμως, η Γαλλία μοιάζει λίγο πολύ ως ο αδικημένος κομπάρσος της Ατλαντικής Συμμαχίας έναντι της κραταιάς και αυθαιρετούσας Τουρκίας, μπορείτε να καταλάβετε τι αντιπροσωπεύει η Ελλάδα για το ΝΑΤΟ: μια χώρα της καρπαζιάς και την τελευταία τρύπα της φλογέρας!
Οι κυβερνώντες και τα κατεστημένα κέντρα της χώρας μας, πιστοί ατλαντικοί τρόφιμοι, δεν μπορούν να βγάλουν ποτέ συμπεράσματα από τον ανθελληνικό ρόλο του ΝΑΤΟ, όσους εξευτελισμούς και όσες ταπεινώσεις και αν υποστούμε από το τελευταίο.
Θα βγάλουν, όμως, τα συμπεράσματα που πρέπει οι πολίτες της χώρας μας; Ή περιμένουν υποτελώς και αφελώς το μοιραίον για την Ελλάδα;
Κ.Μ
