Έχουν περάσει περίπου δύο μήνες, από τις εκλογές. Τα εκλογικά αποτελέσματα για το σύνολο της αριστεράς ήταν απογοητευτικά. Για τρεις λόγους:
- Η υποχώρηση σε ποσοστά και σε ψήφους είναι εμφανής,
- Η μεγάλη αποχή των ψηφοφόρων, απόδειξη της έλλειψης εμπιστοσύνης στο πολιτικό σύστημα και μαζί με αυτό την «πληρώνει» και η αριστερά,
- Η πολιτική «ζημιά» που προξένησε ο ΣΥΡΙΖΑ με τα πλαστές υποσχέσεις με την ταμπέλα της «αριστεράς».
Οι νεοφιλελεύθεροι βάσει του νόμου της ενισχυμένης «αναλογικής» (η απάτη της «δημοκρατίας» τους), είναι κυβέρνηση. Τα μέτρα που έχουν ληφθεί, σ’ αυτό το διάστημα είναι ενδεικτικά το τι θα επακολουθήσει. Δεν είναι μόνο η τρομοκρατία, η επιστροφή στη «δουλοπαροικία» από άποψη εργασιακών δικαιωμάτων, η στέρηση αυτονόητων πολιτικών δικαιωμάτων. Είναι επίσης η πώληση, η αλλαγή χρήσης της Ελλάδας και εν τέλει η καταστροφή της και μαζί της του λαού μας.
Λόγω της διαμορφωθείσας πολιτικής πραγματικότητας έχει ισχύ το «Όταν δεν είστε ικανοί να πείτε ψέματα, δεν σας μένει παρά να πείτε την αλήθεια (Αγκ. Κρίστι) και επειδή «Το ψέμα ποτέ δεν ζει για να γεράσει (Σοφοκλής)», ας θέσουμε τις βάσεις του διαλόγου:
1) Είναι αυτονόητο ότι σε πολλά σημεία διαφωνούμε, αλλιώς θα ανήκαμε στο ίδιο κόμμα,
2) Επειδή δεν διεκδικούμε καμιά «απόλυτη» αλήθεια αλλά πιθανόν να είναι αναγκαία προϋπόθεση για τους οργανωμένους και ενταγμένους σε κομματικά σχήματα αλλά πάντα ο έντιμος διάλογος παραμένει βασική προϋπόθεση αναζήτησης της,
3) Επειδή δεν υπάρχει καμιά πρόθεση αλλαγής στις αποφάσεις σας πολύ περισσότερο κριτικής στα οργανωτικά σας ή στα σύμβολά σας,
4) Επειδή πολλοί από εμάς «θήτευσαν» στους χώρους αυτούς και το «στίγμα μας» υπάρχει ακόμη αλλά ταυτόχρονα των χώρων σ’ εμάς (από άποψη μαζικότητας «προνομιούχος» χώρος συμμετοχής ήταν το ΚΚΕ),
5) Επειδή κάποιοι από εμάς στις εκάστοτε διασπάσεις ανταλλάξαμε πικρές κουβέντες και άλλοι απλώς «πήγαμε σπίτι μας» απογοητευμένοι (ο συντάκτης του κειμένου απλώς «πήγε σπίτι του για αρκετά χρόνια..»),
6) Επειδή« … Τις συνεργασίες και τις συμμαχίες πάντα τις ήθελε το ΚΚΕ. Από τη γέννησή του. Άλλοτε τις επεδίωξε, χωρίς να το κατορθώσει, όπως το 1936 με το σύμφωνο Σοφούλη- Σκλάβαινα. Άλλοτε τις επεδίωξε και το κατόρθωσε, όπως κατά την κατοχή με το ΕΑΜ. Άλλοτε τις προσπαθούσε και τα μισοκατάφερνε , όπως την περίοδο 1951-1967 με την ΕΔΑ. Άλλοτε τις επιζητούσε, αλλά γκρεμίζονταν, όπως το 1974 με την Ενωμένη Αριστερά. Και άλλοτε και τις επιζητούσε και τις προχωρούσε, όπως στην περίπτωση του Συνασπισμού στα 1989 -1991. Με άλλα λόγια: Με την ΕΠΙΜΟΝΗ ΜΟΥ στα 1986-1989 να χτιστεί ο Συνασπισμός της Αριστεράς και της Προόδου, δεν έφερνα καμία καινοτομία στο Κόμμα, αλλά εφάρμοζα μια πάγια πολιτική του, την πολιτική των συμμαχιών»…. Τι θα πει συμβιβασμός; θα πει να κάνεις πίσω και να βλάπτεις τα συμφέροντα, του λαού. Όταν κάνεις πίσω προς όφελος του λαού, είναι συμβιβασμός ή είναι ένας αναγκαίος ελιγμός; Εμ το άλλο; Ότι αφού κάναμε συμβιβασμό, γιατί δεν τον κάναμε με την Αριστερά του ΠΑΣΟΚ, που είναι πλατιά και προτιμήσαμε την ΕΑΡ και τα γκρουμπούσκουλα! Αλλά, σύντροφοι, αν δεν συμφιλιωνόμαστε με τ΄ αδέλφια μας, πως θα πείθαμε τους γείτονες για τις καλές προθέσεις μας;» (Χ. Φλωράκης).
Ίσως αν σήμερα «παρακολουθεί» τις εξελίξεις ενδεχομένως να έλεγε με τη γνωστή προφορά του «δεν επιτρέπεται να μας πιάνουν αδιάβαστους οι σμπίροι» εννοώντας τους εγκάθετους των αντιπάλων…
Οι προτάσεις μας
Α) Δεν συμβιβαστήκαμε με την άγρια επίθεση ενάντια στην κοινωνία, στον κόσμο της εργασίας, στη νέα γενιά και με τον εξευτελισμό της Ελλάδας, αποτέλεσμα των πολιτικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Ευρωζώνης, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Από το 2010, οι κυβερνήσεις έχουν δεσμεύσει την Ελλάδα σε καθεστώς άμεσης επιτροπείας για δεκαετίες, σε κατάσταση στασιμότητας και αναπτυξιακής καθήλωσης. Η κρίση είναι οικονομική, κοινωνική, πολιτική, εκπαιδευτική, επικοινωνιακή, αξιακή, δηλαδή καθολική, κρίση πολιτισμού.
Β) Γνωρίζουμε ότι ο τόπος μας διαθέτει άφθονες δυνατότητες ανάπτυξης και πλούτου, φτάνει να αξιοποιηθούν με αυτοπεποίθηση και όραμα οι υποδομές του που σήμερα λεηλατούνται, το διψασμένο για δημιουργία ανθρώπινο δυναμικό του, η στρατηγική γεωγραφική του θέση, ο φυσικός του πλούτος.
Γ) Είμαστε πεπεισμένοι ότι υπάρχει εναλλακτική λύση που θα οδηγήσει στην ανασυγκρότηση και την αναγέννηση της οικονομίας και της πατρίδας μας. Για μας κάθε πρόγραμμα απαιτεί τη συμμετοχή και τη σφραγίδα του λαού, που συστηματικά έχει τεθεί από τρόικα και κυβερνήσεις σε ζώνη αποκλεισμού.
Δ)Θεωρούμε ότι οι νέες πολιτικές απαιτούν την κατάκτηση και εδραίωση της λαϊκής και εθνικής κυριαρχίας, ώστε οι Ελληνίδες και οι Έλληνες να είμαστε με υπερηφάνεια πολίτες της Ελλάδας και με αξιοπρέπεια πολίτες της ηπείρου μας και του κόσμου. Για τον σκοπό αυτό χρειάζεται βαθιά δημοκρατική τομή στη Δημόσια Διοίκηση, με εκσυγχρονισμό, αποδοτικότητα και παραγωγικότητα, με αποτελεσματική καταπολέμηση της αναξιοκρατίας, κομματικοποίησης, διαφθοράς, διαπλοκής, ατιμωρησίας. Η εμπέδωση της λαϊκής κυριαρχίας θα στηριχτεί στη συγκρότηση Συντακτικής Συνέλευσης για την ψήφιση από τον λαό νέου Συντάγματος, που θα θέτει μεταξύ άλλων το δικαίωμα ζωής και εργασίας των πολιτών υπεράνω των απαιτήσεων των δανειστών. Η Δικαιοσύνη αντί για προνομιακό όργανο των πλουσίων, χρειάζεται βαθιές τομές για να γίνει καταφύγιο των πιο αδύναμων πολιτών. Απαιτείται η συντριπτική ήττα του σημερινού εργοδοτικού, κυβερνητικού και γραφειοκρατικού συνδικαλισμού και η εκ βάθρων αναγέννηση ενός συμμετοχικού, δημοκρατικού, ταξικού κινήματος, που η πηγή του είναι ο τόπος εργασίας.
Ε)Θέτουμε, ως κεντρικό μας στόχο την προάσπιση της εδαφικής ακεραιότητας και της ασφάλειας της πατρίδας μας, ζώντας σε μια περιοχή ρευστότητας και ανασφάλειας, αμερικανικών και ευρωπαϊκών ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, συγκρούσεων και περιφερειακών ηγεμονισμών στρατιωτικών εισβολών και τοπικών πολέμων. Οι αρχές αυτές είναι αδιαπραγμάτευτες και δεν αποτελούν εμπόδιο αλλά προϋπόθεση της καλής γειτονίας, βασικού και μόνιμου στόχου μας. Δεν πρόκειται να δεχτούμε από κανένα υπερεθνικό οργανισμό να τίθεται υπεράνω ή να θέτει υπό αίρεση τα κυριαρχικά μας δικαιώματα. Η παρουσία της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ δεν εγγυάται την ειρήνη ούτε την εθνική μας κυριαρχία.
Ζ) Είμαστε βέβαιοι ότι υφίστανται οι αναγκαίες δυνάμεις για ένα τέτοιο φιλόδοξο εγχείρημα. Είναι όμως διασκορπισμένες και συχνά ανταγωνιστικές, και γι’ αυτό μειωμένης αποτελεσματικότητας. Μπορούμε να ενώσουμε τις διάσπαρτες αυτές νησίδες σε ένα πανίσχυρο Αρχιπέλαγος. Μπορούμε να αναπτερώσουμε το ηθικό του λαού και να στηρίξουμε την ηθική της αλληλεγγύης και δημιουργίας. Με αυτό το όραμα τασσόμαστε υπέρ ενός μετώπου όλων των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων που εμπνέονται και πονάνε για κοινωνική δικαιοσύνη, για μια κυρίαρχη, γνήσια δημοκρατική, ανεξάρτητη, παραγωγική και τεχνολογικά προηγμένη Ελλάδα του 21ου αιώνα. Ενός χώρου που θα λειτουργεί στη βάση του διαλόγου, της διαρκούς και ίσης πληροφόρησης, με αμεσοδημοκρατικά χαρακτηριστικά, αξιοποιώντας κριτικά τη σύγχρονη τεχνολογία και το διαδίκτυο.
Η) Οι νέοι άνθρωποι σηκώνουν το βάρος της κρίσης μαζί με τη μισθωτή εργασία και τα μεσαία στρώματα. Η χώρα μας έχει χάσει μισό εκατομμύριο εκπαιδευμένους ανθρώπους, μια ολόκληρη γενιά πτυχιούχων, που στην πιο παραγωγική τους ηλικία οδηγήθηκαν στη μετανάστευση. Μπορούμε να απελευθερώσουμε τον καταπιεσμένο δυναμισμό την έμπνευση, τον πειραματισμό, την εφευρετικότητα, την αισιόδοξη ματιά της νέας γενιάς. Η εκπαίδευση θα γίνει η ατμομηχανή της αναγέννησης και η απασχόληση των νέων από τις πρώτες επιλογές.
Στο χέρι μας είναι να αποτελέσει το 2019 τομή για τη δημιουργία ενός ισχυρού ρεύματος για μια νέα λαϊκή πλειοψηφία, που θα συμβάλει στην ανακοπή και στην ανατροπή της σημερινής κατάστασης.
Για να ανοίξει ένας νέος ορίζοντας ειρηνικής επανάστασης και λυτρωτικής απελευθέρωσης του λαού μας.
Εάν βυθισθώμεν, ας βυθισθώμεν εις τον ωκεανόν! Ουχί εις την σκάφην! (Μ. Λουντέμης).
*Γιάννης Περάκης, οικονομολόγος
