Φωνή λαού. Συχνά η σιωπή αποτελεί την ηχηρότερη αναγνώριση ή ακόμα και διαμαρτυρία. Ενα εκατομμύριο αμίλητοι Εγγλέζοι συνόδεψαν στην τελευταία του κατοικία τον Ουίνστον Τσόρτσιλ, πρωθυπουργό της χώρας τους την εποχή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, που αποδήμησε για την επουράνια Ντάουνινγκ Στριτ σαν σήμερα πριν από πενήντα τρία χρόνια. Οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ του Λονδίνου, βέβαια, διατείνονται ότι το μέγα πλήθος πλημμύρισε τας οδούς πέριξ του κοιμητηρίου προκειμένου να διατρανώσει την πίστη του ότι η Βρετανία είναι μία και αδιαίρετη, παρότι συναπαρτίζεται από την Αγγλία, την Ουαλία, τη Σκωτία και τη Βόρεια Ιρλανδία και, εν πάση περιπτώσει, ουδείς δικαιούται να σφετερίζεται το όνομά της.
Λεπτεπίλεπτο χιούμορ και οξύ διέθετε ο μακαρίτης, ενσάρκωνε, λες, το αδιάσπαστο βρετανικό φλέγμα. Εχω αναφερθεί και άλλοτε στις αμίμητες ατάκες του, ανακαλώ μολαταύτα στη συλλογική μνήμη ορισμένες από αυτές. Λόγω της ημέρας. «Το αποτελεσματικότερο επιχείρημα εναντίον της δημοκρατίας είναι πέντε λεπτών συζήτηση με τον μέσο ψηφοφόρο» συνήθιζε να λέει. Τόνιζε επίσης πως «οι Αμερικανοί κάνουν εντέλει το σωστό, αφού προηγουμένως εξαντλήσουν κάθε άλλη δυνατότητα».
Ενθερμος λάτρης του πιοτού ισχυριζόταν ότι «έχω πάρει από το αλκοόλ περισσότερα απ’ ό,τι εκείνο από μένα», συμπληρώνοντας πως «το μυστικό της μακροζωίας μου είναι ότι δεν έχω στο αίμα μου παρά μόνο ερυθρά αιμοσφαίρια. Το οινόπνευμα σκότωσε από καιρό τώρα όλα τα λευκά» ή «δύο πράγματα δεν θα λείψουν ποτέ από το γραφείο μου: η αισιοδοξία και το μπράντι».
Γελοιοποίησε από το βήμα, μιλώντας κάποτε στη Βουλή, τη συντηρητική Νάνσι Ασκοτ, η οποία δεν έκρυβε την αποστροφή της προς το αλκοόλ. Εκείνη τον πλησίασε σε πηγαδάκι στο τέλος της συνεδρίασης. «Κύριε, αν ήσασταν σύζυγός μου, θα σας έβαζα δηλητήριο στο τσάι» του είπε εκτός εαυτού. «Αν ήμασταν παντρεμένοι, μαντάμ, θα το έπινα πολύ ευχαρίστως» αποκρίθηκε με γαλήνιο ύφος.
Με τον Tζορτζ Μπέρναρντ Σω υπήρξαν φίλοι. Του ’στειλε κάποτε πρόσκληση για την πρεμιέρα θεατρικής του παράστασης. «Είναι τη Δευτέρα και ισχύει για δύο άτομα. Φέρε και κάποιον φίλο σου, αν σου ’χει απομείνει κανείς» τόνιζε σκωπτικά η επισυναπτόμενη επιστολή. «Εχω ανειλημμένες υποχρεώσεις εκείνη τη μέρα. Θα ’ρθω ανυπερθέτως την Τετάρτη, αν παίζεται ακόμα το έργο» απάντησε ο Τσόρτσιλ.
Αποστόμωνε τους πολιτικούς αντιπάλους του με φαρμακερά βέλη. Τον Κλέμεντ Ατλι: «Είναι εξαιρετικά μετριόφρων. Και έχει κάθε λόγο να είναι». Τον Ράμσεϊ Μακ Ντόναλντ: «Εχει το χάρισμα να συμπιέζει τον μεγαλύτερο αριθμό λέξεων στο μικρότερο κομμάτι σκέψης». Τον Στάνλεϊ Μπόλντουιν: «Ενίοτε σκοντάφτει πάνω στην αλήθεια, αλλά σηκώνεται βιαστικά και συνεχίζει τον δρόμο του σαν να μη συνέβη τίποτα». Κολλάνε γάντι και στους δικούς μας εθνοσωτήρες αριστερούς, δεξιούς και αμφιδέξιους.
*Πηγή: efsyn.gr
