Δύο γεγονότα. Δύο δολοφονικές ρατσιστικές αντιλήψεις. Μία η διαφορά: Το χρώμα. Το ένα είναι σοσιαλδημοκρατικό, ιμιτασιόν, στηριγμένο στην καθαρότητα της «ευρωπαϊκής ιδέας» — το άλλο είναι, το καθαρό και το αυθεντικό, το ναζιστικό της χιτλερικής Γερμανίας
Δύο γεγονότα. Δύο δολοφονικές ρατσιστικές αντιλήψεις. Μία η διαφορά: Το χρώμα.
Το ένα είναι σοσιαλδημοκρατικό, ιμιτασιόν, στηριγμένο στην καθαρότητα της «ευρωπαϊκής ιδέας», έτσι όπως την ενσαρκώνουν οι σύγχρονοι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, γαρνιρισμένη με φιοριτούρες για «ελευθερία», «δημοκρατία», «αλληλεγγύη» και διάφορες άλλες παπαρδέλες για να τις χάφτει το πόπολο.
Το άλλο είναι, το καθαρό και το αυθεντικό, το ναζιστικό της χιτλερικής Γερμανίας. Και οι ηγέτες της για εκείνο το «ευρωπαικό ιδεώδες» αγωνίζονταν μαζί με τους ευρωπαίους συνεργάτες τους και τα μπουλούκια των ξένων «εθελοντών» στις δεκάδες μεραρχίες των SS, σκορπώντας το θάνατο.
Στρατόπεδα συγκέντρωσης προσφύγων στη Ρουάντα
Ξεκινάμε από το πρόσφατο γεγονός: Στην Κοπεγχάγη ανακοινώθηκε επισήμως από τον Ματίας Τεσφάγιε υπουργό Μετανάστευσης της σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης (μονοκομματική που κυβερνά με τις ψήφους και των σοσιαλφιλελευθέρων, του Αριστερού Σοσιαλιστικού Κόμματος και της Κοκκινο-Πράσινης Συμμαχίας) ότι η χώρα του βρίσκεται σε συνεννοήσεις με την κυβέρνηση της Ρουάντας για τη δημιουργία «ενός μηχανισμού» για τη μεταφορά των προσφύγων και μεταναστών στην αφρικανική χώρα.
Σύμφωνα πάντα με τις ίδιες πληροφορίες ο σχετικός νόμος έχει ψηφιστεί εδώ και ένα χρόνο, αλλά τώρα αρχίζουν οι συνομιλίες για την εφαρμογή του. Σε ανάλογη συμφωνία για τη δημιουργία στρατοπέδων συγκέντρωσης έχει προχωρήσει ήδη με τη Ρουάντα και μια άλλη υπέρμαχος των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» του «ανθρωπισμού» και της «Αλληλεγγύης» η (ποια άλλη;) Μεγάλη Βρετανία.
Στα στρατόπεδα συγκέντρωσης στη Ρουάντα θα κλείνονται οι μετανάστες και οι αιτούντες άσυλο μέχρι να εξεταστούν οι αιτήσεις τους. Έτσι για να μην «μολύνουν» την «καθαρότητα των ευρωπαίων» θα τους στέλνουν εκεί και μετά …ποιός θα τους θυμάται! Έτσι απλά και ρατσιστικά…
Τώρα θα ρωτήσετε γιατί διάλεξαν τη Ρουάντα; Τι να σας πούμε καλοί μας αναγνώστες . Ίσως γιατί εκεί υπάρχει… χώρος. Αυτός που άφησαν οι 800.000 νεκροί των σφαγών της φυλής των Χούτου που εξολοθρεύτηκαν το 1994 από τις συμμορίες της φυλής των Τούτσι υπό τα απαθή βλέμματα των κυανόκρανων του ΟΗΕ που είχαν σταλεί για να τους προστατεύσουν δήθεν.
Λεπτομέρεια πρώτη: Η Δανία ως μέλος των «συμμαχιών των φιλανθρώπων» του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει δώσει στρατιωτική βοήθεια στο καθεστώς Ζελένσκι ύψους 146 εκατομμυρίων δολαρίων. Βλέπετε για το ουκρανικό καθεστώς υπάρχουν χρήματα. Για τους άλλους τους πρόσφυγες και μετανάστες ούτε δεκάρα. Τι να κάνουμε; Άλλο πράγμα οι λευκοί, ξανθοί και γαλανομάτηδες (όχι κι όλοι βέβαια γιατί θυμόμαστε κι εκείνη τη σκατόφατσα του Αζοφίτη που μίλησε -τρομάρα μας – στην ελληνική Βουλή) κι άλλο οι δύσμοιροι που είχαν την ατυχία να γεννηθούν με σκούρο χρώμα, σε λάθος τόπους και σε λάθος ώρα…
Η «προϊστορία της δανέζικης σοσιαλδημοκρατίας
Λεπτομέρεια δεύτερη: Τον Απρίλιο του 1940 o γερμανικός στρατός κατέλαβε τη Δανία χωρίς να πέσει μια τουφεκιά. Η κυβέρνηση των σοσιαλδημοκρατών υπό τον Θ. Στόουνινγκ παρέμεινε και φρόντισε να παραδώσει στους ναζί τους κομμουνιστές που τους έστειλαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, το ένα μάλιστα μέσα στη χώρα (Horserod). Το ίδιο έμεινε και ο βασιλιάς Χριστιανός Ι΄ (παππούς της Άννα Μαρίας της γυναίκας του Κοκκού). Και τα πήγαιναν μια χαρά με τους κατακτητές. Μάλιστα το Νοέμβριο του 1941 η Δανία προσχώρησε στο γνωστό αντι-κομιντέρν σύμφωνο. Σ’ όλη τη διάρκεια του πολέμου Δανοί εθελοντές (μαζί με Σουηδούς και Νορβηγούς) πολέμησαν μέσα από τις γραμμές των μεραρχιών των SS Wiking και Νοrdland). Μάλιστα το 1945 ήταν από τους τελευταίους υπερασπιστές της καγκελαρίας του Χίτλερ.
Οι μόνοι που αντιστάθηκαν στη Δανία ήταν τα μέλη του Κομμουνιστικού Κόμματος που είχε βεβαίως τεθεί εκτός νόμου.
Το ναζιστικό «σχέδιο Μαδαγασκάρη»
Πάμε τώρα στο δεύτερο γεγονός ξεπατικωκούρα του οποίου αποτελεί το πρώτο:
Από τις αρχές του 20ου αιώνα πολλοί ευρωπαίοι αντισημίτες μιλούσαν για την ανάγκη εκκαθάρισης της Ευρώπης από τους Εβραίους. Ανάμεσα σ’ αυτούς ξεχώριζαν οι Βρετανοί Χένρι Χάμιλτον, Άρνολντ Λις, Λορδ Μπόιν και ο Γερμανός Πάουλ ντε Λαγκάρντ. Στις ιδέες αυτών στηρίχτηκε και το σχέδιο που επεξεργάστηκαν οι Γερμανοί ναζί με την έναρξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Αντί να τους κλείσουν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης που είχαν δημιουργήσει στη Γερμανία όπου κρατούνταν από το 1933 κομμουνιστές και άλλοι δημοκράτες σκέφτηκαν πως μια καλή «λύση» θα ήταν να τους στείλουν και να τους μαντρώσουν σε στρατόπεδα της Αφρικής. Γι’ αυτό το σχέδιο μιλούσαν ήδη από το 1938 οι παρακεντέδες του Χίτλερ όπως ο υπουργός Εξωτερικών Ρίμπεντροπ, το παχύδερμο ο Γκαίρινγκ και ο Γιούλιους Στράιχερ ιδρυτής της αντισημιτικής εφημερίδας Der Stummer. «Ελπίζω πως οι Εβραίοι σαν έννοια θα εξαφανιστούν πλήρως μέσω της δυνατότητας για μια μεγάλη μετανάστευση όλων των Εβραίων στην Αφρική ή κάποια άλλη αποικία», έλεγε ο αρχηγός των SS Χίμλερ το Μάιο του 1940.
Με την εισβολή στη Γαλλία και την εύκολη γερμανική νίκη το σχέδιο συγκεκριμενοποιήθηκε. Οι γαλλικές κτήσεις στην Αφρική θα πέρναγαν στον έλεγχο των ναζί. Μέσα σ’ αυτές και η Μαδαγασκάρη.
Το σχέδιο που επεξεργάστηκε το τμήμα εβραϊκών υποθέσεων του υπουργείου Εξωτερικών των ναζί προέβλεπε το διαχωρισμό των εβραίων της Ευρώπης σε δυο κατηγορίες: Των «δυτικών» (της Δυτικής Ευρώπης) και των «Ανατολικών». Οι «Δυτικοί» θα εξορίζονταν στην Αφρική με προτεραιότητα τη Μαδαγασκάρη, ενώ οι «Ανατολικοί» (της Ανατολικής Ευρώπης) θα κρατούνταν στην Πολωνία. Μια κράτηση που θα επέτρεπε και τον έλεγχο των αντιδράσεων των Εβραίων της Αμερικής που, θυμίζουμε, δεν είχε μπει ακόμη στον πόλεμο. Πώς θα καλύπτονταν τα έξοδα μιας τόσο μεγάλης «μετεγκατάστασης» που θα γινόταν με ρυθμό ενός εκατομμυρίου κάθε χρόνο; Από τι άλλο από αυτό που μόνο ένα διεστραμμένο ναζιστικό μυαλό θα μπορούσε να σκεφτεί: Από τις κατασχεμένες περιουσίες των ξεριζωμένων Εβραίων!
Μόνη δυσκολία ήταν η μεταφορά των εβραίων με πλοία σ’ αυτή τη μακρινή νησιωτική αφρικανική χώρα. Και το κύριο εμπόδιο γι’ αυτή τη λύση ήταν ο βρετανικός στόλος. Ωστόσο εκείνη την εποχή οι ναζί πίστευαν πως με τους σαρωτικούς αεροπορικούς βομβαρδισμούς στην Αγγλία και την ήττα των βρετανικών δυνάμεων στη Βόρειο Αφρική το εμπόδιο αυτό θα είχε εξαλειφθεί αφού ο «αγγλικός λέων» θα είχε γονατίσει.
Όλα αυτά τα είχε συζητήσει ο Χίτλερ όχι μόνο με τους εγκληματίες παρακεντέδες του, αλλά και με το σύμμαχό του το Μουσολίνι.
Η Ιστορία, όμως, αλλιώς τα έφερε. Η Αγγλία κράτησε. Ο πόλεμος γενικεύτηκε, η εισβολή στη Σοβιετική Ένωση άλλαξε ριζικά τα πράγματα και ο τροχός άρχισε να γυρνάει αντίστροφα. Έτσι το «σχέδιο Μαδαγασκάρη» εγκαταλείφθηκε. Τα διεστραμμένα ναζιστικά μυαλά το σκέφτηκαν πιο «πρακτικά» το ζήτημα. Αντί να τους έχουν κλεισμένους σε τόπους μακρινούς και να πρέπει να τους ταΐζουν καλύτερα δεν θα ήταν να τους έχουν μαντρωμένους σε στρατόπεδα στη «γειτονιά» τους και να τους εξολοθρεύουν είτε με σφαγές όπως στο Μπάμπι Γιάρ, είτε στους θαλάμους αερίων; Λύση απλή, συνδυασμός γερμανικής τετράγωνης σκέψης και τερατώδους ναζιστικής λογικής.
Όλα τα παραπάνω δείχνουν ένα πολύ απλό πράγμα. Πως αν και πέρασαν τόσα χρόνια από την αντιφασιστική νίκη ο φασισμός και ο ναζισμός δεν έχουν ξεψυχήσει. Υπάρχουν ακόμη. Άσχετα με το τι χρώμα το καμουφλάρουν οι σημερινοί «ευγενείς ευρωπαίοι» που μπορεί να μην φορούν μαύρες ή καφετιές στολές , αλλά Gucci και Prada, όμως οι αντιλήψεις τους κρύβουν την ίδια μαυρίλα και απανθρωπιά…
Υ.Γ. Όχι δεν ξεχάσαμε τους ελληναράδες βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας και της Ελληνικής Λύσης που πρότειναν να στείλουμε τους μετανάστες σε ερημικά νησιά του Αιγαίου. Μ’ αυτούς θ’ ασχοληθούμε σε ένα άλλο σημείωμα…
Πηγή: imerodromos
