Ο Κ. Καραμανλής πράγματι είναι υπόλογος για τις επιλογές του και στα οικονομικά και στα εθνικά θέματα. Ούτε καν υποψιάστηκε την επερχόμενη οικονομική κρίση και αμέριμνος οδηγούσε το σκάφος στα βράχια εν μέσω υπερπλουτισμού μιας ολιγαρχίας. Ήταν ο Κ. Καραμανλής, επίσης, που πήρε την σκυτάλη του αδιέξοδου “κατευνασμού” της Τουρκίας και της ευρωατλαντικής προσήλωσης, έχοντας κι αυτός την αυταπάτη ότι η Άγκυρα μπορεί να αλλάξει στάση μέσα από τις πιέσεις που θα υποστεί στην ευρωπαϊκή πορεία.
Πάει, όμως, πολύ και χρειάζεται απίστευτο θράσος για να βγαίνει, στο μεταίχμιο του 2020, ο Κ. Σημίτης και να γίνεται τιμητής του οποιουδήποτε τρίτου, να μη βλέπει την καμπούρα του και να επιχειρεί να μεταθέσει στην πλάτη άλλων τις εγκληματικές ευθύνες του, προκειμένου να βγει ο ίδιος λάδι.
Πάει πολύ να επιχειρεί να βγει τιμητής άλλων, ο πρωθυπουργός που είναι ο κατεξοχήν υπεύθυνος της “γκριζοποίησης” των Ιμίων και αυτός που άνοιξε στη συνέχεια την όρεξη της Άγκυρας για την “γκριζοποίηση” δεκάδων νησίδων, πράγμα που διαμόρφωσε νέα κατάσταση και άνοιξε νέο κεφάλαιο εδαφικών, πλέον, διεκδικήσεων σε βάρος της Ελλάδας.
Πάει πολύ να φορτώνει σε όποιους τρίτους ευθύνες ο πρωθυπουργός που παραλυμένος από τον φόβο του και ενθουσιασμένος με την μακάβρια κατάληξη, είπε, “ευγνώμων”, εκτός τόπου και χρόνου στη Βουλή, “ευχαριστώ τις ΗΠΑ”.
Πάει πολύ να μεταθέτει σε άλλους ευθύνες ο άνθρωπος που έκανε τη συμφωνία της Μαδρίτης, εκείνος που υποστήριξε με νύχια και δόντια το σχέδιο Ανάν για την Κύπρο που την παρέδιδε ολόκληρη στον υψηλό έλεγχο της Τουρκίας.
Πάει πολύ, επίσης, να παριστάνει την αθώα περιστερά αυτός που συνέδεσε την ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε (κατά τη γνώμη μας αμφίβολης αποτελεσματικότητας…) με το ταυτόχρονο εισιτήριο της Τουρκίας για ενταξιακές διαπραγματεύσεις, χωρίς να θέτει, όπως ισχυρίζεται σήμερα, όρους και προϋποθέσεις.
Μάλιστα, όταν ο υπογράφων τότε επέμενε να τεθεί ως πρώτη προϋπόθεση για οποιαδήποτε άνοιγμα του ευρωπαϊκού δρόμου της Τουρκίας την πλήρη αποδοχή από την τελευταία του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας και την παραίτησή της από διεκδικήσεις νησίδων στο Αιγαίο, όχι μόνο δεν έβρισκα καμία ανταπόκριση αλλά και με “λοιδορούσαν” σύσσωμοι οι “ευρωπαϊστές” για την “αυθάδειά” μου και τις “εθνικιστικές” (έλεος!) εξάρσεις μου.
Ορίστε σήμερα τα χάλια μας! Και έχουμε και τον Κ. Σημίτη με την στήριξη των μίντια να βγάζει γλώσσα και από πάνω, αντί να κρύβεται! Πάντως για να βγαίνει με τέτοια αλαζονεία στην επιφάνεια ξανά ο Σημίτης, κάτι πολύ κακό ετοιμάζεται ή θα συμβεί στην χώρα μας.
Ν.Ζ
Υ.Γ: Σωστά αναγνώστες μου θυμίζουν και άλλες μείζονες εθνικά σωτήριες πράξεις του Σημίτη: την προδοτική παράδοση Οτσαλάν στην Τουρκία και την απαγόρευση στην Κύπρο να εγκαταστήσει στα εδάφη της τους πληρωμένους από την ίδια ρωσικούς πυραύλους S-300.
Nuntiusweb