Επειδή πολλές υποσχέσεις ακούγονται από την μείζονα και ελάσσονα αντιπολίτευση περί κοινωνικής “δικαιοσύνης” στον τομέα των παροχών και των εισοδημάτων
Επειδή οι νεοέλληνες λειτουργούν ως υπήκοοι, κατά πλειοψηφία με μνήμη ιχθύος
Ας σημειώσουμε σαν υπενθύμιση κάποια δεδομένα που αποσιωπώνται μεν, υπάρχουν δε
Θυμάται μήπως κανείς πόσο επί τοις εκατό του ΑΕΠ πλεονάσματα πρέπει να παρουσιάζει η Ελληνική οικονομία για να ανταπεξέρχεται στις υποχρεώσεις των τοκοχρεολυσίων μέχρι το 2060, όπως επιβάλλει η τρίτη μνημονιακή σύμβαση του 2015;
Θυμάται μήπως κανείς εκείνους, μεταξύ των οποίων και η ταπεινότητά μου, που υποστήριζαν από το 2016, προσωπικά αδιάλειπτα στην ραδιοφωνική εκπομπή των «Αναστοχασμών» στο ραδιοφωνο της ΕΡΤΟΠΕΝ, ότι αυτές οι μνημονιακές απαιτήσεις ΔΕΝ ΒΓΑΊΝΟΥΝ ΟΥΤΕ ΣΕ ΑΝΕΠΤΥΓΜΕΝΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΕΣ, πόσο μάλλον σε αποπαραγωγικοποιημένη χρεοδουλοπαροικία, όπως κατάντησε η Χώρα μετά την εισαγωγή της στα μνημόνια δουλείας από το 2010;
Από πού λοιπόν θα βρεθούν τα χρήματα των παροχουποσχέσεων περί αυξήσεων μισθών και άλλων παρόμοιων αμίμητων, περί κοινωνικής δικαιοσύνης σε μια κοινωνικοοικονομία που στερήθηκε κοντά στο 50 % των εισοδημάτων που είχε το 2009, που ακούμε από τους κκ Τσίπρα – Ανδρουλάκη;
Θα βρεθούν μήπως από την ραγδαία αποπαραγωγικοποιούμενη Ευρώπη, η οποία “αυτοπυροβολήθηκε” οικονομικά και πολιτικά με την προσάρτησή της στην δυστοπία που επέβαλαν τα εξωευρωπαϊκά κέντρα με πρόσχημα την ΕΣΕ της Ρωσίας στην Ουκρανία, που υπήρξε μεθοδευμένα εξαναγκασμένη- υπάρχει η πρόσφατη ομολογία της πρώην καγκελαρίου κ Μέρκελ για την παγίδα των συμφωνιών του Μίνσκ – και της οποίας η κεντρική τράπεζα θα ανεβάζει κάθε λίγο τα επιτόκια, προκειμένου να συγκρατήσει την κατάρρευση του ευρώ και η οποία επέβαλε τον οικονομικό θάνατο, μέσω των μνημονίων, στην Χώρα;
Θα βρεθούν μήπως από την ανύπαρκτη παραγωγική βάση της χώρας ή όποια μάλιστα επιδεινώνεται ραγδαία αγγίζοντας και τον πρωτογενή κλάδο παραγωγής, αγκαλιάζοντας έτσι και το φάσμα μιας βαριάς ενδεχόμενης επισιτιστικής κρίσης;
Θα βρεθούν από την περαιτέρω φορολογική αφαίμαξη της ανύπαρκτης πια “μεσαίας τάξης” που μετρά ήδη χιλιάδες νεόπτωχους ;
Υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα λοιπόν, προεκλογικές πομφόλυγες, μιας πολιτικής ολιγαρχίας που πασχίζει μέσα από εκλογικά τεχνάσματα να κρατηθεί στο τιμόνι του «πλοίου που βυθίζεται» και που σύντομα θα δει το έδαφος να “γλιστρά ” κάτω από τα πόδια της, αφού οι υποσχέσεις θα μείνουν υποσχέσεις και οι εξαγγελίες θα σκορπίσουν σαν τον προεκλογικό χαρτοπόλεμο που σχεδιάζουν
Συμπέρασμα :
Με δοκιμασμένα αποτυχημένα υλικά και πολιτικά εντολοδοχικούς φορείς δεν φτιάχνεις νέο πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό εποικοδόμημα… Παράγκα στήνεις
Πάντα ευπειθής
