Η Ελλάδα στον πάτο

Όχι στην 108 αλλά στην… 180^η θέση της παγκόσμιας γενικής κατάταξης

Εισαγωγή
Γνωστές μόνο είναι, κυρίως, οι ΑΡΝΗΤΙΚΕΣ καταστάσεις που προω θούν τα κανάλια, κι αυτές επιλεκτικά, για να μη μας… σοκάρουν… Οι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΘΕΤΙΚΕΣ προοπτικές μένουν, συνήθως, στο σκοτάδι. Τα ΦΑΡΑΩΝΙΚΑ σχέδια προωθούνται για πρόσκαιρο εντυπωσιασμό
χωρίς αύριο… Αλήθεια, τι ξέρουμε για την Ελλάδα του σήμερα; Σημαντικό: Τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία εντοπίστηκαν όταν στην αναζήτηση για κάθε τομέα οι λέξεις κλειδιά ήταν ‘Ελλάδα’, ‘ο συγκεκριμένος τομέας, π.χ. Εκπαίδευση’ και… ‘κατάντια’, εναλλακτικά ‘καταστροφή’.
Τι είναι πλατιά γνωστό
“Ελευθερία του Τύπου: Στην 108η θέση παγκοσμίως η Ελλάδα – Τελευταία στην E.E” – στη
ελεύθερη διακίνηση ιδεών. “Η Ελλάδα 2η παγκοσμίως σε Γαλάζιες Σημαίες” – στη διακίνηση
φθηνού τουρισμού. “8η παγκοσμίως η Ελλάδα στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από
αιολικά και φωτοβολταϊκά το 2021” – στη διακίνηση ληστρικών συμβάσεων “πράσινου
καπιταλισμού”. “Τιμές καυσίμων: Στις πρώτες θέσεις παγκοσμίως η Ελλάδα” – στη διακίνηση
κερδοσκοπίας. Πολύ λίγα παραπάνω γνωρίζουμε οι περισσότεροι. Να σημειωθεί εδώ ότι η
κατάσταση αυτή δεν είναι αποτέλεσμα μόνο της τελευταίας 3ετίας αλλά της τελευταίας 40ετίας – με εξαίρεση μια τριετία που “κατέλαβαν την κυβέρνηση αλλά όχι και την εξουσία”, οι ηττημένοι του Εμφυλίου. Τα αποτελέσματα των υπόλοιπων χρόνων είναι ολοκληρωτικό κατόρθωμα των νικητών…
Ποια η μεγάλη εικόνα
Ελευθερία του Τύπου: η Ελλάδα, στην 108η θέση, δηλαδή περίπου στην μέση της κλίμακας όλων των κρατών – μελών του ΟΗΕ. Οι “αισιόδοξοι” ή οι βαλτοί, θα τονίσουν ότι υπάρχουν άλλες 85 χώρες χειρότερες. Η χονδρική εκτίμηση του αρθρογράφου με βάση τους δείκτες της ολοκληρωμένης ανάπτυξης ενός κράτους ΚΑΙ στους 35 τομείς ανθρώπινων δραστηριοτήτων φέρνει τη χώρα περίπου στην… 180η θέση σε σύνολο 193 μελών του ΟΗΕ. Το “180” είναι βασικά η χονδρική ποσοτική απεικόνιση του ποιοτικού “πάτου” που έχει πιάσει η χώρα. Για να μην πούμε 193η αφήνουμε κι ένα περιθώριο… 7%. Γιατί μια χώρα μέλος της Ευρωζώνης έχει περισσότερες υποχρεώσεις να είναι αξιοπρεπής και δεν θα τη συγκρίνω με καμία άλλη γιατί θα ήταν προσβολή για την χώρα εκείνη. Το συμπέρασμα μένει να επιβεβαιωθεί από τον αναγνώστη. Ας δούμε, όμως, πώς έχει η αντικειμενική πραγματικότητα με βάση ένα στοιχειώδες reality check.
Οργάνωση – Προγραμματισμός (ψηφιακή διακυβέρνηση): “Ψηφιακή πρόοδος: Η Ελλάδα 25η
στους 27 της Ε.Ε – Χαμηλός βαθμός στο γρήγορο Ίντερνετ”. Όσο για τις κρατικές ψηφιακές
πλατφόρμες, που ξεπετιούνται σαν μανιτάρια μετά τη βροχή είναι αναποτελεσματικές. ΟΚ, η
οργάνωση και ο προγραμματισμός δεν είναι το φόρτε μας αλλά οι εκάστοτε κυβερνώντες
υποτίθεται ότι θα διόρθωναν τα πράγματα.
Έδαφος: Η έκταση των 131,940 km2 μπορεί να παραμένει ίδια αλλά το αξιοποιήσιμο έδαφος
μειώνεται. Φτωχαίνει από φυτοφάρμακα που βλάπτουν το φυσικό βιόκοσμο, τρόπους και
μεθόδους κτηνοτροφικών εκμεταλλεύσεων, κτηνοτροφικά απόβλητα. Η φύση “χρειάζεται”
2.000 χρόνια για να παράξει ένα στρώμα γόνιμου εδάφους 10 εκ. στο οποίο τα φυτά μπορούν να αναπτυχθούν. Κι εμείς ΙΣΟΠΕΔΩΝΟΥΜΕ χωρίς λόγο κομμάτια εδάφους. Τέλος, η ίδια η ποσότητα του χώματος λιγοστεύει γιατί με τις βροχές πέφτει στη θάλασσα.
Πληθυσμός: Δημογραφικό: Μείωση πληθυσμού κατά 4% σε 10 χρόνια. Στην 3η χειρότερη θέση στην Ευρωζώνη. Σχεδόν 3 εκατ. άνθρωποι από τα 10,5 βρίσκονται σε κίνδυνο φτώχειας ή σε κοινωνικό αποκλεισμό.
Νομοθετική εξουσία: Η Ελλάδα διαθέτει μακροσκελές και υπερφορτωμένο σύνταγμα, που δίνει πολλές ευκαιρίες στο νομοθέτη. Να ψηφίζει νομοσχέδια στην Ολομέλεια και τα Τμήματα Διακοπών, να ψηφίζει επείγοντα και κατεπείγοντα νομοσχέδια, να ψηφίζει νόμους-πλαίσια, να εξουσιοδοτεί τη διοίκηση να εκδίδει πληθώρα κανονιστικών πράξεων με ειδική εξουσιοδότηση, ενώ επιτρέπει και στην κυβέρνηση να εκδίδει έναν πρακτικά απεριόριστο αριθμό Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου. Τα παραπάνω εξασκούνται στο μέγιστο βαθμό με βάση μικροπολιτικές σκοπιμότητες έτσι που το θεωρητικά θετικό μέτρο ευτελίζεται. Η πολυνομία εξυπηρετεί την εξουσία και τους έχοντες. Δικαστική εξουσία: “Δικαιοσύνη της ξεφτίλας!” λέει ο κόσμος. Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Ανεξαρτησία της δικαιοσύνης ως μέγεθος θεωρητικό και πρακτικό δεν υφίσταται. Οι λόγοι πολλοί, ο εξής ένας, ΟΣΦΥΟΚΑΜΨΙΑ. Η κατάσταση απελπιστική μέχρι τώρα, σήμερα χειροτέρεψε. Για να μιλήσουμε θεσμικά αποτελεί έναν από τους εκτελεστικούς βραχίονες του
καθεστώτος απόλυτα υποταγμένο. Το ηθικό ανάστημα των δικαστικών λειτουργών σε όλη την κλίμακα αγγίζει το μηδέν εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων (λέγε με “Τουλουπάκη” – ο Σαρτζετάκης μας άφησε χρόνους). Το ίδιο φαινόμενο παρατηρείται και στα ΑΕΙ, εκτός εξαιρέσεων ευτυχώς σε πολύ μεγαλύτερο ποσοστό, όπου η οικογενειοκρατία, η ευνοιοκρατία βασιλεύουν. Μόλις στην 48η θέση της παγκόσμιας κατάταξης για την δικαιοσύνη και το κράτος δικαίου για το 2021 βρίσκεται η Ελλάδα (World Justice Project Rule of Law Index). Όποιοι θεωρούν ότι θίγονται από τη γενίκευση, ας μην ανησυχούν, είναι οι εξαιρέσεις. Ο χρόνος που απαιτείται για να τελεσιδικήσει μια υπόθεση στα πολιτικά δικαστήρια σε πρώτο βαθμό στην Ελλάδα ήταν ο 2ος υψηλότερος στην Ε.Ε. το 2017, ενώ αντίστοιχος χρόνος για τα διοικητικά δικαστήρια ήταν ο 5ος υψηλότερος (πηγή: Έκθεση Πισσαρίδη). Η Ελλάδα καταντάει “off-shore” ΑΤΙΜΩΡΗΣΙΑΣ.
Εκτελεστική εξουσία: Η συντηρητική ΕΕ, η Κομισσιόν και άλλες αρχές έχουν επανειλημμένα
ενημερώσει την Κυβέρνηση για ενστάσεις που έχουν. Πολύ πρόσφατα, διέρρευσε πληροφορία για εμπλοκή με τη 2η δόση του Ταμείου Ανάκαμψης, λόγω θεμάτων που σχετίζονται με το κράτος δικαίου. Να σημειωθεί ότι η Ελλάδα, όπως και αρκετές ακόμη ευρωπαϊκές χώρες, χαρακτηρίζονται από τον Economist σταθερά τα τελευταία χρόνια «προβληματικές» (flawed) και όχι «πλήρεις» δημοκρατίες. Διαφθορά: 2η πιο διεφθαρμένη χώρα στην Ευρώπη (2019). Μέσα σε μόλις ένα χρόνο, υποχώρησε 8 θέσεις στον Δείκτη Αντίληψης Διαφθοράς παγκοσμίως. Σήμερα βρέθηκε στη θέση 58 της παγκόσμιας κατάταξης για το 2021, από τη θέση 59 που βρισκόταν έναν χρόνο πριν. Πάντως η… πραγματική πραγματικότητα μάλλον αποτελεί κρατικό μυστικό…
Δημόσια Διοίκηση: Η ελληνική Δημόσια Διοίκηση υστερεί σημαντικά σε σχέση με τις χώρες του ΟΟ ΣΑ. Στην κατάταξη του 2019 η Ελλάδα καταλαμβάνει την 37η θέση σε σύνολο 38 χωρών- μελών του ΟΟΣΑ (πηγή: Έκθεση Πισσαρίδη).

Τοπική Αυτοδιοίκηση: «Είναι κατάντια οι κοινότητες να μην έχουν οικονομική αυτονομία και να επαιτούν για μια αμαξιά χαλίκι». Η αποστροφή δημοτικής συμβούλου τα λέει όλα. Η ΤΑ 1ου και 2ου βαθμού δεν έχει φτάσει ούτε στο επίπεδο του… Αβάθμιου βιολογικού καθαρισμού δηλαδή στα ελάχιστα στοιχειώδη ως υποχρεώσεις και δικαιώματα θεωρούμενη ως απόβλητη παρόλες τις διακηρύξεις. Και πάλι, μιλώντας θεσμικά αποτελεί έναν από τους εκτελεστικούς βραχίονες του καθεστώτος με κύριο στόχο την κυβερνητική ψηφοθηρία, έρμαιο της κεντρικής εξουσίας για τα πάντα.
Εθνική Άμυνα: Πρώτη η Ελλάδα στο ΝΑΤΟ στις αμυντικές δαπάνες πάνω και από τις ΗΠΑ!
Φυσικά η σχέση δαπανών και αμυντικής αποτελεσματικότητας παραμένει κρατικό μυστικό ή
καλύτερα στο “χώρο του αοράτου”. Ο Πρόεδρος Ερντογάν είναι αξιόπιστη πηγή. Δεν θα μας
έλεγε όμως… Η αιμορραγία του Ελληνικού πληθυσμού συνεχίζεται με αβέβαιο “μπαμπούλα”
τον προαιώνιο εχθρό αλλά σίγουρα κέρδη για τους εμπόρους όπλων…

Εσωτερική Ασφάλεια: Η μορφή της εγκληματικότητας στη Χώρα μας έχει αλλάξει αρδην.
Καθημερινά εγκλήματα πρωτοφανή (γυναικοκτονιες, βιασμοί, παιδοκτονίες) που δεν είχαμε δει ποτέ. Η 10ετης οικονομική κρίση, τα μνημόνια και αμέσως μετά οι περιορισμοί της κοινωνίας λόγω κορονοϊου, διαμόρφωσαν ιδιότυπα μια ολόκληρη γενιά Ελλήνων και διαβρωσαν την ελληνική κοινωνία. ΟΚ, οι αναλύσεις, αλλά η πολιτεία τι κάνει;
Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας: Λίτσα Πέτσα… αποτελέσματα αναζήτησης 15.800. Άλλα δεν λέμε… είναι γνωστά: “Ελευθερία του Τύπου: Στην 108η θέση παγκοσμίως η Ελλάδα – Τελευταία στην E.E”. Εργασία: Χαμηλοί μισθοί & μαύρη εργασία. Για όσους εργάζονται νόμιμα η αποζημίωση πολύ χαμηλή. Με λιγότερα από 10 ευρώ την εργατοώρα, κινείται σαφώς κάτω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο στους χαμηλόμισθους, καταλαμβάνοντας την 20η θέση στις 30 χώρες (Eurostat, 2018). Μαύρη εργασία: “Το ποσοστό υποδηλωμένης ή αδήλωτης εργασίας αγγίζει το 25% (Βόρεια Ελλάδα 2019) αλλά και στην υπόλοιπη χώρα τα ίδια). Απάντηση των εργαζομένων η ‘Μεγάλη παραίτηση”. Κατά 148,4% αυξήθηκαν οι κενές θέσεις εργασίας το α’ τρίμηνο του 2022. Χαρακτηριστικη περίπτωση ο τουρισμός που έχει μεγάλη κίνηση αλλά πληρώνει ψίχουλα. Περίπου 100.000 προβλέπονται οι ελλείψεις εργαζομένων στον τουρισμό (Ομοσπονδία Εργαζομένων σε Επισιτισμό & Τουρισμό) μέχρι το 2023 ενώ μέχρι τώρα τουλάχιστον 60.000 θέσεις παραμένουν ακάλυπτες με αποτέλεσμα να ακυρώνονται κρατήσεις σε μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες λόγω έλλειψης προσωπικού. Αλλά κι από αυτούς που ξεκίνησαν από αρχές Ιουνίου έχουν παραιτηθεί μέχρι τώρα 5.000 άτομα. Δεν πρόκειται για αποχωρήσεις για αναζήτηση του καλύτερου είτε στην ειδικότητα είτε για καλύτερες συνθήκες εργασίας. Παραιτούνται γιατί οι συνθήκες εργασίας είναι αυτές μιας ιδιόμορφης εργασιακής σκλαβιάς. Οι μισθοί χαμηλότεροι σε όλη την Ευρώπη, ενώ η παράνομη εργασία, η κλοπή υπερωριών και οι άθλιες συνθήκες διαβίωσης δεν είναι η εξαίρεση αλλά ο κανόνας. Απασχόληση: Ουραγός της Ευρωζώνης στην απασχόληση Τελευταία η χώρα και στο α’ τρίμηνο του 2022 με επίδοση 51,8%. Μείωση της απασχόλησης εμφάνισαν το 2021 12 κλάδοι της οικονομίας από τους 20. Eurostat: Αυξήθηκε η ανεργία τον Απρίλιο 2022. Στη ζώνη του ευρώ ανήλθε στο 6,8%, ενώ στις χώρες μέλη της ΕΕ ήταν 6,2%. Μόνη παραφωνία, ανάμεσα στις χώρες μέλη η Ελλάδα, με αύξηση τον Απρίλιο κατά 0,5%. Ταυτόχρονα η χώρα καταγράφει ραγδαία αύξηση στην ανεργία των νέων (38,8%).
Επιχειρηματικότητα: Το ποσοστό του πληθυσμού ηλικίας 18-64 ετών που βρισκόταν το 2017 σε αρχικά στάδια επιχειρηματικής ενεργοποίησης (συμπεριλαμβανομένης της αυτοαπασχόλησης) υποχωρεί στο 5,7% (περίπου 380 χιλιάδες άτομα) από 6,7% (περίπου 450 χιλιάδες) το 2016. Μια από τις χαμηλότερες διαχρονικά επιδόσεις (2003-2016: 6,9%), ενώ κινείται χαμηλότερα και από το μέσο όρο των χωρών καινοτομίας (2017: 9,1%), δηλαδή των περισσότερων αναπτυγμένων χωρών του κόσμου, στις οποίες ‘ανήκει’ και η Ελλάδα. Παρά τη σχετική σταθεροποίηση της οικονομίας, οι έντονες αβεβαιότητες παρέμειναν ισχυρές και επηρέασαν την επιχειρηματική δραστηριοποίηση την προηγούμενη χρονιά. 7 στους 10 δηλώνουν ως βασικότερους λόγους διακοπής ή αναστολής λειτουργίας της επιχείρησης έλλειψη κερδοφορίας & ρευστότητας, υψηλούς φόρους.
Νεανική επιχειρηματικότητα (εκτιμήσεις τραπεζικού στελέχους): Το 85% των startups
αποτυγχάνουν να περάσουν την «κοιλάδα του θανάτου», δηλ. να γίνουν βιώσιμες. Στην
Ευρώπη των 26 εκ. ανέργων, μόλις το 37% των νέων δηλώνουν ότι προτιμούν να είναι
αυτοαπασχολούμενοι, έναντι του 60% σε ΗΠΑ και Κίνα. Και αυτό παρότι πάνω από 6 εκατ.
επιχειρηματίες θα συνταξιοδοτηθούν τα επόμενα 10 χρόνια! Η Ελλάδα είναι εξαίρεση (Στγ: οι αιτίες είναι άλλες: οι Έλληνες επιχειρούν λόγω ανάγκης, για βιοποριστικούς δηλαδή λόγους και όχι επειδή διακρίνουν κάποια ευκαιρία. Η επιχειρηματικότητα έχει ανάπτυξη, διότι δεν υπάρχει άλλη δίοδος για τον Έλληνα).
Κοινωνική πρόνοια: H συνταξιοδοτική δαπάνη στην Ελλάδα παραμένει ιδιαίτερα υψηλό
ποσοστό του ΑΕΠ (16,5% έναντι 13,2% κατά μέσο όρο Ευρωζώνης), με τη χώρα να βρίσκεται στην υψηλότερη θέση στην Ευρωζώνη, παρά τις διαδοχικές περικοπές και αλλαγές στο ασφαλιστικό σύστημα από το 2010. Επιβαρυντικά για τα δημόσια οικονομικά δρα και το υψηλό ποσοστό κρατικής επιχορήγησης για την κάλυψη συντάξεων σε ύψος 10,1% του ΑΕΠ το 2018, έναντι 3,1% του ΑΕΠ κατά μέσο όρο στην Ε.Ε. (πηγή: Έκθεση Πισσαρίδη).
Δημόσια Υγεία: Υγεία: Σύμφωνα με στοιχεία αξιολόγησης συστημάτων υγείας 35 χωρών από το Euro Health Consumer Index (EHCI), η Ελλάδα το 2018 κατείχε την 29η θέση με 615 βαθμούς (άριστα οι 1.000 βαθμοί), ενώ το 2012 κατείχε την 22η θέση. Τα ελληνικά νοικοκυριά πληρώνουν από την τσέπη τους τις μεγαλύτερες ιδιωτικές δαπάνες μεταξύ των χωρών του ΟΟΣΑ (40% των συνολικών δαπανών υγείας) Πηγή: Έκθεση Πισσαρίδη. Και οι 35.000 νεκροί από(;) / με(;) COVID-19 παραμένει εγκλημα διαρκές προς επιστημονική διερεύνηση. Εκπαίδευση: Ελληνικά πανεπιστήμια: Έχασαν έδαφος στη διεθνή κατάταξη. Στο πρόγραμμα PIAAC του ΟΟΣΑ, που εξετάζει δεξιότητες ανάγνωσης, αρίθμησης και επίλυσης προβλημάτων σε προηγμένο τεχνολογικό περιβάλλον ατόμων ηλικίας 16-65 ετών, η Ελλάδα καταλαμβάνει τη 17η θέση ανάμεσα σε 19 κράτη-μέλη της Ε.Ε., με επιδόσεις πολύ κάτω του μέσου όρου του ΟΟΣΑ. Αντίστοιχα, σύμφωνα με το Δείκτη Δεξιοτήτων του CEDEFOP, η χώρα καταλαμβάνει την τελευταία θέση με 17% (μέσος όρος Ε.Ε. 66%) ως προς την αντιστοίχιση δεξιοτήτων (skills matching), υστερεί σημαντικά τόσο ως προς την ενεργοποίηση των δεξιοτήτων (skills activation)
με 45% έναντι 79% της Ε.Ε. όσο και ως προς την ανάπτυξη δεξιοτήτων (skills development) με 43% έναντι 76% της Ε.Ε., ενώ στη συνολική κατάταξη καταλαμβάνει την προτελευταία θέση (πηγή: Έκθεση Πισσαρίδη). Κατά τα άλλα, η υπουργός διαβάζει Χάρρυ Πότερ στα παιδιά… Επιστήμες & Τεχνολογική Έρευνα: Μόλις στην 110η θέση ανάμεσα στις 132 χώρες στη συνεργασία μεταξύ Πανεπιστημίων και βιομηχανίας στον τομέα της Έρευνας και Ανάπτυξης. 2016 (αποτελέσματα 2014): Πιάνει… πάτο η Ελλάδα σε Ερευνα και Καινοτομία στην ΕΕ. Οι επιδόσεις της αντιστοιχούν στο 66% του διάμεσου δείκτη καινοτομίας, σημειώνοντας πτώση κατά 5 ποσοστιαίες μονάδες σε σχέση με το 2013. 2022: Καινοτομία: Η Ελλάδα «κόλλησε» στους ουραγούς. Ξοδεύονται αρκετά σε επιστημονική έρευνα και βελτιώνονται επιμέρους δείκτες, αλλά η Ελλάδα δεν καταφέρνει να μετασχηματίσει τη γνώση σε καινοτομικά προϊόντα και υπηρεσίες που δημιουργούν εισοδήματα. Παραμένει στην 20η θέση μεταξύ των 27 κρατών της Ε.Ε.
Εκκλησία/Θρησκεία: Το Ελληνικό κράτος πληρώνει πολλές κατάρες αλλά μια είναι καθοριστική: Το θεσμικό κενό ενός “Δυτικού” κοσμικού κράτους να έχει χωρίσει τα τσανάκια του με την Εκκλησία τον 21ο αιώνα. Αυτό δεν είναι τυχαίο. Το θέμα έχει και τεράστια οικονομική διάσταση (ένα ακόμα από τα επτασφράγιστα μυστικά). Αλλά κυρίως είναι πολιτιστικό και ηθικό. Η θρησκεία από ατομικό δικαίωμα χρησιμοποιείται ακόμα ως ιδεολογικός βραχίονας της εκκλησίας κυρίως σε βάρος του πληθυσμού και δευτερεόντως εναντίον της Πολιτείας. Πολλές μονάδες μείον στην κατάταξη της χώρας παρόλο που ανήκει στο “χώρο του αοράτου”. Πολιτισμός: Εδώ δεν μετράνε αριθμοί, ποσότητες αλλά η ΠΟΙΟΤΗΤΑ. Αλλά δεν εφευρέθηκε ακόμα το ποιοτητόμετρο… Στην Ελλάδα σήμερα ο “πολιτισμός” συνοψίζεται στη συστηματική εξαθλίωση των ανθρώπων του πνεύματος, την υπεράσπιση ενός βιαστή από το βαθύ κράτος, την προβολή μιας, πως να την πω, ανάμεσα σε ρόμπα και κουρτίνα, παραγωγό αντιπολιτιστικών ενεργειών ως παγκόσμιας πρωθιέρειας της πολιτιστικής ασφαλτόστρωσης (ακόμα και στην Ακρόπολη).
Εκδόσεις: Πλήρης απουσία πολιτικής για το βιβλίο με ανάχωμα το Ελληνικό Ιδρυμα Πολιτισμού. Χρόνια τα προβλήματα του κλάδου με μια σειρά ειδικότητες (εργαζόμενοι, συγγραφείς, μεταφραστές, δημοσιογράφοι, εικονογράφοι, εκδότες, αλλά και τυπογράφοι, βιβλιοδέτες, βιβλιοπώλες, βιβλιοθηκονόμοι) να αντιμετωπίζουν προβλήματα επιβίωσης.
Αθλητισμός: Όπως και παγκόσμια ο αθλητισμός στην Ελλάδα έχει δυό πρόσωπα. Ο μαζικός
αθλητισμός πνέει τα λοίσθια γιατί δεν υποστηρίζεται από πουθενά εκτός από εξαιρέσεις
Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης – κι αυτά για διαφήμιση. Ο “επίσημος” είναι κι αυτός
διπρόσωπος. Τα μαζικά αθλήματα (ποδόσφαιρο, μπάσκετ, άντε και βόλει) – κι αυτά γι αυτούς
που κάνουν πρωταθλητισμό έχουν πέραση γιατί κινείται χρήμα. Από την άλλη πολλές πρωταθλήτριες / πρωταθλητές που παλεύουν για επιδόσεις καταγγέλουν ότι έχουν μείνει χωρίς κρατική υποστήριξη μέχρι που φτάνουν να παρέχουν τις αθλητικές τους υπηρεσίες σε άλλα κράτη αν δεν έχουν χορηγούς τους γονείς τους (!). Ο πολίτης έχει καταντήσει από οπαδός – τηλε θεατής στην καλύτερη, μέχρι χούλιγκαν στη χειρότερη. Χωρίς καμιά διάθεση ρατσισμού ή ξενοφοβίας, αν δέν υπήρχαν τόσες Ελληνοποιήσεις τις τελευταίες δεκαετίες (η μακρινή περίπτωση του Χουαν Ρότσα μοιάζει παιχνίδι) ο Ελληνικός αθλητισμός θα ήταν πάρα πολύ πίσω. Τουρισμός, Ταξίδια & Ψυχαγωγία: Η βαριά πλέον βιομηχανία (πλέον) της χώρας που αντικατέστησε τον Πολιτισμό ο οποίος αξιοποιείται ως στολίδι προορισμών. Ο τομέας με την τρομακτική ανισότητα ενός Πευκοχωρίου με 700 κατοίκους στην απογραφή (οπότε κόψε κάτι) στους 25000 (!) τουρίστες του 15Αύγουστου (άντε να κάνεις προγραμματισμό). Ο τομέας με την μεγαλύτερη συνεισφορά στο ΑΕΠ (πάνω από 20%) αλλά μισθούς τους χαμηλότερους στην Ευρώπη. Και φυσικά επενδυτική ευκαιρία για τους τζογαδόρους όπου γης. Ένας προορισμός μαζικός (και φθηνός) με το all inclusive να απλώνεται παντού σα μελάνι, έρμαιος στις ορέξεις των μεγάλων τουριστικών πρακτορείων, ενώ θα μπορούσε να είναι 4 εποχών, ποιοτικός (και πολύ πιο κερδοφόρος για όλες τις παραγωγικές τάξεις) έχοντας τη δυνατότητα να προσφέρει πάνω από 75 είδη εναλλακτικού τουρισμού από ένα σύνολο 100. Μεταφορές & Αποθήκευση: Τεράστιες προοπτικές και δυνατότητες λόγω της γεωστρατηγικής θέσης της αλλά με σχεδόν μηδενικά αποτελέσματα μέχρι σήμερα – παρόλο που βρισκόμαστε σε εποχή αναπροσαρμογών των διεθνών αλυσίδων εφοδιασμού. Στη 17η θέση στην Ευρώπη, με αξία αγοράς 13 δισ. ευρώ, σε ό,τι αφορά τα logistics, τα οποία αποτελούν σημαντικό κρίκο για τις εξαγωγές μας, με τη χώρα να προηγείται χωρών όπως Πορτογαλία, Ρουμανία, Ουγγαρία (με την τελευταία να μην έχει καν… θάλασσα).
Δημόσιες Συγκοινωνίες: Ατμοπλοϊκές: πανάκριβες και με πολύ χαμηλό επίπεδο υπηρεσιών.
Όποια πρωτοβουλία από τη βάση χτυπήθηκε αμείλικτα. Οδικές: ακριβά διόδια, ανύπαρκτες
εναλλακτικές αν και είναι υποχρέωση των κατασκευαστών. Αστικές (Αθήνα): πολύ κατώτερες των περιστάσεων – ευτυχώς που υπάρχει το Μετρό. Αστικές σε άλλες πόλεις (από στοιχειώδεις και ακριβές έως ανύπαρκτες. Υπεραστικές: στο έλεος των ιδιωτικών ΚΤΕΛ. Σιδηροδρομικές: Μέ κάποια βελτίωση λόγω ιδιωτικοποίησης. Αεροπορικές: Η εξής μια, ιδιωτική που επιχορηγείται ως… κρατική. Κατά τα άλλα έρμαιοι των ξένων αεροδρομίων στην χώρα μας. Περιμένοντας τα υδροπλάνα…
Οικονομία: Κομισιόν: Οι πέντε πληγές της οικονομίας (Μάης 2022). Χρέος, κόκκινα δάνεια,
έλλειμμα ισοζυγίου, ανεργία, χαμηλή δυνητική ανάπτυξη. Και με άγνωστους συντελεστες από μια μη δηλωμένη οικονομία που εκτιμάται στο 25% του ΑΕΠ. Και, μη γεχνιόμαστε, 400 δις δημόσιο χρέος… Μια πονεμένη ιστορία προς ανάπτυξη από τους ειδικούς.
Ενέργεια: Σύμφωνα με στοιχεία της ΕΕ, στη χώρα καταγράφεται η υψηλότερη μέση χονδρική τιμή ηλεκτρικής ενέργειας εντός της ΕΕ (63,9 €/MWh το 2019) Πηγή: Έκθεση Πισσαρίδη. Στοιχεία του 2020. Τη σημερινη χαοτική κατάσταση την ξέρουν όλοι…
Εμπόριο: Εξαγωγές: Οι συνολικές εξαγωγές αποτελούν το 37,2% του ΑΕΠ της χώρας έναντι
65,5% για τις χώρες Ε.Ε. Συνολική αξία εισαγωγών (2021): 64.190,2 εκατ. ευρώ, έναντι
48.953,8 εκατ. κατά το ίδιο διάστημα του 2020. Αύξηση 31,1%. Στα ύψη το εμπορικό ελλειμμα το 2021 παρά την αύξηση των εξαγωγών. Έλλειμμα εμπορικού ισοζυγίου (Ιαν-Δεκ 2021): 24.295,6 εκατ. ευρώ έναντι 18.153,6 εκατ. ευρώ κατά το ίδιο διάστημα του έτους 2020. Αύξηση, σε ευρώ, 33,8%. Βιομηχανία: Πολύ φιλολογία για τις αιτίες κατάντιας της βιομηχανίας (ξεπερασμένο ‘βιομηχανικό μοντέλο’, τα μνημόνια ‘ταφόπλακες’… των βιομηχανιών, Βιομηχανία ή Τουρισμός; Εσφαλμένο
δίλημμα κλπ). Αδιαμφισβήτητο γεγονός η Ελληνική έχει τις χειρότερες επιδόσεις ανάμεσα στις βιομηχανίες και των 27 χωρών της ΕΕ την τελευταία 20ετία! Μπορεί το ‘τελειωτικό χτύπημα’ στην ελληνική βιομηχανία να το έδωσε η κρίση του 2008, λόγω του κλίματος αβεβαιότητας, όμως ο ‘χορός των λουκέτων’ άνοιξε την δεκαετία του 1980, ενώ είχε προηγηθεί μια περίοδος ανάπτυξης στον δευτερογενή τομέα παραγωγής. Και σήμερα ο κλάδος της Οικονομίας – που έχει επιδοτηθεί με αμύθητα ποσά για πολλές δεκαετίες από τους Έλληνες φορολογούμενους και από τα ταμεία της ΕΕ – αδυνατεί να συμβάλλει στην ουσιαστική αύξηση του ΑΕΤ! Κορυφαίοι κλάδοι (βιομηχανίας και υπηρεσιών) σήμερα: Ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (για ευνόητους λόγους), Τυποποιημένα μπισκότα (!), Σύμβουλοι Επιχειρήσεων, Επιχειρήσεις επεξεργασία καφέ, Τυποποιημένα αλμυρά σνακ (!), Γενόσημα, Υπηρεσίες κινητής τηλεφωνίας. Και όμως ο Δημήτρης Μπάτσης τεκμηρίωσε από 1947 τη δυνατότητα βαριάς βιομηχανίας στο ‘Η ΒΑΡΕΙΑ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ’, έργο, όχι μόνο διεξοδικής μελέτης των όρων ‘ορθολογιστικής οργάνωσης’ και ‘σχεδιασμένης ανάπτυξης της εθνικής οικονομίας’, αλλά και εκπόνησης αντιστοίχου προγράμματος ποσοτικών στοιχείων και υπολογισμών. Από τον πρόλογο: “Η δημιουργία βαριάς μεταλλουργικής και χημικής βιομηχανίας στην Ελλάδα μπορεί να υποστηριχθεί όχι μονάχα επειδή υπάρχουν σημαντικά ευνοϊκές τεχνικές προϋποθέσεις στη χώρα μας ή γιατί είναι ανάγκη να διαφυλαχθούν οι εσωτερικοί οικονομικοί της πόροι που με τη μορφή συναλλάγματος βγαίνουν αθρόα στο εξωτερικό για να αγοράζονται εκεί
μισοκατεργασμένα ή τελειωμένα προϊόντα, αλλά μπορεί, και πρέπει, πρωταρχικά να
υποστηριχθεί ως μια από τις βασικές επιδιώξεις της λαϊκής δημοκρατίας για την ολοκλήρωση
του αστικοδημοκρατικού μετασχηματισμού του τόπου και τη ριζική μετατροπή στη διάρθρωση της οικονομίας του. Η εκβιομηχάνιση της χώρας μπορεί να στηριχθεί και να πραγματοποιηθεί σε γερή τεχνικοοικονομική βάση μονάχα αν δημιουργηθεί βαριά βιομηχανία”. Ορυκτός Πλούτος: Τομέας άμεσα σχετικός με τη βιομηχανία. Η UNRRA (1947) συμφωνεί με τον Μπάτση: “Τόσον η γενική γεωλογική και κοιτασματολογική εικόνα περί τού Ορυκτού Πλούτου, όσον και η αναλυτική περιγραφή της Ελληνικής μεταλλείας, οδηγεί αναγκαίως τον μελετητήν εις το συμπέρασμα ότι ή Ελλάς εγκλείει ποικιλίαν χρησίμων ορυκτών και μεταλλευμάτων εκ των οποίων μερικά είναι και σήμερον γνωστά εις αξιόλογους ποσότητας”. Έκθεση διοικητή Τράπεζας της Ελλάδας Κυρ. Βαρβαρέσου (1951) «Δεν μπορεί και δεν έχει κανένα νόημα να επιδιωχθεί ή εκβιομηχάνιση της ‘Ελλάδος, γιατί είναι χώρα πτωχή εις φυσικούς πόρους». 2022: Είναι πλέον αποδεκτό ότι η Ελλάδα είναι μία από τις χώρες της ΕΕ που διαθέτει σημαντικό και έντονα διαφοροποιημένο ορυκτό πλούτο τόσο σε ποιότητα, όσο και σε ποσότητα και ποικιλία ορυκτών & μεταλλευμάτων με εξίσου σημαντικό βιομηχανικό ενδιαφέρον. Στην ΕΕ ελάχιστες χώρες μπορούν να χαρακτηριστούν ότι έχουν σημαντικό ορυκτό πλούτο και μπορούν να στηρίξουν την οικονομία τους σ’ αυτόν. Ο εξορυκτικός κλάδος, τροφοδοτεί με τη βασική υποδομή σε πρώτες ύλες μια σειρά άλλων επίσης σημαντικών κλάδων (παραγωγή ενέργειας, τσιμεντοβιομηχανία, οκοδομική/κατασκευαστική βιομηχανία, βιομηχανία μη σιδηρούχων μετάλλων (αλουμινίου,
νικελίου, κλπ), βιομηχανία ανοξείδωτου χάλυβα κ.ά. Επίσης, έχει επάρκεια σε αδρανή δομικά υλικά και παράλληλα είναι σημαντική παραγωγός βασικών μετάλλων αλλά και βιομηχανικών ορυκτών, ορισμένων με περγαμηνές σε παγκόσμιο επίπεδο. Η χώρα διαθέτει σημαντικά κοιτάσματα λιγνίτη, βωξίτη, νικελίου, περλίτη, χουντίτη, μαγνησίτη, κ.α. Επίσης υπάρχουν κοιτάσματα χαλκού-χρυσού ακόμη και εμφανίσεις κοιτασμάτων σπάνιων γαιών. Αντλείται πετρέλαιο στην περιοχή της Καβάλας-Θάσου ενώ η έρευνα και αξιοποίηση
υδρογονανθράκων έχει προχωρήσει σε Ιόνιο Πέλαγος, Πατραϊκό κόλπο και νότια της Κρήτης. Το σύνολο των ενεργών λατομικών και μεταλλευτικών χώρων που χρησιμοποιούνται για την εξορυκτική δραστηριότητα καταλαμβάνουν λιγότερο από το 0.3% (περίπου 400 χιλ.στρέμματα) της επικράτειας των 132 εκατ. στρεμμάτων . Ο εξορυκτικός κλάδος, ισχυρά εξωστρεφής, αφού οι εξαγωγές πρωτογενών και επεξεργασμένων υλικών αντιπροσωπεύουν πάνω από το 65% των πωλήσεών του, ενώ παράλληλα εταιρείες του κλάδου κατέχουν ηγετικές θέσεις στην Ευρωπαϊκή αλλά και στη διεθνή αγορά σε προϊόντα όπως βωξίτης, νικέλιο, αλουμίνα, αλουμίνιο, καυστική μαγνησία, μπεντονίτης, περλίτης, ελαφρόπετρα και μάρμαρα. Η συμμετοχή του κλάδου στο Α.Ε.Π. είναι πολύ περιορισμένη (της τάξης του 2% [2009-2014] αν συμπε ριληφθεί και ο συσχετιζόμενος μεταποιητικός τομέας) και η επίδραση στο ισοζύγιο εξωτερικών πληρωμών αρνητική. Επίσης ένα σημαντικό ποσοστό, 30-35% των βεβαιωμένων ή υπό έρευνα ορυκτών πρώτων υλών στον τόπο μας εμπεριέχονται στο διαρκώς διευρυνόμενο οικολογικό δίκτυο Natura 2000. Δηλαδή το 30-35% της έκτασης του αποθεματικού δυναμικού ΟΠΥ που προορίζεται για έρευνα ή/και αξιοποίηση είναι μέσα στο Natura 2000 (Στγ:ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΟΜΠΟΣ!!! “Απίστευτος ο κρυφός ορυκτός πλούτος της Ελλάδος”. “Από το σύνολο του ορυ
κτού πλούτου, εμείς δυστυχώς εκμεταλλευόμαστε μόλις το 0,15%. Έχουμε γύρω στα 24 πολύ σημαντικά βιομηχανικά ορυκτά που είναι καταπληκτικός αριθμός αν σκεφτούμε την έκταση της Ελλάδας», δήλωσε ο κ.Φιλιπίδης, καθηγητής του Τμήματος Γεωλογίας του ΑΠΘ τονίζοντας την ανάγκη να δοθεί σημασία στον ορυκτό πλούτο, “διότι πέρα από το οικονομικό σκέλος, είναι και μια πολιτική, γεωπολιτική δύναμη”.
Περιβάλλον: Και να που συγκρούονται η αμείλικτη πραγματικότητα της άναρχης ανάπτυξης με την προστασία του περιβάλλοντος. Πλούτος ορυκτός παντού σχεδόν σε ένα από τα ελάχιστα παρθένα περιβάλλοντα της Ευρώπης.Και οι Ανανεώσιμες Πηγές ενέργειας αναζητούν “πα στω και ταν γαν γε(γα)μίσουν”. Σαν να ακούω στο βάθος “Μαύρα κοράκια με νύχια γαμψά…” Την 25η θέση καταλαμβάνει η Ελλάδα στον παγκόσμιο «Δείκτη Περιβαλλοντικής Απόδοσης 2020»
(Environmental Performance Index), υποχωρώντας από την 22η θέση το 2018. Αν και πολύ
αμφισβητήσιμος αυτός ο δείκτης όταν οι ΗΠΑ βρίσκονται στην… 24η θέση, η Κύπρος στην 31η και η… Κίνα στην 120ή(!). Η Ελλάδα καταδικάστηκε 948 φορές από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, με πολλές από αυτές να αφορούν το περιβάλλον. Δυσάρεστη εικόνα για την προστασία του περιβάλλοντος στη χώρα αποτυπώνει η 14η ετήσια έκθεση “Περιβαλλοντική νομοθεσία στην Ελλάδα» της WWF Ελλάς. “Η Ελλάδα εξακολουθεί να κατέχει τη θλιβερή πρωτιά στις υποθέσεις μη συμμόρφωσης σε αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, που πλέον ανέρχονται σε 11. Στη 2η θέση βρίσκεται στη λίστα με τις χώρες που διατηρούν ανοιχτές υποθέσεις παραβίασης του περιβαλλοντικού δικαίου της ΕΕ, αριθμώντας 27 υποθέσεις. Με παραβάσεις που εντοπίζονται κυρίως στην παράνομη απόρριψη και επικίνδυνη διαχείριση αποβλήτων, η Ελλάδα έχει καταβάλει έως τώρα περισσότερα από 100 εκατομ. ευρώ σε χρηματικές ποινές”.
Επιχειρηματικότητα – Καινοτομία: Συνολικά 41η στον Παγκόσμιο Δείκτη Καινοτομίας και 57η στον Παγκόσμιο Δείκτη Ανταγωνιστικότητας, από τις 129 και 140 χώρες αντίστοιχα, με μόνο την Κροατία να βρίσκεται κάτω από αυτή σε αμφότερους τους δείκτες μεταξύ των χωρών της Ε.Ε. Στον Παγκόσμιο Δείκτη Καινοτομίας οι άλλες 5 χώρες-μέλη της Ε.Ε. στη Νότια Ευρώπη βρίσκονται στις θέσεις 27-32. Βιοτεχνία – Μεταποίηση: Σχεδόν το 1/3 του ΑΕΠ και της απασχόλησης οφείλεται στην άμεση, έμμεση ή προκαλούμενη επίδραση της μεταποίησης. 2008-2019: η Ακαθάριστη Προστιθέμενη Αξία της μεταποίησης ως ποσοστό του ΑΕΠ ήταν 9,1% στην Ελλάδα, έναντι μέσου όρου 15,1% στην Ε.Ε. Σημαντική υστέρηση συγκριτικά με την Ε.Ε. καταγράφεται και στο σύνολο των εργαζομένων στη μεταποίηση ως ποσοστό του συνόλου των εργαζομένων στην οικονομία. Χωροταξία – Δημόσια Έργα: Χωροταξία: Η Ελλάδα υστερεί σημαντικά σε θέματα χωροταξίας σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Ο δείκτης Registering Property του Doing Business Report
2020 της Παγκόσμιας Τράπεζας κατατάσσει την Ελλάδα 156η μεταξύ 187 χωρών. Ο δείκτης
αυτός εξετάζει τις διαδικασίες που απαιτούνται για αγορά γης, καθώς και ποιότητα του
συστήματος διαχείρισης της γης και καταγραφής δικαιωμάτων ιδιοκτησίας. Η Ελλάδα είναι η
μόνη χώρα της Ε.Ε. που δεν διαθέτει Εθνικό Κτηματολόγιο για το σύνολο της επικράτειας
(πηγή: Έκθεση Πισσαρίδη). Ναυτιλία: Ο μόνος τομέας που η χώρα “σκίζει” (τα πέλαγα)… Μόνο που κεφάλαια και κέρδη όχι μόνο δεν είναι του πληθυσμού αλλά ούτε καν κρατικά. Μολονότι ο πληθυσμός της χώρας αντιπροσωπεύει μόνο το 0,16% του παγκόσμιου πληθυσμού, οι Ελληνες πλοιοκτήτες κατέχουν το 20,67% της παγκόσμιας χωρητικότητας και το 54,28% της χωρητικότητας της ΕΕ. Και λοιπόν; “1η δύναμη παγκοσμίως η Ελλάδα στη θάλασσα”. Αποκλειστικοί ιδιοκτήτες “Ελληνες” εφοπλιστές και πλοιοκτήτες που θησαυρίζουν, όχι μόνο τώρα με την κρίση αλλά, ανέκαθεν. Πολλοί από αυτούς δεν έχουν καν ελληνική υπηκοότητα ή εχουν τουλάχιστον διπλή. Για το στόλο δεν γίνεται λόγος, το συντριπτικό ποσοστό είναι ξένου νηολογίου. Το ελληνικό νηολόγιο ” αιμορραγεί”, υστερώντας σημαντικά έναντι των ανταγωνιστών. Σύμφωνα με την Marine Information Services, από τις 200 κορυφαίες ναυτιλιακές ελληνικών συμφερόντων για το 1ο τρίμηνο του 2021 – βάσει αριθμού πλοίων – οι 156 δεν έχουν κανένα πλοίο υπό την ελληνική σημαία. “Η Ελλάδα παραμένει παγκοσμίως η χώρα με τη μεγαλύτερη πλοιοκτησία”: Αλλά κι από αυτούς που διατηρούν ελληνική σημαία τι φόρους πληρώνουν στο κράτος; Το 3ο μνημόνιο, προβλέπει ρητά για τη ναυτιλία τη “σταδιακή κατάργηση της ειδικής φορολογικής μεταχείρισης του ναυτιλιακού κλάδου”(!) Η φορολόγηση της Ναυτιλίας στην Ελλάδα στο στόχαστρο της Κομισιόν. Από ένα τομέα θα μπορούσαν να βγαίνουν χρήματα για το κράτος κι αυτός καταληστεύεται διαχρονικά επιστημονικά. Μας έχουν απομείνει κάτι πλοία της γραμμής, κάτι αλιευτικά αλλά κι αυτά όλο και λιγοστεύουν. Λιμάνια: Πειραιάς: Στην 28η θέση μεταξύ των μεγαλύτερων λιμένων εμπορευματοκιβωτίων του κόσμου, μόνο που είναι Κινεζικής ιδιοκτησίας – αλλά μάλλον καλύτερα γιατί είναι προέκταση του BRI που δίνει στη χώρα δυνητικά “μετοχές” στους BRICS. Γεωργία: Η γεωργία στην Ελλάδα βασίζεται σε μικρές διασκορπισμένες οικογενειακές μονάδες, ενώ η έκταση της συνεταιριστικής οργάνωσης παραμένει σε χαμηλά επίπεδα. Απασχολεί 528.000 αγρότες, το 12% του εργατικού δυναμικού, καθιστώντας την γεωργία τον κλάδο που απασχολεί τα περισσότερα άτομα στην Ελλαδα. Παράγει μόνο το 3,6% του εθνικού ΑΕΠ (περίπου 15 δις ευρώ ετησίως). Πολλοί Έλληνες και μετανάστες απασχολούνται στον αγροτικό τομέα αλλά η έλλειψη εργατικών χεριών είναι μεγάλη. Προς το παρόν, επιχορηγείται σε μεγάλο βαθμό από την ΚΑΠ), με αμφιλεγόμενα αποτελέσματα. Η Ελλάδα παράγει μια μεγάλη ποικιλία καλλιεργειών και προϊόντων κτηνοτροφίας. Μικρή αύξηση της αγροτικής παραγωγής στην Ελλάδα καταγράφηκε το 2020, σύμφωνα με τη Eurostat. Συγκεκριμένα, αυξήθηκε 0,6% σε σχέση με το 2019, ενώ στην ΕΕ μειώθηκε κατά 1,2%. Στο μεταξύ δεκάδες εκατομ. στρέμματα καλλιεργήσιμης γης και εκατοντάδες εκατομ. στρέμματα βοσκοτόπων (πολλά από αυτά εκκλησιαστική και μοναστηριακή περιουσία), που παραμένουν ανεκμετάλλευτα σ ́ολόκληρη τη χώρα συμπληρώνουν τη στρεβλή εικόνα.
Αλιεία: “Μικρότερη ψαριά έως 80% στην Ελλάδα” λόγω υπεραλίευσης το 2013 (!) Σήμερα η
κατάσταση είναι ακόμα χειρότερη. Καταστροφική αλιεία, στην οποία είμαστε πρωταγωνιστές
πανευρωπαϊκά, παράνομη αλιεία, παράκτια αλιεία σε καταστροφή, χαρακτηρίζουν μια χώρα με την 11η θέση ανάμεσα στις χώρες με τη μεγαλύτερη ακτογραμμή στα 13.676 χιλιόμετρα, με πλήθος νησιών που υπολογίζονται, αναλόγως με τα κριτήρια, στα 2.500, με τα 165 έως 227 κατοικήσιμα, ανάμεσα σε δυο πελάγη και μια μεγάλη θάλασσα, τη Μεσόγειο. Και μηδέν
αλιευτική πολιτική και προστασία, έρμαιο ξένων οργανωμένων επιχειρήσεων.
Κτηνοτροφία: ΣΕΚ: Η πορεία της κτηνοτροφίας προς την καταστροφή με όλο πιο γοργά
βήματα». Εδώ και ένα χρόνο περίπου το κόστος παραγωγής εκτινάχτηκε στα ύψη, αφαιρώντας τις όποιες αυξήσεις εμφανίσθηκαν στο αιγοπρόβειο, ιδιαίτερα γάλα – κρέας. Χωρίς την ουσιαστική στήριξη της κτηνοτροφίας από την πολιτεία, όπως έχει συγκεκριμένα ζητήσει ο ΣΕΚ, υπάρχει κίνδυνος ο κλάδος να καταρρεύσει. Τεχνικές όπως τα smart villages, smart farming, ανασυγκρίτηση της υπαίθρου είναι ακόμα στη σφαίρα της φαντασίας. Έλλειψη επιχειρηματικού δυναμικού αλλά και εργατικών χεριών συμπληρώνουν την εικόνα. Ο κτηνοτρόφος παρίας της Ελληνικής οικονομίας.
Δάση: Ελληνική Εταιρία Προστασίας της Φύσης: “Τα τελευταία 40 χρόνια” (λίγο λιγότερα από όσα κυβερνάει η Δεξιά μεταπολεμικά), “έχουν καεί 18 εκατομμύρια στρέμματα δάσους με ανυπολόγιστες επιπτώσεις, που συμπεριλαμβάνουν καταστροφές οικισμών και υποδομών, αλλά και απώλειες ανθρώπινων ζωών». Ο συνδυασμός παντελούς έλλειψης αντιπυρικής πολιτικής σε συνδυασμό με την επιδείνωση συμπτωμάτων της κλιματικής κρίσης (παρατεταμένες περίοδοι ξηρασίας με υψηλές θερμοκρασίες), εγκηματικές ενέργειας όπως η αφαίρεση της ευθύνης των Δασών από τη… Δασική Υπηρεσία (μόνο στην Ελλάδα!) και, πρόσφατα, σκοπιμότητες να ελευθερωθούν ολόκληρες περιοχές για να αναπτυχθούν ανεμογεννήτριες έχουν δημιουργήσει ένα πρωτοφανές εκρηκτικό κοκτέηλ. Τα δάση είναι το μέγεθος με τα περισσότερα θετικά στοιχεία και τα λιγότερα μέτρα προστασίας – παραμένοντας κυριολεκτικά ανυπεράσπιστο στο έλεος των ανέμων. «Πρωταθλήτρια» στην Ευρώπη σε δριμύτητα πυρκαγιών το 2021 η Ελλάδα (1η θέση μεταξύ των 37 μεσογειακών κρατών αλλά και όλων των κρατών της Ευρώπης: ποσοστό αύξησης του μέσου αριθμού των καμένων στρεμμάτων 527,8% και των πυρκαγιών 85,7%). Μπορεί η Πολιτεία να είναι της άποψης “Όταν έχεις δει ένα δέντρο τα έχεις δει όλα…”. Από την άλλη οι Δασικές εκμεταλλεύσεις σε αειφόρα βάση είναι επίσης ανύπαρκτες με ανάλογα πενιχρά αλλά και καταστροφικά αποτελέσματα. Η συνολική ανάπτυξη μιας χώρας Ευτυχώς από καιρό έχει γίνει αποδεκτό ότι συνολική ανάπτυξη μιας χώρας δεν αποτελεί μόνο το
σύνολο οικονομικών μεγεθών και λογιστικών αποτελεσμάτων. Εκτός από τους ποσοτικούς
δείκτες που αντιπροσωπεύονται κυρίως από το ΑΕΠ, υπάρχουν και οι ποιοτικοί[1]

: Πώς και που συσσωρεύεται το κεφάλαιο, ο βαθμός ευαισθητοποίησης σχετικά με τις σύγχρονες κοινωνικές προτεραιότητες και τις παραμέτρους ανθρωπιστικής συνείδησης, οι φυσικοί ενδογενείς πόροι, το αγροτικό εμπορεύσιμο πλεόνασμα, οι συνθήκες εξωτερικού εμπορίου, η δικαιοσύνη του οικονομικού συστήματος, οι ανθρώπινοι πόροι, η τεχνογνωσία, η γενική μάθηση, οι συνολικές προοπτικές για το μέλλον, και, τέλος αλλά όχι λιγότερο σημαντικός, ο δείκτης ευτυχίας. Πολλά από αυτά τα μεγέθη μένουν ανεξερεύνητα για τη χώρα για να μην πούμε ότι ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΝΟΝΤΑΙ κιόλας για πολιτικές σκοπιμότητες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο δείκτης ευτυχίας. Αναφέρεται ότι το 2018 κατείχε την 77η θέση. Το 2022 (περίοδο 2019-2021) κατατέλαβε την 58η θέση στο νέο Παγκόσμιο Δείκτη Ευτυχίας . Δηλαδή μέσα σε μια διετία κορονοϊού, οικονομικής κρίσης, εθνικών προβλημάτων… ΑΝΕΒΗΚΕ (!) 21 ολόκληρες θέσεις.
Αν πάρουμε υπόψη ότι η κατάταξη περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, ως δείκτες υγιή ζωή, ασφαλές περιβάλλον, ρύπανση, ύπαρξη κοινωνικών δικτύων υποστήριξης, ελευθερία επιλογών, κοινωνική εμπιστοσύνη και αντίληψη για την τιμιότητα της κυβέρνησης μπορούμε να αξιολογήσουμε και τη… νοημοσύνη ή ακόμα και την… ψυχιατρική εκτίμηση του Έλληνα εκτός κι αν προτιμήσουμε να αμφισβητήσουμε την εγκυρότητα των Οργανισμών μέτρησης της ευτυχίας -όπερ και σωστότερο.
Με τούτα και με κείνα, βγαίνει το… “180”. “Πέντε πάνω, πέντε κάτω, στο φινάλε θα τη βρούμε, η καρδιά δεν είναι ΝΑΤΟ, έτσι να αποχωρούμε” που λέει κι ο Καζαντζίδης (από την κοινωνική και πολιτική δραστηριότητα). Προς αξιολόγηση.
Τι ΠΡΕΠΕΙ να γίνει – τι ΜΠΟΡΕΙ να γίνει (σε εθνικό / τοπικό / ατομικό επίπεδο
Και ρωτάω εγώ τώρα:
1. Δεν είναι πληροφορημένη η ντόπια αστική τάξη για ότι συμβαίνει; ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ;
2. Είναι πληροφορημένη αλλά δεν συνειδητοποιεί τη σοβαρότητα της κατάστασης; ΔΕΝ
ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ;
3. Συνειδητοποιεί την κατάσταση αλλά παραμένει αδρανής μπροστά στο ‘μοιραίο’, στο ‘αναπόφευκτο’ γιατί δεν έχει τα μέσα; ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ;
4. Η ντόπια αστική τάξη ξέρει την κατάσταση αλλά συνειδητά δεν κάνει αυτό που πρέπει;
ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ;
Όσο κι αν φαίνεται απίστευτο, η ντόπια αστική τάξη, τα ξέρει, τα συνειδητοποιεί (σε ένα
βαθμό), μπορεί πολύ περισσότερα από όσα κάνει, γιατί τελικά ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ να τα κάνει.
Γιατί δεν θέλει; Μα αυτό είναι το καθήκον της απέναντι στη διεθνή αστική τάξη. Να κρατάει τον πληθυσμό που είναι στο χώρο ευθύνης της εξουθενωμένο, στα όρια της επιβίωσης, να
εφαρμόζει πρόσκαιρες λύσεις που αντιμετωπίζουν συμπτώματα και όχι αιτίες (και να βγαίνουν και σωτήρες από πάνω), να εφαρμόζει ανάπτυξη μόνο για το συμφέρον του καπιταλισμού. Τα καθήκοντά της συνοψίζονται στον προγραμματισμό της Μεγάλης Επανεκκίνησης (The Great Reset) μοναδική εναλλακτική γι αυτούς. Δεν απαιτούνται και ειδικές γνώσεις να καταλάβει κάποιος τι εννοούν, είναι ωμότατοι. Απλά ως έξυπνοι λύκοι φοράνε προβιά προβάτου. Ειδικά τώρα που υπάρχει κρίση του καπιταλισμού και τα πράγματα δυσκολεύουν όλο και περισσότερο γι’ αυτούς.
Αν έτσι έχουν τα πράγματα τι πρέπει να κάνουμε εμείς οι πολίτες, ο πληθυσμός, ο λαός;
Αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Σε επόμενο κείμενο οι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ δυνατότητες της χώρας –
όταν εμείς “οι καλύτεροι λανθρωποι (που λέει ο λόγος) θα ξεφεύγουμε από τα χειρότερα χέρια”. Η κάθε χώρα έχει μια ιστορία να διηγηθεί, αλλά μερικές αξίζουν περισσότερο από άλλες. Άλλες για το παρελθόν, άλλες για το παρόν και άλλες για το μέλλον. Απο την ΚΑΘΕΜΙΑ και τον ΚΑΘΕΝΑ μας εξαρτάται ποια ιστορία (αφήγημα) θα συνεχίσουμε να ‘πιπιλάμε’ ή ποια θα υλοποιήσουμε για μας και τα παιδιά μας.

Αποφώνηση
Δεν είμαστε Κασσάνδρες. Δεν προφητεύουμε καταστροφές. Το αντίθετο μάλιστα… Ναι, το ηθικό του πληθυσμού βρίσκεται σήμερα στα μπιλοζίρια (below zero). Επόμενο αυτό μετά από τουλάχιστον 10 χρόνων πολυεπίπεδη κρίση και, το χειρότερο, μια ΠΡΩΤΟΦΑΝΗ και ίσως ανεπανάληπτα χαμένη ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΑΝΑΤΑΣΗΣ (το δημοψήφισμα του 2015) με διεθνείς διαστάσεις. Συνηθίσαμε να γελάμε με τα χάλια μας. Τα meme στο facebook, τα yolo, το “Κωνσταντίνου & Ελένης αντικατέστησαν ανεπαισθήτως, αλλά προσωρινά ελπίζουμε, τον ψυχολόγο, να το πω; τον ψυχοθεραπευτή, ΝΑ ΤΟ ΠΩ; τον ψυχίατρο. Κανείς όμως δεν κέρδισε με τη σάτιρα και το σαρκασμό, πόσο μάλλον με την αυτοσάτιρα. Αυτά είναι απλά αλεξικέραυνα. Δεν είναι κινητήριες κοινωνικές δυνάμεις. Ας βγούμε στο δρόμο και ας κοιτάξουμε το τοπίο στο βάθος. Και τις προοπτικές του. Στην Ανατολή – γιατί η Δύση μας τελείωσε. Στην Ευρασία – γιατί η Ευρώπη, ειδικά ως έτσι κωμικοτραγικά “ενωμένη”, μας τελείωσε κι αυτή… Ο Δυτικός κόσμος καταρρέει και κοχλάζει στα δυσώδη απομεινάρια της παρακμής του. Η Ελλάδα έφτασε στο πάτο του καζανιού και περιμένει από μας να τη βγάλουμε.

Δείτε το ολοκληρωμένο κείμενο με συνδέσμους τεκμηρίωσης εδώ: