Πρόταση… υποστήριξης στο ΣΥΡΙΖΑ

Τυχαίνει να είναι έλληνας πολίτης.
Τυχαίνει να είναι αριστερός, έλληνας πολίτης.
Επίσης τυχαίνει να είναι από 30 χρόνια και πίσω, ανένταχτος, αριστερός, έλληνας  πολίτης, τουτέστιν, για να προσδιορίζεται  και ηλικιακά, από το 1987.
Πριν βρισκόταν στο «Κόμμα». Μετά πέρασε στην ανωνυμία.
Εγινε αριστερός  το Μάη του  1967, διαβάζοντας ένα βιβλίο του Μενέλαου Λουντέμη, «Οδός Αβύσσου αριθμός μηδέν» , αναφερόταν στην εποχή που «σώπαιναν οι λύκοι  γιατί ούρλιαζαν οι άνθρωποι….»
Εκτοτε ήτανε ανάμεσα σ΄αυτούς που ανέμιζαν κόκκινες σημαίες.
Από την Ελλάδα, τη Κούβα τη Χιλή, το Βιετνάμ, την Αγκόλα, την Ισπανία, τη Πορτογαλία, τη Κίνα, την Αιθιοπία, τη Σοβιετική Ενωση.
Ητανε  και με τον Μαρξ και με το Μπακούνιν και τον Προυντον και το Λένιν και τη Ρόζα και τον Τσε και τον Αλιέντε και τον Κορβαλαν και το Νερούντα και τον Τρότσκυ και τον Πουλιόπουλο και τον Πλουμπίδη και τον Γκράμσι, και, και….
Βρισκόταν  και βρίσκεται  σ΄αυτή τη τεράστια,  παγκόσμια,  οικογένεια που ήθελε και θέλει ν’ αλλάξει το κόσμο.
Αυτή θεώρησε πως ήταν και η μοναδική του αξία.
Η ανώνυμη ένταξη στο όνειρο.
Και στο κόστος που αυτή παράγει.
Ουδέποτε μετάνοιωσε γι΄αυτό.
Ομως μεγάλωσε. Μπορεί και να ωρίμασε.
Και σαν Ελληνας πολίτης που είναι, του πρόκυψε ο ΣΥΡΙΖΑ.
Τι έγινε,  λέει, «Πήραν τα όνειρα εκδίκηση» ;
Και λίγο, για νάναι ειλικρινής, παλάβωσε, λες κάτι να κάνουμε και μεις στην Ελλάδα, ένα πείραμα ίσως .
Και είπε,  πάμε, λες και δεν ήξερε τίποτα.
Η επιθυμία βλέπεις. Η πραγμάτωση του όνειρου.
Και πήγανε πολλοί…..
Στη μεγαλύτερη απαξίωση των ιδεών  της παγκόσμιας αριστερής συνείδησης και ιδεολογίας.
Στο «κίνημα» άνευ γραβάτας , ως αριστερό πρόσημο.
Στο ξεπούλημα της ηθικής υπεροχής της αριστεράς.
Στη διαπίστωση  ότι μια διαπραγμάτευση 17 ωρών και ένας έρπης,  εξισώνονται με  χρόνια αγώνες, εξορίες, φυλακίσεις και  εκτελέσεις.
Σε πλειστηριασμούς, αντιαπεργιακούς νόμους, καταστολή, ξεπούλημα λιμανιών, αεροδρομίων, επιχειρήσεων τεράστιου δημόσιου συμφέροντος και,, και,
Και όλα τούτα για να κυβερνήσει η Αριστερά.
Γιατί αν κυβερνούσε ,  όλα τα παραπάνω δεν θα γίνονταν.
Και έγινε το εξής εκπληκτικό :  και κυβέρνησε και έγιναν.
Αλλά…..πάντα υπάρχει το αλλά .
Αν δεν κυβερνούσε η Αριστερά θα γίνονταν πολύ χειρότερα.
Βοηθήστε, λοιπόν,  να συνεχίσει να κυβερνά για να μην γίνουν τα πολύ χειρότερα.
Και έρχεται  τώρα  ο «ώριμος» εξηντάρης και λίγο έμπειρος αριστερός,  ξεχνάει όλα τα παραπάνω  και λέει :
Να τον βοηθήσουμε, τον αρχηγό της,  κάτι θα ξέρει, για να το λέει.
Πρέπει νάχει ένα μυστικό όπλο, ένα  κοκκαλάκι της νυχτερίδας, κάτι σαν βουντού, ένα τζίνι,  και θα τα λύσει όλα.
Γίνεται  λοιπόν δημόσια πρόταση υποστήριξης στον ΣΥΡΙΖΑ και ειδικά στον ηγέτη του και ανάθεση της λύσης ,  με μια προυπόθεση .
Να  πει δημόσια και ρητά ποια από τα παρακάτω είναι τα όπλα του, με τα οποία μάχεται και θα νικήσει :
1.- Λαικό κίνημα
2.- Συνδικάτα
3.- Νεολαία
4.- Κόμμα
5.- Σύμμαχοι
6.- Ανεξάρτητη οικονομία και παραγωγή
7.- Πιστωτικό σύστημα
8.- Εθνικό νόμισμα
9.- Μυστικό όπλο
Αν δεν διαθέτει  τίποτα από όλα αυτά είναι, απλώς,  λαοπλάνος και κατά συνέπεια εντολοδόχος και εγγυητής του συστήματος .
Ας φορέσει λοιπόν γραβάτα και δεν θα πειραχτεί η «αριστεροσύνη» του.
Και ας μάθει, αν δεν το ξέρει,  οι αριστεροί με γραβάτα πήγαιναν για  εκτέλεση.

Ένας οποιοσδήποτε Αριστερός