Στελέχη της ιταλικής αριστεράς που εγκατέλειψαν τις τελευταίες ημέρες τα κόμματά τους ανακοίνωσαν σήμερα στη Ρώμη την ίδρυση του κινήματος Δημοκράτες και Προοδευτικοί (DP) που πρεσβεύει την “ανανέωση της κεντροαριστεράς”.
Το κίνημα γεννήθηκε από την πρόσφατη διάσπαση της «αριστεράς πτέρυγας» του Δημοκρατικού Κόμματος (PD) του πρώην πρωθυπουργού Ματέο Ρέντσι και την αποχώρηση μέρους των βουλευτών της Ιταλικής Αριστεράς (Sinistra Italiana), η οποία ιδρύθηκε πρόσφατα στο Ρίμινι.
“Θέλουμε να δημιουργήσουμε ένα ανοικτό κίνημα…που θα είναι επίσης η αρχή της ανανέωσης της κεντροαριστεράς, διότι δεν θα απαρνηθούμε το σχέδιο μία μεγάλης ενωτικής δύναμης της κεντροαριστεράς”, όπως η Ελιά, ο συνασπισμός υπό την ηγεσία του Ρομάνο Πρόντι που είχε κερδίσει τις εκλογές το 1996 και το 2006, αναφέρεται στο μανιφέστο του νέου κόμματος, οι ιδρυτές του οποίου δηλώνουν επίσης ότι θα επιδιώξουν να επιστρέψουν στον δρόμο αυτόν εγκαταλείποντας την παρεκτροπή προς την κεντροδεξιά που επιχείρησε ο Ματέο Ρέντσι όταν ανέλαβε την ηγεσία του Δημοκρατικού Κόμματος το 2014.
Οι κύριοι εκπρόσωποι του DP είναι ο Ρομπέρτο Σπεράντσα, πρώην επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας του PD, ο Ενρίκο Ρόσι, πρόεδρος της περιοχής της Τοσκάνης, ενώ το κόμμα έχει την υποστήριξη και του πρώην ηγέτη του PD Πιερλουίτζι Μπερζάνι και του πρώην πρωθυπουργού Μάσιμο ντ΄Αλέμα.
“Είμαστε εδώ διότι έχουμε ένα αντίπαλο, τη δεξιά και την λαϊκιστική παρεκτροπή, που μπορούμε να νικήσουμε μόνο συγκροτώντας μία αριστερά”, δήλωσε ο Ενρίκο Ρόσι.
Το νέο κόμμα θα υποστηρίξει την κυβέρνηση του Πάολο Τζεντιλόνι επιμένοντας ότι ο αντικαταστάτης του Ματέο Ρέντσι πρέπει να παραμείνει στη θέση του μέχρι το τέλος της κοινοβουλευτικής περιόδου, τον Φεβρουάριο 2018.
Η κρίση της ιταλικής Αριστεράς
Όλες οι εξελίξεις στον κυβερνητικό συνασπισμό υπό τον νέο πρωθυπουργό Paolo Gentiloni, ο οποίος αντικατέστησε τον παραιτηθέντα Matteo Renzi, δείχνουν ότι κρίση και μάλιστα μεγάλη δεν έχει μόνο το «Δημοκρατικό Κόμμα» αλλά και η ιταλική Αριστερά.
Τόσο το παραπάνω κόμμα «Δημοκράτες και Προοδευτικοί» αλλά και το προσφάτως ιδρυθέν στο Rimini κόμμα της «Ιταλικής Αριστεράς» έχουν εξελιχθεί σε ουρά του κυβερνητικού συνασπισμού ο οποίος ασκεί μια ευρώπληκτη και κατά βάση νεοφιλελεύθερη πολιτική και στη μετα-Renzi περίοδο.
Ταυτόχρονα και τα δύο αυτά κόμματα, περισσότερο το πρώτο αλλά και το κόμμα της Ιταλικής Αριστεράς, δεν φαίνεται ότι μπορούν εύκολα να απεγκλωβιστούν από το ευρώ και πολύ περισσότερο από την ΕΕ, ενώ είναι χαρακτηριστικές οι «στενές» σχέσεις που διατηρούν με τον νεομνημονιακό ΣΥΡΙΖΑ.
Η στάση της ιταλικής Αριστεράς, δυστυχώς, αφήνει ορθάνοικτο το έδαφος ώστε μέσα στην κρίση να κερδοσκοπούν ανενόχλητα δυνάμεις τύπου Grillo, αλλά και δυνάμεις της ακραίας και ημιφασίζουσας Δεξιάς.