Η Ελλάδα αν δεν ανασυνταχθεί και επαναθεμελιωθεί πλήρως εθνικά, οικονομικά, παραγωγικά , στρατιωτικά . Αν δεν συγκροτήσει μια νέα ανεξάρτητη πορεία χωρίς ξένες δουλείες και εξαρτήσεις. Αν δεν αμφισβητήσει το κλιμακούμενο διάτρητο χρέος και δεν εκχωρήσει τα ιδιωτικά χρέη στις τιμές που τα αγόρασαν τα fund…Τότε η χώρα γρήγορα τελειώνει, σβήνει και χάνεται
Ν.Ζ.
Η Ελλάδα κινδυνεύει να «σβήσει» από το επιδεινούμενο δημογραφικό πρόβλημα το οποίο όμως συνδέεται άμεσα με το ελληνικό χρέος που κυμαίνεται κυριολεκτικά… σε «γαλαξιακά» επίπεδα.
Χρέος το οποίο πρέπει να διαγραφεί.
Αυτή είναι η κατεξοχήν βέλτιστη λύση με την αμέσως επόμενη να είναι η μετάθεσή του για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα κάτι το οποίο όμως δε λύνει το πρόβλημα απλά το μεταφέρει σε βάθος χρόνου.
Γιατί με αυτό το χρέος η Ελλάδα δεν πρόκειται να ορθοποδήσει ποτέ και οι Έλληνες δεν θα έχουν τη δυνατότητα να κάνουν παιδιά.
Πρέπει να δοθούν κίνητρα στους Έλληνες για να κάνουν παιδιά παρόμοια με αυτά που έδωσε ο Ούγγρος πρωθυπουργός Βίκτορ Όρμπαν όπως για παράδειγμα, όποια μητέρα αποκτάει τέταρτο παιδί δεν θα πληρώνει φόρους.
Δεν έκανε όμως μόνο αυτά. Πήρε κι άλλα μέτρα που αποτελούν οδηγό και για την Ελλάδα για το τι πρέπει να κάνει για να αυξήσει τις γεννήσεις και άμεσα.
Μεταξύ των μέτρων περιλαμβάνεται η παράταση του χρόνου εξόφλησης των δανείων όσων οικογενειών έχουν τουλάχιστον δύο παιδιά, ενώ όσες γυναίκες κάτω των 40 ετών παντρεύονται θα μπορούν να λάβουν άτοκο δάνειο ύψους 10 εκατ. φιορίνιων (περίπου 31.000 ευρώ).
Το ένα τρίτο του χρέους τους θα διαγράφεται μόλις αποκτήσουν το δεύτερο παιδί τους, ενώ μόλις αποκτήσουν τρίτο θα απαλλάσσονται από το σύνολο του χρέους τους!
Είπατε κάτι; Θα πει κάποιος και πως να γίνει αυτό στην Ελλάδα η οποία χρωστάει παντού και τα χρέη της θα διαρκέσουν για έναν αιώνα.
Η αλήθεια είναι ότι τα χρέη της δεν θα αποπληρωθούν ποτέ και στο μεταξύ το ελληνικό έθνος θα έχει «πεθάνει» γιατί απλούστατα δεν θα γεννάει κανείς.
Το ελληνικό χρέος είναι 35% μεγαλύτερο τώρα από ότι ήταν όταν μπήκαμε στα Μνημόνια, κάτι που κάνει την Ελλάδα πραγματική πρωταθλήτρια στο να χρωστάει.
Οπως έγραφε το pronews.gr στις στις 31 Μαρτίου 2010 το χρέος ήταν 310,384 δισ. ευρώ και τότε τα ταμειακά διαθέσιμα του δημοσίου ήταν 7,159 δις ευρώ και οι εγγυήσεις που είχαν παρασχεθεί από το δημόσιο στα 25,408 δισ. ευρώ.
Στα τέλη του τρίτου τριμήνου του 2023, έφτασε τα 360,17 δισ. ευρώ διαμορφώθηκε το ελληνικό δημόσιο χρέος καταγράφοντας άνοδο από τα 358,046 δισ. που ήταν το προηγούμενο τρίμηνο!
Χρωστούσαμε δηλαδή, δύο μήνες πριν μπούμε στο Μνημόνιο πολύ λιγότερα από αυτά που χρωστάμε τώρα!
Όλα αυτά μετά από τρία Μνημόνια κι ένα «κούρεμα» ομολόγων (PSI) που αποτελείωσε την ελληνική οικονομία το 2012.
Το δημόσιο χρέος ως μερίδιο του ΑΕΠ έχει σκαρφαλώσει στο 168% το 2023, από 126% που ήταν το 2010.
Πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι τα χειρότερα μας περιμένουν στο άμεσο μέλλον και συγκεκριμένα από το 2032 και μετά όταν και η χώρα θα ξεκινήσει πάλι να πληρώνει δόσεις και τοκοχρεολύσια.
Τι θα γίνει τότε; Με μία ελληνική οικονομία αναιμική που δεν παράγει τίποτα και με χαμηλούς ρυθμούς ανάπτυξης πως θα συνεχίσει να πληρώνει η Ελλάδα αυτό το απίστευτο χρέος;
Το μόνο που μπορεί να γίνει για την Ελλάδα είναι μία μονομερής διαγραφή χρέους. Ποια κυβέρνηση θα τολμήσει να το κάνει αυτό;
Σίγουρα θα απαιτηθεί ένα καινούργιο και διαφορετικό πολιτικό σύστημα από το υπάρχον.
Αποτελούμενο από ανθρώπους που σκέφτονται εθνοκεντρικά και έχουν το θάρρος να προωθήσουν τις λύσεις που χρειάζονται.
Είναι πλέον ζήτημα ύπαρξης. Αν η χώρα θέλει να συνεχίσει να υπάρχει ως έθνος πρέπει να αρχίσει να γεννάει. Για να γεννάει πρέπει να μη χρωστάει (και να αλλάξει και η παιδεία που προσφέρεται στην σημερινή νεολαία η οποία τους μαθαίνει να σκέφτονται αποκλειστικά τον εαυτό τους και όχι τους άλλους και το κοινωνικό σύνολο).
Χρειάζονται κίνητρα όπως αυτά της Ουγγαρίας. Δεν μπορούν να δοθούν από μία χώρα η οποία δεν ελέγχει την οικονομία της και δεν μπορεί να διαθέσει τους πόρους της εκεί που θέλει και εκεί που απαιτούνται.
Αρκεί να παρακολουθήσει κάποιος τις χώρες που είχαν μεγάλα χρέη.
Όπως για παράδειγμα η Ρωσία τη δεκαετία του ’90, όταν και δεν γεννούσε κάνεις καθώς η ρωσική οικονομία ήταν υπό διάλυση και η φτώχεια είχε χτυπήσει «κόκκινο» και το κράτος βρίσκονταν υπό τον έλεγχο του ΔΝΤ.
Τότε ο πληθυσμός της χώρας μειώθηκε και μόλις τα τελευταία χρόνια με την συνεχή αύξηση του βιοτικού επιπέδου κατάφεραν οι ρώσικες κυβερνήσεις να αντιστρέψουν την πτωτική τάση.
Το χρέος δε σκοτώνει απλά το βιοτικό επίπεδο και τα όνειρα των νέων ανθρώπων, σκοτώνει τον «πυρήνα» ενός έθνους γιατί του στερεί την δυνατότητα να αναπαραχθεί και να συνεχίσει την διαιώνιση του μέσα στην Ιστορία.