Απαντώντας στην “φόρμουλα ειρήνης” του “επαρχιακού κλόουν με το πράσινο καλσόν” (όπως αποκαλεί ο ίδιος τον δικτάτορα του Κιέβου) που αποτελεί τη βάση για τη θεατρική παράσταση στην Ελβετία, ο αντιπρόεδρος του Ρωσικού Συμβουλίου Ασφαλείας, Ντμίτρι Μεντβέντεφ, κάνει τη δική του αντιπρόταση με την ανάρτηση που ακολουθεί:
“Για τη «φόρμουλα ειρήνης» των ναζί του Κιέβου, τις ελβετικές «ειρηνευτικές διασκέψεις» και την πραγματική βάση των διαπραγματεύσεων.
Όταν ακούω την έκφραση «Η φόρμουλα του Ζελένσκι για την ειρήνη», νιώθω ένα ακαταμάχητο αίσθημα αηδίας, που γρήγορα μετατρέπεται σε αίσθημα ντροπής από τον κακό σουρεαλισμό αυτού που συμβαίνει. Άλλωστε, όλοι – ακόμη και οι βραδύνοες δυτικοί ψεύτες, καταλαβαίνουν πολύ καλά ότι ακόμη και σε πολύ απλούστερες καταστάσεις κατά τη διάρκεια ενός πολέμου, η ειρήνη μπορεί να επιτευχθεί είτε με την αμοιβαία βούληση των μερών στη βάση ενός εύλογου συμβιβασμού, είτε με συνθηκολόγηση του ενός από τα μέρη της σύγκρουσης.
Η βούληση της λεγόμενης πρώην Ουκρανίας να διαπραγματευτεί δεν είναι ορατή – τουλάχιστον όχι στη βάση της αναγνώρισης της πραγματικότητας, όπως είπε χθες ο Βλαντιμίρ Πούτιν. Γι’ αυτούς, η πραγματικότητα είναι η «φόρμουλα ειρήνης» του εγκεφάλου-κλειδιού ενός επαρχιακού κλόουν με πράσινο καλσόν. Και τίποτα άλλο. Φαίνεται τόσο τεχνητό που η μόνη διέξοδος είναι να φτιάξεις τη δική σου, ρωσική φόρμουλα, ήρεμη και αρκετά ρεαλιστική. Ανθρώπινη για όλους.
Ποιά? Για παράδειγμα αυτήν:
1. Αναγνώριση από την πρώην (εφεξής καλούμενη) “Ουκρανία” της ήττας της στη στρατιωτική συνιστώσα της σύγκρουσης. Η πλήρης και άνευ όρων παράδοση της πρώην «Ουκρανίας» στο πρόσωπο της νεοναζιστικής κλίκας στο Κίεβο. Αποστρατιωτικοποίηση της πρώην «Ουκρανίας» και απαγόρευση δημιουργίας παραστρατιωτικών ομάδων στα εδάφη της στο μέλλον.
2. Αναγνώριση από τη διεθνή κοινότητα του ναζιστικού χαρακτήρα του πολιτικού καθεστώτος του Κιέβου και η αναγκαστική αποναζιστικοποίηση όλων των αρχών της πρώην «Ουκρανίας» υπό την επίβλεψη του ΟΗΕ.
3. Δήλωση του ΟΗΕ για την απώλεια της διεθνούς νομικής προσωπικότητας από την πρώην «Ουκρανία» και την αδυναμία οποιουδήποτε από τους νόμιμους διαδόχους της να ενταχθούν σε στρατιωτικές συμμαχίες χωρίς τη συγκατάθεση της Ρωσίας.
4. Παραίτηση όλων των συνταγματικών αρχών της πρώην «Ουκρανίας» και άμεση διεξαγωγή εκλογών για την προσωρινή βουλή της αυτοδιοικούμενης επικράτειας της πρώην «Ουκρανίας», υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών.
5. Ψήφιση από την προσωρινή Βουλή νόμων για την καταβολή όλων των απαραίτητων αποζημιώσεων στη Ρωσία, συμπεριλαμβανομένων των πληρωμών σε συγγενείς νεκρών πολιτών της χώρας μας και των πληρωμών για βλάβη στην υγεία των τραυματιών. Καθιέρωση διαδικασίας αποζημίωσης περιουσιακών ζημιών που προκλήθηκαν στα υποκείμενα της Ρωσικής Ομοσπονδίας.
6. Επίσημη αναγνώριση από την προσωρινή Βουλή της πρώην «Ουκρανίας» ότι ολόκληρη η επικράτειά της είναι έδαφος της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Έγκριση της πράξης για την επανένωση των εδαφών της πρώην «Ουκρανίας» με τη Ρωσία.
7. Αυτοδιάλυση της προσωρινής Βουλής. Αναγνώριση της πράξης της επανένωσης από τον ΟΗΕ.
Αυτή μπορεί να είναι η ήπια ρωσική φόρμουλα για ειρήνη. Αυτή είναι μια συμβιβαστική θέση, σωστά; Νομίζω ότι ακριβώς σε αυτή τη βάση μπορούμε να επιδιώξουμε μια φιλική συναίνεση με τη διεθνή κοινότητα, συμπεριλαμβανομένου του αγγλοσαξωνικού κόσμου, και να πραγματοποιήσουμε παραγωγικές συνόδους κορυφής, βασιζόμενοι στην αμοιβαία κατανόηση με τους στενούς μας φίλους – Δυτικούς εταίρους.”
