Το παρακάτω κείμενο δείχνει ότι η Δύση ψάχνει σαθρές δικαιολογίες για να καλύψει την υποκρισία της
Μια πτυχή του πολέμου στην Ουκρανία απαιτεί πολύ μεγαλύτερη προσοχή απ’ όση της δίνεται – πρόκειται για την αποτυχία των ΗΠΑ και των φίλων τους από τις πλούσιες χώρες να οικοδομήσουν ισχυρές εταιρικές σχέσεις με τον αναπτυσσόμενο κόσμο.
Πολλές κυβερνήσεις στην Αφρική, τη Λατινική Αμερική και την Ασία έχουν αποστασιοποιηθεί από την απάντηση των συμμάχων ενάντια στην επιθετικότητα της Ρωσίας. Αυτό βοηθά τη Μόσχα και κάθε άλλο παρά αποθαρρύνει άλλα καθεστώτα με επεκτατικές φιλοδοξίες. Η παραμέληση που επέτρεψε κάτι τέτοιο να συμβεί ήταν ένα σοβαρό λάθος – και η διόρθωση του θα πρέπει να αποτελεί βασική προτεραιότητα.
Ρωσικά όπλα, κινεζικές επενδύσεις
Όταν η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών ψήφισε για την καταδίκη της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία, λίγο μετά την έναρξή της, 35 χώρες απείχαν. Δεν επρόκειτο μόνο για την Κίνα και άλλες δικτατορίες όπως η Κούβα και η Νικαράγουα, αλλά και για την Ινδία, τη Νότια Αφρική και τη Σενεγάλη.
Άλλοι, συμπεριλαμβανομένων της Αιθιοπίας και του Μαρόκου, δεν ψήφισαν καθόλου. Ένας συνδυασμός ρωσικών όπλων, κινεζικών επενδύσεων και αμερικανικής απροσεξίας έπεισε πάρα πολλές κυβερνήσεις ότι τα συμφέροντά τους δεν εξυπηρετούνταν από την ευθυγράμμιση με τις ΗΠΑ.
Η παραπάνω στάση αποτελεί μέρος ενός ευρύτερου φαινομένου. Η Σύνοδος Κορυφής της Αμερικής, η οποία πραγματοποιείται αυτή την εβδομάδα στο Λος Άντζελες, θεωρήθηκε εν μέρει ένας τρόπος εξιλέωσης για την άρνηση του Ντόναλντ Τραμπ να παραστεί στην εκδήλωση το 2018.
Αντιθέτως, έχει γίνει ακόμη μια πηγή τριβών, με τους ηγέτες της περιοχής να δυσχεραίνουν τις προσπάθειες των ΗΠΑ να διαχειριστούν τη λίστα των προσκεκλημένων. Η κυβέρνηση του προέδρου Τζο Μπάιντεν έχει ελάχιστη καλή θέληση για υποχωρήσεις και συνεχίζει να δυσκολεύεται με βασικά πράγματα, όπως ο διορισμός πρεσβευτών. Οι κωλυσιεργούντες Αμερικανοί γερουσιαστές ευθύνονται εν μέρει για αυτό – ωστόσο ο Λευκός Οίκος σχεδόν δεν κρύβει το γεγονός ότι κατά βάση έχει άλλες προτεραιότητες.
Τον Μάιο, μια σύνοδος κορυφής ΗΠΑ-ASEAN στην Ουάσιγκτον απέτυχε, κλείνοντας με φτωχό απολογισμό μόλις 150 εκατομμυρίων δολαρίων νέων πρωτοβουλιών για τη Νοτιοανατολική Ασία. Η κυβέρνηση Μπάιντεν συζητά τώρα για το Οικονομικό Πλαίσιο του Ινδο-Ειρηνικού για την Ευημερία – μια πρωτοβουλία η οποία ξεχωρίζει για την έλλειψη φιλοδοξίας της και η οποία άφησε πολλούς από τους επίδοξους εταίρους της Αμερικής σαφώς αδιάφορους.
Η περσινή υπόσχεση για μια σύνοδο κορυφής με τους ηγέτες της Αφρικής ως αντίβαρο του ανά τριετία (κινεζικής έμπνευσης) Φόρουμ για τη Συνεργασία Κίνας-Αφρικής δεν έχει καταλήξει πουθενά.
Εν τω μεταξύ, οι αναπτυξιακές τράπεζες-βραχίονες της Κίνας έχουν παράσχει περισσότερα από 130 δισεκατομμύρια δολάρια σε δεσμεύσεις δανείων μόνο για τη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική μεταξύ 2009 και 2019. Το Πεκίνο προμήθευσε εμβόλια Covid-19 σε πολλές απελπισμένες χώρες. Η Ρωσία είναι ένας κρίσιμος πωλητής όπλων στην Ινδία και σε μεγάλο μέρος της Αφρικής, καθώς και κύριος προμηθευτής σιτηρών και λιπασμάτων. Ούτε η Μόσχα ούτε το Πεκίνο κάνουν πάρα πολλές ερωτήσεις σχετικά με ελεύθερες εκλογές και ανθρώπινα δικαιώματα.
Τέρμα οι νουθεσίες
Για να κερδίσουν μεγαλύτερη υποστήριξη από τις αναπτυσσόμενες χώρες, τόσο σε σχέση με τη Ρωσία, όσο και με άλλα ζητήματα, οι δυτικές κυβερνήσεις θα πρέπει, κατ’ αρχήν, να είναι λιγότερο βιαστικές στις επιπλήξεις και τις νουθεσίες τους.
Οι εκκλήσεις τους στις φιλελεύθερες αξίες τείνουν να ακούγονται κενές σε ανθρώπους οι οποίοι θυμούνται δυτικές επεμβάσεις που δεν βασίζονταν ακριβώς σε τέτοιες αρχές. Επίσης, πολλοί βλέπουν τον πόλεμο στην Ουκρανία ως μια μάχη δι’ αντιπροσώπων μεταξύ Μόσχας και Ουάσιγκτον – μια πάλη στην οποία διακυβεύονται ελάχιστα ζητήματα του ενδιαφέροντός τους.
Η λύση είναι να αναπλαισιώσει κανείς τη σύγκρουση όχι ως τιμωρία της Ρωσίας και του αυταρχικού ηγέτη της, αλλά ως βοήθεια στον αγώνα της Ουκρανίας για αυτοδιάθεση και ανεξαρτησία. Ένα ισχυρό κράτος ξεκίνησε αυτόν τον πόλεμο περιφρονώντας τα διεθνώς αναγνωρισμένα σύνορα: αυτή είναι μια απειλή την οποία όλοι μπορούν να αναγνωρίσουν.
Να και μία ακόμη: ένας παρατεταμένος πόλεμος θα κρατήσει τις τιμές των τροφίμων, της ενέργειας και των λιπασμάτων σε υψηλά επίπεδα και αυτό εκθέτει τις φτωχές χώρες, με λιγότερους πόρους για να αντισταθμίσουν τον αντίκτυπο, σε εξαιρετικά μεγάλο κίνδυνο.
Αρωγή
Είναι λογικό οι σύμμαχοι να επισημαίνουν την παραπάνω πτυχή, ωστόσο η προειδοποίησή τους θα λάμβανε καλύτερη ανταπόκριση εάν συνδυαζόταν με άμεση και γενναιόδωρη υποστήριξη για τις χώρες οι οποίες έχουν πληγεί περισσότερο και έχουν μεγαλύτερη ανάγκη βοήθειας.
Κοιτάζοντας πιο μακριά, νέες προσπάθειες για την αντιμετώπιση βαθύτερων τρωτών σημείων σε οικονομικό επίπεδο – για παράδειγμα, με την υποστήριξη της γεωργίας και του εφοδιασμού στην Αφρική – θα εξυπηρετούσαν τον διπλωματικό σκοπό της Δύσης και θα βοηθούσαν στην επίτευξη μακροπρόθεσμης ευημερίας.
Οι πόροι φυσικά δεν είναι άπειροι, ωστόσο η υποστήριξη της στενότερης συνεργασίας με τον αναπτυσσόμενο κόσμο θα ήταν χρήματα τα οποία δαπανώνται ορθά. Είτε πρόκειται για τον απογαλακτισμό χωρών από τα ρωσικά όπλα, για τη βελτίωση της επισιτιστικής ασφάλειας για τους φτωχότερους ανθρώπους του πλανήτη είτε για την προώθηση των προσπαθειών για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, τα οφέλη θα είναι τεράστια.
Η ανησυχητική ανοχή του Παγκόσμιου Νότου στα εγκλήματα του Πούτιν σηματοδοτεί την αποτυχία των ΗΠΑ και των φίλων τους. Κι αυτό το φαινόμενο χρήζει της επείγουσας προσοχής τους.
Πηγή: Bloomberg Opinion
