Αμοιβαίες επισκέψεις στο πιο υψηλό επίπεδο του Έλληνα πρωθυπουργού και του Προέδρου της Κίνας με ελάχιστες μέρες απόσταση δεν είναι και το πιο σύνηθες στις διμερείς σχέσεις χωρών. Πολύ περισσότερο δεν είναι σύνηθες για μία μεγάλη χώρα, η οποία εξελίσσεται στην μεγαλύτερη οικονομική δύναμη του πλανήτη, όπως η Κίνα.
Όπως δεν είναι καθόλου σύνηθες η υπογραφή τόσο μεγάλου αριθμού συμφωνιών μεταξύ δύο χωρών, 16 τον αριθμό, αρκετές εξαιρετικής σημασίας, πράγμα που συνέβη μεταξύ Αθήνας και Κίνας.
Ασφαλώς η Ελλάδα οφείλει να αναπτύξει ειδικές και θα λέγαμε στρατηγικές σχέσεις οικονομικής και πολιτικής συνεργασίας με την νέα ανερχόμενη υπερδύναμη, πρώτα απ’ όλα οικονομική, του πλανήτη, την Κίνα.
Το ζήτημα, όμως, είναι τι χαρακτήρα θα έχουν αυτές οι σχέσεις. Θα είναι στοιχειωδώς σχέσεις αμοιβαίου οφέλους, με σεβασμό της κυριαρχίας της χώρας μας και του δικαιώματός της να έχει έλεγχο στους στρατηγικούς τομείς της οικονομίας της ή θα είναι σχέσεις εκχώρησης κρίσιμων μονοπωλιακών κλάδων στα χέρια και τον σχεδιασμό του Πεκίνου.
Επικυρίαρχος στο λιμάνι του Πειραιά
Ασφαλώς το λιμάνι του Πειραιά σημείωσε μία εντυπωσιακή αύξηση της κίνησης των εμπορευματοκιβωτίων κάτω από τη διαχείριση της Cosco. Το ερώτημα, όμως, είναι αν το όφελος για το ελληνικό δημόσιο ήταν ικανοποιητικό, όπως ερώτημα είναι αν υπήρξε ανάλογη αύξηση των θέσεων εργασίας. Και στα δύο η απάντηση είναι ένα κατηγορηματικό όχι, ενώ το μόνο βέβαιο είναι ότι οι εργασιακές σχέσεις και οι αμοιβές των εργαζομένων της Cosco παραπέμπουν περισσότερο σε “μεσαίωνα” παρά σε μία μεγάλη σύγχρονη επιχείρηση.
Η αλήθεια είναι ότι η Κίνα δεν θα έβρισκε σε καμμία άλλη χώρα, ιδιαίτερα ευρωπαϊκή, την ευκαιρία να πάρει υπό την πλήρη διαχείρισή της και με μία περίπου αποικιακή σύμβαση, ένα ολόκληρο λιμάνι και μάλιστα ιδιαίτερης στρατηγικής θέσης και σημασίας όπως αυτό του Πειραιά, του μεγαλύτερου λιμανιού της χώρας με ιστορία και πολιτισμό χιλιετηρίδων.
Αυτήν την περίοδο η Κίνα, με έγκριση της Αθήνας προχωρεί σε επενδύσεις αναβάθμισης του επιβατικού λιμένα της κρουαζιέρας, του τερματικού σταθμού επισκεπτών, κατασκευής εμπορικού κέντρου, ξενοδοχειακών μονάδων κλπ και όλα δείχνουν ότι προχωρά ολοταχώς και η έγκριση για 4η προβλήτα εμπορευματοκιβωτίων, ενώ στο σχεδιασμό βρίσκεται η εξάπλωση της Cosco στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη με σχετική αναμόρφωσή της τελευταίας.
Αυτό που δεν αναδεικνύεται είναι πως αυτές οι επενδύσεις ύψους από 600-900 εκ. ευρώ, χρηματοδοτούνται σε μεγάλο βαθμό προνομιακά από κοινοτικά προγράμματα και από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, ως έργα δημοσίου συμφέροντος αλλά Κινέζικου κέρδους!
Με την πάροδο του χρόνου θα γίνεται όλο και πιο σαφές ότι ολόκληρος ο Πειραιάς θα τελεί υπό τον ουσιαστικό έλεγχο της Cosco και για να ακριβολογούμε της Κινέζικης οικονομικής αυτοκρατορίας και σε όλους τους νευραλγικούς τομείς του.
Την ίδια ώρα η Κίνα πραγματοποιεί μεγάλη επέλαση μέσω γιγάντιων εταιρειών της στον τομέα της ενέργειας, φιλοδοξώντας να διαδραματίσει κεντρικό ρόλο. Ήδη η Κίνα δια του κολοσσού της State Grid είναι στρατηγικός επενδυτής στο μονοπώλιο του ΑΔΜΗΕ με 24% και φιλοδοξεί να πάρει πλειοψηφικό πακέτο. Βλέψεις έχει επίσης το Πεκίνο και στον υπό εκποίηση στρατηγικό ΔΕΔΔΗΕ, επιχειρεί συμμετοχή στην ενεργειακή διασύνδεση Κρήτης-Αττικής, κατασκευάζει μεγάλη μονάδα ηλεκτροπαραγωγής στην Κρήτη, ενώ φιλοδοξεί να πραγματοποιήσει τεράστιες επενδύσεις είτε αυτοτελώς είτε με την ΔΕΗ, είτε με τον Κοπελούζο σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και σε ίδρυση μονάδων κατασκευής ανεμογεννητριών και φωτοβολταϊκών.
Τραπεζική παρουσία
Επιστέγασμα όλων αυτών και άλλων οικονομικών ενδιαφερόντων της Κίνας είναι η εγκατάσταση στην Αθήνα δύο κινέζικων τραπεζικών γιγάντων, της Bank of China και της Industrial & Commercial Bank of China με στόχο χρηματοδότηση επενδύσεων στον Πειραιά στην ενέργεια, σε εισαγωγές-εξαγωγές, στην ναυτιλία, τον τουρισμό κλπ. Ειδικά ως προς τον τελευταίο έχει τεθεί ως φιλόδοξος στόχος η έλευση 500.000 Κινέζων τουριστών το 2021.
Ότι λάμπει δεν είναι χρυσός
Όλα τα παραπάνω εντυπωσιακά στις ελληνο-κινεζικές οικονομικές σχέσεις μοιάζουν ως το τυρί, που κρύβει, όμως, την φάκα.
Η μεγάλη απόβαση της Κίνας στην Ελλάδα, που παρακολουθείται στενότατα και “επιτηρείται” από Βρυξέλλες και Ουάσιγκτον, είναι ένα μέτρο της παγκόσμιας ανατροπής συσχετισμών που έχει συντελεστεί και δίνει σιγά-σιγά τα πρωτεία σε μία νέα οικονομική και ίσως αύριο πολιτική και στρατιωτική υπερδύναμη.
Το αθώο χαμόγελο, όμως, του Σι Τζινπίνγκ δεν πρέπει με τίποτα να μας ξεγελά και να μας καθησυχάζει.
Ο Κίτρινος οικονομικός ιμπεριαλισμός είναι ιδιαίτερα φιλόδοξος, πάρα πολύ υπομονετικός και επίμονος, εξαιρετικά μονομερής και άτεγκτος και λειτουργεί στη βάση πολύ καλά οργανωμένων σχεδίων.
Δυστυχώς η Κίνα, για την οποία η πύλη της Ελλάδας είναι αναντικατάστατη και μοναδική, βρήκε στην χώρα μας ένα ακραία εθελόδουλο πολιτικό κατεστημένο , που έχει ρίξει στα τάρταρα αυτήν την χώρα, έτοιμο να εκχωρήσει σε τρίτους στρατηγικά εργαλεία της Ελλάδας και μάλιστα έναντι πινακίου φακής.
Οι στρατηγικές σχέσεις της Ελλάδας με την Κίνα είναι απαραίτητες ιδιαίτερα ως αντίβαρο της καταθλιπτικής γερμανοαμερικανοκρατίας στην χώρα μας αλλά αυτές οι σχέσεις πρέπει να σέβονται την εθνική μας κυριαρχία, να προασπίζουν την δημόσια παρέμβαση σε στρατηγικούς και μονοπωλιακούς τομείς της οικονομίας μας, να στηρίζονται στην ανάπτυξη της εγχώριας παραγωγικής βάσης, σε αμοιβαία παραγωγική συνεργασία και εγχώρια προστιθέμενη αξία και αμοιβαίο όφελος.
Όλα τούτα, όμως, προϋποθέτουν μία βαθιά ανατροπή για μια ανεξάρτητη Ελλάδα. Η Κίνα χρειάζεται τους αντίστοιχους “Έλληνες Κινέζους” για να λειτουργήσουν επωφελώς και για την χώρα μας οι ελληνοκινεζικές σχέσεις!
Ν.Ζ