Η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας (ILO), η οποία ανήκει στον ΟΗΕ, η οργάνωση για την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Walk Free Foundation και ο Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης ανακοίνωσαν ότι 40,3 εκατομμύρια άνθρωποι ήταν θύματα της σύγχρονης δουλείας το 2016, αλλά πρόσθεσαν ότι πρόκειται για συντηρητική εκτίμηση της κατάστασης.
Τα στοιχεία σε κάνουν να ανατριχιάζεις: «Περισσότεροι από 40 εκατομμύρια άνθρωποι ζούσαν τον χρόνο αυτό, υπό καθεστώς δουλείας, καταναγκαστικής εργασίας και καταναγκαστικών γάμων».
Τα στοιχεία είναι σύμφωνα με την πρώτη κοινή εκτίμηση που έκαναν σημαντικές οργανώσεις κατά της δουλείας σχετικά με τον αριθμό των θυμάτων παγκοσμίως και το διεθνές έγκλημα.
Σύμφωνα με την εκτίμησή τους, 24,9 εκατομμύρια άνθρωποι εξαναγκάζονται να εργάζονται σε εργοστάσια, σε εργοτάξια, σε χωράφια και σε αλιευτικά, ως οικιακοί βοηθοί ή να παρέχουν υποχρεωτικά σεξουαλικές υπηρεσίες, ενώ 15,4 εκατομμύρια άνθρωποι υποχρεώνονται σε καταναγκαστικούς γάμους.
Σχεδόν τρεις στους τέσσερις σκλάβους ήταν γυναίκες και κορίτσια και ένας στους τέσσερις παιδί.
Η σύγχρονη δουλεία είναι πιο διαδεδομένη στην Αφρική, ενώ ακολουθούν η Ασία και η περιοχή του Ειρηνικού, όπως αναφέρει η σχετική έκθεση.
Η έκθεση πάει και ένα βήμα παρακάτω, επισημαίνοντας: «Οι σύγχρονοι σκλάβοι παρήγαγαν μέρος των τροφίμων που τρώμε και των ρούχων που φοράμε και έχουν καθαρίσει τα κτίρια στα οποία πολλοί από εμάς κατοικούν ή εργάζονται», όπως αναφέρουν οι οργανώσεις στην έκθεσή τους που δόθηκε σήμερα στη δημοσιότητα τονίζοντας ότι το έγκλημα είναι παρόν σε όλες τις χώρες.
Δεν υπάρχει αμφιβολία δηλαδή πως ένας μέρος του συσσωρευμένου πλούτου που κάθε χρόνο βρίσκεται στα χέρια όλο και λιγότερων είναι δημιούργημα αυτής της στυγνής και απάνθρωπης εκμετάλλευσης που υφίστανται εκατομμύρια συνάνθρωποί μας.
Αυτό το τεράστιο ζήτημα δεν είναι ποτέ στο κέντρο των πολιτικών συζητήσεων, δεν φτάνει να γίνει βασικό θέμα στην ατζέντα των ισχυρών αυτού του κόσμου, δεν το ακούμε στις γενικές συνελεύσεις των Ηνωμένων Εθνών, απουσιάζει από τη ρητορική των ηγετών σε παγκόσμιο επίπεδο.
Είναι μια πραγματικότητα που δείχνει πως ο ανθρώπινος πολιτισμός δεν έχει φτάσει ακόμα σε εκείνο το επίπεδο να αποτρέπει την άγρια εκμετάλλευση. Η επιδίωξη του κέρδους είναι αχαλίνωτη, παραμερίζει νόμους και κανόνες, επιβάλλει το δικό της δίκαιο.
Πρόκειται ασφαλώς για το δίκιο του ισχυρού, το μόνο που απολαμβάνει την απόλυτη ελευθερία. Μπροστά στο δίκαιο αυτό, το δίκιο του νηστικού και του κατατρεγμένου δεν έχει καμιά ισχύ. Είναι το δίκιο που θαλασσοπνίγεται στη Μεσόγειο και στο Αιγαίο, είναι το δίκιο που βλέπει φράγματα να υψώνονται μπροστά του για να μην περάσει. Είναι το δίκιο του Ούρμπαν, του Κουρτς και του Σαλβίνι. Το δίκιο του ισχυρού, του έχοντος και κατέχοντος είναι αυτό που δημιουργεί τις κοινωνικές ανισότητες.
Η μάχη κατά των κοινωνικών ανισοτήτων δεν είναι μάχη για να καταργηθούν οι διαφορές μεταξύ των ανθρώπων, να ισοπεδωθεί η προσωπικότητά τους. Είναι μάχη για να κλείσει η ψαλίδα ανάμεσα σε αυτούς που τα έχουν όλα και σε αυτούς που δεν έχουν τίποτα.
Ανάμεσα σε αυτούς που δεν ξέρουν τι να πρωτοφάνε και σε αυτούς που δεν έχουν να φάνε. Δείχνουν πως η απληστία για συσσώρευση πλούτου είναι ο ένοχος για την κατάσταση εκατομμυρίων συνανθρώπων μας. Κι αν η «συσσώρευση πλούτου» σας παραπέμπει σε μαρξιστική ορολογία, η αντίστοιχη (νέο) φιλελεύθερη για να περιγράψει την κατάσταση είναι «βελτίωση της ανταγωνιστικότητας». Πώς σας φαίνεται;
*Στίχος από το ποίημα του Κώστα Βάρναλη “Η μπαλάντα του κυρ Μέντιου”
**Πηγή: pagenews.gr
Nuntiusweb