BAKU, (BM) – Σύμφωνα με ειδησεογραφικά δίκτυα, η Τουρκία βρήκε έναν επιπλέον αγοραστή των φονικών UAV της TB2 Bayraktar. Η χώρα αυτή είναι το Αζερμπαϊτζάν το οποίο παρήγγειλε δεκάδες τουρκικά οπλισμένα UAV και drones.
Σύμφωνα με τον Υπουργό Άμυνας του Αζερμπαϊτζάν Zakir Hasanov: ”δουλεύουμε συνεχώς στον κλάδο των ένοπλων drone και UAV με άμεσα και εμφανή αποτελέσματα”. Παράλληλα το κοινοβούλιο της χώρας ενέκρινε την απόσχιση συγκεκριμένου ποσοστού του προϋπολογισμού της χώρας για αγορά αμυντικού υλικού από την Τουρκία.
Ο υπουργός Άμυνας δεν διευκρίνισε το είδος των UAV και των drones τα οποία θα αγοράσει η χώρα, αλλά ούτε και τον ακριβή αριθμό. Η τουρκική τηλεόραση έκανε λόγο για πώληση του ένοπλου Bayraktar TB2 και άλλων μοντέλων UAV και drone.
Το Bayraktar TB2 – mid-range strike UAV, έχει σχεδιαστεί από την τουρκική εταιρεία Bayrak. Η ανάπτυξη του drοne ξεκίνησε το 2007 και δύο χρόνια αργότερα τέθηκε σε πλήρη τακτική χρήση. Το 2014 η εταιρεία έκανε επίδειξη του drone στον Τουρκικό Στρατό και δύο χρόνια αργότερα το Bayraktar TB2 ήταν και επισήμως το”εθνικό όπλο” της Τουρκίας.
Το Bayraktar TB2 μπορεί να πετάξει στα 7300 m και να μείνει στον αέρα για 24 ώρες. Μπορεί να κινηθεί σε απόσταση μεγαλύτερη των 150 χιλιομέτρων από την βάση και διαθέτει δύο mode (remote control or automatic mode, including independent take-off and landing).
Το drone είναι εφοδιασμένο με πλήθος καμερών και ανιχνευτών-καταδεικτών στόχου, ενώ παράλληλα μπορεί να εξοπλιστεί με συμβατικές βόμβες αλλά και κατευθυνόμενες από λέιζερ.
Τα Τουρκικά Bayraktar TB2 άλλαξαν το ισοζύγιο ισχύος στην Λιβύη
Όπως αναφέραμε στο Bulgarianmilitary, το ρωσικής κατασκευής Pantsir-S1 anti-aircraft missile-cannon systems [ZRPKs], το οποίο εχρησιμοποιήθη στην Λιβύη, φάνηκε μερικώς άχρηστο έναντι του Τουρκικού μη επανδρωμένου πολλαπλών χρήσεων Bayraktar TB2.
Άξιο αναφοράς είναι πως τα ρωσικά ZRPK δεν είχαν υποστεί τις τελευταίες μετατροπές στα δεδομένα ανίχνευσης στόχου, ούτε και στα ραντάρ τους. Χρησιμοποιούσαν παλαιωμένες τεχνικές ανίχνευσης και αυτός ήταν ο πιθανός λόγος για τον οποίο ήταν τόσο ”αδύναμα” έναντι των Τουρκικών μη επανδρωμένων.
Τα ΤΒ2 μπορούσαν να βάλουν κατά μέσο όρο από τα 4+ χιλιόμετρα με ακρίβεια βολής μικρότερη των 10 μέτρων και είχαν την ικανότητα να μείνουν στον αέρα για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Σχόλιο: Ο μεταφραστής επιδιώκει να καταδείξει την γεωπολιτική σημασία που έχει η στρατηγικής φύσης κίνηση της Τουρκίας. Με αυτό το άνοιγμα στην αγορά του Αζερμπαϊτζάν η Τουρκία έρχεται ένα βήμα πιο κοντά στο Ισραήλ του οποίου η αντιβαλλιστική ομπρέλα αλλά και ένα μεγάλο μέρος της τακτικής ισχύος του έναντι του Ιράν εξαρτάται από το Αζερμπαϊτζάν. Το Ισραηλινό Υπουργείο Άμυνας σύμφωνα με το defensenews είχε ανακοινώσει περικοπές ύψους 200.000.000 δολαρίων στο πρόγραμμα ενίσχυσης του στρατού του Αζερμπαϊτζάν. Το κενό αυτό φαίνεται να ήρθε να καλύψει η Τουρκία σε μικρό χρονικό διάστημα.
- Το Ισραήλ πούλησε το 2012 στο Αζερμπαϊτζάν δύο αντιβαλλιστικά ραντάρ Green Pine τα οποία μάλιστα ενοποιήθηκαν με τα ρωσικά συστήματα S-300.
- Αγορές ισραηλινού εξοπλισμού (Heron I, θερμικές κάμερες, drone, τεχνολογίες δεδομένων στοχοποίησης και κατάδειξης στόχου) ύψους 1,1 δις από το Υπουργείο Άμυνας του Αζερμπαϊτζάν.
- Τα Ισραηλινά ραντάρ που βρίσκονται στο έδαφος του Αζερμπαϊτζάν παρέχουν έγκαιρη προειδοποίηση για ενδεχόμενο ιρανικό βομβαρδισμό, καθώς η εμβέλειά τους αγγίζει τα 500 χλμ.
- Το Green Pine μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ως sofft kill όπλο το οποίο μπορεί να διεξάγει επιχειρήσεις κυβερνοπολέμου και ηλεκτρονικού πολέμου έναντι του Ιράν, κυρίως στην περιοχή της Κασπίας θάλασσας όπου έχει έντονη παρουσία το Ναυτικό του Ιράν.
Άλλος ένας δυνητικός τακτικός σύμμαχος της Αθήνας (όπως και η Σερβία) φαίνεται να κινείται προς την πλευρά της Άγκυρας και να συμπαρασύρει μαζί του αρκετές χώρες της περιοχής, δίνοντας περαιτέρω διπλωματική ισχύ στην Τουρκία. Όπως έχουμε αναφέρει και σε προηγούμενο άρθρο ένα δυνητικό γεωπολιτικό τρίγωνο που θα μπορούσε να σχηματιστεί με Ελληνική πρωτοβουλία γύρω από την Τουρκία, ήταν εκείνο της Ελλάδας-Ισραήλ-Αρμενία-Αζερμπαϊτζάν, το οποίο θα είχε ως σκοπό την έμμεση άσκηση εξωτερικής πολιτικής τόσο στα νερά και το εμπόριο της Κασπίας θάλασσας όσο και στα στενά του Βοσπόρου.
Οι αμυντικές βιομηχανίες των τεσσάρων χωρών θα μπορούσαν να αναπτυχθούν παράλληλα (με πυρήνα το Ισραήλ) καθώς οι γεωγραφικές αποστάσεις των χωρών με τους αντιπάλους τους είναι ίδιες, η ανάγκη για καλύτερες τιμές συντήρησης πλατφορμών μάχης είναι κοινή αλλά και τα συστήματα που πρέπει να αναπτυχθούν και από τις 4 χώρες για να αντιμετωπίσουν την επεκτατική στάση της Τουρκίας είναι κοινά. Ενδεικτικά αναφέρουμε, εγχώριας κατασκευής αντιπλοϊκούς βαλλιστικούς πυραύλους, συστήματα soft kill για πλατφόρμες στεριάς και θάλασσας, δημιουργία χερσαίου ”artillery on steroids” με σκοπό την ενίσχυση της θαλάσσιας- εναέριας προβολής ισχύος έναντι της Τουρκίας και τέλος δημιουργία συνθηκών A2/AD με ενοποιημένα συστήματα αναγνώρισης επεξεργασίας και κατάδειξης στόχου σε σημεία όπου εντείνεται η τουρκική προκλητικότητα, όπως ο Καύκασος, το Αιγαίο (σύμπλεγμα Καστελορίζου).
*Μετάφραση-Σχόλιο: Χωριανόπουλος Άγγελος
*Πηγή: bulgarianmilitary.com
Nuntiusweb