Ο κοροναϊός θα “σκοτώσει τον νεοφιλελευθερο καπιταλισμό“, έγραψε σε άρθρο του στο “Έθνος” ο Αλέξης Τσίπρας.
Μακάρι να το κάνει αυτό ο κοροναϊός, αν και συν Αθηνά και χείρα κίνει με ένα μεγάλο μέτωπο αξιόπιστων και συνεπών και επομένως όχι μεταλλαγμένων, αριστερών, προοδευτικών και πατριωτικών αντισυστημικών δυνάμεων.
Μακάρι, λοιπόν, να κάνει το “θαύμα“του ο ιός και μακάρι να συγκροτηθεί αυτό το πλατύ μέτωπο δυνάμεων ανατροπής, γιατί αν περιμένουμε από τον Αλέξη Τσίπρα και την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, θα διαψευσθούμε ξανά και θα γίνουμε, πάλι, στο ίδιο κακόγουστο έργο θεατές.
Γιατί, αντί να εναποθέτει τώρα ο Αλέξης Τσίπρας την “εκτέλεση” του νεοφιλελευθερισμού, σε έναν ιό, είχε τη δυνατότητα ο ίδιος και η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ να “σκοτώσει” αυτή τα νεοφιλελεύθερα δόγματα και την εξάρτηση και υποτέλεια της χώρας στον ευρωατλαντισμό, ιδιαίτερα μετά το μεγάλο “ΟΧΙ” του ελληνικού λαού στο δημοψήφισμα της 7ης Ιουλίου 2015 αλλά προτίμησε τότε να δώσει στο νεοφιλελεύθερο σύστημα και στη “νεοαποικιοποίηση” της χώρας μια μεγάλη ανάσα και τονωτική ένεση ψηφίζοντας και υλοποιώντας στο ακέραιο το τρίτο καταστρεπτικό μνημόνιο, ακόμα και το άτυπο τέταρτο μνημόνιο που μας άφησαν αμανάτι.
Επομένως, εκείνες οι δυνάμεις που πρέπει να συνεργαστούν και να ξαναεπιχειρήσουν στις νέες συνθήκες και μπροστά στην τεράστια κρίση που διανύουμε, ίσως μεγαλύτερη από τη μνημονιακή κρίση του 2010, ένα μεγάλο άλμα θετικής ανατροπής στη χώρα, θα έχουν δυστυχώς την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ αλλά όχι και τον κόσμο που την ψήφισε, απέναντι, προσδεδεμένη στα δόγματα των Βρυξελλών, των τραπεζών και της υπερατλαντικής φθίνουσας υπερδύναμης, στην οποία προσέφεραν γη και ύδωρ.
Και κάτι ακόμα: εκθειάζει τώρα υποκριτικά το ρόλο του Δημοσίου ο ΣΥΡΙΖΑ, όταν ως κυβέρνηση, ιδιαίτερα από τον Σεπτέμβρη του 2015, ξεπούλησε και υποθήκευσε τα πάντα σε αυτήν την χώρα και αν έμεινε κάτι από το Δημόσιο, είναι γιατί δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει την καταστροφή. Και φυσικά όταν ο υπογράφων μιλάει για Δημόσιο, δεν αναφέρονται στο σημερινό πελατειακό, αναξιοκρατικό και διαπλεκόμενο γραφειοκρατικό σύστημα αλλά σε μια νέα Δημόσια διοίκηση και σε ένα νέο Δημόσιο τομέα παραγωγικό, αποτελεσματικό, πρωτοπόρο και καινοτόμο στο να ανοίγει δρόμους και ο οποίος θα διέπεται από τις αρχές της αξιοκρατίας, της ευθύνης και της εντιμότητας, της λογοδοσίας και του κοινωνικού ελέγχου.
Κ.Μ
