Αρχαία ονόματα έπιασε λόξα να δίνουν στα βλαστάρια τους οι Νεοέλληνες τα τελευταία χρόνια. Η μόδα επικράτησε κάποτε τόσο, ώστε οι Ηλέκτρες με τις Δαναΐδες κοντεύουν να ’ναι σήμερα περισσότερες από τις Κατερίνες και τις Μαρίες, όπως οι Ορέστηδες και οι Φοίβοι απ’ τους Γιώργηδες και τους Γιάννηδες.
Σταθερό παραμένει πάντοτε πως σαράντα πέντε από τους εν λόγω νεοσσούς συναγωνίζονται μετά βίας τη γνώση ενός και μόνου κοκόρου. Ρωτήστε κάνα δάσκαλο, αν δεν πιστεύετε! Το αγορίστικο όνομα που κυριαρχεί στις νέες γενιές είναι ασφαλώς το Αλέξανδρος. Ολογράφως παρακαλώ. Υποκοριστικά τύπου Αλέκος ή Αλεξ επιστρέφονται ως απαράδεκτα, καθότι τρε μπανάλ.
Γοητεύονται από την προσωπικότητα του εμβληματικού Μακεδόνα οι αρχαιόπληκτοι γονείς. Οι ειρηνόφιλοι παραβλέπουν ότι επρόκειτο περί κατακτητή, τρέφοντας τη συλλογική ψευδαίσθηση πως υπήρξε άδολος εκπολιτιστής. Οι πολεμοκάπηλοι τέρπονται πρωτίστως από τις σάρισες. Ακόμα κι αν τυγχάνουν άθεοι κάμποσοι από δαύτους, βαφτίζουν ανυπερθέτως τα τέκνα τους στην κολυμπήθρα· να μη θιγεί το θρησκευτικό συναίσθημα των παππούδων, βρε αδερφέ. Δεν έβγαλαν που δεν έβγαλαν το ονοματάκι τους, ώρες είναι να στερηθούν την οικονομική τους συνδρομή.
Ιδιοτελώς διευθετούν την ιδεοληψία τους δηλαδή. Αγνοούν, ωστόσο, ότι προφέροντας τη λέξη Αλέξανδρος ο παπάς ουδόλως εννοεί τον μέγα υιό του Φιλίππου. Αναφέρεται αναμφίβολα σε ταπεινό συνονόματό του, όστις χρημάτισε Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως. Μυστήριο τρένο τούτος ο άγιος, που έγινε του συρμού εκών-άκων. Εζησε τον τρίτο και τέταρτο αιώνα και, παρότι οι σύγχρονοί του αγιοποιήθηκαν εξαιτίας του μαρτυρικού τους θανάτου στο άνθος της νιότης κατά τους αλλεπάλληλους διωγμούς εναντίον των χριστιανών, έκλεισε τα μάτια ειρηνικά σε ηλικία ενενήντα οκτώ ετών.
Οπωσούν πιτσιρικάς μολαταύτα, καθώς ο προκάτοχός του στον θρόνο Μητροφάνης εκοιμήθη οριστικά εκατόν δέκα επτά χρόνων. Ο μετέπειτα διάδοχός του συμμετείχε στην Α’ Οικουμενική Σύνοδο στη Νίκαια της Βιθυνίας στα 325, έπειτα από το πέρας της οποίας ταξίδεψε σε Θράκη, Μακεδονία, Ιλλυρία, Σερβία και Νότιο Ελλάδα για να κηρύξει το ορθό δόγμα. Μαθαίνοντας ότι πέρασε από τον τόπο τους, οι ηγέτες της ΠΓΔΜ σφετερίστηκαν τον «αποστολικοίς χαρίσμασι λαμπρυνόμενο» ευλαβή ποιμένα, μετατρέποντάς τον σε εθνικό δρόμο και αερολιμένα.
Στις Διεθνείς Σχέσεις φαντάζει κορυφή ο Νίκος Κοτζιάς και, αν κρίνουμε από πρόσφατη συνέντευξή του, παίζει στα δάχτυλα και τη Θεολογία. Τόνισε λοιπόν επί λέξει: «Βγήκε ο κύριος Ζάεφ και είπε ότι “καταργώ την οδό του Αγίου Αλεξάνδρου”, που διασχίζει από τους Ευζώνους μέχρι πάνω τα Σκόπια».
Ο δημοσιογράφος τον διόρθωσε: «Του Μεγάλου Αλεξάνδρου»… Ο υπουργός δέχτηκε την παρέμβαση του συνομιλητή του, συνέχισε όμως απτόητος: «Ναι, του Μεγάλου Αλεξάνδρου. “Και καταργώ επίσης την ονομασία του αεροδρομίου του Αγίου Αλεξάνδρου”». Συχνάκις στη διπλωματική γλώσσα τα ανεπαίσθητα λαθάκια κρύβουν δίχως άλλο ουσία. Πόσω μάλλον όταν επαναλαμβάνονται.
*Πηγή: efsyn.gr
