Την Παρασκευή ο Donald Trump ξεκινά την πρώτη του περιοδεία στο εξωτερικό, με αρχικό σταθμό το Ριάντ, όπου κύριο θέμα συζήτησης θα αποτελέσουν εξοπλιστικές συμφωνίες ύψους τουλάχιστον 100 δισ. δολαρίων – καθώς τα κεφάλαια των Σαούντ και ο ανταγωνισμός τους με το Ιράν και τους συμμάχους του στη Μέση Ανατολή, αποτελούν την ευκολότερη συνταγή, ώστε ο ένοικος του Λευκού Οίκου να κάνει “ξανά μεγάλη” την Αμερική, κατά τις προεκλογικές του εξαγγελίες, μέσω της βιομηχανίας όπλων.
Δύσκολα όμως μπορεί κανείς να φανταστεί την πρώτη περιοδεία Trump να καταγράφει θεαματικές προόδους, όταν όλοι οι συνομιλητές του νυν προέδρου των ΗΠΑ θα αναρωτιούνται πόσο ακόμη αυτός θα παραμένει στη θέση του.
Στην Ουάσιγκτον, οι αντιπαραθέσεις που περιβάλλουν τον Trump έχουν λάβει συγκεκριμένη μορφή: αλλεπάλληλες διαρροές προς μεγάλα μέσα ενημέρωσης με άλλοτε άλλη αφορμή εμφανίζουν τον πρόεδρο ως ακατάλληλο για την άσκηση των καθηκόντων του, στην καλύτερη περίπτωση, ή ως ενεχόμενο σε μια προδοτική εντέλει συμπαιγνία με τη Ρωσία του Vladimir Putin.
Οι δύο τελευταίες τέτοιες περιπτώσεις αφορούν το δημοσίευμα της Washington Post για την πρόσφατη συνάντηση Trump-Lavrov στον Λευκό Οίκο καθώς και την αναφορά των New York Times σε σημείωμα που είχε συντάξει μετά από συνάντησή του με τον πρόεδρο τον Ιανουάριο ο τότε διευθυντής του FBI, James Comey.
Στην πρώτη περίπτωση, ο Trump φέρεται, σύμφωνα με μη κατονομαζόμενους αξιωματούχους, να ανέφερε στον Ρώσο υπουργό την απειλή που προκύπτει από τα σχέδια του Ισλαμικού Κράτους για επιθέσεις σε αεροσκάφη με παγιδευμένα laptop, κατά τρόπο τέτοιο (με αναφορά σε συγκεκριμένη πόλη του “χαλιφάτου” όπου εκπονούνται τα εν λόγω σχέδια), ώστε να εκτίθεται η σύμμαχος χώρα (Ισραήλ;) που με πράκτορά της στην περιοχή εξασφάλισε την πληροφορία και την προώθησε στις ΗΠΑ. Στην πραγματικότητα, και παρά τις διαψεύσεις του Συμβούλου Εθνικής Ασφαλείας στρατηγού McMaster που ήταν παρών στη συνάντηση, οι μη κατονομαζόμενοι αξιωματούχοι που τροφοδοτούν το δημοσίευμα είναι αυτοί που εκ των υστέρων δημοσιοποιούν δια του Τύπου πηγές και διαδικασίες συλλογής πληροφοριών, προκειμένου να δαιμονοποιήσουν την ίδια την διπλωματική διαδικασία υποδοχής του Ρώσου υπουργού από τον Αμερικανό πρόεδρο.
Στην δεύτερη περίπτωση, ο Trump φέρεται να εξέφρασε την ευχή κατά τη διάρκεια συνάντησής του με τον Comey τον Φεβρουάριο να τερματισθεί η έρευνα εις βάρος του Michael Flynn που είχε μόλις αποπεμφθεί από τη θέση του Συμβούλου Εθνικής Ασφαλείας διότι δεν είναι ενημερώσει επαρκώς τον αντιπρόεδρο Pence για το περιεχόμενο της συνομιλίας του με τον Ρώσο πρεσβευτή στις 29 Δεκεμβρίου, ημέρα κατά την οποία ο Barack Obama είχε εξαγγείλει πρόσθετες κυρώσεις κατά της Ρωσίας. Η αποστροφή αυτή, που σήμερα παρουσιάζεται ως “παρακώλυση δικαιοσύνης”, δεν είχε καταγγελθεί στον καιρό της, ούτε άλλωστε άρκεσε για την διακοπή της έρευνας κατά του Flynn.
Στην πραγματικότητα, οι λεπτομέρειες της κάθε υπόθεσης δεν είναι καθαυτές σημαντικές, διότι όσο και αν στηρίζονται σε βάσεις που δεν θα είχαν τύχη σε κάποιο δικαστήριο, πολιτικά κρίνονται υπεραρκετές για να δημιουργήσουν ένα κλίμα στο οποίο το μέλλον της κυβέρνησης Trump τίθεται εν αμφιβόλω, οι δυνατότητές της να αναλαμβάνει πρωτοβουλίες (ιδίως στην εξωτερική πολιτική) περιορίζονται, οι αγορές έχουν νευρικότητα και η ιδέα της Ρωσίας ως εχθρού και του Λευκού Οίκου ως οργάνου της εμπεδώνεται υπό τύπον αυτοεκπληρούμενης προφητείας.
Ορίζοντας αυτής επικοινωνιακής θύελλας δεν μπορεί παρά να είναι η παραπομπή του Trump με το ερώτημα της καθαίρεσης – όπως ήδη ζητούν κάποιοι νομικοί και κοινοβουλευτική. Η επιτυχία μιας τέτοιας προσπάθειας δεν θα κριθεί σε πεδίο της νομικής της στήριξης, αλλά πολιτικά: θα πρέπει τα δύο τρίτα των γερουσιαστών υπερψηφίσουν την καθαίρεση. Πρόκειται για το στοιχείο που προς το παρόν προφυλάσσει τον Trump – όμως γρήγορα μπορεί να ανατραπεί, υπό το φώς νέων “αποκαλύψεων”.
*Πηγή: capital.gr