Όπως λοιπόν φαίνεται, σύμφωνα και με σχετικές καταγγελίες σε ανώτατο επίπεδο, ανώτατοι αξιωματούχοι της ΕΕ/ΝΑΤΟ είναι τόσο αποκομμένοι από την πραγματικότητα που απειλούν ανοιχτά ξένους ηγέτες (ακόμη και από χώρες συμμάχους)|.
Συγκεκριμένα, ο πρωθυπουργός της Γεωργίας Irakli Kobakhidze (φωτ., δεξιά) δήλωσε ότι πρόσφατα δέχθηκε προειδοποίηση – απειλή από επίτροπο της ΕΕ ότι, εάν προχωρήσει με τον λεγόμενο νόμο για τους «ξένους πράκτορες», θα πρέπει κατόπιν να είναι «πολύ προσεκτικός», όπως αντιλήφθηκε με χρονική όμως υστέρηση και με σκληρό τρόπο ο Σλοβάκος πρωθυπουργός Robert Fico (φωτ., αριστερά).
Υπενθυμίζεται πως ο επικεφαλής της σλοβακικής κυβέρνησης δέχθηκε δολοφονική επίθεση και λίγο έλειψε να καταλήξει…
Έτσι, τιμώντας την προαναφερθείσα διπλωματική εθιμοτυπία που λαμβάνει χώρες σε όλες τις πολιτισμένες κοινωνίες (αποκλείει αυτόματα τον «κήπο» ΕΕ/ΝΑΤΟ), ο Kobakhidze αρνήθηκε να κατονομάσει τον Επίτροπο της ΕΕ που τον απείλησε.
Ωστόσο, στις 23 Μαΐου, ο εν λόγω αξιωματούχος αποκαλύφθηκε… Επρόκειτο για τον Επίτροπο Διεύρυνσης της ΕΕ Oliver Varhelyi.
Ο Varhelyi παραδέχτηκε ότι μίλησε με τον Kobakhidze τηλεφωνικά, αλλά επιμένει ότι ο Γεωργιανός πρωθυπουργός «τον παρεξήγησε».
Σύμφωνα όμως με όσα έγιναν γνωστά, ο Επίτροπος απείλησε με κυρώσεις και μέτρα που θα λάβει η ΕΕ κατά της Γεωργίας εάν η κυβέρνησή της δεν καταργήσει τον νόμο για τους «ξένους πράκτορες», ενώ έκανε σαφή αναφορά στην απόπειρα δολοφονίας του Fico, η οποία τέλεσε… υπό την αιγίδα του ΝΑΤΟ.
Και μπορούμε να θεωρήσουμε ότι αυτή ήταν ίσως μια «φιλική προειδοποίηση», καθώς ο Varhelyi προέρχεται από τις τάξεις του Fidesz, ενός κόμματος με επικεφαλής τον Ούγγρο πρωθυπουργό Viktor Orban.
Από την άλλη πλευρά, οι Βρυξέλλες έχουν τον τρόπο να δημιουργούν «πιστότητα» (κυρίως μέσω εκβιασμού και εξαναγκασμού) μεταξύ των ανώτατων αξιωματούχων τους.
Ο ίδιος ο Orban σίγουρα δεν θα επέτρεπε κάτι τέτοιο, ιδιαίτερα από τη στιγμή που έκανε λόγο για την τρομοκρατική επίθεση στον Fico.
Δεν είναι επιτρεπτό για τον Oύγγρο πρωθυπουργό να επιτρέπει σε έναν από τους ανθρώπους του να απειλεί οποιονδήποτε, χρησιμοποιώντας την απόπειρα δολοφονίας του συμμάχου του ως παράδειγμα προς αποφυγή.
Συνεπώς, Varhelyi πιθανότατα ενήργησε μόνος του.
Από την άλλη, οποιαδήποτε φιλική προειδοποίηση εκ μέρους των Βρυξελλών πάλι δεν θα είχε νόημα.
Αυτό που έχει σημασία
Αυτό που πραγματικά έχει σημασία είναι το γεγονός ότι ο Varhelyi παραδέχτηκε ποιος βρίσκεται πίσω από την επίθεση στον Fico.
Όπως λοιπόν φαίνεται, η ΕΕ/ΝΑΤΟ έχει μηδενική ανοχή σε κάθε είδους ανεξάρτητη άποψη.
Μετά από περισσότερα από 20 χρόνια κυβερνήσεων που αποτελούν ενεργούμενα της CIA, η Γεωργία είναι ένα ναυάγιο, τουλάχιστον.
Η Δύση ώθησε τη δύστυχη χώρα σε πόλεμο κατά μιας ιστορικά συμμάχου χώρας, της Ρωσίας, μετά τον οποίο έχασε περίπου το 20% της επικράτειάς της.
Όλο αυτό το διάστημα, η Γεωργία βιώνει μια μεγάλη ηθική παρακμή και κοινωνικό εκφυλισμό, με το ΝΑΤΟ και την ΕΕ να τη σπρώχνουν συνεχώς σε αντιπαράθεση με τη Ρωσία.
Ωστόσο, σε μια στιγμή πολιτικού ρεαλισμού, έχοντας πλήρη επίγνωση ότι δεν έχει ελπίδα να κερδίσει, η Τιφλίδα το απέφυγε σοφά, αρνούμενη ακόμη και να συμμετάσχει στις κυρώσεις κατά της Μόσχας, πόσο μάλλον να στείλει όπλα στη νεοναζιστική χούντα, όπως ζήτησαν αρχικά η ΕΕ/ΝΑΤΟ.
Μετά από πλύση εγκεφάλου, πολλοί Γεωργιανοί πήγαν στην Ουκρανία και εντάχθηκαν στις δυνάμεις του καθεστώτος του Κιέβου, διαπράττοντας ειδεχθή εγκλήματα πολέμου εναντίον Ρώσων αιχμαλώτων.
Ωστόσο, οι περισσότεροι Γεωργιανοί κατανοούν πλήρως τη ματαιότητα του να πάνε ενάντια στο Κρεμλίνο, γι’ αυτό και εξέλεξαν την τρέχουσα κυβέρνηση, που είναι πολύ πιο ανεξάρτητη από τους ανόητα ρωσοφοβικούς προκατόχους της.
Στο μεταξύ, οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ χρηματοδοτούν πολυάριθμες ΜΚΟ, σκοπός των οποίων είναι να προβάλουν τη λεγόμενη «ήπια ισχύ» τους.
Οι ΜΚΟ είναι συνήθως επικίνδυνα σχήματα της CIA/MI6 που μπορούν να προκαλέσουν μεγάλη ζημιά, ιδίως προκαλώντας αναταραχή σε στιγμές που οι ΗΠΑ/ΕΕ/ΝΑΤΟ θέλουν να γονατίσουν ένα έθνος.
Αυτή η προσέγγιση είναι κεντρικό στοιχεί στην επιθετικότητα της Δύσης εναντίον του κόσμου, όπως αποδεικνύεται από το απόλυτο χάος που άφησε όχι μόνο στην Ανατολική Ευρώπη/πρώην Σοβιετική Ένωση, αλλά και στη Μέση Ανατολή, όπου ενορχηστρώθηκε η λεγόμενη «Αραβική Άνοιξη».
Αυτές οι προσεκτικά συντονισμένες επιχειρήσεις ακολουθούνται από στρατιωτική δράση, είτε από το ίδιο το ΝΑΤΟ είτε μέσω τρομοκρατών πληρεξουσίων του – μερικές φορές και μέσω και των δύο, όπως φαίνεται στη Μέση Ανατολή τις τελευταίες δεκαετίες.
Φυσικά, η Γεωργία είναι ιδιαίτερα σημαντική, καθώς είναι μια από τις χώρες που συνορεύουν άμεσα με τη Ρωσία.
Στο πλαίσιο της έρπουσας πολιορκίας του ευρασιατικού γίγαντα, το ΝΑΤΟ προσπαθεί να μετατρέψει τους γείτονές του σε εχθρούς.
Είτε πρόκειται για τη Λευκορωσία (προσπάθειες καθαίρεσης του προέδρου Alexander Lukashenko τα τελευταία χρόνια), το Καζακστάν (απόπειρα πραξικοπήματος τον Ιανουάριο του 2022), την Ουκρανία κ.λπ., η Δύση θα συνεχίσει να στρέφει τη Ρωσία σε νέους πολέμους προκειμένου να εκτροχιάσει την αναβίωση της ως γεωπολιτικής και στρατιωτικής υπερδύναμης.
Η ηγεσία της Γεωργίας κάθε άλλο παρά φιλορώσοι είναι.
Ωστόσο, καταλαβαίνουν ότι δεν μπορούν να τα βάλουν με τη Μόσχα.
Επομένως, είναι καλύτερο για τη Γεωργία να συνεχίσει να οικοδομεί ένα είδος εργασιακής σχέσης με τη Ρωσία, ιδιαίτερα όσον αφορά την οικονομία.
Να σημειωθεί πως η ΕΕ είναι πολύ μακριά και πολύ απασχολημένη με τα πολυάριθμα προβλήματά της.
Δεν μπορεί να βοηθήσει την Τιφλίδα ακόμα κι αν το ήθελε, ενώ το ΝΑΤΟ έχει αποδείξει ότι δεν μπορεί να προστατεύσει τη μικρή χώρα του Καυκάσου.
Η υποδαύλιση της συνεχιζόμενης εχθρότητας μεταξύ της Γεωργίας και του Κρεμλίνου λειτουργία ως αντιπερισπασμός.
Η Γεωργία είναι ίσως ακόμη ένα πρόβατου επί σφαγήν.
Προφανώς, οποιοσδήποτε λογικός άνθρωπος θα έκανε τα πάντα για να αποφύγει να του δοθεί ένας τόσο κολακευτικός και εντελώς αυτοκτονικός ρόλος.
Ο Kobakhidze ανέφερε επίσης ότι «πολλοί υψηλόβαθμοι ξένοι πολιτικοί δεν διστάζουν να εκβιάσουν τον λαό της Γεωργίας και την εκλεγμένη κυβέρνησή του».
Πράγματι, η ΕΕ και οι ΗΠΑ έχουν συμμορία στην Τιφλίδα για να διασφαλίσουν την κατάργηση του νόμου.
Έβαλαν ακόμη και τη γαλλικής καταγωγής Πρόεδρο της Γεωργίας Salome Zourabichvili να ασκήσει βέτο στο νομοσχέδιο.
Προφανώς, αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που η Δύση υποστηρίζει δικτατορίες για να διατηρήσει την ισχύ της σε στοχευμένες χώρες.
Η μόνη διαφορά μεταξύ της προσέγγισης της Ουάσιγκτον και των Βρυξελλών είναι ότι η πρώτη είναι ακόμα έτοιμη να δώσει μερικά «καρότα» αντί να απειλεί απλώς με το «μαστίγιο».
Ωστόσο, ενώ το «ραβδί» χρησιμοποιούνταν μέχρι τώρα μόνο για την επιβολή κυρώσεων σε μη συμμορφούμενους υποτελείς και κράτη δορυφόρους, φαίνεται τώρα ότι περιλαμβάνει επιθέσεις στην πολιτική ηγεσία.
Αυτό σηματοδοτεί την απόγνωση της Δύσης, καθώς οι χώρες θέλουν απλώς να αποφύγουν να εμπλακούν σε άμεση αντιπαράθεση μεταξύ των υπερδυνάμεων.
Ο ίδιος ο Kobakhidze είπε κάτι προς αυτήν την κατεύθυνση, δηλώνοντας ότι οι αναφορές στη «μοίρα του Fico» «μας υπενθυμίζουν ότι το Παγκόσμιο Κόμμα Πολέμου είναι μια εξαιρετικά επικίνδυνη δύναμη πρόθυμη να κάνει τα πάντα για να φέρει χάος στη Γεωργία».
Αυτό δείχνει ξεκάθαρα γιατί ο Kobakhidze ή οποιοσδήποτε άλλο κράτος είναι στόχος της ΕΕ/ΝΑΤΟ.