Ο “νόμος των σκλάβων” στην Ουγγαρία με την υποχρέωση των εργαζομένων να δουλεύουν ακόμη και 800 ώρες τον χρόνο υπερωριακά, υπενθυμίζει με τρόπο τραγικό ότι οι ακροδεξιές φωνές υπέρ των ντόπιων εργαζομένων που τους παίρνουν τις δουλειές οι μετανάστες, δεν είναι παρά ένα παραπλανητικό προοίμιο.
Συνηθίζοντας την κοινωνία να συναινεί στο τσαλαπάτημα των πιο αδύναμων τμημάτων της, μετά το “έξω οι ξένοι”, έρχεται η σειρά του “νόμου των σκλάβων”. Μετά τον μετανάστη έρχεται η σειρά του ντόπιου εργάτη. Κι ακολουθεί ο αυτοαπασχολούμενος και ο μικροϊδιοκτήτης.
Στην εποχή του πιο άγριου ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού και της πιο βάρβαρης νεοφιλελεύθερης επίθεσης κατά των εργαζομένων, αυτοί που φωνάζουν κατά της “παγκοσμιοποίησης” για να μη μιλήσουν για καπιταλισμό και ιμπεριαλισμό, είναι οι ίδιοι που στρέφονται κατά των μεταναστών, ως του ευάλωτου τμήματος της εργατικής τάξης. Ετοιμάζοντας το ιδεολογικό και πολιτικό κλίμα για την ολομέτωπη επίθεση κατά του κόσμου της εργασίας στο σύνολό του.
Το βλέπουμε ξεκάθαρα αυτές τις μέρες στην Ουγγαρία του Όρμπαν.
