Ας πούμε τα πράματα με το όνομά τους αφήνοντας στην άκρη τα παπαδίστικα ταλμουδικά και τις θεολογικές παπαρδέλες. Η απόφαση του Φαναρίου και προσωπικά του Πατριάρχη Βαρθολομαίου να παραδώσει τον Τόμο της Αυτοκεφαλίας στους έως προχθές μη αναγνωριζόμενους από τις άλλες ορθόδοξες Εκκλησίες μητροπολίτες, φίλους της νεοναζιστικής κυβέρνησης του Κιέβου αποτελεί μια ξεκάθαρη πολιτική πράξη, υπαγορευμένη από τις Ηνωμένες Πολιτείες και ενταγμένη στο γενικότερο σχέδιο της απομόνωσης και περικύκλωσης (και στον εκκλησιαστικό τομέα) της Ρωσίας του Πούτιν, στο νέο ψυχροπολεμικό τοπίο που έχει ήδη διαμορφωθεί στον κόσμο.
«Γεγονός παγκόσμιας γεωπολιτικής σημασίας»
Και δεν το λέμε εμείς μόνο. Το είπε ο ίδιος ο Ουκρανός ακροδεξιός πρόεδρος Ποροσένκο, που με ύφος θεούσας του κατηχητικού «επόπτευε» της τελετής παράδοσης του πατριαρχικού τόμου της Αυτοκεφαλίας στο ναό του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι και στη συνέχεια κοινώνησε από τα χέρια του Πατριάρχη, γιατί έπρεπε, βλέπετε, να του συχωρεθούν και οι αμαρτίες του που βύθισε τη χώρα του σε ένα αιματηρό εμφύλιο πόλεμο με χιλιάδες νεκρούς.
Ο “ευσεβής” Ποροσένκο με ευλάβεια κοινωνεί των Αχράντων Μυστηρίων από τα χέρια του Πατριάρχη
«Γεγονός παγκόσμιας γεωπολιτικής σημασίας» χαρακτήρισε την Αυτοκεφαλία ο πιστός και ευσεβής Ποροσένκο, για να μην αφήσει καμία αμφιβολία για τους πραγματικούς στόχους της εκκλησιαστικής «επιχείρησης Ουκρανία» (Και μια λεπτομέρεια που έχει τη σημασία της: Λίγα εικοσιτετράωρα πριν οι βουλευτές του Ποροσένκο ψήφισαν νόμο με τον οποίο καθιερώνεται ως εθνική αργία η ημέρα γέννησης του Στεπάν Μπαντέρα, ουκρανού ναζιστή συνεργάτη των γερμανών στην κατοχή).
«Ο Βλαντιμίρ Πούτιν έχασε την Ουκρανία»
Πιο ωμά τα είπαν οι Αμερικάνοι, που ηγούνται μιας ακόμη σύγχρονης σταυροφορίας κατά της «Αυτοκρατορίας του κακού» (κάποτε ήταν η Σοβιετική Ένωση, τώρα είναι η Ρωσία του Πούτιν και η Κίνα που θέλουν να γίνουν κι αυτές βεζύρηδες στη θέση του αμερικανού βεζύρη).
«Ο διαχωρισμός της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας από το Πατριαρχείο Μόσχας θα τονίσει το γεγονός ότι, σε πολιτική διάσταση, ο Βλαντιμίρ Πούτιν έχασε την Ουκρανία», είχε δηλώσει ο αρμόδιος για θέματα της Ουκρανίας του Στέητ Ντηπάρτεμντ Κερτ Φόλκερ, μόλις έγινε γνωστή η απόφαση της Ιεράς Συνόδου στο Φανάρι, για την απονομή του Αυτοκεφάλου στην ουκρανική Εκκλησία. Και για όσους δεν το κατάλαβαν με την πρώτη πρόσθεσε: «Οι Ρώσοι ηγέτες απομακρύνουν τον ουκρανικό λαό από τις ιστορικές σχέσεις του με τη Ρωσία. Η Ουκρανία σήμερα είναι πιο ενωμένη, περισσότερο εθνικιστική και πιο προσανατολισμένη προς την Ευρώπη, το ΝΑΤΟ και τη Δύση από ποτέ άλλοτε. Αυτό είναι άμεσο αποτέλεσμα της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία και της δολοφονίας Ουκρανών» ( ο λαός μας το λέει κάπως αλλιώς: «Θέλει η τσατσά να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει»).
Πυξίδα η αμερικανική πολιτική
Με δυο κουβέντες και για να μη μασάμε τα λόγια μας: Ο Βαρθολομαίος και οι περί αυτόν μητροπολίτες λειτούργησαν καθαρά ως εκκλησιαστικοί ατζέντηδες του Τραμπ.
Και δεν έκαναν τίποτα παραπάνω από αυτά που έκαναν στο Πατριαρχείο από το δεύτερο μισό της δεκαετίας του ’40. Από τότε, δηλαδή, που οι Ηνωμένες Πολιτείες για να αντιμετωπίσουν την προσπάθεια της δημιουργίας στον ορθόδοξο κόσμο ενός άλλου ισχυρού πόλου στη Μόσχα (της «τρίτης Ρώμης», όπως το λένε στα ταλμουδικά τους οι ρασοφόροι) επεδίωξαν να θέσουν υπό τον άμεσο έλεγχό τους το Οικουμενικό Πατριαρχείο.
Ο Πατριάρχης Αθηναγόρας ασπάζεται τον Αμερικανό πρόεδρο Τρούμαν, στον οποίο όφειλε ουσιαστικά την ανάρρησή του στον πατριαρχικό θρόνο
Και το πέτυχαν στα τέλη του 1948. Αφού προηγουμένως εξανάγκασαν σε παραίτηση τον κατηγορούμενο για «ρωσοφιλία» Πατριάρχη Μάξιμο επέβαλαν την εκλογή στη θέση του Οικουμενικού Πατριάρχη του αρχιεπισκόπου Αμερικής Αθηναγόρα, που έφθασε στην Κωνσταντινούπολη με το προσωπικό αεροπλάνο του πρόεδρου Τρούμαν, έχοντας πάρει και την «προεδρική ευχή», όταν τον αποχαιρετούσε στο Λευκό Οίκο. Από τότε και μέχρι σήμερα βασική πυξίδα στις ενέργειες του Πατριαρχείου αποτελεί η αμερικανική εξωτερική πολιτική.
Το Πατριαρχείο της Μόσχας, μια κράτος εν κράτει Εκκλησία
Προχώρησε λοιπόν ο Βαρθολομαίος, χωρίς να νοιάζεται για τις τεράστιες συνέπειες (κοσμογονικές θα μπορούσαμε να τις χαρακτηρίσουμε) για τον ορθόδοξο κόσμο και την ενότητά του. Πολύ περισσότερο που ήξερε πως απέναντί του θα έχει το Πατριαρχείο της Μόσχας και τον Πούτιν.
-Ένα Πατριαρχείο, μια Εκκλησία με το μεγαλύτερο αριθμό ορθόδοξων πιστών στον κόσμο (πάνω από 130 εκατομμύρια), άκρως συντηρητική (και μόνο αν σκεφτεί κανείς ότι έχει αγιοποιήσει τον τελευταίο τσάρο της Ρωσίας Νικόλαο, αυτόν που έστειλε εκατομμύρια ανθρώπους στο σφαγείο του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, καταλαβαίνει για τι «ανθρώπους του Θεού» μιλάμε), κράτος εν κράτει στη Ρωσία του Πούτιν που δεν θα μπορούσε να δεχτεί μείωση της επιρροής της χωρίς να αντιδράσει και μάλιστα σκληρά, με άμεσο αποτέλεσμα τη διάσπαση στον ορθόδοξο κόσμο.
-Και ένα Ρώσο πρόεδρο που έχει αποδείξει πως δεν αφήνει καρφίτσα να πέσει κάτω και όταν χτυπήσει, το χτύπημα του είναι αποφασιστικό όπως δείχνουν και τα παραδείγματα της Συρίας και της Κριμαίας.
Οι Πατριάρχες Μόσχας Κύριλλος και Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίος στην τελευταία επίσκεψη του πρώτου στο Φανάρι, όταν πήγε για να αποτρέψει την παραχώρηση του Αυτοκέφαλου στην Ουκρανία.
Κι όμως ο Βαρθολομαίος προχώρησε. Γιατί οι Αμερικανοί βιάζονται να κλείσουν τη λαβίδα γύρω από τη Ρωσία (καληώρα όπως γίνεται και με την περίπτωση του Σκοπιανού και την ένταξη της γειτονικής χώρας στο ΝΑΤΟ). Και ο Βαρθολομαίος έσπευσε να υπακούσει στα κελεύσματα όχι τα θεϊκά και εκ του ουρανού προερχόμενα αλλά αυτά από την άλλη άκρη του Ατλαντικού και τη Μητρόπολη του καπιταλισμού.
Και κατόπιν αυτού εγένετο το αναμενόμενο σχίσμα. Τα πρώτα ρωσικά αντίποινα ήταν σκληρά. Ενδεικτικά:
-Ο Πατριάρχης Κύριλλος και η ρωσική Εκκλησία διέκοψαν κάθε κοινωνία με το Φανάρι και απαγόρευσαν στους πιστούς τους να πηγαίνουν και να κοινωνούν σε εκκλησίες όπου λειτουργούν κληρικοί υπαγόμενοι στο Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης.
-Αποφάσισαν την ίδρυση Εξαρχιών σε χώρες της Ευρώπης και της Ανατολικής Ασίας όπου μέχρι τώρα οι Ρώσοι πιστοί εξυπηρετούνταν εκκλησιαστικά από τις μητροπόλεις του Φαναρίου.
-Σε όλες τις ανακοινώσεις τους οι Ρώσοι μητροπολίτες αναφέρουν πως με τις τελευταίες ενέργειές του το Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης δεν δικαιούται πλέον να ονομάζεται Οικουμενικό και πως ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος δεν μπορεί να είναι μ’ αυτά που κάνει ο «πρώτος» στον ορθόδοξο κόσμο.
Σκληρή ήταν και η αντίδραση του Πούτιν (άλλος «ευσεβής» και θεομπαίχτης κι αυτός, ο πρώην πράκτορας που είδε το φως το αληθινό στα προχωρημένα «-άντα» του και αποφάσισε να ρίξει το εκκλησιαστικό χαρτί στο παιχνίδι του μεγαλορώσικου εθνικισμού) ο οποίος χαρακτήρισε το Φανάρι «τουρκική Εκκλησία» και δεν δίστασε να κατηγορήσει ευθέως τον Βαρθολομαίο ότι το κίνητρο του ήταν χρηματικό:
«Θεωρώ ότι το βασικό κίνητρο του Βαρθολομαίου είναι να υποτάξει την ουκρανική εκκλησία και στη συνέχεια να κερδίσει χρήματα από αυτήν. Θεωρώ ότι αυτό είναι το βασικό κίνητρο, καθώς επίσης και προκειμένου να λάβει βοήθεια από την Ουάσιγκτον. Το γεγονός ότι το υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ κάλεσε το Κίεβο για να συζητήσουν το ζήτημα είναι πραγματικά απίστευτο, ωστόσο συνέβη και μάλιστα πριν τις επερχόμενες εκλογές. Κάτι τέτοιο στοχεύει στη διεύρυνση του ρήγματος ανάμεσα στους Ρώσους και τους Ουκρανούς».
O Πατριάρχης Βαρθολομαίος απάντησε με ειρωνικό τρόπο στο ρώσο πρόεδρο:
«Αν και η ρωσική Εκκλησία με κατηγορεί ότι πήρα χρήματα για να κάνω αυτή την Aυτοκεφαλία, στην πραγματικότητα δεν πήρα χρήματα αλλά πολλές καραμέλες και σοκολάτες από το εργοστάσιο του Ποροσένκο» είπε στα παιδιά που πήγαν να του πουν τα κάλαντα.
Όπως και νάχει το πράμα, είτε έτσι είτε αλλιώς, η ουσία είναι μία. Αυτή που αναφέραμε και πιο πάνω: Η απόφαση ήταν πολιτική και το Πατριαρχείο λειτούργησε ως ατζέντης των αμερικάνων.
Μαλλιά κουβάρια για το χατήρι των αμερικάνων
Και το κυριότερο. Με τούτα και με κείνα ο ορθόδοξος κόσμος γίνεται μαλλιά κουβάρια. Από τη μια μεριά αυτοί που θα συμπαραταχθούν με το Φανάρι κι από την άλλη αυτοί που θα πάνε με τη Μόσχα. Και σ’ αυτό οι λόγοι θα είναι και πάλι πολιτικοί.
Το Πατριαρχείο Αντιοχείας έχει ξεκαθαρίσει πως θεωρεί αντικανονικές τις ενέργειες των φαναριωτών. Φυσικό και αναμενόμενο. Η Εκκλησία της Συρίας (και του Λιβάνου) είναι φυσικό να ταυτιστεί με την θέση της κυβέρνησης του Άσαντ συμμάχου των ρώσων.
Αντικανονικές χαρακτήρισε τις θέσεις του Πατριαρχείου Κωνσταντινούπολης και το Πατριαρχείο της Σερβίας. Οι Σέρβοι έχουν μπροστά τους δύο μεγάλα αγκάθια.
Το ένα είναι η Εκκλησία του Μαυροβουνίου η οποία μέχρι τώρα υπάγεται στο Πατριαρχείο της Σερβίας, αλλά ο πρόεδρος Μίλο Τζουκάνοβιτς θέλει να την κηρύξει αυτοκέφαλη και προσδοκά στην βοήθεια του Φαναρίου.
Το δεύτερο έχει σχέση με την Εκκλησία στα Σκόπια που μέχρι τώρα υπάγεται στο σερβικό Πατριαρχείο αλλά υπάρχει και μια σχισματική Εκκλησία. Τον περασμένο Μάιο ο Ζάεφ έστειλε γράμμα στο Φανάρι ζητώντας να αναγνωρισθεί το Αυτοκέφαλο στην Εκκλησία αυτή με το όνομα «Αρχιεπισκοπή Αχριδών». Η πρώτη απάντηση ήταν πως το αίτημα θα εξετασθεί. Ακολούθησε μια ανακοίνωση πως δεν υπάρχει θέμα παραχώρησης Αυτοκέφαλου σ’ αυτήν την Εκκλησία (προς το παρόν θα προσθέταμε εμείς γιατί δεν υπάρχει κατηγορηματική απόρριψη του αιτήματος, αν διαβαστεί προσεκτικά η ανακοίνωση). Όμως οι Σέρβοι φοβούνται (και μαζί μ’ αυτούς και αρκετοί Έλληνες μητροπολίτες της Βόρειας Ελλάδας) πως μόλις επικυρωθεί η Συμφωνία των Πρεσπών θα ανοίξει ο δρόμος για να λυθεί κι αυτό το ζήτημα με το γνωστό αμερικάνικο τρόπο.
Το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας είχε ταχθεί με το μέρος του μητροπολίτη Κιέβου Ονούφριου που ανήκει στη σύνοδο του Πατριαρχείου της Μόσχας. Όμως στις τελευταίες μέρες σιωπά. Όσο για το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, προς το παρόν σιωπά , αλλά στο τέλος θα πάει με το Φανάρι, όπως λένε αυτοί που το γνωρίζουν από μέσα.
Το Πατριαρχείο Ρουμανίας θα στηρίξει το Φανάρι. Άλλωστε έχουν και προβλήματα με τη Μόσχα για τα εκκλησιαστικά της Μολδαβίας. Ίδια θέση αναμένεται να λάβει και το Πατριαρχείο Βουλγαρίας αν και στους κόλπους της Ιεραρχίας του υπάρχει μια ομάδα ισχυρών μητροπολιτών που θεωρεί αντικανονικές τις πρωτοβουλίες του Βαρθολομαίου.
Και η Εκκλησία της Ελάδος; Παρά το ότι οι σχέσεις του αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου με τον Βαρθολομαίο δεν βρίσκονται και στα καλύτερά τους τον τελευταίο καιρό, κυρίως λόγω της συμπεριφοράς των φαναριωτών που θεωρούν την Ελλάδα (ξέφραγο) αμπέλι τους, στο τέλος θα αναγνωρίσει το Αυτοκέφαλο της Εκκλησίας του Ποροσένκο.
Από τις υπόλοιπες Εκκλησίες η πολωνική και η τσέχικη (που καλύπτει και τη Σλοβακία) έχουν ξεκαθαρίσει πως δεν πρόκειται ν’ αναγνωρίσουν τη νέα ουκρανική Εκκλησία, ενώ η μικρή σε μέγεθος πιστών αλλά πανίσχυρη οικονομικά Εκκλησία της Κύπρου προς το παρόν σιωπά.
Αυτή είναι η εικόνα μέχρι τούτη την ώρα και με τα δύσκολα τώρα να αρχίζουν στην Ουκρανία όπου με νόμο της κυβέρνησης Ποροσένκο η μέχρι τώρα μητρόπολη Κιέβου που υπάγεται στο Πατριαρχείο της Μόσχας θα υποχρεωθεί να προσθέσει στον τίτλο της το όνομα «ρωσική», με ότι αυτό θα σημαίνει για τους πιστούς της σε ένα φιλοναζιστικό καθεστώς με τις συμμορίες των εθνικιστών να αλωνίζουν ασύδοτα. Γι αυτό και σίγουρα θα αναγκαστούμε να επανέλθουμε σ’αυτό το θέμα που μας αφορά όλους γιατί ( μην το ξεχνάμε αυτό) είναι κατ΄εξοχήν πολιτικό, σε μια στιγμή μάλιστα που πολλά σύννεφα πολέμου μαζεύονται…
Υ.Γ.1 Η παρουσία στην παράδοση του Τόμου της Αυτοκεφαλίας στον πατριαρχικό ναό του υφυπουργού Εξωτερικών αρμόδιου για τα εκκλησιαστικά Μάρκου Μπόλαρη ως επίσημου εκπροσώπου της ελληνικής κυβέρνησης στην τελετή ( έτσι αναφέρεται στο επίσημο ανακοινωθέν του Φαναρίου) είναι ένα ακόμη δείγμα πως οι σημερινοί κυβερνώντες έχουν μετατραπεί στους πιο πιστούς ακολούθους της αμερικανικής πολιτικής και της εμπλοκής τους σε όλα τα επικίνδυνα παιχνίδια που παίζονται στην περιοχή. Και βεβαίως δεν προξενεί καμία εντύπωση αν σκεφτούμε πως η κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου ψηφίζει χωρίς ούτε μια υποσημείωση (έστω και από αυτές τις κάλπικες που έβαζε ο μακαρίτης ο Ανδρέας Παπανδρέου στα νατοϊκά κείμενα στις αρχές της πρωθυπουργίας του) όλες τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας με αφορμή το ουκρανικό ζήτημα…
Υ.Γ. 2 Για όποιον ενδιαφέρεται θυμίζουμε και τα σχετικά σημειώματα στον Ημεροδρόμο «Αμερικανική βοήθεια στο Βαρθολομαίο στο πολιτικό εκκλησιαστικό ζήτημα της Ουκρανίας», 28.9.2018 εδώ και «Βαρθολομαίος και Κύριλλος κι από πίσω Τραμπ και Πούτιν», 17.9.2018, εδώ.
*Πηγή: imerodromos.gr
Nuntiusweb