Στους 112 έφτασαν οι πνιγμένοι του ναυαγίου που συνέβη το βράδυ του Σαββάτου στη θάλασσα της Τυνησίας, ενώ η ακτοφυλακή αναζητά ακόμα δεκάδες αγνοούμενους.
Το ασφυκτικά γεμάτο πλοίο βυθίστηκε ενώ έπλεε, μεταφέροντας περίπου 180 άτομα, Τυνήσιους αλλά και 80 υπήκοους άλλων χωρών, κοντά στο νησί Κερκένα.
Όπως εναφέρει ο επικεφαλής της αποστολής του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης στην Τυνησία, “ανάμεσα στα 60 θύματα που μεταφέρθηκαν στην ιατροδικαστική υπηρεσία του νοσοκομείου Χαμπίμπ Μπουργκίμπα στη Σφαξ 48 είναι Τυνήσιοι (…). 12 είναι αλλοδαποί και η διαδικασία αναγνώρισής τους βρίσκεται σε εξέλιξη”.
Επιζήσαντες αφηγήθηκαν ότι ο καπετάνιος εγκατέλειψε το πλεούμενο, όταν αυτό άρχισε να βάζει νερό και να βυθίζεται, για να αποφύγει τη σύλληψή του από την ακτοφυλακή.
Διακινητές ανθρώπων χρησιμοποιούν όλο και περισσότερο την Τυνησία ως εφαλτήριο για τη μεταφορά μεταναστών που θέλουν να φτάσουν στην Ευρώπη, καθώς η ακτοφυλακή της Λιβύης, με τη βοήθεια ένοπλων ομάδων, έχει κάνει πολύ αυστηρότερους τους ελέγχους και εμποδίζει τις αποπλεύσεις.
Σύμφωνα με τον ΔΟΜ, 1.910 Τυνήσιοι έφτασαν στις ακτές της Ιταλίας από την 1η Ιανουαρίου έως την 1η Απριλίου, ανάμεσά τους 39 γυναίκες και 307 ανήλικοι—οι 293 ήταν ασυνόδευτοι—έναντι μόλις 231 Τυνήσιων την αντίστοιχη περίοδο του 2017.
Άνεργοι νέοι Τυνήσιοι και άλλοι Αφρικανοί προσπαθούν συχνά να περάσουν με βάρκες ή ακόμη και αυτοσχέδια πλεούμενα από την Τυνησία στη Σικελία.
Σημειώνται ότι ο νέος υπουργός Εσωτερικών της Ιταλίας, Ματέο Σαλβίνι, επικεφαλής της ακροδεξιά Λέγκας, διεμήνυσε ότι η χώρα του θα πάψει να είναι “ο καταυλισμός προσφύγων της Ευρώπης” και θα ληφθούν σκληρά μέτρα για να μειωθούν οι αφίξεις μεταναστών και να επαναπατρίζονται περισσότεροι από τους ανθρώπους που βρίσκονται ήδη στην ιταλική επικράτεια.
Nuntiusweb
Πολλοί ξεχνούν ότι τα μεγάλα μεταναστευτικά κύματα με τις πολλές ανθρωπιστικές καταστροφές όπως η συγκεκριμένη, οφείλονται στις αμερικανικές/ευρωπαϊκές βόμβες(Λιβύη,Συρία,Ιράκ κλπ.)
Η μαζική μετανάστευση και η φιλανθρωπία δεν αποτελούν σε καμία περίπτωση λύση του προβλήματος την φτώχειας και άνισης κατανομής του πλούτου στον πλανήτη.
Χρησιμοποιείται συχνά ως πρόφαση για να πέσουν τα μεροκάματα των ντόπιων εργαζόμενων, αφού ο μετανάστης δεν απεργεί και δουλεύει με λιγότερα χρήματα.
Όσοι ενθαρρύνουν την αθρόα μετανάστευση ενισχύουν δυστυχώς τα κυκλώματα λαθροδιακινητών και παρόμοιες τραγωδίες.