Η πρόταση Δραγασάκη για συνασπισμό χρεοκοπίας ΣΥΡΙΖΑ-ΔΗΣΥ

Η Ελλάδα μετά από οκτώ σκληρά μνημονιακά χρόνια βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο και η κοινωνία περνάει την χειρότερη της περίοδο, στεγνωμένη, σχεδόν, από κάθε λίπος, με όσους έχουν εισοδήματα αυτά να βρίσκονται στο ναδίρ, την ανεργία να έχει εκτοξευθεί στα ύψη και την μετανάστευση των νέων να ξεπερνάει τις στρατιές Ελλήνων μεταναστών εργατών που έφευγαν τη δεκαετία του 50’ για Γερμανία, Βέλγιο και Αυστραλία.
Απέναντι σε αυτήν την κατάσταση έχουμε μια κυβέρνηση που σπατάλησε τρία χρόνια να εφαρμόζει τυφλά, χωρίς κανένα σχέδιο, τις καταστροφικές συνταγές του τρίτου μνημονίου, του πλέον τραγελαφικού από τα προηγούμενα μνημόνια, που άρχισε να εφαρμόζεται στην πιο κρίσιμη καμπή του κατήφορου της χώρας.
Η κυβέρνηση, εν μέσω των αξεπέραστων αδιεξόδων της, βιώνει μια κατάσταση νεύρωσης και πανικού, την οποία επιχειρεί να αποκρύψει με πλαστά success story,  προσπαθώντας να οχυρωθεί και να ασφαλιστεί καλά μέσα στο κράτος, για να αποφεύγει την σκληρή πραγματικότητα, η οποία επί πλέον εγκυμονεί τώρα, σε μια χώρα σε αδυναμία και με μια άβουλη και ανίκανη ηγεσία, και μείζονες εθνικές περιπέτειες.
Αυτές τις ώρες, ο Γ. Δραγασάκης, μιλώντας από το βήμα του Συνεδρίου του ρετρό Κινήματος της Αλλαγής, συνονθύλευμα αποτυχημένων εκσυγχρονιστών κάθε λογής και μορφής, σχεδόν εκλιπαρούσε, όσους μέχρι χτες έβλεπε με περιφρόνηση ο τότε ανατρεπτικός ΣΥΡΙΖΑ, να προσφέρουν στην κυβέρνηση χείρα βοηθείας και σανίδα για να πιαστεί.
Ο Γ. Δραγασάκης έφτασε στο σημείο να αλλοιώνει πλήρως όλη την «αντιπασόκικη» πορεία του ΣΥΡΙΖΑ και να ξαναγράφει την ιστορία του, λέγοντας, περίπου, ανοικτά ότι η στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ, σχεδόν, από την ίδρυση του, ήταν να τα βρει με το ΠΑΣΟΚ, «στο πλαίσιο μιας μεγάλης παράταξης, με διάφορα πολιτικά υποκείμενα»!!!
Μετά από αυτό το μέγα ψέμα απελπισίας, ο Γ. Δραγασάκης θεώρησε πως δικαιολόγησε επαρκώς την αγωνιώδη πρόταση του στο σήμερα προς το χρεοκοπημένο ΔΗΣΥ «για ένα μεγάλο συνασπισμό πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων, που μπορεί να αναλάβει το μεγάλο έργο της ανασυγκρότησης της χώρας».
Για να προσθέσει με μεγάλη υποκρισία, πως «αυτό αποτελεί μια ειλικρινή απάντηση στρατηγικού χαρακτήρα»!
Δυο χρεοκοπημένοι, όμως, σχηματισμοί, όπως ο  ΣΥΡΙΖΑ και η ΔΗΣΥ, το μόνο που μπορούν να εγγυηθούν είναι όχι απλώς τη συνέχιση της καταστρεπτικής πορείας αλλά ένα κυριολεκτικό οικονομικό–κοινωνικό και εθνικό βατερλό για την χώρα.
Πολύ περισσότερο, που για την Ελλάδα δεν έχουν χρεοκοπήσει μόνο οι πολιτικές παρατάξεις, σε μια απολύτως καθεστωτική Βουλή στο σύνολο των πτερύγων της αλλά και θεμελιώδη μέχρι χτες ιδεολογικά και πολιτικά δόγματα, όπως ο ”ευρωπαϊσμός, ο ”ατλαντισμός και το δόγμα του “ανήκομεν εις την Δύσην”.
Ζούμε μια ανατρεπτική εποχή, όπου η αμερικάνικη ηγεμονία έχει κλονισθεί αμετάκλητα και φθίνει ταχύτατα, όπου το ευρωπαϊκό ιδεώδες έχει εκπέσει σε ένα μικροπρεπές Γερμανικό μικρο-ιμπέριουμ, όπου η παγκοσμιοποίηση μοιάζει με ένα σκληρό ολοκληρωτισμό στο όνομα των αγορών, και ο νεοφιλελευθερισμός έχει εξελιχθεί πολύ πιο γυμνά σε ένα σύστημα ληστείας και νεοαποικιοκρατίας των πολυεθνικών και των τραπεζών που τον διευθύνουν.
Σε αυτήν την ανατρεπτική εποχή, η μόνη επιλογή για την Ελλάδα που κατευθύνεται διαλυμένη ολοταχώς στην τέλεια άβυσσο, είναι η ανατροπή στη νιοστή.
Η δημοκρατική, προοδευτική και βαθιά ριζοσπαστική ανατροπή ως ελπίδα, υπόσχεση και ανάσα για προοπτική.
Γι’ αυτό χρειάζονται δυνάμεις που έχουν αποδείξει ότι μπορούν και θέλουν να σπάσουν αυγά και να συγκρουστούν, ενώ διαθέτουν αξιοπιστία, συνέπεια, ειλικρίνεια, πατριωτική αφοσίωση και εντιμότητα.
Και αυτές οι δυνάμεις υπάρχουν!

Τ.Κ.