Η επιδείνωση είναι πιο αισθητή στη Δυτική Ανταρκτική, όπου οι ετήσιες απώλειες των 53 δισ. τόνων στη δεκαετία του 1990 έχουν αυξηθεί σε 159 δισ. τόνους το χρόνο μετά το 2012. Στο βόρειο άκρο της ηπείρου, στην Ανταρκτική Χερσόνησο, υπάρχει αύξηση 25 δισ. τόνων ετησίως μετά το 2000, ενώ αντίθετα στην Ανατολική Ανταρκτική οι πάγοι εμφανίζουν μια μικρή αύξηση της τάξης των 5 δισ. τόνων ετησίως.
Σε περίπου τρία τρισεκατομμύρια τόνους υπολογίζονται συνολικά οι πάγοι που έχουν λιώσει κατά την τελευταία 25ετία. Αυτές οι απώλειες των ανταρκτικών πάγων έχουν οδηγήσει σε συνολική άνοδο της στάθμης των παγκόσμιων θαλασσών κατά 7,6 χιλιοστά μετά το 1992, με το 40% της ανόδου να έχει συμβεί μετά το 2012. Τα νέα ευρήματα, με επικεφαλής τον καθηγητή ‘Αντριου Σέφερντ της Σχολής Γεωεπιστημών και Περιβάλλοντος του βρετανικού Πανεπιστημίου του Λιντς, παρέχουν την πιο ολοκληρωμένη εικόνα μέχρι σήμερα για τις διαχρονικές μεταβολές στην παγοκάλυψη της Ανταρκτικής.
Η ήπειρος είναι καλυμένη από περίπου 15,5 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα πάγου, που έχουν συσσωρευθεί μέσω χιονόπτωσης στη διάρκεια χιλιάδων ετών. Στο Νότιο Ωκεανό γύρω από την Ανταρκτική οι θαλάσσιοι πάγοι καλύπτουν μια πρόσθετη έκταση 18,5 εκατομμυρίων τετραγωνικών χιλιομέτρων το χειμώνα, με πάχος περίπου ένα μέτρο. Η Ανταρκτική διαθέτει αρκετό νερό σε μορφή πάγου για να αυξήσει την παγκόσμια στάθμη των θαλασσών κατά 58 μέτρα, αν ποτέ οι πάγοι της λιώσουν.