Η παραδομένη Ελλάδα του Τσίπρα συνομολόγησε τέταρτο μνημόνιο και χειροκροτεί ανεύθυνα και τυφλά την πυραυλική επίθεση του Trump στη Συρία.
Ο Trump δεν εξαπολύει μόνο πυραύλους στη Συρία, αλλά και με ένα βαθύ τυχοδιωκτικό πολεμοκάπηλο πνεύμα, ρίχνει στο Αφγανιστάν την μεγαλύτερη μη πυρηνική βόμβα και ετοιμάζεται για επικίνδυνη επιθετική ενέργεια σε βάρος της Βόρειας Κορέας.
Σε αυτήν την συγκυρία ενός χαώδους, μάλλον, πλανήτη και σε μια στιγμή βαθιάς κρίσης και αποσύνθεσης ευρωζώνης και ΕΕ, αλλά και εντεινόμενης αποσταθεροποίησης στα Βαλκάνια και κυρίως στη Μέση Ανατολή, διεξάγονται δύο κρίσιμες εκλογικές αναμετρήσεις.
Η μία Ανατολικά μας και η άλλη προς Δυσμάς, στην καρδιά της Ευρώπης.
Η Τουρκία σε μεταίχμιο
Δημοψήφισμα την Κυριακή του Πάσχα (16/4) για το νέο τουρκικό Σύνταγμα και προεδρικές εκλογές στην Γαλλία την μεθεπόμενη Κυριακή (23/4). Δύο Κυριακές με ιδιαίτερη σημασία για την περιοχή από τον Κόλπο έως τον Ατλαντικό τα Ουράλια.
Η στήλη αυτή δεν είναι καθόλου ουδέτερη ως προς τις δύο αυτές εκλογικές αναμετρήσεις και πολύ περισσότερο απέναντι στις επιθυμητές εξελίξεις στην Ευρώπη, τα Βαλκάνια, την Μέση Ανατολή και ειδικότερα τις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Μια νίκη, πολύ περισσότερο μάλιστα αν είναι άνετη, του Tayyip Erdogan την Κυριακή στο δημοψήφισμα, θα βγάλει από τις κάλπες έναν πανίσχυρο αυταρχικό νεο-σουλτάνο και μια Τουρκία πιο «ισλαμική», πιο φιλόδοξη και μάλλον πιο τυχοδιωκτική και επεκτατική, αλλά και μια Τουρκία η οποία θα βρίσκεται, ίσως, εγγύτερα στον διαμελισμό (βλ. Κουρδικό) και το οικονομικό-κοινωνικό χάος.
Φυσικά, αυτό δεν σημαίνει ότι μια επικράτηση του «Όχι» στο δημοψήφισμα θα αποτρέψει κατ’ ανάγκην αυτούς τους κινδύνους. Είναι πολύ δύσκολο, πλέον, να αποφύγει η Τουρκία την ένταση της πολιτικής κρίσης, τους τυχοδιωκτισμούς και την περαιτέρω αποσταθεροποίηση. Μια νίκη, όμως, του «Όχι» την Κυριακή στην Τουρκία θα μπορούσε κατά τεκμήριο να διευκολύνει, κάτω από προϋποθέσεις, πιο θετικές εξελίξεις στην γείτονα και στην περιοχή.
Οι δυνατότητες του Mélenchon
Οι προεδρικές εκλογές, επίσης, στην Γαλλία παίρνουν μια ενδιαφέρουσα και ίσως «ανέλπιστη» τροπή.
Ο υποψήφιος της γαλλικής Αριστεράς Jean Luc Mélenchon από αουτσάιντερ ακολουθεί μια ανοδική από μέρα σε μέρα κούρσα.
Αν και οι δημοσκοπήσεις έχουν χάσει πλέον τη σημασία τους, μόνο ενδεικτικά σημειώνουμε ότι, μια βδομάδα πριν τις εκλογές, η δημοσκόπηση της Ipsos για την Monde (12-13 Απριλίου) δείχνει τέσσερις υποψηφίους σχεδόν στο νήμα (Lepen και Macron από 22%, Mélenchon 20%, Fillon 19%).
Ο Mélenchon μπορεί να κάνει την έκπληξη;
Οι προβλέψεις είναι πολύ παρακινδυνευμένες.
Το βέβαιον είναι ότι ο αριστερός ριζοσπαστισμός ξανακερδίζει έδαφος στην Γαλλία στο πρόσωπο ενός ιδιαίτερα επικοινωνιακού υποψήφιου.
Ο Mélenchon έχει ένα προοδευτικό πρόγραμμα και αμφισβητεί από αριστερά την θέση της Γαλλίας στην ευρωζώνη και την ΕΕ.
Αν ο Mélenchon κατορθώσει να μπει στον Β’ γύρο, με οποιονδήποτε αντίπαλο και πολύ περισσότερο με την Lepen, θεωρείται μάλλον σίγουρη η νίκη του.
Μη συστημικοί κύκλοι στη Γαλλία εκφράζουν ανησυχία, λέγοντας ότι ο Mélenchon όσο πλησιάζει η μέρα των εκλογών και βρίσκεται μπροστά στις δημοσκοπήσεις, βάζει λίγο νερό στο κρασί του.
Ανεξάρτητα πάντως από την βασιμότητα ή μη τέτοιων εκτιμήσεων, είναι βέβαιον ότι μια καλή θέση για τον Mélenchon στην προεδρική κούρσα με ένα καλό ποσοστό, θα στείλει ένα ηχηρό κοινωνικό μήνυμα αριστερής προοδευτικής απάντησης σε όλη την Ευρώπη αλλά και στην Ελλάδα.
Αν ο Τσίπρας δεν είχε κάνει την μεγάλη προδοσία τον Ιούλιο του 2015, μετά το περίφημο ΟΧΙ του δημοψηφίσματος, ασφαλώς η Αριστερά σε όλη την Ευρώπη και η Αριστερά στην Γαλλία, θα είχε γνωρίσει μεγάλη ανάπτυξη.
Σήμερα, χωρίς την προδοσία Τσίπρα, με μια αντιμνημονιακή ριζοσπαστική Ελλάδα εκτός ευρωζώνης, μπορεί να είχαν πάρει βέβαιη νικηφόρα τροπή κινήματα όπως των Podemos και του Mélenchon.
Η Ευρώπη θα ήταν αρκετά διαφορετική.
Ανατροπή στην Ελλάδα
Και τώρα, όμως, η ευκαιρία δεν έχει χαθεί.
Μπροστά στην κλιμακούμενη αποσταθεροποίηση των Βαλκανίων, της Μέσης Ανατολής και στην προβληματική πορεία της Τουρκίας και μπροστά στη νέα ελπίδα που μπορεί να αντιπροσωπεύσει ο Mélenchon, η Ελλάδα χρειάζεται ακόμα περισσότερο μια μεγάλη ανατροπή με εθνικό νόμισμα, σε σύγκρουση με την ΕΕ και με ένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα.
Μια αντιιμπεριαλιστική Ελλάδα στον δρόμο της εθνικής κυριαρχίας, της ανεξαρτησίας, της παραγωγικής ανασυγκρότησης και των πολυδιάστατων εξωτερικών και οικονομικών σχέσεων, θα μπορούσε γρήγορα να τεθεί σε αναπτυξιακή τροχιά, να προασπίσει την ασφάλειά της και να συνεισφέρει τα μέγιστα στην αλλαγή της Ευρώπης και την σταθερότητα της ευρύτερης περιοχής μας, ως γέφυρα ειρήνης, ανεξαρτησίας και συνεργασίας.
Ν.Ζ
Nuntiusweb