«Ανοιχτή Συζήτηση-ΙΟΚΑΣΤΗ/ΠΑΤΡΙΔΑ-Το Εμφύλιο και το Μετεμφύλιο άγος»

930

 ΜΙΚΡΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

   Το διαλογικό δοκίμιό μου υπό τον τίτλο : «Ανοιχτή Συζήτηση-  ΙΟΚΑΣΤΗ/ΠΑΤΡΙΔΑ – Το Εμφύλιο και το Μετεμφύλιο άγος» (εκδ. Goutenberg), είναι μια δύσκολη απόπειρα:

  Α΄ Ερμηνευτικών «αναγνώσεων»

  • Της  ε μ φ υ λ ί ο υ   έ ρ ι δ ο ς  των Ελλήνων, απ΄τη μυθολογική της αφετηρία (που συμβολίζεται με την έξοχη ΙΟΚΑΣΤΗ του Γιάννη Ψυχοπαίδη στο εξώφυλλο του βιβλίου).
  • Του α δ ε λ φ ο κ τ ό ν ο υ   Ε μ φ υ λ ί ο υ  1946-49, αμέσως μάλιστα μετά το μεγαλείο του έπους του ΄40 και της Εθνικής Αντίστασης.
  • Του μ ε τ ε φ υ λ ί ο υ  ζ ό φ ο υ , ιδιαιτέρως, απ΄το 1949 ως την πτώση της Χούντας (1974), με όλες τις τοξικές μετεμφυλιακές και μεταχουντικές παρενέργειες στη ζωή του Τόπου μας.

  Β΄ Αναζήτησης αντίδοτου θεραπείας απ΄τον «ιό της εμφυλίου έριδος», καθώς:

  • Ανιχνεύεται ο δρόμος της π ο λ ι τ ι σ τ ι κ ή ς   ί α σ η ς,με αξιακό απόσταγμα  απ΄τους αιώνες πολιτισμού της ελληνικής διαχρονίας.
  • Κατατίθενται δέκα «κ ο ι ν έ ς  ε ν – ν ο ή σ ε ι ς»,  δίκην πολιτιστικού συντάγματος, ως η αναγκαία  ενοποιός συνθήκη της εθνικής μας συλλογικότητας, της Ελλάδας και του Ελληνισμού, σε τούτους τους πολύ ύποπτους καιρούς της μ  ε τ α ν ε ω τ ε ρ ι κ ή ς   α π ο ι κ ι ο π ο ί η σ ή ς   μας. Με αυτονόητα δεδομένο πως στα δύσκολα οι λαοί κρατιούνται απ΄την «ψυχή» τους.

΄Εχοντας συνείδηση της μεγάλης δυσκολίας του θέματος, επισημαίνω στο Προλογικό Σημείωμα, πως το δοκίμιό μου: « Δεν  είναι μελέτη, με επιστημονικές ή άλλες απαιτήσεις και ζητούμενα. Αλλά  α ν ο ι χ τ ή  σ υ ζ ή τ η σ η  , αβίαστη και απροκατάληπτη, όσο γίνεται, για ένα  β α θ ύ   ε θ ν ι κ ό   τ ρ α ύ μ α  , που πόνεσε πολύ κι εξακολουθεί να νιώθει ακόμη τα υπόλοιπα του πόνου του η «ψυχή» του Τόπου μας».

Ο Επίλογός του είναι, θέλω να πιστεύω, αρκούντως υποψιαστικός του πνεύματος που διαπερνά τις σελίδες του: «Γιατί, κάποτε πρέπει να φτάσουμε στην  ε ν ο π ο ι ό  υ π έ ρ β α σ η  της έρπουσας λογικής των εκατέρωθεν  εμφύλιων δικαιώσεων.  Κι αυτό, εν ονόματι της  «κ ο ι ν ή ς    κ ο ί τ η ς», που διατρέχει και ενώνει τις δυο « ό χ θ ε ς»  της εθνικής μας συλλογικότητας. ΄Ετσι που να πάψουμε να βλέπουμε με το  … δεξί μάτι  τους «Ετεοκλήδες» και με το … αριστερό τους «Πολυνείκηδες» της Εμφύλιας τραγωδίας μας. Περνώντας, με ε ν σ υ ν ε ί δ η τ η   κ α λ λ ι έ ρ γ ε ι α  και σφυρηλάτηση της αντίστοιχης πολιτιστικής φιλοσοφίας, στην  ε υ κ τ α ί α   τ ρ ο χ ι ά  μ ι ά ς   Ι Ο Κ Α Σ Τ Η Σ / Π Α Τ Ρ Ι Δ Α Σ , που αγκαλιάζει όμοια δικαιωμένα και όμοια αδικαίωτα, τα «δεξιά» και «αριστερά» παιδιά της «μεγάλης αδελφοκτονίας μας».

Με τις μεγάλες δυσκολίες, που βρίσκονται μπροστά μας, παρά τις καλλιεργούμενες … ψευδαισθήσεις, να καθιστούν την «ε υ κ τ α ί α  τ ρ ο χ ι ά  της ΙΟΚΑΣΤΗΣ/ΠΑΤΡΙΔΑΣ», στην πιο ποιοτική  της εκδοχή , εκπορευόμενης δηλαδή από όλον τον αξιακό μας πλούτο και τις σηματοδοτήσεις του, υ π α ρ ξ ι α κ ή   α ν α γ κ α ι ό τ η τ α για το εθνικό μας μέλλον.-

Λαοκράτης Βάσσης

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Παρακαλώ προσθέστε το σχόλιό σας
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας