Κριτική για την παράσταση «Νίκος Πλουμπίδης»

1767
πλουμπίδης

Η ζωή και η δράση του Νίκου Πλουμπίδη παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο θεατρικό σανίδι, στην Αθήνα, στο «Θέατρο της Ημέρας». Σε ένα λιτό μα επιβλητικό σκηνικό ο Βασίλης Κολοβός, ίδιος ο Νίκος Πλουμπίδης, γεμίζει τη σκηνή, δημιουργώντας συγκίνηση στο κοινό. Την παράσταση την είδαμε με μιαν ανάσα. Πολλές φορές με λυγμό, που δεν έβγαινε, τόσο εξαιτίας της προσωπικότητας όσο και της δράσης του Νίκου Πλουμπίδη.

Θαυμάσαμε ως θεατές το ήθος και την πίστη του στον Άνθρωπο, την Ιδεολογία του, το Κόμμα του.

Μέσα από τη ροή της παράστασης παρακολουθούμε τη δράση του Πλουμπίδη και ιδιαίτερα τα τελευταία δραματικά χρόνια, τόσο τα δικά του όσο και του Κινήματος, με τον κύκλο να  κλείνει με την εκτέλεσή του. Σημαντικό στοιχείο του έργου είναι ότι δεν αποσιωπούνται τα λάθη, οι πρακτικές και ο πόλεμος που ασκήθηκε από εχθρούς και συντρόφους σε βάρος του, αλλά αντιθέτως όλα απλώνονται πάνω στη σκηνή.

Ο συγγραφέας Γρηγόρης Χαλιακόπουλος έσκυψε με σεβασμό στα αρχεία εκείνης της εποχής, αναδεικνύοντας με την έρευνά του και τα κείμενά του τις κυριότερες πτυχές του Νίκου Πλουμπίδη. Ο ίδιος ο πρωταγωνιστής, με την δραματουργική του επεξεργασία, την αφαιρετική σκηνοθεσία του και με την ερμηνεία του, δημιουργεί το δέος στον θεατή με την αγωνία, το θάρρος, την περηφάνεια, την ανιδιοτέλεια, την πυγμή και την δύναμη του Νίκου Πλουμπίδη. Ο Βασίλης Κολοβός συναισθάνεται στην διάρκεια της παράστασης το ιδιαίτερο βάρος του ήρωα Νίκου Πλουμπίδη και το αποδίδει με απλότητα και καθαρότητα. Φυσικά δεν θα μπορούσε να βρεθεί ιδανικότερος ερμηνευτής, από αυτόν τον σπουδαίο θεατράνθρωπο.

Η απόλυτα ταυτισμένη με το έργο, μουσική του συνθέτη Φίλιππου Περιστέρη, συνοδεύει αρμονικά και «ισομετρικά» την παράσταση και δημιουργεί τα κατάλληλα συγκινησιακά ερεθίσματα σε μια ατμόσφαιρα φορτισμένη απ’ το μεγαλείο του ήρωα.

Ιδιαίτερα βοηθητικό το σκηνοθετικό εύρημα της παρεμβολής του ραδιοφώνου της εποχής. Η εκφώνηση των ειδήσεων τοποθετεί τον θεατή στην εποχή της δεκαετίας του ’50, μια δύσκολη εποχή για την χώρα. Τα σκηνικά λιτά, βοηθούν το θεατή να προσαρμοστεί στο πνεύμα της εποχής και κυρίως να επικεντρωθεί στον λόγο. Οι φωτισμοί στηρίζουν τις χρονικές εναλλαγές δίχως προκλητικά εφέ και ενοχλητικές υπερβολές τη διαδρομή του μάρτυρα Νίκου Πλουμπίδη.

Οι ηθοποιοί που πλαισιώνουν τον Βασίλη Κολοβό στέκονται επάξια δίπλα του, συναισθανόμενοι κι αυτοί το ειδικό βάρος της παράστασης. Όλοι τους υπηρέτησαν ολοσχερώς την κρυσταλλένια υφή των νοηματικών αξόνων, οι οποίοι επάξια αποδεικνύονται στυλοβάτες μιας αξιόλογης  σκηνικής απόδοσης.

Η φράση «Κρατιέμαι με τα δόντια στη ζωή για να δώσω ακόμα δυο μάχες, τη μάχη της δίκης και τη μάχη του εκτελεστικού αποσπάσματος», καθηλώνει όσους ήδη παρακολουθούν με κομμένη την ανάσα. Και βέβαια το αποκορύφωμα, με την ηρωική του πράξη, λυτρώνει τον θεατή, ο οποίος αναρωτιέται ότι τελικά τέτοιες προσωπικότητες είναι μετρημένες στα δάκτυλα του ενός χεριού.

Το έργο αποτελεί μία γενναία  κατάδυση στην  ψυχή του Νίκου Πλουμπίδη, και μπορούμε να την χαρακτηρίσουμε σαν ένα ολοκληρωμένο ζωγραφικό πίνακα. Ο μάρτυρας και ήρωας Νίκος Πλουμπίδης ετοιμοθάνατος από τη φυματίωση και τις κακουχίες, πεθαίνει με το στίγμα του προδότη και του χαφιέ, αυτός που υπερασπίστηκε το Κόμμα του μέχρι την τελευταία στιγμή. Η στιγμή της αποκατάστασης του ονόματος του το 1958 είναι ένα χαστούκι προβληματισμού αλλά συνάμα και η δικαίωση του αγωνιστή. Κάτι που οφείλουν να γνωρίζουν όλοι οι Έλληνες, είναι ο σημαντικός και πρωταγωνιστικός ρόλος του Πλουμπίδη στο συλλαλητήριο της Αθήνας, για να μην φύγει ο ανδρικός πληθυσμός επί κατοχής [1943] με την επιστράτευση που ζητούσαν οι ναζί για τα κάτεργα της Γερμανίας. Παρατηρήσαμε το κοινό στο τέλος να φεύγει βουρκωμένο.

Μία επαναστατικά λιτή παραγωγή που συγκινεί, οργίζει, υποφέρει, προκαλεί, διερωτάται και διαλεκτικά συνομιλεί με το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Υψώνει τον ήρωα Νίκο Πλουμπίδη μέσα από την ειλικρινή ερμηνεία του Βασίλη Κολοβού.

Η παράσταση θα ανεβεί και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας και την συνιστούμε ανεπιφύλακτα.

Οι συντελεστές της παράστασης:

 Βασίλης Κολοβός: Νίκος Πλουμπίδης

Όλγα Μουργελά: Σύνδεσμος

Χάρης Αρώνης: Πρόεδρος Στρατοδικείου

Τάσος Ράπτης: Θεόδωρος Ρακιντζής (Διοικητής Ασφαλείας)

***

Γιώργος   Σώχος: (Φωνή)  Εκφωνητής ΕΙΡ

Ανδριανή Τουντοπούλου: (Φωνή)  Εκφωνήτρια Ελεύθερης Ελλάδας

Ιστορική έρευνα –Κείμενα: Γρηγόρης Χαλιακόπουλος

Δραματουργική Επεξεργασία: Βασίλης Κολοβός

Σκηνοθεσία: Βασίλης Κολοβός

Σκηνικά – Κοστούμια:Στράτος Σαραντίδης

Μουσική: Φίλιππος Περιστέρης

Φωτισμοί: Άκης Αποστολίδης

Ήχος – Φως (Χειριστής): Γιώργος Σηφάκης

Δημόσιες Σχέσεις:Γεωργία Τσαμούρη

Φωτογραφίες: Στέλλα Λεβεντάκη – Αιμίλιος Πέτρου

Βίντεο: Αιμίλιος Πέτρου

Γραφιστικός σχεδιασμός: Αριάδνη Μιχαηλάρη

Τραγούδι: «Τη νύχτα που δικάζουν τον Πλουμπίδη» του Θάνου Μικρούτσικου

*Κατερίνα Αθανασίου, δημοσιογράφος – κριτικός

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Παρακαλώ προσθέστε το σχόλιό σας
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας