Η πολιτική Τσίπρα, το κλίμα Τσίπρα ή κλίκα Τσίπρα φθείρουν (εδώ και καιρό) την πολιτική και το πολίτευμα. Τώρα τα πράγματα έχουν φθάσει σε ένα κρεσέντο. Κρίσιμο. Με αποτελέσματα, εις ό,τι αφορά το Μακεδονικό τουλάχιστον, μάλλον μη ανατάξιμα.
Ο Τσίπρας παρέλαβε ένα παλαιοκομματικό σύστημα και το χειροτέρεψε εις βάθος (σε πολλούς τομείς, όπως η Διαπλοκή, άμετρον) – διότι στο σύμπλεγμα της Διαπλοκής η κλίκα Τσίπρα προσέθεσε τον αυταρχισμό διά της ΕΡΤ (στα όρια μιας δικτατορίας της προπαγάνδας), ενώ παράλληλα φύτεψε και εκτρέφει τους δικούς της διαπλεκόμενους, το ίδιο αηδιαστικούς και αήθεις με τους προγενέστερους.
Μετά τις εκλογές που έφεραν την Αριστερά στην εξουσία σε σύντομο διάστημα ο Τσίπρας πρόδωσετην εντολή του λαού, ανέτρεψε πραξικοπηματικά τα αποτελέσματα του Δημοψηφίσματος, διέσπασε το κόμμα του και ζήτησε ξανά την εντολή του λαού αποκρύπτοντας τα σχέδιά του για το τι μέλλει γενέσθαι.
Μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου η πολιτική Τσίπρα άρχισε να λειτουργεί ως νόσος. Επέβαλε το τρίτο Μνημόνιο, που νομιμοποίησε τα δύο προηγούμενα, κατέστησε σε αυτό τα (πρώην ένοχα) κόμματα συνένοχα και διέπραξε όλα όσα γνωρίζετε εναντίον του αυτεξούσιου της χώρας, της εθνικής περιουσίας, των εθνικών πόρων και του επιπέδου διαβίωσης του λαού.
Σε αυτήν την ξέφρενη πορεία από ψέμα σε ψέμα, από κόλπο σε κόλπο κι από κατεργαριά σε κατεργαριά η κυριαρχία της φθήνιας συνέτεινε στην έτι περαιτέρω φθορά της πολιτικής και του πολιτεύματος. Στο κλίμα Τσίπρα η έννοια της νομιμότητος απεδείχθη σχετική, η ανάγκη της κάθαρσης φάρσα και το «ηθικό πλεονέκτημα» της Αριστεράς φιάσκο. Η κλίκα Τσίπρα, διάστικτη από αστέρες τύπου Πολάκη, Καρανίκα, Παππά, Καμμένου, όχι μόνο έφθειρε τα σωθικά του μοντέλου διακυβέρνησης με τους πιο φθηνούς τρόπους, αλλά αίολη (με την έννοια του τυχάρπαστου) και έωλη (με την έννοια της βρώμας) απετέλεσε μια χρυσή ευκαιρία για τις ΗΠΑ και τη Γερμανία να βαθύνουν την υποτέλεια της χώρας σε βαθμό επικίνδυνο για την εθνική υπόσταση του λαού της. Συγκαλύπτοντας η κλίκα Τσίπρα την απόλυτη αφοσίωσή της στους Αρκουδιάρηδες που μας χορεύουν στο ταψί, εξαπέλυσε κατά της κοινωνίας τον εμφυλιοπολεμικό λόγο και την πόλωση σε επίπεδο διχασμού. Το σχήμα μιας ετερόκλητης κυβέρνησης που κυβερνάει ετερόκλητους όχλουςταίριαξε γάντι στη μετριότητα και την πονηρία του Τσίπρα, του κλίματος Τσίπρα, της κλίκας Τσίπρα.
Σε αυτό το φθαρμένο, διεφθαρμένο και φθηνιάρικο περιβάλλον όχι μόνον η λεηλασία των άλλων κομμάτων δεν υπήρξε αδόκητη, αλλά και η επόμενη μεταμόρφωση (του ήδη μεταλλαγμένου) ΣΥΡΙΖΑ, αναμενόμενη. Σε αντικατάσταση του στυμμένου Καμμένου, η κλίκα Τσίπρα στρέφεται τώρα προς τααπομεινάρια του «εκσυγχρονισμού» και τα απολειφάδια πάσης φύσεως προκειμένου η Μέδουσα να αποκτήσει ένα νέο πρόσωπο με νέα φίδια να βγαίνουν μέσα απ’ τα μαλλιά της – νέα όσον ο κ.Ραγκούσης ή ο κ. Μπίστης.
Ουδείς λίγα χρόνια πριν θα μπορούσε να πιστέψει ότι η Αριστερά που (έστω) Γονάτισε θα μπορούσε να δημιουργήσει ένα τέτοιο Έπος της Ξεφτίλας. Στο τέλος αυτής της ατιμωτικής διαδρομής ο Τσίπρας φέρνει με διαδικασίες fast track το έκτρωμα της Σκοπιανής Βουλής στη Βουλή των Ελλήνων. Έκτρωμα, διότι είναι προϊόν συναλλαγών και εκβιασμών, διότι δεν φέρει καν την υπογραφή του προέδρου Ιβάνοφ και διότι αποτελεί βραδυφλεγή (και πάντως εγκαιροφλεγή) εκρηκτικό μηχανισμό. Αλλά, αν στη Βουλή της «Βόρειας Μακεδονίας» συνέβησαν αηδίες, εδώ στον Νότο συμβαίνουν τέρατα.
Μια τέτοια συμφωνία που ως εκ της φύσεώς της θα απαιτούσε την υπερψήφισή της από 180 βουλευτές, γίνεται επίδικο μιας κουρελούς 151 συναλλαγών, εκβιασμών, αποστασιών, μεταγραφών, μιας φθήνιας άνευ προηγουμένου. Με αθλιότητες, σοφίσματα, ύβρεις, κουτοπονηριές (ως και στην «οικογενειακή ευθύνη» έφθασαν οι επιδόσεις του Τσίπρα), με δίκες προθέσεων και κατάφορη παραβίαση του Συντάγματος (αν το λογαριάζει κανείς έστω και μισοπεθαμένο), η κατάσταση στο Κοινοβούλιο ξέφυγε, εξέπεσε.
Αν η επιβολή των Μνημονίων υπήρξε ένα υψηλό πραξικόπημα, η υπερψήφιση της Συμφωνίας των Πρεσπών είναι ένα σαχλό πραξικόπημα, τσαπατσούλικο, ευτελές και για αυτό πιο τοξικό για τα κόκαλα της πατρίδας.
Απ’ αυτήν τη διαδικασία της ψήφου εμπιστοσύνης των ετερόκλητων και της αποδοχής του εθνικού μας ακρωτηριασμού διά της Συμφωνίας των Πρεσπών, η δημοκρατία βγαίνει πιο φθαρμένη, ο δικομματικός μονοκομματισμός πιο διεφθαρμένος και
η ζωή μας ακόμα πιο φθηνή στα χέρια των φθηνιάρηδων που πουλάνε και τη μάνα τους (την Ελλάδα), των ηλίθιων που πουλάνε τα παιδιά τους κρέας για τα κανόνια. Νομίζουν οι άραχλοι ότι οι μπίζνες λύνουν προβλήματα και ότι διαμορφώνουν τοπία ειρήνης και ανάπτυξης – όπως νόμιζαν και κάποιοι στην Κύπρο πριν να τους πετάξουν οι σκύλοι του πολέμου το σχέδιο Ανάν κατακέφαλα.
Η αθλιότητα που ζούμε περιμένει τον τρόμο της. Για να ζευγαρώσουν. Θυμηθείτε τον Μπρεχτ, όταν μιλούν για την ειρήνη ετοιμάζουν τον πόλεμο, όταν μιλούν για την ανάπτυξη ετοιμάζουν τη λιτότητα, όταν μιλάει ο Τσίπρας για πατριωτισμό, εννοεί το Υπερταμείο, όταν ο Κούλης ομιλεί για το έθνος εννοεί τις τράπεζες κι όταν τα αποτρίμματα των ευκαιριακών κομμάτων ομιλούν στη Βουλή, ομιλούν οι πορνοβοσκοί τους…
*Πηγή: topontiki.gr
