Από τη μια, έχουμε τους οπαδούς του Ολυμπιακού που προφανώς θεωρούν ότι η κατάκτηση ποδοσφαιρικού πρωταθλήματος είναι επιπέδου… Ακρόπολης.
Δείτε την σχετική ανακοίνωση του Υπουργείου Πολιτισμού και προσέξτε το υψηλού νοητικού και πνευματικού επιπέδου επιχείρημα των οπαδών του Ολυμπιακού για την ανάβαση τους στην Ακρόπολη:
«Σήμερα το απόγευμα, οπαδοί του Ολυμπιακού εισέβαλαν ξαφνικά στον αρχαιολογικό χώρο της Ακρόπολης, αφού προπηλάκισαν τους αρχαιοφύλακες. Από την Αστυνομία εκτιμάται ότι ο αριθμός των οπαδών ήταν περίπου 500 άτομα. Το φυλακτικό προσωπικό της Ακρόπολης αντέδρασε με ψυχραιμία. Κάλεσε την Αστυνομία και προσπάθησε να τους κρατήσει εκτός του χώρου, αλλά ο αριθμός των οπαδών ήταν συντριπτικά μεγαλύτερος. Οι οπαδοί του Ολυμπιακού ανέβηκαν στον Βράχο, και αφού κράτησαν για λίγα λεπτά πανώ της ομάδας τους, αποχώρησαν. Όπως φώναζαν, απαίτησαν να κάνουν ό,τι είχαν κάνει και οπαδοί του Παναθηναϊκού, σε αντίστοιχο περιστατικό στις 25 Ιουνίου 2016. Το συμβάν διήρκεσε περίπου 15 λεπτά. Υπογραμμίζεται ότι δεν σημειώθηκε κανένας τραυματισμός και καμία φθορά σε μνημείο».
Από την άλλη, έχουμε τον επικεφαλής του οικονομικού γραφείου του πρωθυπουργού ο οποίος, πριν μερικές μέρες είχε κάνει την απίστευτη δήλωση:
«Για τις πιο πολλές δουλειές που μπορεί να κάνει κάποιος μετά τις σπουδές του, όχι απλώς δεν είναι απαραίτητο το διδακτορικό αλλά είναι και κάτι το αρνητικό. Εγώ δηλαδή δεν θα προσλάμβανα κάποιον με διδακτορικό αν μου έκανε αίτηση γιατί δείχνει ότι πιθανώς να είναι κάποιος άνθρωπος που δεν έχει απαραιτήτως όρεξη για δουλειά. Το διδακτορικό απαιτεί μία αφοσίωση αν θέλεις να το κάνεις καλά 4-5-6 χρόνια στην πιο παραγωγική σου ηλικία οπότε είναι κάτι που ουσιαστικά σου καθυστερεί την καριέρα σου».
Στη συνέχεια, ο ίδιος άνθρωπος διευκρίνισε ότι έχει «διδακτορικό από το πανεπιστήμιο του Princeton».
Σε ότι αφορά τους συγκεκριμένους οπαδούς του Ολυμπιακού, μπορεί να σκεφτεί κανείς ότι έχουν πολύ χαμηλή μόρφωση, χαμηλό νοητικό επίπεδο κλπ., να χαμογελάσει και να το προσπεράσει. Έρχεται όμως, μετά, η παραπάνω δήλωση ενός κατόχου διδακτορικού από το Princeton και επικεφαλής συμβούλου πρωθυπουργού και το πράγμα γίνεται απροσπέραστο. Γιατί δεν είναι και τα μόνα περιστατικά. Και το θέμα, τελικά, είναι το εξής:
Όταν το χαμηλό νοητικό και πνευματικό επίπεδο είναι διάχυτο παντού, δεν μπορεί παρά να επηρεάσει και μας τους ίδιους:
Σε μια κατάσταση σκέψεων πολύ χαμηλού επιπέδου, η σκέψη του καθενός δεν έχει ερεθίσματα και κίνητρα για να γίνει καλύτερη. Αυτό πρέπει να το πάρουμε πολύ σοβαρά υπόψη και πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ακόμη, ότι η σκέψη χαμηλού επιπέδου εγκαθίσταται αθόρυβα και δεν γίνεται αντιληπτή όταν αυτό αποτελεί κανονικότητα της κοινωνίας. Πως όμως, μπορούμε να καταλάβουμε σε τι νοητική και πνευματική κατάσταση βρισκόμαστε και να αμυνθούμε;
Υπάρχει ένας, τουλάχιστον, αλάνθαστος τρόπος. Το διάβασμα βιβλίων. Το διάβασμα, όμως, όχι οποιωνδήποτε βιβλίων, αλλά απαιτητικών βιβλίων. Μερικές φορές, αυτό έχει κόπο και εξαιτίας πιεστικών καταστάσεων της καθημερινής ζωής. Και είναι οι τέτοιες συνθήκες που κάνουν το μυαλό να βαλτώνει ακόμη πιο πολύ. Και πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι ο πνευματικός θάνατος στο βάλτο της καθημερινής ζωής που κυριαρχείται, ίσως, από τέτοιους οπαδούς του Ολυμπιακού και από αντίστοιχου επιπέδου συμβούλους πρωθυπουργών και πρωθυπουργούς, είναι σιωπηλός και εντελώς ύπουλος. Σε έναν τέτοιο βάλτο υπάρχει ένα σίγουρο κλαδί για να πιαστεί κανείς, ένα σίγουρο κλαδί σωτηρίας. Το απαιτητικό διάβασμα. Λυπάμαι που θα το πω και θα γίνω δυσάρεστος, αλλά αν κάποιος δυσκολεύεται να διαβάσει ένα απαιτητικό βιβλίο, η αρχική διάγνωση δεν είναι καλή. Να μην αφήσουμε όμως το βάλτο, με την μεγάλη του υπουλία, να μας ρουφήξει σε έναν πνευματικό θάνατο χωρίς επιστροφή. Ας ξεκινήσουμε την επιχείρηση διάσωσης και την θεραπεία. Με απαιτητικά βιβλία και την κινητοποίηση που αυτά θα προκαλέσουν στο μυαλό.
Βέβαια, θα μου πείτε, ο συγκεκριμένος άνθρωπος, δεν διάβαζε απαιτητικά βιβλία για το διδακτορικό του; Εδώ, θα ήθελα να ξεκινήσω μια κριτική για τη ποιότητα της σκέψης που παράγουν πολλές φορές, πλέον, τα διδακτορικά, αλλά αυτό ανήκει σε μια άλλη κουβέντα. Ωστόσο, η δική μου κριτική για τα διδακτορικά είναι εντελώς διαφορετική από αυτήν, που διαβάσατε, του συγκεκριμένου ανθρώπου. Και λέει ότι όταν τα διδακτορικά σου επιτρέπουν να κάνεις τέτοιου επιπέδου σκέψεις, τότε υπάρχει πρόβλημα και με τα διδακτορικά. Επιτρέψτε μου, στο σημείο αυτό, να κάνω μια τελευταία παρατήρηση:
Το απαιτητικό διάβασμα, μπορεί να βγάλει από τον πνευματικό βάλτο, μόνο όταν γίνεται χωρίς ωφελιμιστικούς σκοπούς καριέρας και χρήματος και με το μυαλό ελεύθερο, χωρίς να σκέφτεται δηλαδή μέσα σε κάποια κουτιά σκέψης.
*Οι απόψεις του κειμένου είναι προσωπικές του αρθογράφου
