Ο πρωθυπουργός απηύθυνε «πλατύ κάλεσμα» στις δυνάμεις που, όπως είπε, «αυτοπροσδιορίζονται στον χώρο τον προοδευτικό», για την συγκρότηση «μετώπου» απέναντι στις «νεοφιλελεύθερες επιλογές» και στην «άνοδο της ακροδεξιάς» ενόψει των ευρωεκλογών.
Για να μην υπάρχει καμία αμφιβολία τι εννοεί ο κ.Τσίπρας σαν «προοδευτικό μέτωπο» – ή κατ΄ άλλη εκδοχή «προοδευτικός πόλος» – όταν ρωτήθηκε για την ανταπόκριση που περιμένει από την κυρία Φώφη Γεννηματά (και τον κ.Σταύρο Θεοδωράκη, που την επομένη απέρριψαν την πρόσκληση), απάντησε: «Η πρόταση είναι ειλικρινής, απευθύνεται σε όλους όσοι αυτοπροσδιορίζονται στον προοδευτικό χώρο (…)».
Το θέμα εδώ δεν είναι μόνο η αναγωγή του «είσαι ό,τι δηλώσεις» σε πολιτικά αποδεκτό κριτήριο. Είναι το τι καταγράφεται σαν «προοδευτικό» στην πρωθυπουργική προεκλογική τακτική.
Ο κ.Τσίπρας, λοιπόν, μετά τις προσλήψεις πρώην στελεχών του ΠΑΣΟΚ στο υπουργικό του συμβούλιο, στρέφεται γενικώς στο ΠΑΣΟΚ. Και μάλιστα για να βρει το «προοδευτικό» και το «αντινεοφιλελεύθερο».
Σε ένα κόμμα, δηλαδή, που ψήφισε και τα τρία (αντινεοφιλελεύθερα;) Μνημόνια, που συγκυβέρνησε με την ΝΔ, που μέχρι χτες – κατά την ορολογία του ΣΥΡΙΖΑ – εκπροσωπούσε το «παλιό» της «διαπλοκής» και της «διαφθοράς», με το οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ θα «τελείωνε»…
Με τούτα τα δεδομένα, η πρόσκληση Τσίπρα συνιστά μια πολύ ισχυρή απόδειξη για το είδος της «προοδευτικότητας» που αποπνέουν οι προεκλογικοί «πόλοι» στους οποίους προσβλέπει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Όχι μόνο σε ό,τι αφορά στον «αντινεοφιλελεύθερο», μα και στον άλλον, τον «αντι-ακροδεξιό» τους χαρακτήρα.
Επ’ αυτού, άλλωστε, τόσο η συμπόρευση επί 4 χρόνια του ΣΥΡΙΖΑ με τον κ.Καμμένο, όσο και η συμβολή του ΠΑΣΟΚ στην μετατροπή του ΛΑΟΣ (με τους Βορίδη, Γεωργιάδη τότε) σε «οικουμενικό» συγκυβερνήτη, είναι «έργα» που μιλούν, επίσης, από μόνα τους.
Πηγή: Εφημερίδα Real News 3/3/2019
