Με μια και μόνο φράση, περισσότερο για τα μάτια του κόσμου, αντέδρασε ο Πάπας Φραγκίσκος στο μέγα ιστορικό έγκλημα ενάντια στον πολιτισμό και στην ανθρωπότητα, μετατροπής της Αγιάς Σοφιάς σε τζαμί.
Ο Πάπας περιορίστηκε να δηλώσει “πολύ πονεμένος“, κάτι που θα μπορούσε να δηλώσει για οποιοδήποτε σύνηθες θλιβερό γεγονός στον πλανήτη.
Η αλλοίωση, όμως, της φυσιογνωμίας και της ταυτότητας της Αγιάς Σοφιάς, δεν είναι σύνηθες θλιβερό γεγονός ούτε καν, έστω, μια μεγάλη ανθρωπιστική τραγωδία. Είναι κάτι πολύ περισσότερο και με πολύ ευρύτερες τραγικές συνέπειες για την περιοχή μας, την Ευρώπη και τον κόσμο.
Η ευτελής δικαιολογία αυτής της απαράδεκτης υποβάθμισης, που αφορά την αλλοίωση ενός ιστορικού μνημείου, όπως η Αγιά Σοφιά, με παγκόσμιες ιστορικές, πολιτισμικές και θρησκευτικές προεκτάσεις, ήταν, σύμφωνα με κύκλους της Καθολικής Εκκλησίας, ότι ο Πάπας ήθελε με αυτόν τον τρόπο να αποφύγει αντίμετρα σε βάρος της μικρής Καθολικής Κοινότητας στην Κωνσταντινούπολη.
Δυστυχώς, η ιστορία επαναλαμβάνεται, γιατί τα σημερινά τεκταινόμενα παραπέμπουν, έστω εις μικρόν, στην κατάληψη που υπέστη η Πόλη από τους Παπικούς σταυροφόρους το 1204 Μ.Χ και στη συνέχεια την εγκατάλειψή της από τη δυτική παπική εξουσία και την κατάληψή της από τους Οθωμανούς το 1453.
Μόνο που η Ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα.
