Κυβέρνηση και αντιπολίτευση μπορεί να «συγκρούονται» στη Βουλή για το νομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας για την Ανώτατη εκπαίδευση αλλά στην πραγματικότητα συγκλίνουν στον κοινό στόχο για μια εκπαίδευση μνημονιακή και προσαρμοσμένη στις ανάγκες των επιχειρηματικών κερδών και όχι της κοινωνίας.
Οι υστερικές κραυγές της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του Ποταμιού κατά του νομοσχεδίου και ο τρόπος που επιμένουν σε ακραίες νεοφιλελεύθερες, αυταρχικές και νεοσυντηρητικές λογικές, υπέρ της ιδιωτικής εκπαίδευσης, υπέρ των αυταρχικών συμβουλίων, κατά της φοιτητικής συμμετοχής, κατά του πανεπιστημιακού ασύλου, δεν μπορούν να αποτελέσουν άλλοθι για το νομοσχέδιο του Υπουργείου Παιδείας.
Στην πραγματικότητα το νομοσχέδιο του Υπουργείου Παιδείας έρχεται να νομιμοποιήσει τα δίδακτρα και την εμπορευματοποίηση πλευρών της ανώτατης εκπαίδευσης, να φέρει νέο γύρο συγχωνεύσεων τμημάτων και ιδρυμάτων, να γενικεύσει τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις μέσα στο πανεπιστήμιο και να επιμείνει στην ανάγκη η ανώτατη εκπαίδευση να εξυπηρετεί τις προτεραιότητες των κάθε λογής κερδοσκοπικών δραστηριοτήτων.
Οι διορθωτικές παρεμβάσεις που εμπεριέχει σε πλευρές του προηγούμενου καθεστώτος (κατάργηση συμβουλίων, επαναφορά κουτσουρεμένης φοιτητικής συμμετοχής, επαναφορά «ακαδημαϊκού ασύλου») δεν θα πρέπει να μας κάνουν να παραβλέψουμε ότι η κυβέρνηση παραμένει προσηλωμένη στον πυρήνα μιας εκπαιδευτικής πολιτικής που ορίζεται από τη μία από τις δεσμεύσεις των μνημονίων και από την άλλη από τις κάθε λογής «εργαλειοθήκες» του ΟΟΣΑ.
Μόνος δρόμος για να υπάρξει πραγματική δημόσια ανώτατη εκπαίδευση, που να παρέχει εργασιακά δικαιώματα και προοπτική στους αποφοίτους και που να μπορεί να συμβάλλει με το εκπαιδευτικό και ερευνητικό έργο σε έναν άλλο δρόμο για την ελληνική κοινωνία, σε ρήξη με τα μνημόνια και το ευρωσύστημα, είναι η αγωνιστική συσπείρωση και κοινή πάλη όλων των μαχόμενων κομματιών της ανώτατης εκπαίδευσης (διδάσκοντες, φοιτητές, εργαζόμενοι) ενάντια στις πολιτικές που περιφρονούν το δικαίωμα της κοινωνίας στη μόρφωση και την αξιοπρέπεια.