Χαρακτηριστικό κάθε κυβέρνησης στο τέλος του κύκλου της, είναι ότι οι προσπάθειές της να πιάσει το σφυγμό του κόσμου καταλήγουν σε φιάσκο. Για παράδειγμα τι το ‘θελε ο κ. Φλαμπουράρης να δηλώσει ότι δεν ήταν οι Αμερικάνοι που ζήτησαν να απελαθούν οι Ρώσοι διπλωμάτες; Αν είχαν μείνει σε κάποιους μερικές αμφιβολίες, ο κ. Φλαμπουράρης διαψεύδοντας, επιβεβαίωσε ότι αυτοί έδωσαν την εντολή και η κυβέρνηση την εκτέλεσε ασμένως. Οι Αμερικάνοι δεν στενοχωριούνται αν τους θεωρήσουμε υπεύθυνους για την εκδίωξη των Ρώσων. Το κέρδος είναι δικό τους επειδή έτσι καταλαβαίνει και ο τελευταίος ποιος κυβερνάει αυτόν τον τόπο. Δεν τους νοιάζει ούτε αν ξεφτιλίζεται η κυβέρνηση. Γιατί κανείς δεν μπορεί να τους κατηγορήσει ότι δεν μας προειδοποίησαν πως οι σημερινοί «άρχοντες» σύντομα θα φύγουν και θα έρθουν άλλοι. Οι Αμερικάνοι δεν μπόρεσαν ποτέ να ξεχωρίσουν τα πρόσωπα των Ινδιάνων, από τα φτερά τους ξεχώριζαν… Όταν οι Γερμανοί, περιφρονητικά, δεν δίνουν δεκάρα τσακιστή και οι Αμερικάνοι σε ποδοπατάνε χωρίς προσχήματα, είναι φανερό ότι οι μέρες εξουσίας τελειώνουν.
Πρόσφατα έχει αρχίσει παιχνίδι με τις δημοσκοπήσεις. Είναι γνωστό ότι η Κοινή Γνώμη διαμορφώνει άποψη πολύ καιρό πριν από την τυπική ημερομηνία των εκλογών. Έτσι ώστε ο λεγόμενος «εκλογικός αιφνιδιασμός» να μην έχει και πολύ νόημα. Για παράδειγμα, όπως έχω ξαναγράψει, είχα ενημερώσει προσωπικά τον κ. Τσίπρα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα έπαιρνε 16% πέντε μήνες πριν από τις εκλογές του Μάη 2012. Δεν το πίστεψε αλλά η πρόβλεψη επαληθεύθηκε. Συνταρακτικά γεγονότα μπορεί, όμως, να διαψεύσουν τις προβλέψεις, να ανατρέψουν τις θέσεις της Κοινής Γνώμης, και «οι παίκτες» να χάσουν τον μπούσουλα. Αυτό συνέβη με το Σκοπιανό. Διαδοχικά έπεσαν έξω ο Κων/νος Μητσοτάκης παλαιότερα, ο Τσίπρας και τελικά οι Αμερικάνοι που προέβλεπαν(προ εξαμήνου) εκλογές το φθινόπωρο και νίκη του ΣΥΡΙΖΑ. Κανείς δεν υποψιάστηκε τι σημαίνει εθνικό θέμα. Και κανείς δεν υπολόγισε τον ελληνικό λαό. Τώρα αυτοσχεδιάζουν με την ψυχή στο στόμα, αντιμετωπίζοντας ανοιχτή κατακραυγή στη Β. Ελλάδα και σιωπηρή οργή στην υπόλοιπη χώρα. Είναι κοινό μυστικό ότι τα εθνικά θέματα ίσως δεν κερδίζουν εκλογές αλλά ρίχνουν κυβερνήσεις. Η αλαζονεία και η άγνοια της ψυχολογίας του κόσμου και της Ιστορίας του τόπου πληρώνονται.
Ύστατο όπλο της κυβέρνησης απόμεινε το παιχνίδι με τις δημοσκοπήσεις. Η παγιωμένη διαφορά των 10 μονάδων σε βάρος του ΣΥΡΙΖΑ έπεσε αναιτιολόγητα στις 7-8 και κατά περίπτωση στις 5 μονάδες. Με τη σκέψη ότι αν οι εκλογές εμφανιστούν ως «ντέρμπι» θα συσπειρωθούν οι ψηφοφόροι, τουλάχιστον οι πιο αφελείς. Ωστόσο οι ελπίδες της κυβέρνησης εξανεμίζονται. Η κυβέρνηση περίμενε ότι οι Ευρωπαίοι κάτι θα έδιναν στα οικονομικά αλλά οι Γερμανοί είναι αδιάλλακτοι. Και όποιος περιμένει δωράκια στον επόμενο θα απογοητευτεί. Για τους σκυφτούς με το χέρι απλωμένο έχει μόνο κλωτσιές, όχι δώρα. Οι Αμερικανοί, θερμοί στα λόγια, ψυχροί στην πράξη, ξέρουν ότι με κόκκινο κερδίζουν αυτοί, με μαύρο χάνουν οι άλλοι. Αδιαφορούν για τα ανδρείκελα.
Όσο απομακρύνονται οι εκλογές τόσο εξανεμίζονται οι ελπίδες της κυβέρνησης. Πυρήνας του ΣΥΡΙΖΑ παραμένει το 3-4% επειδή τα στελέχη έβαλαν «εμπάργκο» σε εγγραφές νέων μελών για να διατηρήσουν τον έλεγχο του κόμματος. Στενόκαρδοι και στενόμυαλοι. Διατήρησαν τον έλεγχο αλλά έτσι οι ψηφοφόροι που έδωσαν τη νίκη έμειναν συναισθηματικά ξέμπαρκοι. Εύκολα εγκαταλείπουν μια αποτυχημένη κυβέρνηση που καταρρέει. Χωρίς νοσταλγία ούτε τύψεις.
Ο κόσμος ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ για να φύγει η κυβέρνηση Σαμαροβενιζέλου. Για τους ίδιους λόγους θα καταψηφίσει την κυβέρνηση Τσιπροκαμμένου, ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Το κόμμα και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έχουν ταυτιστεί με τον «Σημιτισμό» και με χαρά τους θα έβλεπαν συνεργασία με το «παιδί» του Σημίτη, τον κ. Θεοδωράκη.
Ο Σημιτισμός στην Ελλάδα στηρίζεται σε ένα παλαιό και εδραιωμένο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας. Είναι υπολογίσιμο αστικό ρεύμα με κάποια, περιορισμένη, πρόσβαση σε λαϊκά στρώματα, όταν βρίσκεται σε άνοδο. Περιφρονεί τους Έλληνες, ως αγροίκους επαρχιώτες, και πιστεύει ότι η Ελλάδα αξίζει να υπάρχει μόνο αν γίνει «Ευρώπη». Τυπικός εκπρόσωπος, την εποχή του Κολοκοτρώνη, ήταν ο προσκυνημένος Νενέκος και οι οπαδοί του. Στον ΣΥΡΙΖΑ αυτό το ρεύμα της εθελοδουλείας κληρονομήθηκε από το ΚΚΕ εσωτ. και σήμερα κυριαρχεί. Ιστορικά, θα λέγαμε ότι είναι μακρινός απόγονος των δυτικόφιλων Βυζαντινών, παραμονές της Άλωσης. Εκλογικά, το πιθανότερο είναι να ανταγωνίζεται, σε προσεχείς εκλογικές αναμετρήσεις, με το Ποτάμι, τους ΑΝΕΛ ή τη Φώφη, αν διατηρηθούν τα εν λόγω ανεμομαζώματα. Ο Τσίπρας φοβάται, λένε, ότι αν ο ΣΥΡΙΖΑ πέσει κάτω από 17% μπορεί και να διαλυθεί. Όλα γίνονται.
Ο κ. Μητσοτάκης πιθανόν νομίζει ότι θα έχει αυτός την εύνοια του Βερολίνου λόγω και παλαιών οικογενειακών δεσμών. Το πρόβλημα είναι ότι η επιρροή της Γερμανίας στην περιοχή θα είναι φθίνουσα, αν προχωρήσει η προσέγγιση Τραμπ-Πούτιν. Στόχος του Τραμπ, άλλωστε, είναι να πλήξει τη Γερμανία. Το χειρότερο είναι ότι τη μάχη των επιρροών μπορεί να την πληρώσει ακριβά η Ελλάδα. Όπως έχει συμβεί στο παρελθόν.
ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΡΑΜΠ-ΠΟΥΤΙΝ
Συνοπτικά, η συνάντηση Τραμπ-Πούτιν ανησύχησε Γερμανούς, Γάλλους και άλλους κολαούζους στην Ευρώπη. Αλλά πρωτίστως θορυβήθηκαν οι Αμερικανοί της Ομάδας Κλίντον, η ελίτ της Παγκοσμιοποίησης. Όσο προσεγγίζουν ΗΠΑ-Ρωσία, θα συρρικνώνονται οι μικροί Ευρωπαίοι (πάλαι ποτέ «Ευρωπαϊκές Μεγάλες Δυνάμεις») έως ότου φθάσουν στο κανονικό τους μέγεθος, του νάνου στο πλανητικό επίπεδο. Η ελίτ της Παγκοσμιοποίησης (συμβολικά, «Ομάδα Κλίντον- Μέρκελ») αγριεύει αλλά εκπνέει. Εμείς, στα Βαλκάνια, ίσως γλιτώσουμε την κακοποιό δράση του Βερολίνου, πχ διάλυση της Γιουγκοσλαβίας. Λογικά θα μπουν γκέμια και στον Ερντογάν. Αν δεν καταλάβει ότι οι αυθεντικοί Μεγάλοι κάνουν κουμάντο θα τα βρει σκούρα. Αν το καταλάβει θα πρέπει να κόψει τις φτερούγες του. Με μια ελπίδα ζούμε.
