Λιγότεροι από το 35% των εργαζομένων στην Ελλάδα καλύπτονται από συλλογικές συμβάσεις, σύμφωνα με στοιχεία και αυτής της εργοδοτικής Συνομοσπονδίας Ευρωπαϊκών Συνδικάτων.
Την επιτακτική ανάγκη για συζήτηση των κυβερνήσεων με τα συνδικάτα για να προχωρήσει η επαναφορά και η αποκατάσταση των συλλογικών διαπραγματεύσεων και η αύξηση του αριθμού των εργαζομένων που καλύπτονται από συλλογικές συμβάσεις επισημαίνει ακόμα και η συντηρητική Συνομοσπονδία Ευρωπαϊκών Συνδικάτων (ΣΕΣ) η οποία ξεκινάει σήμερα καμπάνια με τίτλο «Emergency Alert».
Η ΣΕΣ στέλνει για ακόμη μία φορά σήμα κινδύνου όσον αφορά τους εργαζόμενους των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης τόσο για το θέμα των αμοιβών όσο και των συνθηκών εργασίας.
Μάλιστα, σύμφωνα με στοιχεία που δίνει, η Ελλάδα βρίσκεται ανάμεσα στα κράτη στα οποία λιγότερο από το 35% των εργαζομένων καλύπτεται από συλλογικές συμβάσεις (στην πραγματικότητα είναι πολύ λιγότερο), δεν ισχύει η επεκτασιμότητα, ενώ το μερίδιο των μισθών είναι κάτω από το 45,3% του ΑΕΠ.
Η τραγική αυτή εικόνα της θέσης των εργαζομένων της πατρίδας μας επιβεβαιώνει την «ζούγκλα» που κυριαρχεί στους εργασιακούς χώρους, πρώτα απ’ όλα στον ιδιωτικό τομέα αλλά και στην ουσιαστική κατάρρευση του συνδικαλιστικού κινήματος, το οποίο, παρά την αντεργατική επίθεση, ελέγχεται από μνημονιακές εξωνημένες κυβερνητικές και εργοδοτικές ηγεσίες.
Η ανάγκη ανατροπής στο εργασιακό πεδίο είναι η άλλη όψη της δημοκρατικής πολιτικής ανατροπής που έχει ανάγκη η χώρα, ενώ και οι δύο μαζί καλού για μια μεγάλη επανάσταση στις συνειδήσεις κα τον πολιτισμό.
Την επιτακτική ανάγκη για συζήτηση των κυβερνήσεων με τα συνδικάτα για να προχωρήσει η επαναφορά και η αποκατάσταση των συλλογικών διαπραγματεύσεων και η αύξηση του αριθμού των εργαζομένων που καλύπτονται από συλλογικές συμβάσεις επισημαίνει ακόμα και η συντηρητική Συνομοσπονδία Ευρωπαϊκών Συνδικάτων (ΣΕΣ) η οποία ξεκινάει σήμερα καμπάνια με τίτλο «Emergency Alert».
Η ΣΕΣ στέλνει για ακόμη μία φορά σήμα κινδύνου όσον αφορά τους εργαζόμενους των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης τόσο για το θέμα των αμοιβών όσο και των συνθηκών εργασίας.
Μάλιστα, σύμφωνα με στοιχεία που δίνει, η Ελλάδα βρίσκεται ανάμεσα στα κράτη στα οποία λιγότερο από το 35% των εργαζομένων καλύπτεται από συλλογικές συμβάσεις (στην πραγματικότητα είναι πολύ λιγότερο), δεν ισχύει η επεκτασιμότητα, ενώ το μερίδιο των μισθών είναι κάτω από το 45,3% του ΑΕΠ.
Η τραγική αυτή εικόνα της θέσης των εργαζομένων της πατρίδας μας επιβεβαιώνει την «ζούγκλα» που κυριαρχεί στους εργασιακούς χώρους, πρώτα απ’ όλα στον ιδιωτικό τομέα αλλά και στην ουσιαστική κατάρρευση του συνδικαλιστικού κινήματος, το οποίο, παρά την αντεργατική επίθεση, ελέγχεται από μνημονιακές εξωνημένες κυβερνητικές και εργοδοτικές ηγεσίες.
Η ανάγκη ανατροπής στο εργασιακό πεδίο είναι η άλλη όψη της δημοκρατικής πολιτικής ανατροπής που έχει ανάγκη η χώρα, ενώ και οι δύο μαζί καλού για μια μεγάλη επανάσταση στις συνειδήσεις κα τον πολιτισμό.