Την ώρα που στο προσκήνιο στήνεται για πολλοστή φορά το ίδιο κακοπαιγμένο σήριαλ περί της «επικείμενης καταστροφής του Grexit», δεν είναι πολύ δύσκολο για κάποιον υποψιασμένο να αντιληφθεί την πραγματική «κρυφή ατζέντα» πίσω από την όλη παραφιλολογία που διακινείται από εγχώριους και διεθνείς παράγοντες. Κι αυτό γιατί όλα δείχνουν πως η εν λόγω πίεση ένθεν κακείθεν έχει πλέον ως βασικό στόχο, εκτός όλων των άλλων, την απελευθέρωση (κανονικά και με το νόμο πια) των πλειστηριασμών, προφανώς ακόμη και της πρώτης κατοικίας.
Η μεθόδευση μοιάζει για μια ακόμη φορά αρκετά χοντροκομμένη, αλλά αμφιβάλλω αν κάποιος από τους πρωταγωνιστές θέλει να «κρυφτεί». Πρώτα λοιπόν έρχεται το ΔΝΤ μέσω απόρρητης έκθεσης (η οποία φυσικά «όλως τυχαίως» διέρρευσε στον κυριακάτικο τύπο) για να τονίσει την ανάγκη να γίνουν πρόσθετες μεταρρυθμίσεις στην ελληνική οικονομία, προκειμένου να μπορέσει η χώρα να παραμείνει εντός της Ευρωζώνης. Ως μια από τις πιο «άμεσα αναγκαίες μεταρρυθμίσεις», όπως σημειώνεται στην έκθεση, θεωρείται από τους ιθύνοντες του Ταμείου η αναθεώρηση του νομικού πλαισίου για την προστασία της πρώτης κατοικίας.
Μια μέρα αργότερα κάνει την εμφάνισή της η, γνωστή και μη εξαιρετέα, Moody’s για να βάλει κι αυτή ένα χεράκι. Σε ανάλυση της λοιπόν, δε χάνει την ευκαιρία να εκπέμψει «σήμα κινδύνου» για τις ελληνικές τράπεζες (ναι, αυτές που ανακεφαλαιοποιήθηκαν τρεις φορές στο πρόσφατο παρελθόν) εξαιτίας της καθυστέρησης της νομοθέτησης «συγκεκριμένων εργαλείων». Μεταξύ αυτών περίοπτη θέση έχει, όπως επισημαίνεται χαρακτηριστικά στην εν λόγω έκθεση, «η νομική προστασία τραπεζικών στελεχών που θα εγκρίνουν εταιρικές αναδιαρθρώσεις κι ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς». Βλέπετε, το οικονομικό κατεστημένο, διεθνές κι εγχώριο, είχε εδώ και πολύ καιρό σχεδιάσει με κάθε λεπτομέρεια κι αυτό το «έγκλημα».
Όλα τα παραπάνω εκτυλίσσονται τη στιγμή που η κυβέρνηση Τσίπρα δείχνει να αντιλαμβάνεται πως, έτσι όπως τα έκανε, ουσιαστικά είναι δεμένη χειροπόδαρα. Η αδυναμία της να αντιδράσει έναντι των νέων απαιτήσεων των δανειστών διαφαίνεται άλλωστε, εκτός των άλλων, κι από τις φαεινές ιδέες που διακινούνται πέριξ του Μαξίμου, όπως αυτή της ψήφισης ενδεχόμενων νέων μέτρων από αυξημένη κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Μόνο που την ώρα που στο κυβερνητικό επιτελείο αρνούνται να δουν την πραγματικότητα, σχεδιάζοντας εκ νέου ατελέσφορες στρατηγικές «πολιτικής διαπραγμάτευσης», η ελληνική κοινωνία βαδίζει προς μια ακόμη θανάσιμη παγίδα.
Γιατί από την άλλη μεριά είναι προφανές πως θα επενδύσουν για μια ακόμη φορά στη δοκιμασμένη συνταγή του επαπειλούμενου Grexit. Ήδη ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, μεγάλα οικονομικά think tank, διεθνή Μέσα αλλά και ο Κυριάκος Μητσοτάκης βάζουν μετ’ επιτάσεως πλέον αυτό το ενδεχόμενο στο τραπέζι, εάν «δεν εφαρμοστούν οι απαραίτητες μεταρρυθμίσεις». Πλέον ξέρουμε ποιες είναι αυτές.
Καθαρός διάδρομος για τα «κοράκια» αναζητείται συνεπώς. Τα συγκεκριμένα funds ήδη «εργάζονται» εδώ κι αρκετούς μήνες σε ελληνικό έδαφος, οι τράπεζες πιέζουν για να ξεφορτωθούν τα κόκκινα δάνεια, ο Στουρνάρας απειλεί να μας ξαναβάλει να πληρώσουμε καμιά ανακεφαλαιοποίηση (πείτε το και bail in) αν δεν του κάνουν τη δουλειά. Ε, να μη σπρώξουν κι οι δανειστές κάπως την κατάσταση, απειλώντας πάλι με Grexit;
Έτσι για να ξαναφτιάξουν μια ακόμη παραλλαγή του γνωστού διλήμματος: είτε αρχίζετε πλειστηριασμούς ή έξω από το ευρώ. Μόνο που αμφιβάλλω πια πολύ κατά πόσο θα βρεθούν τόσοι πολλοί στο εσωτερικό της ελληνικής κοινωνίας (σε αντίθεση με την πλειοψηφία του πολιτικού κόσμου) πρόθυμοι να «μασήσουν» και σε αυτόν τον εκβιασμό.
