Βαθύ ρήγμα διαπιστώνεται μεταξύ των δυτικών συμμάχων και της Ουκρανίας, γεγονός που δηλοί πως η υποστήριξη στο Κίεβο δεν είναι τόσο… ακλόνητη.
Ειδικότερα, στις 26 Οκτωβρίου, ο Λευκός Οίκος δήλωσε πως οι πιθανότητες ειρήνευσης στην Ουκρανία μέσα από τη διπλωματική οδό χλωμιάζουν.
Όπως λοιπόν φαίνεται, οι ΗΠΑ έχουν την πρόθεση να υποστηρίξουν τις προσπάθειες του Κιέβου μέχρι να επιτευχθεί στρατιωτική νίκη.
Ωστόσο, αυτό δεν είναι κάτι απλό για τους εξής λόγους:
-Ο επερχόμενος ευρωπαϊκός χειμώνας όσο και οι ενδιάμεσες εκλογές στις ΗΠΑ τον Νοέμβριο έχουν αποδυναμώσει τον διεθνή συνασπισμό υπέρ της Ουκρανίας.
-Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Joe Biden έχει ιεραρχήσει τη διατήρηση ενός παγκόσμιου συνασπισμού κατά της Ρωσίας ως πρώτη προτεραιότητα της προεδρίας του, ωστόσο ήδη αντιμετωπίζει δυσκολίες στην παγκόσμια διπλωματική κονίστρα.
Σημειώνεται πως η Ουάσιγκτον επιθυμεί μια ρωσοϊνδική επανάσταση που δεν πρόκειται να συμβεί.
-Οι αναπτυσσόμενες χώρες στη Νότια Αμερική, τη Νότια Ασία και την Αφρική έχουν πληγεί από την παγκόσμια επισιτιστική κρίση και τις αυξανόμενες τιμές των καυσίμων – και πολύ σωστά κατηγορούν για αυτό τις δυτικές κυρώσεις.
-Οι κύριοι σύμμαχοι και εταίροι των Ηνωμένων Πολιτειών είναι οι δυτικοευρωπαϊκές χώρες του ΝΑΤΟ.
Ωστόσο, διαπιστώνονται ρωγμές σε αυτή τη διατλαντική συμμαχία, που οφείλονται σε μεγάλο βαθμό σε εσωτερικά προβλήματα.
Δημοσκόπηση
Δημοσκόπηση του Pew Research Center, που πραγματοποιήθηκε τον περασμένο μήνα, δείχνει ότι το ποσοστό των πολιτών στις ΗΠΑ που ανησυχούν για την ήττα της Ουκρανίας μειώθηκε από 55% τον Μάιο σε 38% τον Σεπτέμβριο.
Το κοινό έχει και άλλες ανησυχίες, καθώς πολλοί Αμερικανοί πιστεύουν ότι η Ουάσιγκτον «υποστηρίζει υπερβολικά το Κίεβο».
Ανάμεσα στους Αμερικανούς βουλευτές, επίσης, η διακομματική υποστήριξη για την υπόθεση «Ουκρανία» στερεύει επίσης.
Τα πράγματα γίνονται χειρότερα, οι σχέσεις Zelensky – Biden έχουν επιδεινωθεί, καθώς ο πρώτος συνεχίζει να απαιτεί όλο και περισσότερα όπλα.
Για τον Biden, το να συνεχίζει να ζητά από το Κογκρέσο περισσότερα χρήματα, ενώ ο Ουκρανός πρόεδρος Volodymyr Zelensky ακούγεται «αχάριστος», εξελίσσεται σε μεγάλη πρόκληση, σύμφωνα με το Politico.
Στις 25 Οκτωβρίου, εν μέσω έντονων πολιτικών αντιδράσεων εντός του κόμματός τους, ομάδα περίπου 30 Φιλελεύθερων Δημοκρατικών της Βουλής απέσυρε επιστολή που είχε δημοσιεύσει την προηγούμενη μέρα, με την οποία καλούσαν τον Πρόεδρο των ΗΠΑ να διεξαγάγει απευθείας διπλωματικές συνομιλίες με τη Ρωσία για κατάπαυση του πυρός.
Σε κάθε περίπτωση, αν και υποχώρησαν, η κίνηση των βουλευτών ήταν ένδειξη κούρασης, μετά από οκτώ μήνες, για έναν πόλεμο που χρηματοδοτήθηκε σε μεγάλο βαθμό από τους Αμερικανούς φορολογούμενους.
Από την πλευρά των Ρεπουμπλικανών, ο κυβερνήτης της Καλιφόρνια Κevin McCarthy έχει ευθυγραμμιστεί με φωνές όπως ο πρώην πρόεδρος Donald Trump και ο παρουσιαστής του Fox News, Τucker Carlson, σε αντίθεση με την τρέχουσα πολιτική της Ουάσιγκτον.
Η άλλη πλευρά του Ατλαντικού
Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού Ωκεανού, κράτη όπως η Γαλλία, η Γερμανία και η Ιταλία έχουν δείξει σημάδια ότι οι ηγέτες τους αμφιβάλλουν για την πιθανότητα νίκης εναντίον της Ρωσίας.
Στην πραγματικότητα, θα μπορούσε κανείς να πει ότι η Ευρώπη εγκαταλείπει αθόρυβα το Κίεβο τουλάχιστον από τον Αύγουστο, όταν για πρώτη φορά δεν υπήρξαν νέες στρατιωτικές δεσμεύσεις για τη στήριξη της χώρας από τα έξι μεγαλύτερα έθνη της ΕΕ.
Στα τέλη Σεπτεμβρίου αναφέρθηκε ότι τόσο στο ευρωπαϊκό ΝΑΤΟ όσο και στις ΗΠΑ δεν υπάρχουν όπλα για να στείλουν στον ανατολικό σύμμαχό τους.
Ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Jens Stoltenberg πραγματοποίησε, μάλιστα, μια ειδική συνάντηση για να συζητήσει τρόπους αναπλήρωσης των αποθεμάτων όπλων των μελών της Συμμαχίας, προτρέποντάς τα να επανεπενδύσουν στις βιομηχανικές τους βάσεις.
Σύμφωνα με τον Γερμανό αναλυτή εξωτερικής πολιτικής Ulrich Speck, η Δύση παρέχει στην Ουκρανία «αρκετά» όπλα «για να επιβιώσει, όχι αρκετά για να ανακτήσει εδάφη».
Με άλλα λόγια, η βασική ιδέα είναι «ότι η Ρωσία δεν πρέπει να κερδίσει, αλλά και να μην χάσει».
Το πόσο καιρό μπορεί να διαρκέσει μια τέτοια παρατεταμένη σύγκρουση είναι ασαφές.
O Γάλλος πρόεδρος Emmanuel Macron και ο γερμανός καγκελάριος Olaf Scholz συναντήθηκαν στο Παρίσι για να μιλήσουν για τις διαφορές τους σχετικά με το ανώτατο όριο της ΕΕ στις τιμές του φυσικού αερίου που υποστηρίζεται από τη Γαλλία, στο οποίο αντιτίθεται το Βερολίνο.
Οι τιμές της ενέργειας και η οικονομία είναι το κύριο θέμα στην Ευρώπη αλλά και στο Ηνωμένο Βασίλειο σήμερα.
Ενώ λοιπόν η ΕΕ παλεύει με τη δική της οικονομική και ενεργειακή κρίση και τον πληθωρισμό που προκαλείται από συγκρούσεις (με όλες τις κοινωνικές συνέπειες), η υποστήριξη του μπλοκ στην Ουκρανία δείχνει να εξαρτάται όλο και περισσότερο από τους Αμερικανούς.
Η «περικύκλωση» της Ρωσίας ήταν πάντα πρωτίστως στόχος των ΗΠΑ ούτως ή άλλως (για να μην αναφέρουμε τα ενεργειακά της συμφέροντα ) – και η αμερικανική στρατηγική ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για την ίδια την τρέχουσα κρίση.
Σε κάθε περίπτωση, αντιμετωπίζοντας εσωτερικά προβλήματα, οι Ρεπουμπλικάνοι στην Ουάσιγκτον δεν θέλουν να προσφέρουν άλλη βοήθεια στο Κίεβο – και μπορεί να καταλήξουν να ελέγχουν το Κογκρέσο μετά τις ενδιάμεσες εκλογές του Νοεμβρίου.
Ακόμη, η επιστροφή του Trump στην εξουσία δεν είναι ένα μη ρεαλιστικό σενάριο, και εάν οι ΗΠΑ μειώσουν, αναστείλουν ή διακόψουν τη στρατιωτική τους υποστήριξη και τις υπηρεσίες πληροφοριών, τα ευρωπαϊκά κράτη δύσκολα θα μπορούσαν να το αντισταθμίσουν.
Η αλήθεια είναι ότι από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η ήπειρος εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής για τα θέματα ασφαλείας της.
Στην πραγματικότητα, ο Ούγγρος δημοσιογράφος Eszter Zalan, που ειδικεύεται στις ευρωπαϊκές πολιτικές, γράφει ότι είναι δύσκολο να πει κανείς εάν η υποστήριξη των Ευρωπαίων για αυτόν τον σκοπό μπορεί να επιβιώσει τον χειμώνα, καθώς τόσο η κατάθλιψη όσο και ο κίνδυνος κοινωνικής αναταραχής στοιχειώνουν την ήπειρο.
Ο Ούγγρος πρωθυπουργός Victor Orban συνόψισε το θέμα ως εξής: «Οι ενεργειακές κυρώσεις επιβλήθηκαν από τις Βρυξέλλες στα κράτη μέλη και από τότε οι τιμές της ενέργειας έχουν εκτοξευθεί στα ύψη.
Όταν συνέβη αυτό, οι Βρυξέλλες υποσχέθηκαν να τερματίσουν τον πόλεμο και να βλάψουν τον επιτιθέμενο περισσότερο από τα κράτη μέλη της ΕΕ.
Αντίθετα, σήμερα όλοι οι πολίτες της Ευρώπης πληρώνουν μια τιμωρητική επιβάρυνση για την ενέργεια».
Oρισμένοι εμπειρογνώμονες, όπως ο Niklas Balbon του Global Public Policy Institute, ο Ian Bond του Center for European Reform, η Ulrike Franke του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων και ο πρώην πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Ουκρανία John Herbst, έχουν εκφράσει τις ανησυχίες τους για τη βιωσιμότητα της ευρωπαϊκής υποστήριξης προς το Κίεβο.
Η υποστήριξη της ίδιας της Ουάσιγκτον εξασθενεί.
Σύμφωνα με τον John O’Brennam, καθηγητή Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης στο Πανεπιστήμιο Maynooth, η υποστήριξη προς την Ουκρανία, είτε είναι οικονομική είτε στρατιωτική, έχει ως επί το πλείστον επικεφαλής τις Ηνωμένων Πολιτειών.
Ο Erick Edelman, πρώην υφυπουργός Άμυνας των ΗΠΑ, με τη σειρά του, σημειώνει ότι αν και «η υποστήριξη του κοινού παραμένει αρκετά ισχυρή» (κατά την άποψή του), κανείς δεν πρέπει «ποτέ να υποτιμά τις προκλήσεις της διατήρησης του συνασπισμού και της διαχείρισης συμμαχιών».
Συνοψίζοντας, σοβαρά εσωτερικά προβλήματα τόσο στις ΗΠΑ όσο και στις κύριες χώρες της Ευρώπης έχουν τη δυνατότητα να παρεμποδίσουν τους στόχους εξωτερικής πολιτικής αυτής της υπερατλαντικής συμμαχίας , καθώς η σκληρή πραγματικότητα του χειμώνα, οι κίνδυνοι ύφεσης και οι εκλογές έρχονται να χτυπήσουν την πόρτα.
