Της γενιάς μου

827

Πιασμένοι στον ιστό μιας ευρωπαίας αράχνης
τα ρούχα μας μυρίζουν αρρωστιάρικους καπνούς
παιγμένοι στα χαρτιά μιας διεθνούς απάτης
και κάποιοι να μιλάνε γι’ ανισόρροπους καιρούς.

Γρανάζια μιας αδηφάγας μηχανής
ο χτύπος της καρδιάς μας έχει γίνει αθόρυβος
ντυμένοι τον μανδύα μιας μοντέρνας Κατοχής
και κάποιοι να γελάνε μη φανεί ο πόλεμος.

Και μια γενιά που δε γεννήθηκε ποτέ
με την πλάτη στον τοίχο και το μέλλον ρεζερβέ
και μια γενιά που δεν πληρώθηκε ποτέ
πληρώνει τα σπασμένα μέχρι πότε όμως;

Δοσμένοι στα φιλιά της τιποτενιοκρατίας
βρε άλλη δουλειά δεν είχαμε· gang μασονικό
άβουλα θύματα της έννομης τρομοκρατίας
τα spreads της μοναξιάς έχουν χτυπήσει κόκκινο.

Και μια γενιά που δε γεννήθηκε ποτέ
με την πλάτη στον τοίχο και το μέλλον ρεζερβέ
και μια γενιά που δεν πληρώθηκε ποτέ
πληρώνει τα σπασμένα μέχρι πότε όμως;

Στίχοι – Μουσική – Ερμηνεία: Γιώργος Μάρτος
Facebook | Instagram | YouTube | Spotify

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Παρακαλώ προσθέστε το σχόλιό σας
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας