Μήπως η ύπαιθρος μπορεί να πάρει τη σκυτάλη της ανατροπής από τις πόλεις;
Δεν θέλω καθόλου να μειώσω τη σημασία της καθόδου των αγροτών με τρακτέρ στην Αθήνα, που έτσι και αλλιώς υπήρξε ένα μεγάλο αγωνιστικό γεγονός, το οποίο με τα κατάλληλα συμπεράσματα και ίσως σε όχι και τόσο μακρινό μέλλον, μπορεί να αποβεί εξαιρετικά χρήσιμο για νικηφόρες κινηματικές εξελίξεις.
Δεν μπορώ όμως να μην κάνω ορισμένες παρατηρήσεις, εμφανέστατες πιθανόν σε όσους διαθέτουν σχετικές εμπειρίες.
Λεπτομερής “συμφωνία”
Πρώτον: Νομίζω ότι ήταν απολύτως περιττή, κακό προηγούμενο και άκρως ευνουχιστική η λεπτομερής “συνεννόηση–συμφωνία” που πραγματοποιήθηκε μεταξύ της ηγεσίας των αγροτοσυνδικαλιστών και της αστυνομίας και μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλο μας, των πολιτικών δυνάμεων στις οποίες αυτοί οι αγροτοσυνδικαλιστές ανήκουν και εν πολλοίς λαμβάνουν αρκετά σοβαρά τη γνώμη τους (ΚΚΕ,ΠΑΣΟΚ και ΝΔ).Οι ηγεσίες των αγροτοσυνδικαλιστών συμφώνησαν, όχι και τόσο καταναγκαστικά, μάλλον με τη θέληση τους, να ακολουθήσει η πορεία και η συγκέντρωση του Συντάγματος κάποιους “κανόνες” και “προδιαγραφές” για να μην “εκτραπεί” σε “αθέμιτες”, “ανεξέλεγκτες” και “επικίνδυνες” κατευθύνσεις. Όπως είδαμε όλα εξελίχθησαν με πρωτοφανή σχεδόν “τάξη” και “αρμονία”.
Ύμνοι από τα ΜΜΕ-Ικανοποίηση από την κυβέρνηση
Δεύτερον: Αυτήν την πρωτοφανή “τάξη” , “πειθαρχία” και “αρμονία” , τον πειθαρχημένο αυτοέλεγχο της πορείας και της συγκέντρωσης τρακτέρ και αγροτών στο Σύνταγμα, είναι που πρώτα απ’ όλα και κυρίως θαύμασαν και εξυμνησαν όλα τα κατεστημένα ΜΜΕ. Όλοι οι παρουσιαστές των “επίσημων” ΜΜΕ εξέπεμπαν από τις πρώτες ώρες της διανυκτέρευσης διθυράμβους για την οργάνωση της πορείας και συγκέντρωσης και την “πειθαρχία” των αγροτών.
Κανένα όμως ΜΜΕ δεν τόνισε την επείγουσα ανάγκη να ικανοποιηθούν τα ζωτικά αγροτικά αιτήματα, τα οποία “ξεχάστηκαν” συνειδητά εν μέσω εγκωμίων για την πειθαρχία και τον αυτοέλεγχο των αγροτών.
Ακόμα και η κυβέρνηση έσπευσε να απευθύνει συγχαρητήρια στους διοργανωτές του πρωτότυπου και επιτυχούς αγωνιστικού “δρώμενου“.
Μάλιστα η κυβέρνηση, η οποία απαξίωσε κάθε συζήτηση με τους αγρότες για τα πρόσθετα αιτήματα τους, έφτασε στο σημείο να υμνήσει την χρησιμότητα της συγκέντρωσης του Συντάγματος, διότι “έστειλε ισχυρό μήνυμα στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή για αλλαγές στην ΚΑΠ”, χωρίς βεβαίως η ίδια η κυβέρνηση να μας πει ποιές αλλαγές της ΚΑΠ συγκεκριμένα υποστηρίζει και τι θα πράξει στα ευρωπαϊκά όργανα.
Κάποιες φωνές μέσα από τους αγρότες της πολυέξοδης μακράς πορείας και της παραμονής στο Σύνταγμα, που ζητούσαν μια πιο δυναμική και ενοχλητική για κυβέρνηση και συμφέροντα αγωνιστική στάση, ανάλογη με την επιθετική δράση των αγροτών στις διάφορες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, καταπνίγηκαν από τους “νουνεχείς” και τις ηγεσίες των κομματικών συνδικαλιστών.
Απαιτούνταν κάποια κινηματικά γεγονότα
Τρίτον: Οι αγρότες και ιδιαίτερα οι αγροτοσυνδικαλιστές δεν νομίζω ότι είναι και πράγματι δεν είναι, τόσο αφελείς ώστε να πίστευαν ότι κλείνοντας ασφυκτικά με τρακτέρ την οδό Αμαλίας και εκφωνώντας λόγους, οι οποίοι ελάχιστα ήταν καυστικοί απέναντι στον Κυρ. Μητσοτάκη και τους άλλους ηγετίσκους των κατεστημένων κομμάτων (ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ κλ), που έγιναν ασμένως δεκτοί στη συγκέντρωση, παρ’ότι συνυπεύθυνοι, θα πίεζαν για να κερδίσουν κάτι παραπάνω από τα “ψίχουλα” που απέσπασαν από την κυβέρνηση και δεν μπορούν ούτε στο ελάχιστο να ανακόψουν τον ενταφιασμό της αγροτικής παραγωγής και της εναπομείνασας μικρομεσαίας αγροτιάς.
Και όμως η ηγεσία των αγροτών, στο όνομα της “πολιτικής ορθότητας”, και του “σεβασμού της ζωής της πόλης των Αθηνών”, μιας πόλης που έχει καταντήσει μια “μεγάλη φυλακή φτώχειας και μαρτυρίου για τους πολίτες της”, δεν σχεδίασαν ούτε κάποια, περιορισμένα έστω, κινηματικά γεγονότα με τα οποία, ανεξαρτήτως αποτελέσματος, θα ενοχλούσαν και θα προκαλούσαν τουλάχιστον κάποιο φόβο ή και πανικό στην κυβέρνηση και κυρίως θα προκαλούσαν την έμπρακτη αγωνιστική αλληλεγγύη όλων των ριζοσπαστικοποιημένων αυτήν την περίοδο τμημάτων της ελληνικής κοινωνίας.
Ηχηρή η απουσία των κινημάτων αυτής της περιόδου
Τέταρτον: Εντύπωση προκάλεσε το γεγονός ότι οι αγροτοσυνδικαλιστές που τόσο διακαώς ομιλούσαν για την αγωνιστική αλληλεγγύη του λαού στα αιτήματα τους, δεν ανέλαβαν καμμία ουσιαστική πρωτοβουλία για να συναντηθούν σε ένα αλληλέγγυο και κοινό αγώνα στο Σύνταγμα με το γιγάντιο κίνημα των φοιτητών κατά των ιδιωτικών Παν/μίων, με τα Συνδικάτα και τις τριτοβάθμιες εκπροσωπήσεις τους, τον ιατρικό νοσοκομειακό χώρο που βρίσκεται σε αναβρασμό και μεγάλους αγώνες, τον εκπαιδευτικό κόσμο κλπ.κλπ. Δεν ξέρω αν την Τρίτη το βράδυ στο Σύνταγμα θα μπορούσε να υπάρξει πρωτοφανής κοσμοπλημμύρα που θα συντάρασε όλη την πλατεία αλλά σε κάθε περίπτωση ήταν ρεαλιστικό να επιτευχθεί κάτι πολύ παραπάνω σε προσέλευση λαού, που ήταν δυνατόν να γίνει απαρχή μεγάλων κινηματικών ανατροπών.
Οι σκέψεις αυτές ίσως φανούν χρήσιμες για το μέλλον και τις θύελλες που έρχονται! Αλλιώς πετάξτε τες στα αζήτητα!
Ο Αγροτικός
Nuntiusweb