Οικονομικοί και γεωπολιτικοί κίνδυνοι εικονογραφούν έναν κόσμο χειρότερο απ’ αυτόν που έφερε τους δύο παγκόσμιους πολέμους, υποστηρίζει με άρθρο του στο Project Syndicate ο οικονομολόγος Nouriel Roubini… αφορμώμενος από την τεχνητή νοημοσύνη και τον τρόπο με τον οποίο την αντιμετώπισαν κατά την ετήσια σύναξή τους στο Davos τα μέλη της ελίτ του Great Reset.
Πιο αναλυτικά, σύμφωνα με τον o dr Doom, «δεν υπάρχει έλλειψη αισιοδοξίας για το τι θα μπορούσε να κάνει η τεχνητή νοημοσύνη για την παραγωγικότητα και την οικονομική ανάπτυξη.
Ωστόσο, πρέπει να έχουμε κατά νου πως στο παρελθόν οι πολιτικές που έχουν εφαρμοσθεί έχουν αποδειχθεί πολύ δυσλειτουργικές έως πολύ λανθασμένες σε ό,τι αφορά τη διαχείριση ακόμα και των πιο προφανών απειλών…».
Όπως σημειώνει, «από τότε που επέστρεψα από το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ στο Νταβός, μου ζητούν μετ’ επιτάσεως να διατυπώσω τα συμπεράσματά μου.
Μεταξύ των πιο πολυσυζητημένων θεμάτων φέτος ήταν η τεχνητή νοημοσύνη – ειδικά η γενετική τεχνητή νοημοσύνη (GenAI).
Με την υιοθέτηση μοντέλων όπως αυτό που τροφοδοτεί το
ChatGPT, υπάρχει αισιοδοξία για το τι θα μπορούσε να κάνει η τεχνητή νοημοσύνη για την παραγωγικότητα και την οικονομική ανάπτυξη στο μέλλον.
Για να απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα, πρέπει να έχουμε κατά νου ότι στον κόσμο θριαμβεύει η ανθρώπινη ανοησία, και όχι το AI, δηλαδή η τεχνητή νοημοσύνη.
Ο πολλαπλασιασμός των μεγααπειλών επιβεβαιώνει ότι οι πολιτικές που εφαρμόζονται δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν ακόμη και τους πιο σοβαρούς και προφανείς κινδύνους…
Τα κράτη απέτυχαν πλήρως να χειριστούν την κλιματική αλλαγή, η οποία θα έχει τεράστιο οικονομικό κόστος, τα κύματα των κλιματικών προσφύγων, την πανδημία…».
Γεωπολιτική…
Και δεν έφταναν τα προβλήματα που υπήρχαν, «μας προέκυψε εσχάτως και ο γεωπολιτικός κίνδυνος… (π.χ. στην Ουκρανία)».
Επίσης, η αυξανόμενη εισοδηματική ανισότητα, που τροφοδοτήθηκε εν μέρει από την υπερ-παγκοσμιοποίηση και τις τεχνολογίες εξοικονόμησης εργατικού δυναμικού, έχει πυροδοτήσει αντιδράσεις κατά της φιλελεύθερης δημοκρατίας, ανοίγοντας την πόρτα της εισόδου στα λαϊκιστικά, αυταρχικά και βίαια πολιτικά κινήματα.
Επιπροσθέτως, σημειώνει ο Roubini, τα μη βιώσιμα επίπεδα ιδιωτικού και δημόσιου χρέους απειλούν με χρηματοπιστωτικές κρίσεις «και μπορεί να δούμε αναζωπύρωση του πληθωρισμού αλλά και στασιμοπληθωριστικά αρνητικά σοκ της προσφοράς».
Απειλή δε αποτελούν ο προστατευτισμός, η αποπαγκοσμιοποίηση και η αποδολαριοποίηση.
Σε αυτό το περιβάλλον, λέει ο οικονομολόγος, οι ίδιες γενναίες νέες τεχνολογίες τεχνητής νοημοσύνης που θα μπορούσαν να συμβάλουν στην ανάπτυξη και την ανθρώπινη ευημερία έχουν και μεγάλες καταστροφικές δυνατότητες.
Ήδη χρησιμοποιούνται για να παραπληροφορήσουν και να χειραγωγήσουν ενόψει εκλογών, για να αφήσουν κόσμο άνεργο και να αυξήσουν τις ανισότητες.
Η άνοδος των αυτόνομων όπλων και του κυβερνοπολέμου είναι εξίσου δυσοίωνη.
«Τυφλωμένοι από το AI, οι παρευρισκόμενοι στο Νταβός δεν εστίασαν στους κινδύνους που εγκυμονεί…
Αλλά, ούτως ή άλλως, αντιπροσωπεύουν τη συμβατική σοφία… η οποία συχνά βασίζεται σε μια άποψη από το πίσω παράθυρο των παγκόσμιων και μακροοικονομικών εξελίξεων» λέει ο οικονομολόγος.
Τι έρχεται
«Ως εκ τούτου, όταν προειδοποίησα στη συνεδρίαση του Φόρουμ του Davos το 2006, ότι ερχόταν μια παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση, με λοιδώρησαν.
Επίσης, όταν προέβλεψα, το 2007, ότι πολλά κράτη-μέλη της ευρωζώνης θα αντιμετωπίσουν σύντομα προβλήματα δημόσιου χρέους, μου επιτέθηκε φραστικά ο υπουργός Οικονομικών της Ιταλίας.
Το 2016, όταν όλοι με ρώτησαν εάν το κραχ του κινεζικού χρηματιστηρίου προμήνυε μια σκληρή προσγείωση που θα προκαλούσε επανάληψη της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης, υποστήριξα –σωστά– ότι η Κίνα θα είχε μια ανώμαλη αλλά διαχειρίσιμη προσγείωση.
Μεταξύ 2019 και 2021, στο Νταβός κυρίαρχο θέμα ήταν η φούσκα των κρυπτονομισμάτων που άρχισε να σκάει το 2022.
Στη συνέχεια, η εστίαση μετατοπίστηκε στο καθαρό και πράσινο υδρογόνο, άλλη μια μόδα που ήδη ξεθωριάζει.
Όσον αφορά την τεχνητή νοημοσύνη, υπάρχει πιθανότητα η τεχνολογία να αλλάξει πράγματι τον κόσμο τις επόμενες δεκαετίες.
Αλλά η εστίαση του Davos στο GenAI φαίνεται ήδη άστοχη, δεδομένου ότι οι τεχνολογίες και η βιομηχανία της τεχνητής νοημοσύνης θα υπερβούν κατά πολύ αυτά τα μοντέλα.
Σκεφτείτε, για παράδειγμα, την επανάσταση που συντελείται στη ρομποτική και τον αυτοματισμό, η οποία σύντομα θα οδηγήσει στην ανάπτυξη ρομπότ με ανθρώπινα χαρακτηριστικά τα θα μπορούν να διεκπεραιώνουμε πολλές εργασίες με τον τρόπο που το κάνουμε εμείς…
Ή σκεφτείτε τι θα κάνει η τεχνητή νοημοσύνη για τη βιοτεχνολογία, την ιατρική και, τελικά, την ανθρώπινη υγεία και το προσδόκιμο ζωής.
Δεν είναι λιγότερο ενδιαφέρουσες οι εξελίξεις σε ό,τι αφορά τους κβαντικούς υπολογιστές, οι οποία τελικά θα συνδράμουν την τεχνητή νοημοσύνη για να υπάρξουν προηγμένες εφαρμογές κρυπτογράφησης και ασφάλειας στον κυβερνοχώρο.
Η ίδια μακροπρόθεσμη προοπτική θα πρέπει επίσης να εφαρμοστεί στις συζητήσεις για το κλίμα.
Γίνεται όλο και πιο πιστευτό ότι το πρόβλημα δεν θα επιλυθεί με τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας ή με ακριβές τεχνολογίες όπως το πράσινο υδρογόνο.
Αντίθετα, μπορεί να δούμε μια επανάσταση της πυρηνικής σύντηξης, υπό την προϋπόθεση ότι θα κατασκευαστεί εμπορικός αντιδραστήρας τα επόμενα 15 χρόνια.
Αυτή η άφθονη πηγή φθηνής, καθαρής ενέργειας, σε συνδυασμό με τη φθηνή αφαλάτωση και τη γεωργοτεχνολογία, θα μας επιτρέψει να συντηρήσουμε τα; δέκα δισεκατομμύρια ανθρώπων που θα ζουν στον πλανήτη μέχρι το τέλος αυτού του αιώνα.
Παρόμοια επανάσταση γίνεται στις χρηματοοικονομικές υπηρεσίες, που δεν επικεντρώνεται γύρω από τα blockchains ή τα κρυπτονομίσματα.
Αντίθετα, το AI βελτιώνει ήδη τα συστήματα πληρωμών, τον δανεισμό και την κατανομή πιστώσεων, την ασφαλιστική αναδοχή και τη διαχείριση περιουσιακών στοιχείων.
Επίσης, η εξερεύνηση και η εκμετάλλευση του διαστήματος θα μας βοηθήσουν να σώσουμε τον πλανήτη και να βρούμε τρόπους να δημιουργήσουμε εξωπλανητικούς τρόπους ζωής.
Αυτές και πολλές άλλες τεχνολογίες θα μπορούσαν να αλλάξουν τον κόσμο προς το καλύτερο, αλλά μόνο εάν μπορέσουμε να διαχειριστούμε τις παρενέργειές τους και μόνο εάν χρησιμοποιηθούν για την επίλυση όλων των μεγααπειλών που αντιμετωπίζουμε.
Αλλά ελπίζει κανείς ότι η τεχνητή νοημοσύνη κάποτε θα ξεπεράσει την ανθρώπινη βλακεία.
Ένα είναι σίγουρο: δεν θα έχουμε ποτέ την ευκαιρία να το μάθουμε αν πρώτα δεν καταστρέψουμε τον εαυτό μας» καταλήγει ο Roubini.
